Skip to main content


ถ่ายภาพเด็กกับสัตว์ให้โฟกัสที่ตา”

ออกจากห้องโสตทัศนศึกษา ห้องปฏิบัติการถ่ายภาพที่โรงเรียนเมื่อสมัยอยู่ม.3 แล้วก็ไม่เคยเข้าห้องเรียนถ่ายรูปที่ไหนอีกเลย เคยเข้าไปเล่นเองบ้างก๊อกแก๊กในห้องอัดของชมรมถ่ายภาพในมหาวิทยาลัย จนกระทั่งได้มีโอกาสหมกตัวอยู่ที่สวนทูนอิน บ้านพักของคุณ’รงค์ วงษ์สวรรค์ เป็นบางช่วง และมีโอกาสเดินถ่ายรูปดอกไม้ยามเช้าในสวนทูนอิน ประโยคที่ยกมาข้างบนนั้นคุณ’รงค์ วงษ์สวรรค์ พูดขึ้นมา (จะเรียกว่าสอนก็น่าจะได้) เมื่อชี้ให้ดูภาพแมวที่เขาถ่ายและใส่กรอบติดไว้ที่ผนังบ้าน

 

 

\\/--break--\>

 

ภาพนี้ก็โฟกัสที่ตา แต่เป็นตาแบบไม่มองกล้อง สภาพแสงตอนบ่ายแก่ ๆ ประมาณสี่โมงเย็น แสงลอดต้นไม้เข้ามาในบริเวณอาคาร ทำให้ได้แสงเหลืองนวล เจ้าชมพูตัวนี้มีจมูกสีชมพูเป็นแมวค่อนข้างเรียบร้อย มักนั่งนิ่ง ๆ ยืนนิ่ง ๆ จึงถ่ายภาพเธอได้ง่ายกว่าตัวอื่น แมวแต่ละตัวก็นิสัยไม่เหมือนกัน บางตัวเห็นกล้องเห็นคนไม่ได้ ต้องเดินเข้ามาหา ทำให้ถ่ายภาพได้ยาก บางตัวชอบมองกล้อง แต่ที่สำคัญนอกจากมองตาแมวแล้ว เราคิดว่าสัตว์ทุกตัวมีรอยยิ้มเป็นของตัวเอง ลองหามุมกล้องที่หมาแล้วแมวยิ้มให้เจอ แล้วจะได้ภาพน่ารัก ๆ

 

 

 

 

ถ่ายภาพแมวสร้างความรื่นรมย์ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง โดยเฉพาะแมวเด็กที่อยู่รวมกันเป็นแมวหมู่นั้น สนุกตรงที่แมวอยู่รวมกันมักไม่อยู่กับที่ จะเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา ถ้ากล้องมีการประมวลผลเร็วก็จะถ่ายติดต่อกันไปได้เรื่อย ๆ

 

 

 

ภาพที่ยกมานี้ใช้ Nikon D70 เลนส์ 18-70 mm. ที่ติดมากับกล้อง ใช้ได้ครอบจักรวาล เพราะซูมใกล้ได้พอสมควร และความกว้างของหน้าเลนส์ก็พอไปได้เมื่อยามต้องถ่ายภาพวิว แต่กล้อง Canon G 10 ตัวใหม่นี้ประมวลผลช้ากว่า D70 เยอะ ถ่ายเสร็จต้องรอเวลาให้กล้องกลับมา stand by อีกประมาณ 2-3 วินาที ขณะที่ D70 นั้น สามารถถ่ายรัวได้ตลอด เวลาถ่ายแมวจึงสะดวกกว่า เพราะเราสามารถถ่ายไปเรื่อย ๆ แล้วมาเลือกภาพที่ชัดภายหลัง

 

 

 

จับแมวใส่กระด้ง บางครั้งต้องถ่ายถึง 20 รูปแล้วเลือกได้รูปเดียวก็มี บางรูปไม่ชัดเลยก็ลบทิ้ง การถ่ายแมวเยอะ ๆ แบบนี้บางทีก็มั่วเหมือนกัน สิ่งที่ต้องทำคือพยายามหาโฟกัสให้ได้แล้วกดชัตเตอร์อย่างเดียว อ้อ ลืมบอก ถ่ายแมวเราใช้โหมด Av ล็อคหน้ากล้องไว้ให้กว้างที่สุด (ตัวเลขน้อยที่สุด) แล้วกล้องจะปรับความเร็วให้สูงสุดโดยอัตโนมัติ ขึ้นกับสภาพแสง แมวเป็นสัตว์เคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา จึงต้องใช้ความเร็วหน้ากล้องให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อจับภาพที่กำลังเคลื่อนไหวนั้นให้ได้

 

 

 

 

บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

โอ ไม้จัตวา
ไปปายมา เหมือนพูดคำฮิตยังไงไม่รู้ ฉันไปปายมาจริงๆ ถามว่าไปบ่อยไหม แปดปีมานี้ ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามที่ไป แต่ละครั้งเว้นวรรคสี่ปี เพราะฉะนั้นฉันจึงเป็นความเปลี่ยนแปลงของปายค่อนข้างเยอะ
โอ ไม้จัตวา
 เจอคลิบวีดีโอนี้มานานแล้วแต่ไม่มีโอกาสนำมาให้ชมสักที เขาชื่อ Paul Potts ผู้ร้องเพลง Nessun Dorma ในการประกวดร้องเพลง Britains Got Talent ของประเทศอังกฤษ ฉันชอบเข้าไปดูคลิ้บรายการนี้ เพราะจะเห็นผู้มีความสามารถทางการร้องเพลงมาร้องประกวดกันด้วยความสามารถอย่างแท้จริง อย่างเช่นสาวน้อย คอนนี่ ที่นำมาให้ชมสัปดาห์ที่แล้วก็เกิดจากรายการนี้ เขาไม่มีข้อจำกัดทางการตลาดในการประกวดร้องเพลง ไม่ต้องจัดฟัน ไม่ต้องหล่อ ไม่ต้องสวย ไม่ต้องมีคนจัดหาเสื้อผ้ามาให้ ขอเพียงมีหัวใจมาด้วยเท่านั้น
โอ ไม้จัตวา
   ขออนุญาตเปิดเพลงนี้อีกครั้ง Imagine จากเสียงร้องของสาวน้อยเสียงใส Connie Talbot นักร้องตัวน้อยผู้ผ่านการคัดเลือกเข้ารอบการประกวดร้องเพลง Britain's Got Talent ปี 2007 เสียงใส ๆ ของเธอร้องเพลง Somewhere over the rainbow ทำเอากรรมการนั่งน้ำตาไหลเป็นทาง
โอ ไม้จัตวา
  Pavarotti Last Performance "Nessun Dorma" @ Torino 2006
โอ ไม้จัตวา
  เพลงวาสิฏฐี  โดย มาโนช  พุฒตาล เมื่อวานนี้ฉันหยิบ วันที่ถอดหมวก ของเสกสรรค์  ประเสริฐกุล ขึ้นมาอ่าน (อีกรอบ) ต้องบอกก่อนว่าเป็นแฟนหนังสือของอาจารย์เสกสรรค์อย่างเหนียวแน่น ตั้งแต่เมื่อครั้งยังเป็นเด็กภูหินร่องกร้า และซื้อ "ถนนหนังสือ" หน้าปกเสกสรรค์-จิระนันท์ มาอ่านด้วยความทึ่งกับหนุ่มสาวสมัยนั้น ความที่ประวัติศาสตร์ของเขาอยู่ใกล้บ้านเรา จึงยิ่งอ่านยิ่งอิน
โอ ไม้จัตวา
(เพลงปราสาทไหว บรรเลงพิณเปี๊ยะ โดย สมบูรณ์ กาวิชัย) ผู้ส่งเข้าประกวด: นางรัษฎาพร บริจินดาได้รับรางวัลจากการประกวดต้นไม้ใหญ่ในเขตเทศบาลนครเชียงใหม่ ประจำปี 2549สถานที่ วัดเชียงมั่นเลขที่ 171 ถนนราชภาคินัย ตำบลศรีภูมิ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่อายุ ประมาณ 80 ปีความสูง ประมาณ 7 เมตรเส้นรอบวง 0.60 เมตร
โอ ไม้จัตวา
ขอยกคำกล่าวลาของคุณอุ๋มอิ๋ม วดีลดา เพียงศิริ "พี่บอกพี่ปุ๊ว่า พญาอินทรี ถึงเวลาต้องบิน" กับช่วงวาระสุดท้ายของชีวิตพญาอินทรี ลุงปุ๊ครูแห่งการถ่ายภาพของฉัน
โอ ไม้จัตวา
 ป่วยค่ะท่านผู้ชม... อยู่บนโลกแท้ ๆ เหมือนอยู่ในน้ำลึก หายใจไม่ออก อากาศเป็นพิษ มันมาอีกแล้ว คราวนี้แสบจมูก แสบตา ไข้ขึ้น หวัดกินงอมแงม สยบยอมกับโลกใบนี้ หลับไปสองวันเต็ม ๆ วันนี้เจอคลิบของนักร้องคนโปรดอีกคน เคยมีซีดีเมื่อนานมาแล้วแต่แผ่นหายไป เธอชื่อ Jewel Kilcher ชาวอเมริกัน เป็นนักร้อง นักแต่งเพลง เล่นกีต้าร์ นักแสดง และกวี ว้าว คนอะไรเนี่ย ฉันฟังเธอร้องครั้งแรกเมื่อครั้งอยู่ที่เมืองจีนคนเดียว เสียงเพลงของเธอเป็นเพื่อนในบรรยากาศเหงา ๆ หนาว ๆ เวิ้งว้างคนเดียวในโลกได้เป็นอย่างดี
โอ ไม้จัตวา
http://charyen.com/jukebox/play.php?id=30336  เปลี่ยนบรรยากาศมาฟังเพลงเก่า ๆ ของไทยกันบ้างค่ะ ชื่อเพลงดอกพะยอมยามยาก เสียงร้องของเพลิน พรหมแดน ซึ่งไม่คิดว่าจะมีเพลงแบบนี้ เพราะเพลงที่สร้างชื่อให้กับเพลิน พรหมแดนมักเป็นเพลงตลก ๆ เป็นเพลงร้องสลับพูด ตอนเด็ก ๆ ชอบฟังมากฟังไปหัวเราะไป คล้าย ๆ กับเพลงของวิฑูรย์ ใจพรหม ตอนนี้