Skip to main content

แปลกใจใช่ไหมค่ะ ต้นไม้ใหญ่ อ่างเก็บน้ำและหมีแพนด้า  มันเกี่ยวกันอย่างไร 

เรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ  เดือนฉันก่อนไปศาลากลางมา  ที่หน้าศาลากลางมีคนมากมาย มีชาวบ้านมาประท้วงเรื่องการสร้างอ่างเก็บน้ำ 

นักข่าวเยอะ ทั้งนักจัดรายการวิทยุ โทรทัศน์ ไม่นานก็รู้ว่าเขามีการแถลงข่าวเรื่องสู่ขวัญหมีแพนด้าน้อย  และประกาศชื่อหมีแพนด้าสี่ชื่อที่คัดเลือกมาได้เพื่อให้ประชาชนโหวตเข้ามา”

ฉันพบอาจารย์  เกริก ผู้ที่มีความรู้ทางด้านพิธีกรรมแบบล้านนาคนหนึ่งเดินออกมาจากศาลากลางจึงรู้เรื่องนี้ แกถามฉันว่า มาทำอะไรผู้คนมากมายเขาทำอะไรกัน

คัดค้านการสร้างอ่างเก็บน้ำที่บ้านท่าต้นกวาง”  ฉันบอก 

ฉันได้รับโทรศัพท์จากชาวบ้านท่าต้นกวาง ต.ชมภูว่า พวกเขาจะไปยื่นหนังสือถึงผู้ว่า อยากชวนมาด้วยความจริงแล้วฉันกับชาวบ้านที่ชมภูนั้นไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวมาก่อน ไม่มีญาติพี่น้องที่นั่นเลย ไม่รู้ด้วยว่าตำบลที่ชื่อสวยงามอย่างนี้อยู่ตรงไหนของอำเภอสารภีจังหวัดเชียงใหม่
 


บนพื้นที่นี้ที่บ้านท่าต้นกวางกำลังจะกลายเป็นอ่างเก็บน้ำ

 
เหตุที่ฉันไปรู้จักพวกเขาเพราะวันนั้นวันที่ไปดูต้นไม้ใหญ่  ฉันไปกับทีมปั่นจักรยานชมรมจักรยานวันอาทิตย์ไปตามเส้นทางสายต้นยางไปลำพูน สิ้นสุดการเดินทางที่วัดอุโมงค์ลำพูน วันนี้งานบุญใส่ขันดอกและมีตลาดนัดหน้าวัดด้วย นับว่าโชคดีสองต่อได้เที่ยวงานวัดและได้จ่ายตลาดนัดด้วย พวกทีมจักรยานห่อข้าวกันมากิน  

กินข้าวกันเสร็จทีมจักรยานแยกย้ายกันกลับ  มีชาวบ้านสองสามคนมากับพ่อหลวงสมบูรณ์ บุญชู พ่อหลวงแกเป็นผู้ช่วยแกฝาย ฝายพญาคำ แกบอกพวกเราว่า  แกรู้มาว่ามีนักข่าวมาที่นี้จึงอยากให้นักข่าวช่วยไปดูบ้านท่าต้นกวาวที่ชมพูหน่อย เขาจะสร้างอ่างเก็บน้ำ จะขุดที่ซึ่งอุดมสมบูรณ์มาก ๆ ตั้งยี่สิบห้าไร่ มีต้นไม้ใหญ่มาก ๆ

มีนักข่าวมาร่วมกิจกรรมดูต้นไม้ใหญ่ด้วย  มาจากกรุงเทพฯแต่เขากลับกันแล้ว มีแต่นักเขียนคนหนึ่งและน้องที่เพิ่งเรียนจบตามมาร่วมกิจกรรมอีกคนหนึ่งเธอชื่อการ์ตูน 

ไปหน่อยเถอะพี่ ถือว่าให้กำลังใจกัน” เพื่อนอิ๋วบอก ฉันไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่เพราะตากฝนปรอย ๆ ตั้งแต่เช้ามืดจนถึงบ่ายแล้ว อยากไปนอนอุ่นในผ้าห่มนวมเหลือเกินแต่ในที่สุดก็ตัดสินใจไป

