Skip to main content


 

วันนี้ตั้งใจขับรถขึ้นไปที่ขุนช่างเคี่ยน เพื่อไปดูพญาเสือโคร่งประจำปีนี้ ตื่นหกโมงเช้า ฟ้ายังมืด อากาศหนาว ออกจากบ้านหกโมงครึ่ง แต่กว่าจะไปถึงแดดก็เริ่มแรงแล้ว รูปนี้ถ่ายพระอาทิตย์ขึ้นที่จุดชมวิว ก่อนถึงโค้งขุนกันต์ ดอยสุเทพ เห็นเส้นขอบฟ้าไกล ๆ ถ่ายด้วยเลนส์มุมกว้าง จึงเก็บฟ้าและเมืองได้ทั้งเมือง เชียงใหม่ยังมีมุมสวยอยู่


 

 

ซื้อเลนส์มุมกว้างมาตั้งแต่ปีที่แล้ว หมายมั่นปั้นมือว่าปีนี้จะมาเก็บโค้งนี้ให้ได้ เพราะเลนส์คิทที่ติดกล้องมานั้นเก็บได้ไม่หมด ถ่ายแล้วก็ไม่หนำใจ ปีนี้ได้เลนส์สมใจ แต่สภาพแวดล้อมชวนสลดใจ สองปีที่ผ่านมาเสือโคร่งสีชมพูตัวนี้บานอิ่มเอมหัวใจ แต่ปีนี้ไปถึงก็อึ้ง ๆ เพราะสภาพสองข้างทางมันรก ๆ และมีขยะประปราย ที่สำคัญคือสีชมพูหายไปส่วนหนึ่ง มีสีน้ำตาลของถนนและฝุ่นมาแต้มสี

 
 

 

มุมนี้ที่รอคอย ได้แสงเช้าที่ลอดต้นไม้มา ใช้โฟโต้ช็อปเปลี่ยนค่าสีนิดหน่อย เพราะถ่าย raw file จึงแก้ไขโปร ไฟล์สี และอื่น ๆ ในรายละเอียดของภาพได้เยอะกว่าไฟล์ jpg. ธรรมดา


 

 

เปลี่ยนมาใช้เลนส์ซูม 70-300 มม. แม้ว่าจะมีแสงแล้ว แต่เวลาใช้เลนส์ซูมดึงภาพเยอะ ๆ มักเจอปัญหาแบบนี้ ซึ่งแก้ได้ด้วยการใช้ขาตั้งกล้อง แต่วันนี้ความขี้เกียจเป็นเจ้าเรือน ไหนจะแบกเป้กล้อง และหิ้วกล้องตัวเล็กไปด้วย ขาตั้งกล้องก็ติดรถไป แต่ทิ้งไว้ตรงนั้นแหละ ถ่ายมือเปล่า ผลที่ได้ก็ไหวเอนอย่างที่เห็นในภาพ ถ้าไม่คิดมากก็เหมือนใช้ soft filter นวล ๆ อุ่น ๆ แต่คนถ่ายรู้ดี ...ก็ขาตั้งกล้องมันหนักอ่ะ เดินขึ้นดอยลงดอยคนเดียวใครจะแบกไหว


 

 

นี่ดีกว่า ผิดหวังจากสีชมพูของพญาเสือโคร่งที่เจ้าหน้าที่บอกว่าปีนี้อากาศไม่หนาว โลกร้อน ทำให้ดอกไม้ไม่บาน และบานไม่พร้อมกัน ปีนี้เป็นปีที่ 3 ที่ฉันมาที่นี่ในช่วงเวลาหลังปีใหม่ เหมือนมีนัดกับดอกไม้ แต่วันนี้รู้สึกเศร้ากับสภาพแวดล้อม ดอกบ๊วยที่เคยบานสะพรั่งขาวโพลนพร้อมกับพญาเสือโคร่งก็มีเพียงประปราย มีเต็นท์กางนอนกลางดงดอกบ๊วย มีร้านขายของของชาวม้งที่หน้าดงดอกบ๊วย ห้องน้ำมีเพิ่มขึ้นหลายจุด ถนนมีป้ายบอกทางให้ระมัดระวังตลอดทางเนื่องจากทางแคบ

 

ขากลับจึงแวะล้างตาด้วยดอกไม้ในพระตำหนักภูพิงค์ราชนิเวศน์ เดินเล่นดูดอกกุหลาบใหญ่เท่าบ้าน และดอกไม้เมืองหนาวดอกเล็กดอกน้อยแต้มสีอยู่ตามที่ต่าง ๆ ดูกุหลาบสีชมพูดอกนี้และกลีบหนาซ้อนกันแน่นเอี๊ยด ยังไม่นับกุหลาบนานาพรรณ ที่เบ่งบานรับอากาศหนาว ตบท้ายด้วยสตรอเบอรี่ปั่น ตรงทางออกพระตำหนัก อร่อยมากขอแนะนำ แก้วละ 40 บาท ทดแทนฟรุ้ต แฟคทอรี่ ที่ปายได้เลย!!

