Skip to main content

ปลายปีแบบนี้หลายคนเดินทางกลับบ้านหรือไปเที่ยวทางไกลกันมากมาย ทำให้คิดถึงเรื่องที่ผมเจอกับตัวเองเมื่อหลายปีก่อนระหว่างขับรถบนถนนสี่เลนจากนครราชสีมาหรือโคราชกลับกรุงเทพ หลังจากไปทำงาน ขณะนั้นเวลาประมาณสามทุ่ม ผมพบกับรถเก๋งติดไฟซีนอนที่พยายามแซงผมโดยตบไฟสูงไล่หลัง ทั้งๆ ที่ผมอยู่เลนที่สาม ผมชะลอและตบลงมาเลนที่สองให้เขาผ่านไป พร้อมกลับไปเลนที่สามฝั่งขวาเหมือนเดิม

 

ในระยะสองร้อยเมตรข้างหน้า ผมเห็นรถยนต์กระบะสะดุดกับอะไรบางอย่างและหักเข้าจอดไหล่ถนนฝั่งขวา ก่อนทางกลับรถ

ขณะที่รถที่แซงผมไปขับด้วยความเร็วสูง ผมเห็นร่างคนนอนคว่ำอยู่กลางถนน โดยที่รถคันนั้นแล่นผ่านไปบนตัวของเขาแล้วผ่านเลยไป ร่างคน กระเด็นออกมาจากใต้ท้องรถเหมือนเศษผ้าสีขาวๆ

ผมตั้งสติเปิดไฟฉุกเฉิน และเหยียบเบรคในระยะน้อยกว่าร้อยเมตร ในความเร็วประมาณ 100 กม. ต่อชั่วโมง

เพื่อนร่วมงานหญิงที่นั่งข้างๆ ตื่นตกใจร้องเสียงดัง ขณะที่ผมบอกเธอว่าไม่ต้องกลัว ผมมั่นใจว่าจะไม่ขับทับคน และหยุดรถได้ทันในระยะก่อนถึงร่างนั้นเพียงประมาณ 5 เมตร

ร่างนั้นยังหายใจแผ่วๆ

รถกระบะที่จอดอยู่ข้างๆ วิ่งมาหน้าตาตกใจ พร้อมรับว่าเป็นคนชนรถจักรยานยนต์เพราะถูกตัดหน้า แต่รถเก๋งคันที่แซงผมไปแล่นทับชายคนนี้ซ้ำ

เขาใส่เสื้อเหมือนหน่วยอาสากู้ภัย ขณะที่ซากรถของเขากระจุยกระจายอยู่เกลื่อนถนน

ในยามนั้น ที่ทำได้คือจอดรถขวางไม่ให้คนมาทับร่างนั้นซ้ำ ผมโทรหาตำรวจเพื่อแจ้งเหตุและหน่วยกู้ภัย แต่ในระหว่างนั้น รถยังหลั่งไหลกันเข้ามา ผมตัดสินใจถอดเสื้อจนเหลือแต่เสื้อยืดสีขาวเพื่อให้คนเห็นจากระยะไกล และโบกรถจากข้างหลังรถที่จอดไว้กลางถนน

ทั้งๆ ที่รู้ว่าไม่ปลอดภัย แต่ก็คิดว่าเพื่อรักษาชีวิตคน ยังไงเสียก็ดีกว่าให้เขาถูกรถทับซ้ำ

แย่กว่านั้น ในรถไม่มีไฟฉาย หรือสัญญาณไฟฉุกเฉิน

คิดอย่างเดียว ไม่เพิ่มอาการบาดเจ็บให้เขา

กว่ารถกู้ภัยจะมาก็ใช้เวลาพอสมควร ผมปลอบโยนคนที่นั่งมาด้วย เพราะเธอยังตกใจอยู่

ไม่รู้ว่าชายคนนั้นจะรอดชีวิตหรือเปล่า เพราะผมทิ้งนามบัตรให้ตำรวจที่ทำคดี 
แล้วเดินทางเข้ากรุงเทพ

หลังจากคืนวันนั้นไม่มีการติดต่อใดๆ จากญาติหรือตำรวจ

ได้แต่ภาวนาว่าเขาจะรอดชีวิต

ในช่วงสิ้นปี เทศกาลส่งท้ายปีเก่า เรามักฉลองกัน ออกเดินทางกัน
ได้แต่คิดว่า ขอทุกท่านให้เดินทางปลอดภัยถึงที่หมาย และมีความสุขกันถ้วนหน้านะครับ

 

บทเรียนสำคัญก็คือ เมื่อเกิดอุบัติเหตุ ให้จอดรถบนไหล่ทางข้างถนนให้เร็วที่สุด อยู่ห่างจากพาหนะที่เกิดอุบัติเหตุเพื่อป้องกันอุบัติเหตุซ้ำซ้อน

อยู่ใกล้แสงไฟให้ผู้ขับขี่เห็น ในรถควรมีไฟฉายและถ่านไฟฉาย ตรวจเช็คก่อนเดินทาง ศึกษาเส้นทางและหมายเลขโทรศัพท์แจ้งเหตุฉุกเฉิน 

 
 

 

บล็อกของ บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ

บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
ตรุษจีนปีนี้ผมไม่ได้กลับบ้าน คงอยู่เงียบๆ เหมือนเคย แต่บรรยากาศของตรุษจีนของชาวจีนโพ้นทะเลไม่ว่าที่ไหนๆ ก็จะต้องมีเสียงของเติ้งน้อยเป็นเพลงประกอบราวกับเพลงบังคับของเทศกาล อดไม่ได้ที่จะหวนคิดถึงความเก่าความหลังที่ชีวิตวกวนพาไปเดินเล่นไกลถึงนิวยอร์ค
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
ผมเคยเขียนงานชุด จริยธรรมของการพบพาน (The Ethics of Encounter) เอาไว้เมื่อหลายปีก่อน เพื่อนำเสนอสิ่งที่เป็นไปได้ในสถานการณ์ของการเชิญหน้า ว่าในการปะทะสังสรรค์กันของมนุษย์กับคนแปลกหน้าย่อมเกิดภาวะพิเศษ ซึ่งอาจนำไปสู่สงครามหรือสันติภาพก็ได้ หลายปีมานี้ผมพบว่าปัญหาหนึ่งของสังคมไทยก็คือการปะทะกั
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
v\:* {behavior:url(#default#VML);} o\:* {behavior:url(#default#VML);} w\:* {behavior:url(#default#VML);} .shape {behavior:url(#default#VML);}
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
ผมได้รับชวนจากมิตรสหายท่านหนึ่งให้เข้ามาเขียนบล็อกที่นี่ หลังจากไปโพสต์ต่อท้ายข่าวซุปเปอร์แมนลาออกจากเดลี่เทเลกราฟไปเขียนบล็อก ผมบ่นไปทำนองว่า อยากออกไปทำงานอย่างอื่นบ้าง มิตรสหายท่านนั้นเลยยื่นข้อเสนอที่ยากปฏิเสธ เพราะผมอ่านข่าวในประชาไทอยู่นานแล้ว ก็อยากมีส่วนร่วมด้วย ประการหนึ่ง