Skip to main content
 


Pavarotti Last Performance "Nessun Dorma" @ Torino 2006

แม่ไร้สี

ขณะถ่ายภาพต้นงิ้วที่กำลังออกดอกบานสะพรั่งเมื่อเย็นวันหนึ่ง แม่ออกมาเป็นเพื่อนฉัน ในวันฟ้าหม่นมัวฉันทำงานแม่ยืนเหม่อมองรอบกาย  เมื่อฉันผละจากกล้องและต้นงิ้วต้นนั้น ถ่ายรูปแม่ไว้สองรูป...ไกล ๆ  ฉันเป็นช่างภาพที่ถ่ายแต่ภาพคนอื่นๆ มากมาย  ถ่ายภาพหมาแมว ถ่ายภูเขา แม่น้ำ ต้นไม้ ดอกไม้ แต่ไม่เคยถ่ายภาพแม่ดี ๆ สักรูป           
          แม่
         
ไม่มีสี

ต้นพะยอมไร้สี

บ่ายวันหนึ่งฉันพบถนนสายเล็ก ๆ ที่มีดอกพะยอมบานสะพรั่งตลอดถนนนี้โดยบังเอิญ เป็นถนนเส้นหลังปั๊มน้ำมันในมหาวิทยาลัยเชียงใหม่  ฉันชอบถนนเส้นนี้ตั้งแต่สมัยเรียนหนังสือ เป็นมุมที่มองเห็นดอยสุเทพ และพระอาทิตย์ตกดินงามที่สุด เพราะไม่มีสายไฟฟ้าบดบัง และอยู่ในระยะใกล้ดอยมาก ๆ  ถัดจากถนนเป็นทุ่งนาของคณะเกษตรศาสตร์  และแนวต้นไม้ มีฉากหลังเป็นภูเขา  วันนี้ดอกพะยอมบานขาวสะพรั่งกลีบดอกร่วงตลอดแนวถนน อีกด้านหนึ่งริมคันนาเป็นแนวต้นศรีตรัง กำลังบานเช่นกัน ด้านหนึ่งสีม่วงกระจ่างตา ด้านหนึ่งขาวนวล
         
แต่วันนี้ดอกไม้ไร้สี

ดอกเมียว เมียว ไร้สี

ปีที่ผ่านมาฉันสร้างบ้าน  ได้เรียนรู้อย่างหนึ่งว่าการสร้างบ้านไม่ใช่การเดินออกไปปากซอยเพื่อหาซื้อก๋วยเตี๋ยวที่ไม่อร่อยแล้วไม่กินก็ได้ แต่การสร้างบ้านเป็นการคิด ทำ  ใส่ใจ ตั้งแต่การหาดอกไม้ ใบไม้ และสิ่งอันเป็นมงคลทั้งหลายมาใส่ไว้ในเสาเอกของบ้าน บ้านฉันเท่าที่จำได้ฉันใส่เซรามิคที่ปั้นและเผาโดยเพื่อนสนิท เป็นรูปหัวใจ มีความหมายถึงมิตรที่ใส่ใจกันแม้ไม่ได้อยู่ด้วยกัน  ฉันใส่ใบไม้มงคลจากบ้านพี่ที่รักใคร่กัน  ฉันใส่ดอกปีบ ดอกไม้เพื่อนสนิทของฉันลงไป  ที่สำคัญฉันใส่ใจ  มาถึงวันนี้บ้านเสร็จแล้ว ฉันนอนหลับกินอิ่ม  ปลูกต้นไม้งอกงามแม้กระทั่งดอกเมียว เมียว ที่ว่ากันว่าขึ้นเฉพาะที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน ฉันลองเพาะที่บ้านเมื่อหนาวที่ผ่านมา ก็พบว่าเมียว เมียว เติบโตได้ที่สันคะยอม ....ขณะที่บางสิ่งบางอย่างหายไป
         
บางสิ่งที่งดงาม
         
เหมือนดอกเมียว เมียว สีชมพู
         
วันนี้เมียว เมียว ไร้สี

จักรยานไร้สี

สองล้อคันนี้พาฉันออกไปสู่โลกยามเช้าที่สดใส งดงาม พาฉันออกไปสัมผัสกับขุนเขา ดอกไม้ป่า  ก้อนหิน ดิน ทราย  เหงื่อ และรอยยิ้ม  บางวันขอบน้ำเบื้องหน้าสัมผัสกับขุนเขา มีสายลมแผ่วเบาช่วยซับเหงื่อจากการปีนป่ายตะกายหนทางที่สูงชัน  นกสีขาวสองตัวบินไปด้วยกัน ตัดผ่านเวิ้งน้ำหายไปที่ชายป่า ...วูบหนึ่งฉันใจหาย  นกบินจากไป มีสิ่งใดจีรังยั่งยืน แม้แต่มิตรภาพที่คิดว่างดงาม
         
