การกลับมาของกวีหนุ่ม

เมื่อการกลับมาครั้งที่หนึ่ง
กวีหนุ่มเล่าว่า....หลังจากเดินทางไปเมืองไกลหลากหลายเมือง หลากหลายชนบท  หลากถิ่นฐาน พานพบผู้คนมากมายทั้งในระหว่างทาง และในจุดหมายมากมายหลายแห่งนั้น  หลายคราวก็มักมีเรื่องราวให้เรียนรู้ ใคร่ครวญ  บางคราวก็พบเรื่องราวเล่าขาน  และบางคราวเหล่านั้นก็ได้เก็บสะสมเรืองราว อารมณ์ ความรู้สึกจากหลากที่ถิ่นทางเหล่านั้นนั่นเอง  และการเดินทางทั้งหมดนั้น....นานแสนนานกว่าจะได้กลับมา  และในคราวนั้นเอง เขาเล่าเอาไว้ว่า  ปั่นจักรยานออกจากบ้าน   ถึงร้านรวงหลายแห่ง  ผ่านถนนหลายสาย  ล้วนร้านรวง และถนนที่เขาเคยผ่านในวัยเยาว์  นั่นจึงคล้ายกับการได้กลับมาบอกกล่าวส่งข่าวคราวของการเดินทางไกล  บอกกับถนนหลายสายนั้น  บอกกับร้านรวงเหล่านั้น บอกกับต้นไม้ใบหญ้า ทุ่งนาเรือกสวนเหล่านั้น  ว่า ณ วันนี้ เขากลับมาแล้ว......กวีหนุ่ม ได้กลับมาเดินทางในถนนสายเดิมอีกครั้ง  ทักทายต้นไม้ ใบหญ้า ดอกไม้ เก่าหรือใหม่ แต่ในผืนแผ่นดินเดิม   แล้วในที่สุดด้วยการท่องท่อมไปบนถนนแห่งวัยเยาว์เหล่านี้  เขาได้พบตัวเองกลับมา....และคล้ายต้นไม้ ใบหญ้า ถนน หนทางทางได้บอกกล่าวกับเขาว่า  “ถึงบ้านเสียทีนะกวี”

เมื่อการกลับมาครั้งที่สอง
กวีหนุ่มเล่าว่า...  โลกวัยเยาว์ของเขา คล้ายได้สร้างสวนดอกไม้กว้างใหญ่เอาไว้   สวนดอกไม้ของเขา  ทุกวันเขาได้ชื่นชมดอกไม้สดสีสวย  และมันก็ใช่เพียงดอกไม้  เพราะในสวนนั้นมันมีผีเสื้อ นก แมลง ต่างๆ งดงาม  ชื่นชมสวนดอกไม้ของเขา  นั่นเอง เขาจึงมิใช่เพียงชื่นชมสวนดอกไม้ แต่เขาได้ชื่นชมอาคันตุกะผู้มาเยี่ยมชมสวนดอกไม้ของเขาด้วย  นั่นแล้ววันหนึ่งเขาก็พบว่า ผีเสื้อ นก แมลงเหล่านั้นก็กลายเป็นเจ้าของสวนดอกไม้ของเขาไปด้วย    เวลาต่อมาเมื่อชีวิตต้องออกเดินทาง  เขาเก็บดอกไม้จำนวนหนึ่งติดตัวไป  หวังว่าเมื่อยาวเปลี่ยวเหงาอ่อนล้า  เขาจะได้ชื่นชมดอกไม้นั้น  แต่ก็...นั่นแล้ว หลายวันเข้าดอกไม้บางดอกก็เหี่ยวเฉา    บางดอกอาจจะดูสดใหม่อยู่ได้หลายวัน  แต่แล้วทั้งหมดก็ต้องเหี่ยวเฉาไปตามกาลเวลา  และระยะทางที่ไกลออกไป  จนในที่สุดกระเป๋าของเขาก็ไม่เหลือดอกไม้สดอยู่เลย  แล้วเขาก็เพียงได้ชื่นชมดอกไม้แห้งจนเริ่มคุ้นเคย  อาจจะรู้สึกอยู่บ้างว่ามีบางสิ่งที่ขาดหายแต่ทั้งหมดก็เป็นความคลุมเครือสลัวรางเต็มที

จนในที่สุดเมื่อเขากลับมาอีกครั้ง กลับมายังสวนดอกไม้ของเขา  ซึ่งยังคงความอุดม  ดอกไม้ยังสด และชื่นกลีบดอกใหม่ยังบานรับน้ำค้างและแสงแดดยามเช้า  ผีเสื้อ นก แมลงยังอยู่  วาระนันเขาจึงได้ชื่นชมดอกไม้สด และผีเสื้อ นก แมลงในสวนดอกไม้อีกครั้ง  และพบว่าดอกไม้แห้งที่ติดตัวเขาไปนั้นแม้มันเคยสดใหม่ และงาม  แต่เมื่อเวลาผ่านไปมันก็ไม่สด และงามน้อยลงเสียแล้ว

ในการจากไปอีกครั้ง
กวีหนุ่มบอกว่า....  การจากไปก็ใช่ว่าจะไร้ความหมาย  ก็ความหมายของการจากไปมันจะเต็มค่าตามความ  ก็เมื่อได้กลับมานั่นเอง  ก็หากเขาไปจากไป เขาก็คงจะไม่ได้กลับมานั่นเองที่ทำให้การกลับมาทุกครั้งมีความหมายที่งดงามยิ่งนัก