ผมเริ่มสงสัยถึงเรื่องการมีจิตสาธารณะ จิตอาสาหรือการมีหัวใจ ความเป็นมนุษย์ของตัวเองว่ามันบกพร่อง หรือสั่นคลอนไปแล้วหรือไร ถึงได้คิดประหวั่นพรั่นพรึงกับพฤติกรรมของหล่อนได้ถึงเพียงนี้ หรืออีกนัยหนึ่ง ความละเอียดอ่อนต่อมิติทางสังคมบางอย่างของผมอาจหล่นหายไประหว่างการร่วมงานกับหล่อนเสียบ้างแล้ว
หล่อนเป็นสาวรุ่นในออฟฟิศเดียวกับผม รูปร่างหล่อนบอบบางออกไปทางผอม เนื้อผิวสีแทน ผมกลางยาวกลางสั้น และมักสวมแว่นตาสีน้ำตาลเข้มยี่ห้อดังจากต่างประเทศแบบสมัยนิยมของศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด
หล่อนยังขับมินิคาร์คันเก๋งสีแดงยี่ห้อดังจากประเทศเพื่อนบ้าน แถมพ่วงท้ายด้วยดีกรีการเป็นนักศึกษาปริญญาโทที่ฟังแล้วโก้ไม่หยอกมาหลายปีเลยทีเดียว
นอกจากเป็นพนักงานออฟฟิศเดียวกับผมแล้ว หล่อนยังเป็นประธานรุ่นอีกสองสามรุ่น ผมไม่แน่ชัดว่าเป็นรุ่นที่หล่อนเรียนปริญญาโทกับรุ่นอบรมอะไรสักอย่างสองอย่าง รวมถึงที่หล่อนเป็นนักขายมือใหม่ ทั้งจำพวกน้ำหอม เครื่องสำอางประทินผิว อุปกรณ์ทาคิ้วทาตา เสื้อผ้าสารพัดยี่ห้อ ประกัน หวย และอีกมากมายเกินจะจดจำได้หมด
ในแต่ละวัน นั่นจึงเป็นเหตุให้หล่อนต้องดูวุ่นวายเพราะจับนั่นจับนี่อยู่ตลอดเวลา เหมือนสาวออฟฟิศคนขยันกับอาชีพเสริมสุดโปรดของหล่อน แต่ไม่ว่าจะอย่างไร หล่อนก็เป็นถึงเลขาฯ คนโปรดของผู้จัดการสาขาหน้าหม้อเชียวนะ
จริง ๆ แล้วเราก็รู้กันทั้งออฟฟิศนั่นแหละว่าหล่อนลักลอบเข้าถึงเนื้อตัวกับเขา แต่ก็นั่นแหละ มันเรื่องส่วนตัวของหล่อน ผมจะเข้าไปยุ่งก็แกว่งเท้าหาเสี้ยนเสียเปล่า ๆ มันคงไม่ใช่เรื่องน่าแปลกนักหรอกที่หล่อนจะปล่อยตัวแหวกม่านประเพณีให้กับผู้จัดการสาขาหน้าหม้อที่เพิ่งย้ายมาใหม่
เขาดูเป็นหนุ่มใหญ่มาดแมนไปเสียทุกท่วงท่า และที่สำคัญ เขาก็ไม่มีลูกมีเมียให้ต้องหวาดกังวล
ผมสังเกตเห็นหล่อนชายตาให้ตั้งแต่วันแรกที่เขาเพิ่งย้ายเข้ามารับตำแหน่งผู้จัดการสาขาที่นี่เสียด้วยซ้ำ
วันนั้นวาวตาหล่อนส่องประกายอยู่ใต้อายชาวโดว์สีม่วง เรียวปากแดงเรื่อของหล่อนจีบมุมสวัสดีทักทายเขาขณะโน้มตัวเปิดเสื้อคอกว้าง เนินใจหล่อนล้นออกมาเล็กน้อยพอยั่วน้ำลาย แม้พนักงานหญิงอีกคนทักหล่อนให้ระวังภาพบัดสี แต่กลับโดนหล่อนเต๊ะท่าใส่อย่างไม่เกรงใจ
ไม่กี่นาทีถัดมา หล่อนปัดหน้าปัดตาอย่างรีบ ๆ แล้วเข้าไปขลุกอยู่กับไอ้ผู้จัดการสาขาหน้าหม้อคนนั้นเสียครึ่งค่อนวัน จากนั้นก็ออกมากำชับเราว่า ท่านผู้จัดการต้องการใช้สมาธิศึกษางานใหม่ ไม่อยากให้รบกวน
ผมไม่รู้หรอกว่าการสนทนาของเขาในห้องนั้นเป็นเรื่องศึกษางานสลักสำคัญหรือมอบหมายสิ่งใดกันบ้าง แต่นอกจากเสียงหัวเราะคิกคักชอบใจที่ดังเล็ดลอดออกมาเป็นระยะ ๆ แล้วผมก็ไม่เห็นว่าจะมีงานอะไรคืบหน้า ยิ่งตอนที่หล่อนออกจากห้องมากำชับเราซ้ำด้วยแล้ว ยิ่งทำให้ผมคลื่นเหียนหล่อนมากขึ้นไปอีก
หล่อนทำเป็นออกมายืนพิงขอบประตูเต๊ะท่า กอดอกไว้ใต้เนินถัน วาดมือหนึ่งขึ้นขยับแว่นแบบนางอิจฉาในละครหลังข่าวเขาทำกัน ก็ตามสไตล์นั่นแหละ หล่อนจะจีบปากแสยะยิ้มแจกเราทุกคนที่หันไปทางหล่อน