 

 

บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

โอ ไม้จัตวา
ไปปายมา เหมือนพูดคำฮิตยังไงไม่รู้ ฉันไปปายมาจริงๆ ถามว่าไปบ่อยไหม แปดปีมานี้ ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามที่ไป แต่ละครั้งเว้นวรรคสี่ปี เพราะฉะนั้นฉันจึงเป็นความเปลี่ยนแปลงของปายค่อนข้างเยอะ
โอ ไม้จัตวา
 เจอคลิบวีดีโอนี้มานานแล้วแต่ไม่มีโอกาสนำมาให้ชมสักที เขาชื่อ Paul Potts ผู้ร้องเพลง Nessun Dorma ในการประกวดร้องเพลง Britains Got Talent ของประเทศอังกฤษ ฉันชอบเข้าไปดูคลิ้บรายการนี้ เพราะจะเห็นผู้มีความสามารถทางการร้องเพลงมาร้องประกวดกันด้วยความสามารถอย่างแท้จริง อย่างเช่นสาวน้อย คอนนี่ ที่นำมาให้ชมสัปดาห์ที่แล้วก็เกิดจากรายการนี้ เขาไม่มีข้อจำกัดทางการตลาดในการประกวดร้องเพลง ไม่ต้องจัดฟัน ไม่ต้องหล่อ ไม่ต้องสวย ไม่ต้องมีคนจัดหาเสื้อผ้ามาให้ ขอเพียงมีหัวใจมาด้วยเท่านั้น
โอ ไม้จัตวา
   ขออนุญาตเปิดเพลงนี้อีกครั้ง Imagine จากเสียงร้องของสาวน้อยเสียงใส Connie Talbot นักร้องตัวน้อยผู้ผ่านการคัดเลือกเข้ารอบการประกวดร้องเพลง Britain's Got Talent ปี 2007 เสียงใส ๆ ของเธอร้องเพลง Somewhere over the rainbow ทำเอากรรมการนั่งน้ำตาไหลเป็นทาง
โอ ไม้จัตวา
  Pavarotti Last Performance "Nessun Dorma" @ Torino 2006
โอ ไม้จัตวา
  เพลงวาสิฏฐี  โดย มาโนช  พุฒตาล เมื่อวานนี้ฉันหยิบ วันที่ถอดหมวก ของเสกสรรค์  ประเสริฐกุล ขึ้นมาอ่าน (อีกรอบ) ต้องบอกก่อนว่าเป็นแฟนหนังสือของอาจารย์เสกสรรค์อย่างเหนียวแน่น ตั้งแต่เมื่อครั้งยังเป็นเด็กภูหินร่องกร้า และซื้อ "ถนนหนังสือ" หน้าปกเสกสรรค์-จิระนันท์ มาอ่านด้วยความทึ่งกับหนุ่มสาวสมัยนั้น ความที่ประวัติศาสตร์ของเขาอยู่ใกล้บ้านเรา จึงยิ่งอ่านยิ่งอิน
โอ ไม้จัตวา
(เพลงปราสาทไหว บรรเลงพิณเปี๊ยะ โดย สมบูรณ์ กาวิชัย) ผู้ส่งเข้าประกวด: นางรัษฎาพร บริจินดาได้รับรางวัลจากการประกวดต้นไม้ใหญ่ในเขตเทศบาลนครเชียงใหม่ ประจำปี 2549สถานที่ วัดเชียงมั่นเลขที่ 171 ถนนราชภาคินัย ตำบลศรีภูมิ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่อายุ ประมาณ 80 ปีความสูง ประมาณ 7 เมตรเส้นรอบวง 0.60 เมตร
โอ ไม้จัตวา
ขอยกคำกล่าวลาของคุณอุ๋มอิ๋ม วดีลดา เพียงศิริ "พี่บอกพี่ปุ๊ว่า พญาอินทรี ถึงเวลาต้องบิน" กับช่วงวาระสุดท้ายของชีวิตพญาอินทรี ลุงปุ๊ครูแห่งการถ่ายภาพของฉัน
โอ ไม้จัตวา
 ป่วยค่ะท่านผู้ชม... อยู่บนโลกแท้ ๆ เหมือนอยู่ในน้ำลึก หายใจไม่ออก อากาศเป็นพิษ มันมาอีกแล้ว คราวนี้แสบจมูก แสบตา ไข้ขึ้น หวัดกินงอมแงม สยบยอมกับโลกใบนี้ หลับไปสองวันเต็ม ๆ วันนี้เจอคลิบของนักร้องคนโปรดอีกคน เคยมีซีดีเมื่อนานมาแล้วแต่แผ่นหายไป เธอชื่อ Jewel Kilcher ชาวอเมริกัน เป็นนักร้อง นักแต่งเพลง เล่นกีต้าร์ นักแสดง และกวี ว้าว คนอะไรเนี่ย ฉันฟังเธอร้องครั้งแรกเมื่อครั้งอยู่ที่เมืองจีนคนเดียว เสียงเพลงของเธอเป็นเพื่อนในบรรยากาศเหงา ๆ หนาว ๆ เวิ้งว้างคนเดียวในโลกได้เป็นอย่างดี
โอ ไม้จัตวา
http://charyen.com/jukebox/play.php?id=30336  เปลี่ยนบรรยากาศมาฟังเพลงเก่า ๆ ของไทยกันบ้างค่ะ ชื่อเพลงดอกพะยอมยามยาก เสียงร้องของเพลิน พรหมแดน ซึ่งไม่คิดว่าจะมีเพลงแบบนี้ เพราะเพลงที่สร้างชื่อให้กับเพลิน พรหมแดนมักเป็นเพลงตลก ๆ เป็นเพลงร้องสลับพูด ตอนเด็ก ๆ ชอบฟังมากฟังไปหัวเราะไป คล้าย ๆ กับเพลงของวิฑูรย์ ใจพรหม ตอนนี้