แล้วเราจะช่วยอะไรเขาได้ละพี่” สาวน้อยเพิ่งเรียนจบใหม่ ๆ ถามขึ้น เราไปกันแค่สี่คนเท่านั้นมี

 อาจารย์ที่เกษียณแล้วหนึ่งคน อิ๋ว น้องการ์ตูนและฉัน (แนะนำเพื่อนอิ๋วของฉันนิดหนึ่งนะคะ เพื่อนอิ๋วเธอเป็นคนทำกิจกรรมเพื่อสังคมคนหนึ่งค่ะ เธอเป็นดีที่น่ารัก

ไปถึงบ้านท่าต้นกวาง  พบว่าหลายคนรอเราอยู่ พร้อมเอกสารและแผ่นที่ คนหนึ่งเป็นพ่อหลวงชื่อ พ่อหลวงพันทวี วงศ์ธานี พวกเขาพาเราไปดูป้ายสีเขียวที่ประกาศเขตพื้นที่ที่จะสร้างอ่างเก็บน้ำของเทศบาล พ่อหลวงหรือผู้ใหญ่บ้านกับลูกบ้าน ชี้ให้พวกเราดูว่า บริเวณนี้แหละประมาณยี่สิบสิบห้าไร่ เขาจะทำเป็นอ่างเก็บน้ำทั้งหมด


ชาวบ้านไปยืนหนังสือศาลากลางจังหวัดเป็นเรื่องธรรมดาที่พบเห็นได้เสมอ 


สาวน้อยการ์ตูนซึ่งคุยกับฉันว่าไม่รู้จะช่วยอะไรเขาได้ และทำท่าเหนื่อย ๆ ในตอนแรก กลับทำท่าฟื้นขึ้นมาเมื่อมาดูพื้นที่จริง 

พื้นที่อุดมสมบูรณ์ ต้นไม้ใหญ่มากมาย เขาจะขุดทิ้งได้อย่างไร”เธอบ่นเบา ๆ และเดินไปอ่านป้ายประกาศ
เมื่อวานเราไปปลูกต้นไม้กับเด็ก ๆ ที่โรงเรียนวัดป่าแพ่ง ได้กี่ต้นเอง วันนี้พบว่าหน่วยงานของรัฐจะขุดตัดต้นไม้ทีเดียวยี่สิบห้าไร” 

เมื่อวานปลูกต้นไม้ในงานปลูกต้นไม้ให้รงค์  วงษ์สวรรค์ เป็นต้นไม้ที่เปลี่ยนจากพวกรีดเป็นกล้าไม้วันนี้มีการปลูกกันที่คณะวิจิตรศิลป์ก่อนเดินทางมาปั่นจักรยานดูต้นยางใหญ่ และเมื่อมาถึงสารภีก็พบว่าชาวบ้านคัดค้านการสร้างเก็บน้ำที่ต้องเสียพื้นที่ไปถึงยี่สิบห้าไร่ 

จริงของเธอผืนดินอุดมสมบูรณ์ จริง ๆ มีต้นไม้ใหญ่ มีร่องน้ำธารน้ำอยู่แล้ว เป็นผืนดินที่เป็นสาธารณประโยชน์ของหมู่บ้าน และชาวบ้านเข้ามาจับจองทำกินอยู่แล้ว  ยี่สิบห้าไร่ตรงนี้จะกลายเป็นอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ อ่างเก็บน้ำมีน้ำอยู่ข้างในแต่ต้นไม้และพื้นที่ชุมน้ำก็จะหมดไป 

ในยุคสมัยนี้ใครจะทำอะไรตามอำเภอโดยรัฐไม่ใช่เรื่องง่าย  ๆ และไม่ใช่เรื่องที่ควรจะทำแล้ว  ชาวบ้านเขาลุกขึ้นมาดูแลคัดค้านกันเอง  