นับแต่วันนั้นหล่อนก็ยกตัวเป็นใหญ่ ถ่ายโอนงานทุกอย่างของหล่อนให้เป็นของเพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ และเหมือนจะโอนให้ผมมากเป็นพิเศษ
จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อหล่อนเป็นถึงเลขาฯ คนโปรดของผู้จัดการสาขาหน้าหม้อคนนั้น หล่อนอ้างเป็นนโยบายแบ่งงานของท่านผู้จัดการ เพื่อให้หล่อนได้มีเวลาช่วยสะสางงานเฉพาะหน้าของยุคเศรษฐกิจซบเซาในสาขาเราไปเสียทุกที
ออฟฟิศเราเป็นสำนักงานขายสาขาย่อยเล็ก ๆ ชายขอบการปกครองของกรุงเทพมหานคร
จริงอยู่ช่วงนี้ตัวเลขในสาขาของเราไม่ค่อยเป็นที่น่าพอใจของสำนักงานใหญ่ แต่ทางโน้นก็คงเข้าใจดี เพราะเศรษฐกิจฝืดเคืองเช่นนี้ใครต่อใครจึงไม่อยากเสี่ยงลงทุนหรือจับจ่ายใช้สอย
รายงานข่าวในโทรทัศน์ล่าสุดเมื่อเที่ยงที่ผ่านยังบอกว่าเป็นผลพวงของตลาดโลกและภัยเศรษฐกิจที่ตกสะเก็ดของชาติมหาอำนาจอย่างสหรัฐอเมริกา จนส่งผลให้เดือดร้อนกันทั่วโลกเช่นนี้ ผู้ประกาศข่าวสาวยังแสดงให้เห็นชาร์ตตัวเลขจีดีพี และกราฟต่าง ๆ ของผลกระทบและแนวโน้มเศรษฐกิจในระยะนี้ได้อย่างน่าเชื่อถือ
ยังไม่รวมถึงบรรดาหมอดูทั้งหลายที่เรียงแถวกันออกมาแสดงความคิดเห็น ทำนายทายทักกันต่าง ๆ นานาเรื่องดวงเมือง ราหู หรือแม้แต่การเคลื่อนตัวของดวงดาวต่าง ๆ ที่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกี่ยวข้องกันอย่างไรกับภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ
แต่ก็รู้กันอยู่ หล่อนจะช่วยแก้ปัญหาเฉพาะหน้าอะไรได้นอกจากวิ่งหาเอกสารที่เกี่ยวข้อง
แต่เปล่าเลย ผมว่าหล่อนไม่ได้วิ่งวุ่นหาเอกสารใดทั้งนั้น หล่อนเพียงออกมายืนพิงขอบประตูเต๊ะท่า กอดอกไว้ใต้เนินถัน ก็ตามสไตล์เดิม ๆ นั่นแหละ แล้วบอกใครบางคนว่าท่านผู้จัดการอยากได้เอกสารโน่นเอกสารนี่ ก่อนกลับเข้าไปหัวเราะคิกคักชอบใจกันต่อ
บางทีผมก็สุดจะทนกับพฤติกรรมน่าสังเวทของหล่อน
ผมเริ่มรับพฤติกรรมหล่อนไม่ได้เสียแล้ว ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ชอบพอกันดีอยู่ มันจะน่าหมั่นไส้อะไรปานนี้ แต่ถ้าจะลาออกจากงานไปเพื่อหนีปัญหาระยำพวกนี้ก็คงไม่ใช่ทางแก้ปัญหารกใจเป็นแน่
เรื่องนี้คงไม่เกี่ยวอะไรกับพิษเศรษฐกิจที่พี่เบิ้มแห่งอเมริกาเขามอบเป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายให้แก่เพื่อนมนุษย์ทุกหย่อมย่านก่อนจะโบยบินไปสู่อ้อมกอดของมิ่งมิตรที่มั่งมีไปตาม ๆ กันเสียแล้ว
โอ๊ย!!!..........อะไรมันจะนักหนากับผม ไอ้ท่านผู้จัดการหน้าหม้อคนนั้นอีกคน มันจะโชคดีอะไรถึงปานนั้นที่ย้ายมาเจอะเจอกับนางแมวยั่วสวาทอย่างหล่อน จนเข้ากันยังกับหมาเน่ากับคลองแสนแสบ
อะไรมันจะนักหนากับผมละเนี่ย เสียงหัวเราะเยาะของทั้งหล่อนทั้งไอ้ท่านผู้จัดการหน้าหม้อมันก้องอยู่ในรูหูผมจนสลัดไม่ออก
ผมเริ่มรับพฤติกรรมหล่อนไม่ได้เสียแล้วจริง ๆ
.............. โอ๊ย!!!..........หย่าก็หย่า จะได้หมดเรื่องหมดราวกันเสียที