Skip to main content

อยู่ให้เป็นทนกันไป

 (1)

เราถูกปลุกมาทุกเช้า เพื่อหมายว่า

ดุ่มเดินตามเวลาเช่นนั้นไหม?

มีชีวิตพินิจเพียงแต่ปัจจัย

แห่งโลกนี้พิศมัยบรรจงรัก

รักการงานเกียรติยศไม่หมดเสื่อม

เหลื่อมล้ำต่ำสูงไม่หน่วงหนัก

สะดวกทางสบายดีมากที่พัก

ความเศร้าอย่ามาทักไม่รับรู้

อยู่ทุกเช้าจึงมุ่งหน้าราคาหา

ที่หมายในบรรดามั่งคั่งสู่

ความมั่นคงของชีวิตทุกฤดู

กรอบวิถีเพียงประตูแค่ตัวตน

ไม่อาจเห็นที่ไกลห่างคนชายขอบ

เพราะโลกสร้างแต่คำตอบกรอบเหตุผล

ต่างใครต่างทางเถอะดิ้นรน

ใครปล้อนใครปลิ้นใครปล้นก็ต่างใคร

(2)

วาทกรรม"ความพอเพียง"จึงขึ้นแท่น

เหมือนคำปลอบตอบแทนเข้าเคลื่อนไหว

กินอยู่เย็นเป็นสุขสบายใจ

ไม่ต้องถกประเด็นว่าใครกำไรมี

นอนเสื่อนอนสาดขนำหลังคาจาก

ที่เหลือปลูกฝากขายง่ายวิถี

(คิดคิดดูฟังดูก็โรแมนติกดี)

ความเป็นจริงแห่งแหล่งที่ไม่เคยรู้

หลากที่ชายขอบ คนยังไร้ที่

เป็นพลเมืองไม่มีดินอาศัยอยู่

ไม่มีเงินเดือนเป็นหลักประกันค้ำชู

อีกลูกเข้าประตูโรงเรียนเช่นกัน

คนชายขอบก็อยากมีกรอบแบบอย่างว่า

อยากมีค่าวาสนามากความฝัน

อยากให้ลูกได้ดิบได้ดีก็สำคัญ

ไม่อยากยากจนเป็นสามัญตลอดไป

(3)

หรือประเทศนี้แบบนี้แหละ

อย่าไปค่อนไปแคะสงสัย

อยู่อยู่ทนทนกันไป

ใจกลางเมืองจะพาไปศิวิไลซ์เอง

จนให้คิดเป็นกรรมแต่หนหลัง

ทำบุญทำดีจะมีหวังเป็นพลังเร่ง

อีกไม่นานเกินไปอย่าหวั่นเกรง

ตอนนี้พอเพียงให้เคร่งไม่นานเกิน

 

ปราชญ์ อันดามัน

บล็อกของ ปราชญ์ อันดามัน

ปราชญ์ อันดามัน
ไม่ได้อึดอัดประเทศนี้ แต่อึดอัดพวกผีบ้าอำนาจห่า ฆ่าพลเมืองมากี่ครา ยังเสวยสุขสืบหล้าสบายดี ไม่จำเป็นต้องไปอยุ่ที่ไหนนั่น กูเกิดมาจากครรภ์มาตุภูมิที่ พ่อแม่กูปูย่ากูก็มี ไม่ใช่เป็นเปรตผีขอส่วนบุญ เขาถกเถียงแสดงความคิดบ้าง จะคิดต่างจะคิดเหมือนหรือคิดหนุน
ปราชญ์ อันดามัน
ระหว่างทางที่เสียงอาซานแว่ว -1- เกินก้าวจะผ่านก้าวทางที่ทอดใกล้ก็เหมือนไกลไปตลอดสายถนนคนแปลกหน้า คนบางคนหวาดระแวงตลอดส้นจะก้าวเดิน
ปราชญ์ อันดามัน
ในฝันยังมีฝันอีกหรือไม่?   ในฝันยังมีฝันอยู่หรือไม่?หรือวางวันคืนวัยไปเป็นอื่นไม่มีสิ่งใดในค่ำคืนหลับแล้วความฉ่ำชื่นของเยาว์วัย
ปราชญ์ อันดามัน
อำนาจ(กู) ไปไหน ประเทศนี้มีแต่อีรุงตุงนังเอะอะกาละมังตีปี๊บใส่หรือประเทศนี้ไม่มีประช่าธิปไตยใครจะทำอะไรตามใจตัว
ปราชญ์ อันดามัน
เขียนกันคนละบรรทัด ละบรรทัด ละบรรทัดเขียนประวัติศาสตร์ที่ขาดชัดให้ชัดเห็น
ปราชญ์ อันดามัน
ปราชญ์ อันดามัน
เพราะเรามีศาลรัฐธรรมนวย ประเทศจึงซวยด้วยฉะนี้ ตุลาการก็ตุลากวยกวนวลี พิพากษาละคดีคดวยไทย สภาก็สภาเละสะเปะสะปะ ประชาธิปตวยทุกขณะไม่ไปไหน พรรคบางพรรคระทมระทวยหฤทัย แพ้ไม่เลิกแต่เกริกไกรอันธพาล แย่งเก้าอ้วยฉวยเก้าอี้ปากระดาษ อลเวงอาละวาดประสาทผสาน วิปริตวิปรวยจิตวิญญาณ วิตถารมาตรฐานงานสภา ประชาชีดูดีดีประเทศระทวยนี้ จะระทมอีกกี่ปีอีกกี่ฆ่า หรือต้องอัญเชิญใครมาเป็นศาสดา
ปราชญ์ อันดามัน
เมื่อข้าพเจ้าออกไปจากข้าพเจ้าเอง     ข้าพเจ้าเพิ่งควักดวงตาแห่งการมองเห็นโยนทิ้งไปบนถนนสายหนึ่ง
ปราชญ์ อันดามัน
  จำนวนนวนเท่าไหร่กันสุเหร่าในผืนแผ่นดินนี้ จำนวนเท่าไหร่กันวัดในผืนแผ่นดินเดียวกันนี้
ปราชญ์ อันดามัน
ข้าจะเขียนอะไรอีกในประเทศนี้ กวีคนก่อนๆ เขียนบทกวีมามากพอแล้ว ถ้อยความแห่งยุติธรรมไม่จำเป็นต้องลงอักขระ
ปราชญ์ อันดามัน
ความเง่าโง่ของเราเอง     สมมติว่า ตอนนั้นไม่มีคณะราษฎร์ 2475