Skip to main content

 

 

เราเห็นด้วยใช่ไหม?ที่เขา"ฆ่า"

 

 

 

ถึงไทยมีสีหรือไม่มี

บรรดานักเขียนกวีเห็นกันไหม?

ครูบาอาจารย์มหาวิทยาลัย

ที่เขา"ฆ่า" ใครต่อใคร ไม่ไยดี

เหนี่ยวไกปืนสังหารคลั่งเหมือนฆ่าสัตว์

อุบัติการณ์แจ้งชัดบนท้องที่

ประวัติศาสตร์เขียนให้แล้ววันปี

ที่เขา"ฆ่า"ประชาชีเลือดเย็น

จะหนึ่งศพสองศพ มากพอแล้ว

หรือจำเป็นแน่วแน่ให้แลเห็น

อำนาจคือที่ตั้งความจำเป็น

เลือดประชาชนพลีเซ่นด้วยเช่นนั้น

ความยุติธรรมไม่ปรากฏไม่เห็นชัด

ซ้ำยังซัดว่าการร้ายให้พลิกผัน

โลกเขียนโลกโจทย์ขานพยานยัน

คนสั่งการฆ่าหั่นโลกนั้นรู้

คำขอโทษคงไม่มีให้ยินทราบ

หากแต่บาปชั่วที่ก่อยังคงอยู่

ฟ้องหัวใจไทยหัวใจโลกได้แลดู

ใครฆ่าใครเขานั้นรู้อยู่ในใจ

ถึงไทยมีสีหรือไม่มี

บรรดานักเขียนกวีเห็นกันไหม?

ครูบาอาจารย์มหาวิทยาลัย

ที่เขา"ฆ่า" หรือเราเห็นด้วยแล้ว

 

ปราชญ์ อันดามัน

บล็อกของ ปราชญ์ อันดามัน

ปราชญ์ อันดามัน
ไม่ได้อึดอัดประเทศนี้ แต่อึดอัดพวกผีบ้าอำนาจห่า ฆ่าพลเมืองมากี่ครา ยังเสวยสุขสืบหล้าสบายดี ไม่จำเป็นต้องไปอยุ่ที่ไหนนั่น กูเกิดมาจากครรภ์มาตุภูมิที่ พ่อแม่กูปูย่ากูก็มี ไม่ใช่เป็นเปรตผีขอส่วนบุญ เขาถกเถียงแสดงความคิดบ้าง จะคิดต่างจะคิดเหมือนหรือคิดหนุน
ปราชญ์ อันดามัน
ระหว่างทางที่เสียงอาซานแว่ว -1- เกินก้าวจะผ่านก้าวทางที่ทอดใกล้ก็เหมือนไกลไปตลอดสายถนนคนแปลกหน้า คนบางคนหวาดระแวงตลอดส้นจะก้าวเดิน
ปราชญ์ อันดามัน
ในฝันยังมีฝันอีกหรือไม่?   ในฝันยังมีฝันอยู่หรือไม่?หรือวางวันคืนวัยไปเป็นอื่นไม่มีสิ่งใดในค่ำคืนหลับแล้วความฉ่ำชื่นของเยาว์วัย
ปราชญ์ อันดามัน
อำนาจ(กู) ไปไหน ประเทศนี้มีแต่อีรุงตุงนังเอะอะกาละมังตีปี๊บใส่หรือประเทศนี้ไม่มีประช่าธิปไตยใครจะทำอะไรตามใจตัว
ปราชญ์ อันดามัน
เขียนกันคนละบรรทัด ละบรรทัด ละบรรทัดเขียนประวัติศาสตร์ที่ขาดชัดให้ชัดเห็น
ปราชญ์ อันดามัน
ปราชญ์ อันดามัน
เพราะเรามีศาลรัฐธรรมนวย ประเทศจึงซวยด้วยฉะนี้ ตุลาการก็ตุลากวยกวนวลี พิพากษาละคดีคดวยไทย สภาก็สภาเละสะเปะสะปะ ประชาธิปตวยทุกขณะไม่ไปไหน พรรคบางพรรคระทมระทวยหฤทัย แพ้ไม่เลิกแต่เกริกไกรอันธพาล แย่งเก้าอ้วยฉวยเก้าอี้ปากระดาษ อลเวงอาละวาดประสาทผสาน วิปริตวิปรวยจิตวิญญาณ วิตถารมาตรฐานงานสภา ประชาชีดูดีดีประเทศระทวยนี้ จะระทมอีกกี่ปีอีกกี่ฆ่า หรือต้องอัญเชิญใครมาเป็นศาสดา
ปราชญ์ อันดามัน
เมื่อข้าพเจ้าออกไปจากข้าพเจ้าเอง     ข้าพเจ้าเพิ่งควักดวงตาแห่งการมองเห็นโยนทิ้งไปบนถนนสายหนึ่ง
ปราชญ์ อันดามัน
  จำนวนนวนเท่าไหร่กันสุเหร่าในผืนแผ่นดินนี้ จำนวนเท่าไหร่กันวัดในผืนแผ่นดินเดียวกันนี้
ปราชญ์ อันดามัน
ข้าจะเขียนอะไรอีกในประเทศนี้ กวีคนก่อนๆ เขียนบทกวีมามากพอแล้ว ถ้อยความแห่งยุติธรรมไม่จำเป็นต้องลงอักขระ
ปราชญ์ อันดามัน
ความเง่าโง่ของเราเอง     สมมติว่า ตอนนั้นไม่มีคณะราษฎร์ 2475