ก่อนเดินทางกลับพวกเขาเลี้ยงน้ำแข็งใสที่ราดน้ำแดงและใส่นมข้มหวานจนเป็นสีชมพู หวานหอมชื่นใจมาก ชาวบ้านคนหนึ่งเดินมาขอเบอร์โทรศัพท์ฉัน พร้อมกับบอกว่า เราจะมีพิธีกรรมทำบุญให้ฮ่องเย็น (ร่องเย็น) และทำพิธีกรรมสาปแช่งคนที่จะมาทำลาย อยากชวนมาร่วมด้วย 

ฉันได้รับโทรศัพท์เขาแจ้งมาว่า จะมายื่นหนังสืออีกครั้ง คราวนี้จะมากันหลายคน นี่แหละฉันจึงมาศาลากลาง  

อย่างไรก็ตามชาวบ้านท่าต้นกวางก็โชคดีเพราะหมีแพนด้าเหมือนกัน เพราะนักข่าวมากมายที่มางานแถลงข่าวหมีแพนด้าลงมาจากชั้นบนก็ไม่ได้กลับทันที่พวกเขาหยุดอยู่กับชาวบ้านพักหนึ่ง  

เชียงใหม่ ล้านนาเมืองเก่าที่มีประเพณีวัฒนธรรม มีความมั่นคงในเรื่องพิธีกรรมต่าง ๆ หมีแพนด้าออกลูกที่สวนสัตว์  ก็มีพิธีกรรม สู่ข้าว เอาขวัญ คนทำลายป่าจะสร้างอ่างเก็บน้ำ ก็มีพิธีกรรมทำบุญสาปแช่ง ฉันคนต่างบ้านต่างเมืองไม่รู้และไม่เคยเข้าไปร่วมพิธีกรรมใด ๆ เพราะกลัวจะทำไม่ถูกเพราะเคยได้ยินมาว่า ถ้าทำไม่ถูกมันจะขึด จึงได้ที่ยืนดูอยู่ห่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นพิธีทำบุญสาปแช่งหรือ สู่ข้าว เอาขวัญ

หมีแพนด้าที่น่ารักจริงๆ


นี่แหละ ต้นไม้ใหญ่  อ่างเก็บน้ำและรับขวัญลูกหมีแพนด้า มันเกี่ยวข้องกันจริง ๆ ค่ะ  

ปล. ในวันที่เขียน ไม่รู้ว่าชาวบ้านท่าต้นกวางทำพิธีสาปแช่งไปหรือยัง แต่ที่สวนสัตว์เชียงใหม่ทำพิธีสู่ข้าว-เอาขวัญลูกหมีแพนด้าไปแล้ว มีการเสนอข่าวว่า ผู้ว่าราชการจังหวัดเชียงใหม่ เป็นประธานเปิดงาน “สู่ข้าว เอาขวัญ แพนด้าน้อย” พร้อมทั้งมีการประกอบพิธีรับขวัญหมีแพนด้าน้อยแบบล้านนา โดยมีอาจารย์สนั่น ธรรมธิ ผู้เชี่ยวชาญวัฒนธรรมและพิธีกรรมล้านนา เป็นผู้นำประกอบพิธี

ขอบคุณภาพหมีแพนด้าจาก http://www.edtguide.com  

  
 
 

