แย้ม ‘ประตูหยก’ เชิญชวนแขกท่องวิมานสวรรค์

 

 

 

เมื่อตอนเธออายุ 7 ขวบ ลูกจันทน์เล็กๆของเธอเริ่มชื้นแฉะตลอดเวลาหรือเปล่า กระทั่งราวอายุ 14 ปี เธอจึงเริ่มมีระดูไหลซึมใช่ไหม (บางคนอาจก่อนเวลานั้น) เมื่อเธออายุ 21 ปี ทำไมร่างกายของเธอจึงร้อนผ่าว กระหาย เวลานี้หว่างขาของเธอดูจะต้องการสิ่งพิเศษและการเสียดสีมากขึ้น ลองคลำลูกจันทน์ของเธออีกครั้งเมื่ออายุ 28 สิ มันช่างอวบอูมและเปล่งเต็มที่ราวผลท้อสุก กลิ่นอับลี้ลับโชยหอมประหลาด เวลานี้หมู่ภมรจะถูกยั่วเย้าให้กำหนัดใคร่ผสมเกสร จนอีกราวเจ็ดปีถัดมาร่างกายนั้นจึงค่อยอ่อนล้า เมื่อถึง 49 ปี ระดูของเธอจะหมดลง ตอนนี้ ‘ประตูหยก’ ของเธอคล้ายจะปิดรับแขกเพื่อพาท่องวิมานสวรรค์แล้ว

 

พลังตามธรรมชาติของเธอ คือ ‘ยิน’ ส่วนผู้ชายนั้นเรียกว่า ‘ยาง’ หญิงและชายต่างถูกสังเกตร่างกายและร่านร้อนแห่งวัย นิทานปรัมปราเรื่องหนึ่งของจีนบอกเล่าเรื่องนี้มาตั้งแต่ 4,000 ปีก่อน รวมทั้งวิถีปฏิบัติเพื่อดูแลพลังแห่งธรรมชาตินี้ ซึ่งเธออาจกำลังทำร้ายสวรรค์อยู่แน่ๆ ถ้ายังปล่อยให้กฎเกณฑ์ของแดนสงฆ์มาหนีบประตูหยกที่กำลังฉ่ำเยิ้มของเธอไว้แน่นตั้งแต่ช่วง ‘เทียนขุย’ หรือเวลาที่สวรรค์กำหนด เพราะระดูของเธอเองนั่นแหล่ะที่จะส่งสัญญาณบอกเองว่า เธอ ‘พร้อม’ มาตั้งนานแล้ว

 

ความสุขทางกามารมณ์ของการผสานยิน-ยาง สนุกกับการลอดผ่าน ‘ประตูหยก’ คือ ชีวิตทางศีลธรรมของชาวจีนผู้นับถือในธรรมชาติที่สุดมาแต่ครั้งบรรพกาล ดังนั้น เมื่อเห็นฝรั่งครั้งเข้ามาใหม่ๆที่แสดงความรักกันด้วยการกอดจูบพวกเขาจึงพากันให้สงสัยในความไร้สาระที่ไม่ผสานร่างกันเสียให้รู้แล้วรู้รอดไป เพราะเรื่องเพศรสของอารยธรรมจีนไม่ใช่ความคร่ำครึที่มุ่งหมายเข้าสู่สวรรค์ด้วยการให้เก็บงำอารมณ์ห้วงลึกเอาแต่คือการสอดคล้องเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ ช่วงเวลาเสพสมสั้นๆนั้นเองที่จะพาให้มนุษย์หลุดจากพันธะทั้งปวงคือเป็นธรรมชาติตามสันดานดิบที่สุดเช่นเดียวกับบรรดาสัตว์โลก เป็นความสุขที่สัมผัสได้ในโลกนี้ที่ไม่ต้องเข้าประตูโบสถ์เพื่อให้นำพาไปถึงอาณาจักรพระเจ้าอันไกลโพ้น

 

