Skip to main content

คราวนี้ไม่ค่อยกล้าทุบกล้องเท่าไรนัก เพราะใช้ Nikon D70 ถ่ายอาหาร โดยใช้เลนส์ Macro (อ่านว่า มาโคร) คือเลนส์ที่ใช้ถ่ายวัตถุในระยะประชิดระดับ 1 เซ็นได้ พวกงาน close up ทั้งหลายมักใช้เลนส์ หรือโหมดมาโครนี้ในกล้องดิจิตอล ที่มีวิธีดูง่าย ๆ คือ ปุ่มที่เป็นเครื่องหมายรูปดอกไม้ในตัวกล้อง นั่นคือปุ่มมาโคร สำหรับถ่ายดอกไม้ใกล้ ๆ ถ่ายมด ถ่ายขี้จิ้งจก หรือถ่ายอาหารอย่างวันนี้เป็นต้น

เลนส์ที่ใช้ยี่ห้อ Tokina 100 ของญี่ปุ่น สีสันอิ่มเอม แดงเป็นแดง เขียวเป็นเขียว วันนี้ถ่ายลาบปลาคังเป็นอาหารเช้า ใช้แสงแดดยามเช้า แดดแรกของวันนี้ ปกติเขาถ่ายอาหารกันในสตูดิโอ มีแสงไฟเจิดจ้า มีสรรพสิ่งในการเนรมิตอาหารให้ดูน่ากิน สำหรับอิฉันไม่มีสตูดิโอ มีเพียงท้องฟ้า สายลม และแสงแดด

 

วันนี้จึงมีลาบปลาคังแดดเช้ามายั่วน้ำลาย

 

 

ถ่ายไปเรื่อย ๆ แล้วมีความรู้สึกว่าถ่ายอาหารต้องถ่ายแนวตั้ง จึงจะมีที่ว่างเหลือไว้ให้คนทำอาร์ตเวิร์คใช้พื้นที่ได้บ้าง เช่น โปรยคำ หรือใส่ลูกเล่นอื่น ๆ รูปนี้คิดว่าใช้ได้ดีที่สุด ได้อาหาร และผักกับลาบเกือบทุกอย่าง

 

 

รูปนี้ใกล้เข้ามาอีกนิด เห็นรายละเอียดมากขึ้นอีกหน่อย นำไปใช้งานได้เหมือนกัน

 

 

รูปนี้เห็นเนื้อปลาแบบคัก ๆ ขาวสะอาด มีพริก มีขอบใบผักไผ่กับลาบ

 

 

พยายามถ่ายรูปแนวนอน ถ่ายออกมาแล้วก็รู้สึกไม่ค่อยถูกจริตเท่าไร รู้สึกว่ารายละเอียดในภาพเยอะเกินกว่าจะจัดภาพให้มีองค์ประกอบที่ดีได้

 

 

ภาพนี้ถ่ายให้เห็นรูปแบบของการถ่ายอาหารที่เห็นทั่ว ๆ ไป เวลาถ่ายอาหารกุ๊กมักทำอาหารจานบึ้ม ๆ มาให้ ซึ่งเห็นแล้วจะเป็นลม เพราะเวลาถ่ายจริง ๆ เราใช้อาหารน้อยมาก คนทำอาหารกับคนถ่ายภาพอาหารมักคิดสวนทางกัน บอกเท่าไรเขาก็ไม่ฟัง ว่าอาหารจานใหญ่ ๆ ปริมาณเยอะ ๆ นั้นถ่ายออกมามันรก เหมือนภาพนี้เห็นเนื้อปลาคังเป็นก้อนเล็ก ๆ จำนวนมาก ขณะที่รูปแรก ๆ เราแบ่งออกจากจานนี้มาใช้สักสองช้อนโต๊ะ

 

การถ่ายบางครั้งยังต้องหาอะไรมารองอาหารเพื่อให้สูงขึ้นจากจาน อะไรที่ว่านั้นบางครั้งก็คือแตงกวา หรือผักอื่น ๆ

 

เพื่อนคนหนึ่งเคยแนะนำว่า มีคนมืออาชีพเคยแนะนำเธอว่า เวลาถ่ายอาหารให้ถ่ายเฉพาะอาหารและสิ่งที่เกี่ยวกับอาหารเท่านั้น อย่าเอาอย่างอื่นมาเกี่ยวข้อง อันนี้เป็นเหมือนกฎของแมกกาซีนใหญ่ ๆ ระดับโลกที่เขาอ้างอิงกันมา อาจเป็นเพราะคราวนั้นเราถ่ายขนมปังแล้วเอาดอกไม้มาวางประกอบ ดอกไม้กับขนมปังคงไม่เกี่ยวข้องกัน เราฟังแล้วก็คิดตาม แล้วก็สรุปกับตัวเองว่า ไม่เป็นไร ถ้าดอกไม้บนกองขนมปังจะทำให้เรามีความสุขในการถ่ายรูป เราดูแล้วเราสวยเอง ก็โอเคแล้ว

 

คราวนี้เราถ่ายลาบปลาคัง เราเด็ดดอกผักกวางตุ้งมาวางแหมะไว้ให้มันเหลืองเล่น ๆ ผักกวางตุ้งไม่เกี่ยวกับอาหารจานนี้เลย แต่บอกตัวเองว่าไม่เป็นไร รู้แล้วว่าไม่เกี่ยว...แต่จะใส่ ใส่แล้วรสชาติอาหารไม่เปลี่ยน ตำรวจไม่จับ ไม่เป็นไร

 

 

 

บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

โอ ไม้จัตวา
ไปปายมา เหมือนพูดคำฮิตยังไงไม่รู้ ฉันไปปายมาจริงๆ ถามว่าไปบ่อยไหม แปดปีมานี้ ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามที่ไป แต่ละครั้งเว้นวรรคสี่ปี เพราะฉะนั้นฉันจึงเป็นความเปลี่ยนแปลงของปายค่อนข้างเยอะ
โอ ไม้จัตวา
 เจอคลิบวีดีโอนี้มานานแล้วแต่ไม่มีโอกาสนำมาให้ชมสักที เขาชื่อ Paul Potts ผู้ร้องเพลง Nessun Dorma ในการประกวดร้องเพลง Britains Got Talent ของประเทศอังกฤษ ฉันชอบเข้าไปดูคลิ้บรายการนี้ เพราะจะเห็นผู้มีความสามารถทางการร้องเพลงมาร้องประกวดกันด้วยความสามารถอย่างแท้จริง อย่างเช่นสาวน้อย คอนนี่ ที่นำมาให้ชมสัปดาห์ที่แล้วก็เกิดจากรายการนี้ เขาไม่มีข้อจำกัดทางการตลาดในการประกวดร้องเพลง ไม่ต้องจัดฟัน ไม่ต้องหล่อ ไม่ต้องสวย ไม่ต้องมีคนจัดหาเสื้อผ้ามาให้ ขอเพียงมีหัวใจมาด้วยเท่านั้น
โอ ไม้จัตวา
   ขออนุญาตเปิดเพลงนี้อีกครั้ง Imagine จากเสียงร้องของสาวน้อยเสียงใส Connie Talbot นักร้องตัวน้อยผู้ผ่านการคัดเลือกเข้ารอบการประกวดร้องเพลง Britain's Got Talent ปี 2007 เสียงใส ๆ ของเธอร้องเพลง Somewhere over the rainbow ทำเอากรรมการนั่งน้ำตาไหลเป็นทาง
โอ ไม้จัตวา
  Pavarotti Last Performance "Nessun Dorma" @ Torino 2006
โอ ไม้จัตวา
  เพลงวาสิฏฐี  โดย มาโนช  พุฒตาล เมื่อวานนี้ฉันหยิบ วันที่ถอดหมวก ของเสกสรรค์  ประเสริฐกุล ขึ้นมาอ่าน (อีกรอบ) ต้องบอกก่อนว่าเป็นแฟนหนังสือของอาจารย์เสกสรรค์อย่างเหนียวแน่น ตั้งแต่เมื่อครั้งยังเป็นเด็กภูหินร่องกร้า และซื้อ "ถนนหนังสือ" หน้าปกเสกสรรค์-จิระนันท์ มาอ่านด้วยความทึ่งกับหนุ่มสาวสมัยนั้น ความที่ประวัติศาสตร์ของเขาอยู่ใกล้บ้านเรา จึงยิ่งอ่านยิ่งอิน
โอ ไม้จัตวา
(เพลงปราสาทไหว บรรเลงพิณเปี๊ยะ โดย สมบูรณ์ กาวิชัย) ผู้ส่งเข้าประกวด: นางรัษฎาพร บริจินดาได้รับรางวัลจากการประกวดต้นไม้ใหญ่ในเขตเทศบาลนครเชียงใหม่ ประจำปี 2549สถานที่ วัดเชียงมั่นเลขที่ 171 ถนนราชภาคินัย ตำบลศรีภูมิ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่อายุ ประมาณ 80 ปีความสูง ประมาณ 7 เมตรเส้นรอบวง 0.60 เมตร
โอ ไม้จัตวา
ขอยกคำกล่าวลาของคุณอุ๋มอิ๋ม วดีลดา เพียงศิริ "พี่บอกพี่ปุ๊ว่า พญาอินทรี ถึงเวลาต้องบิน" กับช่วงวาระสุดท้ายของชีวิตพญาอินทรี ลุงปุ๊ครูแห่งการถ่ายภาพของฉัน
โอ ไม้จัตวา
 ป่วยค่ะท่านผู้ชม... อยู่บนโลกแท้ ๆ เหมือนอยู่ในน้ำลึก หายใจไม่ออก อากาศเป็นพิษ มันมาอีกแล้ว คราวนี้แสบจมูก แสบตา ไข้ขึ้น หวัดกินงอมแงม สยบยอมกับโลกใบนี้ หลับไปสองวันเต็ม ๆ วันนี้เจอคลิบของนักร้องคนโปรดอีกคน เคยมีซีดีเมื่อนานมาแล้วแต่แผ่นหายไป เธอชื่อ Jewel Kilcher ชาวอเมริกัน เป็นนักร้อง นักแต่งเพลง เล่นกีต้าร์ นักแสดง และกวี ว้าว คนอะไรเนี่ย ฉันฟังเธอร้องครั้งแรกเมื่อครั้งอยู่ที่เมืองจีนคนเดียว เสียงเพลงของเธอเป็นเพื่อนในบรรยากาศเหงา ๆ หนาว ๆ เวิ้งว้างคนเดียวในโลกได้เป็นอย่างดี
โอ ไม้จัตวา
http://charyen.com/jukebox/play.php?id=30336  เปลี่ยนบรรยากาศมาฟังเพลงเก่า ๆ ของไทยกันบ้างค่ะ ชื่อเพลงดอกพะยอมยามยาก เสียงร้องของเพลิน พรหมแดน ซึ่งไม่คิดว่าจะมีเพลงแบบนี้ เพราะเพลงที่สร้างชื่อให้กับเพลิน พรหมแดนมักเป็นเพลงตลก ๆ เป็นเพลงร้องสลับพูด ตอนเด็ก ๆ ชอบฟังมากฟังไปหัวเราะไป คล้าย ๆ กับเพลงของวิฑูรย์ ใจพรหม ตอนนี้