บล็อกของ แพร จารุ

แพร จารุ
ถ้าฉันพูดว่า อย่าเอาดอกไม้มาให้ฉันถ้าเธอไม่ได้ปลูกเอง เธออย่าโกรธฉันนะ ฉันจะเล่าให้เธอฟัง วันหนึ่งก่อนฤดูฝน ฉันเดินทางไปหมู่บ้านหลังดอยอินทนนท์  ฉันพบผู้ชายคนหนึ่ง เขาพูดว่า"เอาดอกไม้ของฉันออกจากหน้าอกเธอ"หนุ่มใหญ่คนหนึ่งพูดขึ้น หญิงสาวมีสีหน้าแปลกใจคงสงสัยว่าเธอทำอะไรให้เขาไม่พอใจ จึงไม่ยอมเอาดอกไม้ออกจากกระเป๋าเสื้อ "เอาออกเถอะ" เขายืนยันอีกครั้ง แต่หญิงสาวยังไม่ทำตาม ยังคงเอาดอกไม้เหน็บในกระเป๋าเสื้อตรงหน้าอกต่อ ในที่สุดเขาก็บอกว่า " มันอันตราย ดอกไม้ฉันมีแต่ยา"
แพร จารุ
หมู่บ้านหายโรงเรียนร้าง เดือนก่อนฉันเดินทางไปที่หมู่บ้านหนึ่ง แถวเชียงดาว ไกลเข้าไปในป่า พบโรงเรียนร้างไม่มีเด็ก ไม่มีครู โรงเรียนถูกปิดเพราะไม่มีเด็กเรียน และไม่ใช่แค่โรงเรียนร้างเท่านั้น หมู่บ้านก็หายไปด้วย  ผู้ชายคนหนึ่งเล่าให้ฉันฟังว่าหมู่บ้านนี้ถูกซื้อไปแล้ว "จริงเหรอ เหมือนโฆษณาเลย โฆษณาอะไรนะ ที่ผู้ชายคนหนึ่งถามซื้อเกาะให้ผู้หญิง" ใครคนหนึ่งพูดขึ้น"ไม่ใช่แค่โฆษณาหรอก ละครโทรทัศน์ก็มีเหมือนกัน ชายหนุ่มคนหนึ่งเขาซื้อเกาะให้หญิงสาวเป็นของขวัญหากเธอแต่งงานกับเขา" ฉันบอกพวกเขา
แพร จารุ
แปลกใจใช่ไหมค่ะ ต้นไม้ใหญ่ อ่างเก็บน้ำและหมีแพนด้า  มันเกี่ยวกันอย่างไร  เรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ  เดือนฉันก่อนไปศาลากลางมา  ที่หน้าศาลากลางมีคนมากมาย มีชาวบ้านมาประท้วงเรื่องการสร้างอ่างเก็บน้ำ 
แพร จารุ
ในขณะที่ผู้คนที่มาดูต้นไม้ ต่างตื่นเต้นกับต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ใหญ่ที่สุดที่นี่คือต้นจามจุรีหรือต้นก้ามปูที่สโมสรเชียงใหม่ยิมคานา เป็นสนามกอล์ฟเก่า เขาเล่ากันว่าต้นไม้นี้มีอายุมากกว่าร้อยปี ส่วนสูง 15 เมตร ผ่านการประกวดต้นไม้ใหญ่ที่ได้รับรางวัลของเทศบาลมาแล้ว
แพร จารุ
"ที่ซึ่งหนุ่มสาวหอบฝันมาทิ้ง" ฉันบอกเพื่อน ฟังดูน่าตกใจและดูจะเป็นคนใจร้ายไปสักหน่อย และหากว่าน้อง ๆ หนุ่มสาวที่นี่ได้ยินฉันพูดทำนองนี้ พวกเธออาจเสียกำลังใจ เพราะการเดินทางครั้งนี้เราพบหนุ่มสาวพวกที่ฉันคิดว่าเป็นพวก"หอบความฝัน"มากมายหลายคนทีเดียว
แพร จารุ
"ปายแบบเมื่อก่อนจะไม่กลับมาอีกแล้ว เรามาค้นหาคุณค่าใหม่กันเถอะ" เพื่อนคงรำคาญที่ฉันพร่ำเพ้อถึงความหลังครั้งก่อน (ฉันเขียนมาถึงตอนนี้เมื่อฉบับที่แล้ว )  เราได้เพื่อนใหม่ทันที เธอชื่อเนเน่ เธอบอกว่า เธอเดินทางมาที่นี่ปีละหลาย ๆ ครั้ง และแม้ปายจะเปลี่ยนไปอย่างไรเธอก็ยังชอบปาย เธอมาเพื่อหาที่นั่งอ่านหนังสือสบาย ๆ ช่วง เย็น ๆ ก็ออกเดินเล่นไปตามถนน เดินคุยกับคนโน้นคนนี้เพราะผู้คนส่วนมากเป็นมิตร