การร่วมรักตามความเชื่อดั้งเดิมเป็นทั้งรสพิเศษอันพึงปรารถนา เป็นหน้าที่อันศักดิ์สิทธิ์ที่มนุษย์มีต่อธรรมชาติ และเป็นกิจกรรมมหัศจรรย์ของชายหญิง หากเรื่องนี้ไม่สมดุลย์ต่างหากที่จะมีผลถึงขั้นทำให้ฟ้าดินพิโรธแปรปรวน เกิดภัยพิบัติต่างๆนานา จึงไม่แน่ว่าเหตุที่น้ำท่วมใหญ่เมื่อปีก่อนอาจเป็นผลสะท้อนของศีลธรรมล้นเกินที่สร้างความไม่สมดุลย์ในการรวมยินและยางก็เป็นได้ เพื่อการนี้ นักปราชญ์และช่างเขียนจึงรังสรรค์รวบรวมความรู้ศักดิ์สิทธิ์นี้ออกมาเป็นทั้งคัมภีร์เพศรสและสมุดภาพวิจิตรกามา เพื่อเป็นคู่มือที่ไม่ควรขาดเหมือนที่ฝรั่งมักวางไบเบิ้ลไว้อ่านบนหัวนอน

 

ในยุคที่ช่างแอร์ในตำนานยังไม่เกิด หนัง AV ยังไม่ผลิต คัมภีร์นี้จะช่วยให้คู่รักพาตัวออกจากความซ้ำซากจำเจ กระตุ้นพลังเร่าร้อนกระสันอยากจากภายใน เนื้อหาตำราจะแนะนำถึงความสำคัญของการเล้าโลมและการปรุงอารมณ์ใคร่อย่างตรงไปตรงมา เช่น ยางจะกระตุ้นยินให้ตื่นตัวอย่างไร การจูบที่มีตั้งแต่สัมผัสเฉพาะริมฝีปากนุ่มนวลไปถึงนัวลิ้นระริก การดูดดมอมเลียเม็ดมุกหัวมังกร กระทั่งวิธีการบุกทะลวงให้เหมาะกับสภาพการณ์ เช่น คำสอนของซินแสตุง ซวน ซู หัวหน้าแผนกเวชศาสตร์ในนครหลวงของจีน ผู้รจนาหนังสือ ‘ศิลปะในห้องบรรทม’ ในศตวรรษที่ 7 ที่แนะนำถึงการร่วมเพศกับสาวอายุมากกว่าสองเท่าที่ว่า  จงจุ่มอาวุธลงไปที่ธรณีประตูหยกแล้วใช้วิธีเลื่อยไม้คล้ายกับจะแกะหอยนางลมเพื่อหาไข่มุก จงดันอาวุธขึ้นข้างบนไปตามหุบผาทองและค่อยๆแยกหินออกเพื่อไขหาเพชรที่อยู่ข้างใน สุดท้ายจึงใช้อาวุธนั้นด้วยอาการคล้ายไม้ตีพริกบดขยี้ครก เป็นต้น

 

ทั้งนี้ การพาเจ้ามังกรน้อยเที่ยวชมวิมานหยก การทำรักด้วยปาก การร่วมรักกับเพศเดียวกัน หรือกระทั่งการสังสรรค์แบบหมู่นั้นไม่ใช่เรื่องบาปตามธรรมเนียมโบราณ โดยเฉพาะในทางความเชื่อของนักพรตเต้า (เต๋า) มันคือ การดูดซับสารชีวิตให้กันและกัน หากทำอย่างถูกวิธีจะมีสุขภาพแข็งแรง มีอายุยืนยาว มีชีวิตอมมตะ หรือกระทั่งบรรลุกลายเป็นเซียนเลยทีเดียว

 

 

หนังสือ ‘กามารมณ์ฮ่องเต้’ แปลจาก The Yin and Yang  เขียนโดย Charles Hamana และ Wang Wu แปลโดย กุศล สุจรรยา สำนักพิมพ์ 10 ตอนหนึ่งกล่าวถึง แนวทางการเขียนนวนิยายที่นักประพันธ์ยุคก่อนนิยม ซึ่งสะท้อนถึงบทบาทแนวความคิดทางเต้า เช่น ในงานเรื่อง ‘คุณนายคู’ ของ ลิยู นักประพันธ์นวนิยายเชิงโลกีย์ชั้นเอกยุคปลายราชวงศ์หมิง เรื่องนี้ตัวเอกคือคุณนายคู มีอาชีพเป็นโสเภณี วัย 50 ปี ซึ่งแม้จะมีอายุค่อนไปทางมาก แต่มีชื่อเสียงในเทคนิคสามขั้น จึงทำให้มีลูกค้าจากแดนไกลมาหาเพื่อปรึกษาและรับประสบการณ์ไปสอนภริยา เมียน้อย และนางบำเรอไม่ขาดเลยทีเดียว

 

หากสนใจทางนี้ พวกเธอจะลองรับไปทำตามดูก็ไม่น่าจะเสียหาย

 