ในวันที่จักรยานไร้สี
         
สี
         
ไร้คุณค่าไร้ความหมาย

บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

โอ ไม้จัตวา
ไปปายมา เหมือนพูดคำฮิตยังไงไม่รู้ ฉันไปปายมาจริงๆ ถามว่าไปบ่อยไหม แปดปีมานี้ ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามที่ไป แต่ละครั้งเว้นวรรคสี่ปี เพราะฉะนั้นฉันจึงเป็นความเปลี่ยนแปลงของปายค่อนข้างเยอะ
โอ ไม้จัตวา
 เจอคลิบวีดีโอนี้มานานแล้วแต่ไม่มีโอกาสนำมาให้ชมสักที เขาชื่อ Paul Potts ผู้ร้องเพลง Nessun Dorma ในการประกวดร้องเพลง Britains Got Talent ของประเทศอังกฤษ ฉันชอบเข้าไปดูคลิ้บรายการนี้ เพราะจะเห็นผู้มีความสามารถทางการร้องเพลงมาร้องประกวดกันด้วยความสามารถอย่างแท้จริง อย่างเช่นสาวน้อย คอนนี่ ที่นำมาให้ชมสัปดาห์ที่แล้วก็เกิดจากรายการนี้ เขาไม่มีข้อจำกัดทางการตลาดในการประกวดร้องเพลง ไม่ต้องจัดฟัน ไม่ต้องหล่อ ไม่ต้องสวย ไม่ต้องมีคนจัดหาเสื้อผ้ามาให้ ขอเพียงมีหัวใจมาด้วยเท่านั้น
โอ ไม้จัตวา
   ขออนุญาตเปิดเพลงนี้อีกครั้ง Imagine จากเสียงร้องของสาวน้อยเสียงใส Connie Talbot นักร้องตัวน้อยผู้ผ่านการคัดเลือกเข้ารอบการประกวดร้องเพลง Britain's Got Talent ปี 2007 เสียงใส ๆ ของเธอร้องเพลง Somewhere over the rainbow ทำเอากรรมการนั่งน้ำตาไหลเป็นทาง
โอ ไม้จัตวา
  Pavarotti Last Performance "Nessun Dorma" @ Torino 2006
โอ ไม้จัตวา
  เพลงวาสิฏฐี  โดย มาโนช  พุฒตาล เมื่อวานนี้ฉันหยิบ วันที่ถอดหมวก ของเสกสรรค์  ประเสริฐกุล ขึ้นมาอ่าน (อีกรอบ) ต้องบอกก่อนว่าเป็นแฟนหนังสือของอาจารย์เสกสรรค์อย่างเหนียวแน่น ตั้งแต่เมื่อครั้งยังเป็นเด็กภูหินร่องกร้า และซื้อ "ถนนหนังสือ" หน้าปกเสกสรรค์-จิระนันท์ มาอ่านด้วยความทึ่งกับหนุ่มสาวสมัยนั้น ความที่ประวัติศาสตร์ของเขาอยู่ใกล้บ้านเรา จึงยิ่งอ่านยิ่งอิน
โอ ไม้จัตวา
(เพลงปราสาทไหว บรรเลงพิณเปี๊ยะ โดย สมบูรณ์ กาวิชัย) ผู้ส่งเข้าประกวด: นางรัษฎาพร บริจินดาได้รับรางวัลจากการประกวดต้นไม้ใหญ่ในเขตเทศบาลนครเชียงใหม่ ประจำปี 2549สถานที่ วัดเชียงมั่นเลขที่ 171 ถนนราชภาคินัย ตำบลศรีภูมิ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่อายุ ประมาณ 80 ปีความสูง ประมาณ 7 เมตรเส้นรอบวง 0.60 เมตร
โอ ไม้จัตวา
ขอยกคำกล่าวลาของคุณอุ๋มอิ๋ม วดีลดา เพียงศิริ "พี่บอกพี่ปุ๊ว่า พญาอินทรี ถึงเวลาต้องบิน" กับช่วงวาระสุดท้ายของชีวิตพญาอินทรี ลุงปุ๊ครูแห่งการถ่ายภาพของฉัน
โอ ไม้จัตวา
 ป่วยค่ะท่านผู้ชม... อยู่บนโลกแท้ ๆ เหมือนอยู่ในน้ำลึก หายใจไม่ออก อากาศเป็นพิษ มันมาอีกแล้ว คราวนี้แสบจมูก แสบตา ไข้ขึ้น หวัดกินงอมแงม สยบยอมกับโลกใบนี้ หลับไปสองวันเต็ม ๆ วันนี้เจอคลิบของนักร้องคนโปรดอีกคน เคยมีซีดีเมื่อนานมาแล้วแต่แผ่นหายไป เธอชื่อ Jewel Kilcher ชาวอเมริกัน เป็นนักร้อง นักแต่งเพลง เล่นกีต้าร์ นักแสดง และกวี ว้าว คนอะไรเนี่ย ฉันฟังเธอร้องครั้งแรกเมื่อครั้งอยู่ที่เมืองจีนคนเดียว เสียงเพลงของเธอเป็นเพื่อนในบรรยากาศเหงา ๆ หนาว ๆ เวิ้งว้างคนเดียวในโลกได้เป็นอย่างดี
โอ ไม้จัตวา
http://charyen.com/jukebox/play.php?id=30336  เปลี่ยนบรรยากาศมาฟังเพลงเก่า ๆ ของไทยกันบ้างค่ะ ชื่อเพลงดอกพะยอมยามยาก เสียงร้องของเพลิน พรหมแดน ซึ่งไม่คิดว่าจะมีเพลงแบบนี้ เพราะเพลงที่สร้างชื่อให้กับเพลิน พรหมแดนมักเป็นเพลงตลก ๆ เป็นเพลงร้องสลับพูด ตอนเด็ก ๆ ชอบฟังมากฟังไปหัวเราะไป คล้าย ๆ กับเพลงของวิฑูรย์ ใจพรหม ตอนนี้