แพร จารุ
  1 ปาย เปลี่ยนไปมาก และที่ฉันไม่กล้าไปปายก็เพราะกลัวความเปลี่ยนแปลง กลัวจะเสียใจกับความเปลี่ยนแปลงก็เลยพยายามจะลืมปายทำเหมือนหนึ่งว่าไม่เคยมี ไม่เคยไป
แพร จารุ
"ป้าไฟไหม้ ไฟไหม้ " หลานสาวส่งเสียงอยู่หน้าบ้าน "ไฟไหม้ที่ไหน" ฉันถาม เดี๋ยวนี้อาการตื่นกลัวเรื่องไฟไหม้ป่าหลังบ้านลดลงไปแล้ว หากเป็นเมื่อสองปีก่อน ฉันจะกลัวมาก กลัวจนตัวสั่นและรีบโทรศัพท์ไปแจ้งเหตุด่วนเหตุร้ายทันที และบางครั้งก็ลงมือดับไฟเองก่อนที่รถดับเพลิงจะมา พร้อมกับบ่นด่าคนที่ทำไฟไหม้ คนที่มาเก็บของกินในสวนร้างแต่ไม่เคยสนใจหน้าแล้งยามที่ไม่ค่อยมีอะไรเก็บกิน และเจ้าของสวนที่ทิ้งสวนตัวเองไว้แล้วไม่มาดูแล  รวมถึงดับเพลิงที่มาช้าไม่ทันใจ
แพร จารุ
"อย่าลืมเอาถุงผ้าไปซื้อของ" ฉันเคยบอกใครต่อใครจนเขาเบื่อหน่ายกันแล้ว "อย่าเอาถุงพลาสติกเข้าบ้านถ้าไม่จำเป็น"และทุกครั้งที่ฉันเห็นถุงพลาสติกที่ใส่อาหารแล้ววางทิ้งไว้บนโต๊ะ ก็จะรู้สึกโกรธขึ้นมาทันทีและรีบเก็บแต่ถุงพลาสติกก็ไม่เคยหมดไปจากบ้านฉัน มันวางอยู่ตรงโน้นตรงนี้เสมอ ๆ
แพร จารุ
ผู้ชายคนหนึ่งนั่งทำงานอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เขาขยันมาก นั่งทำงานทุกวัน เขามีเมียขี้คร้านกับหมาพุดเดิ้ลตัวเล็ก ๆ ที่ส่งเสียงเห่าแหลมเล็กทั้งวันทั้งคืน เสียงหมาเห่าดังมาก  แต่เขายังนั่งทำงานอย่างไม่สนใจ  เมียเขานอกจากขี้คร้านแล้วขี้รำคาญด้วย เธอจึงลุกขึ้นไปที่ประตูอย่างหงุดหงิดรำคาญใจเพราะเธอกำลังนอนอ่านหนังสืออย่างสำราญอยู่ ประตูบ้านยังไม่ปิด บ้านนี้ประตูจะไม่ปิดจนกว่าเจ้าของบ้านจะนอน  ลักษณะพิเศษคือเจ้าของบ้านไม่ชอบปิดประตู เปิดไว้ทั้งวันทั้งคืน
แพร จารุ
 หน้าร้อนใคร ๆ ก็ไม่อยากมาเชียงใหม่ อย่าว่าแต่นักท่องเที่ยวเลย คนที่อยู่เชียงใหม่ที่พอออกจากเมืองได้ก็จะพากันออกจากเมืองไปพักผ่อนที่อื่นฉันเป็นคนหนึ่งที่หนีออกจากเมืองเชียงใหม่ในช่วงหน้าร้อนเสมอ ให้เหตุผลกับตัวเองว่า ถือโอกาสกลับใต้ เป็นการกลับบ้านปีละครั้ง
แพร จารุ
“บ้านฉันไม่ได้อยู่ใกล้สถานบันเทิงเลยค่ะ แต่หนวกหูมากเหมือนกัน” ฉันบอกเพื่อนที่โทรศัพท์มาปรึกษาเรื่องที่บ้านของเธออยู่ใกล้สถานบันเทิง หลังจากที่ ฟังเธอบ่นปรับทุกข์ เรื่องเสียงเพลงหนวกหูจากสถานบันเทิง เธอเล่าว่าย้ายบ้านจากกรุงเทพฯ มาอยู่ต่างจังหวัดได้ไม่นาน ร้านอาหารคาราโอเกะก็มาเปิดข้างบ้าน