ทางออกที่เป็นไปได้สำหรับโรคแพ้ค่าจ้างขั้นต่ำวันละ 300 บาท

ถ้าคุณทำธุรกิจส่งออกไปตลาดประเทศทุนนิยมศูนย์กลางที่ประสบวิกฤตเศรษฐกิจถดถอยใหญ่มาย่างเข้า 5 ปีแล้วอย่างอเมริกา, ยุโรปตะวันตก, ญี่ปุ่นเป็นหลัก ไม่พึ่งพาตลาดในประเทศ

 

คุณวางความสามารถในการแข่งขันของสินค้าออกของคุณตรงราคาถูก และที่สินค้าส่งออกของคุณถูก เพราะคุณอิงอาศัยแรงงานราคาถูกเป็นหลัก

 

คุณพบว่า 5 ปีหลังนี้ ใบสั่งสินค้าจากประเทศทุนนิยมศูนย์กลางเดิมหายากขึ้นทุกที และลูกค้าของคุณไม่สู้ราคา มีแต่ขอให้ลดราคาลง ไม่ต้องพูดถึงว่าถ้าคุณปรับราคาของคุณแพงขึ้นตามค่าแรงขั้นต่ำที่ขึ้นไป เขาจะยอมซื้อ

 

และคุณไม่สามารถแบกรับต้นทุนการปรับเปลี่ยนการผลิตไปสู่สินค้าแบบอื่นที่อัตรากำไรสูงกว่าได้

 

แน่นอนว่าอัตรากำไรที่ต่ำลงจากค่าแรงแพงขึ้นทำให้คุณมีทางเลือกน้อย 

1) หากจะคงอัตรากำไรส่วนแบ่งของคุณไว้ให้เท่าเดิม ไม่ลดลง ก็ต้องหาทางเพิ่มผลิตภาพของฝ่ายแรงงานให้สูงขึ้น อย่างน้อยที่สุดเท่ากับอัตราค่าแรงที่เพิ่มขึ้น 

2) ยอมลดอัตรากำไรส่วนแบ่งของเจ้าของทุนลง ยอมให้ส่วนแบ่งของรายได้ฝ่ายแรงงานเพิ่มขึ้น 

3) ปิดกิจการ, หรือมิฉะนั้นก็

4) ชักชวนคนงานของคุณให้เข้าถือหุ้นในกิจการของคุณ โดยจ่ายส่วนต่างของค่าแรงเดิมกับค่าแรงขั้นต่ำอัตราใหม่ให้แก่คนงานของคุณที่รวมตัวกันเป็นสหกรณ์ในรูปหุ้นบริษัท นั่นหมายความว่าคุณจะต้องแบ่งส่วนกรรมสิทธิ์ อำนาจบริหารและดอกผลกำไรตอบแทนแก่พวกเขาตามสัดส่วนหุ้นที่พวกเขาถือร่วมกันด้วย

 

ส่วนเรื่องให้ฝ่ายรัฐควักเงินหลวงมาจ่ายส่วนต่างค่าแรงขั้นต่ำที่ปรับเพิ่มจากเดิมนั้น เป็นไปไม่ได้ ฝันลม ๆ แล้ง ๆ ไม่มีเยี่ยงอย่างที่ไหนในโลกทำกันครับ