การปฏิวัติเปลี่ยนผ่านอย่างสันติจนนำไปสู่การปรองดองของประเทศ “เมียนมาร์”

 

 

 

ตลอดระยะเวลาที่ต่อสู้ยาวนาน ต้องสูญเสียชีวิตและเลือดเนื้อมากมาย ประเทศล้าหลังและยากจน มีผู้อพยพนอกประเทศนับล้านคน แรงกดดันทั้งภายในและภายนอกประเทศหนักหน่วงและรุนแรง ถึงขนาดต้องย้ายเมืองหลวงไปเมือง “เนปิดอร์” ใกล้ชายแดนสาธารณรัฐประชาชนจีน เพราะกลัวอเมริกาโจมตรีแบบประเทศอิรัก แต่รัฐบาลเผด็จการทหารของเมียนมาร์ก็ยังดำรงคงอยู่ไม่ถูกโค่นล้ม

 

แต่ครั้นมาถึงปัจจุบัน ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงในประเทศเมียนมาร์ที่สร้างความยินดีแก่ชาวพม่าและชาวโลก เมื่อรัฐบาลเผด็จการทหารของเมียนม่า เริ่มปล่อยมือจากการกุมอำนาจให้รัฐบาลพลเรือนที่นำโดยประธานาธิบดีเต็งเส่ง เป็นผู้บริหารประเทศ ค่อยๆ สร้างการเปลี่ยนผ่าน จากเผด็จการสู่ประชาธิปไตย ปล่อยตัวนักโทษการเมือง ยกเลิกบัญชีดำ อนุญาตให้นางออง ซาน ซูจี ลงเลือกตั้ง ได้รับเลือกเป็น ส.ส.และเป็นผู้นำฝ่ายค้าน และมีการเจรจาสันติภาพกับชนกลุ่มน้อย เปิดประเทศสู่ระดับสากล ทำให้เกิดการปรองดองภายในชาติ พวกเผด็จการทั้งหลายก็ไม่ต้องหลบหนีลี้ภัย ต่างจากผู้นำเผด็จการประเทศต่างๆ ที่ผ่านมาส่วนใหญ่  จึงเป็นตัวอย่างที่ประเทศไทยควรศึกษาในการสร้างการเปลี่ยนแปลงสังคมและการเมืองไทย ให้เป็น การปฏิวัติเปลี่ยนผ่านอย่างสันติ จนนำไปสู่การปรองดองของคนในชาติ อย่างประเทศเมียนมาร์

 

และจากตัวอย่างของประเทศเมียนมาร์ จึงมีความคิดเห็นว่าฝ่ายประชาธิปไตยของประเทศไทยก็จะต้องมีความชาญฉลาด มีศิลปะในการต่อสู้ ต้องไม่ใช้วิธีการต่อสู้กับเผด็จการแบบความคิดเก่าๆ ที่ว่า ต้องตายกันไปข้างหนึ่ง เพราะเป็นศัตรูที่ไม่อาจอยู่ร่วมแผ่นดิน โดยใช้ทฤษฎีโค่นล้มอย่างรุนแรง เพราะชัยชนะบนซากศพไม่ใช่ชัยชนะที่แท้จริง