 

 

 

 

 

หากอยากเป็นดังเทพธิดา เธอควรศึกษานวนิยายประเภทนี้และคู่มือแห่งสวรรค์แบบนี้ยังมีอีกมากมาย จนกระทั่งหลังพุทธศตวรรษที่ 18 หรือราวสมัยราชวงศ์ชิง เป็นช่วงเวลาที่รัฐต้องการควบคุมสังคมอย่างเด็ดขาดนั่นแหล่ะจึงได้ล่วงล้ำไปจัดการพื้นที่ลานวิเศษผืนน้อยด้วย ค่านิยมตามแนวทางขงจื่อที่กล่าวถึงการวางตัวและกฎเกณฑ์จารีตทางสังคมถูกยกขึ้นมามีความสำคัญอย่างสูง แม้แนวทางของขงจื่อจะไม่ขัดต่อเรื่องเพศรสในห้องนอนซึ่งเป็นพื้นที่เฉพาะ แต่กรอบจารีตถูกนำใช้กับสตรีอย่างเคร่งครัด ส่วนบุรุษก็ต้องวางตัวให้น่ายกย่องอย่างบัณฑิตผู้ทรงความรู้คู่คุณธรรม ตำราเพศรสและสมุดภาพวิจิตรกามาจึงถูกจำกัดการแพร่หลายราวกับเรื่องกามารมณ์ถูกจัดวางไว้เท่าเทียมกับการแสดงความเห็นโดยเสรี ซึ่งถูกราชสำนักมองว่าล้วนเป็นอันตรายกับรูปแบบการปกครอง การเผาทิ้งตำราครั้งใหญ่เกิดขึ้นอีกเหมือนเมื่อครั้งราชวงศ์ฉิน ความก้าวหน้าและเสรีภาพทางเพศรสจึงกลายเป็นภาพความคร่ำครึของบัณฑิตท่องตำราหรือตัวหนอนอันบอบบางต่อโลกกว้าง ทั้งที่ดินแดนแห่งนี้เคยรุ่มรวยทางวัฒนธรรมและความสุขทางเพศและมันคือความเปิดเผย โชคยังดีที่ตำราเหล่านี้เดินทางไปถึงญี่ปุ่นซึ่งได้รับการรักษาไว้อย่างดี มรดกล้ำค่าทางวัฒนธรรมเหล่านี้หลายเล่มจึงยังตกมาถึงปัจจุบันเพื่อให้เธอและฉันได้ศึกษา  

 

แนวทางของเต้าแม้จะสวนทางกับขงจื่อ แต่ยังคงสำคัญสำหรับคนจีนมาก ที่น่าสนใจคือ เต้าที่ยกย่องพลังงานยินมากกว่ายาง ซึ่งพลังงานนี้อยู่ในสตรีทั้งยังสามารถถ่ายทอดไปสู่ลูกๆและสามีผ่านการระเริงกามได้ ชีวิตของคนกับเพศรสน่าจะเป็นเรื่องปกติกันมากกว่านี้ เพราะการที่ยินและยางจะต้องผสมกันนั้นเป็นหลักที่แน่ชัดของจักรวาล มันคือความเท่าเทียมหรือดุลยภาพที่โลกปัจจุบันกำลังไฝ่ฝันถึง แต่บางทีสังคมศีลธรรมในบ้านของเราอาจไม่แตกต่างกับสมัยชิงสักเท่าไร เธอรู้สึกไหมว่า รัฐของเราหลายครั้งก็กำลังควบคุมกิเลสราวกับเป็นศาสนาแทนเราอยู่

 

ฉันแสนเสียดายเวลาอันสั้นที่รัฐนั้นมัวพร่ำแต่จะเอากิจของตถาคตที่บัญญัติไว้สำหรับแดนสงฆ์วางออกมาเป็นกฎเกณฑ์มาใช้ควบคุมฆราวาสอยู่ร่ำไป ถ้าเธอมัวแต่ต้องคอยปิดม่านหยกราวกับเป็นนางชีเพราะความอายในเชิงกามโลกีย์ สามีของเธออาจจะต้องทนทุกข์หมือน เว่ย ยาง ชิง ตัวละครเอกอีกคนในนิยายของลิยู ก็ได้

 

 

แต่ภรรยาสาวของเขาก็คือสตรีดีที่ผ่านการอบมรมและได้รับการสั่งสอนอันเข้มงวดถูกธรรมเนียมจากบิดา นั่นเอง.