Skip to main content

แปลกใจใช่ไหมค่ะ ต้นไม้ใหญ่ อ่างเก็บน้ำและหมีแพนด้า  มันเกี่ยวกันอย่างไร 

เรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ  เดือนฉันก่อนไปศาลากลางมา  ที่หน้าศาลากลางมีคนมากมาย มีชาวบ้านมาประท้วงเรื่องการสร้างอ่างเก็บน้ำ 

นักข่าวเยอะ ทั้งนักจัดรายการวิทยุ โทรทัศน์ ไม่นานก็รู้ว่าเขามีการแถลงข่าวเรื่องสู่ขวัญหมีแพนด้าน้อย  และประกาศชื่อหมีแพนด้าสี่ชื่อที่คัดเลือกมาได้เพื่อให้ประชาชนโหวตเข้ามา”

ฉันพบอาจารย์  เกริก ผู้ที่มีความรู้ทางด้านพิธีกรรมแบบล้านนาคนหนึ่งเดินออกมาจากศาลากลางจึงรู้เรื่องนี้ แกถามฉันว่า มาทำอะไรผู้คนมากมายเขาทำอะไรกัน

คัดค้านการสร้างอ่างเก็บน้ำที่บ้านท่าต้นกวาง”  ฉันบอก 

ฉันได้รับโทรศัพท์จากชาวบ้านท่าต้นกวาง ต.ชมภูว่า พวกเขาจะไปยื่นหนังสือถึงผู้ว่า อยากชวนมาด้วยความจริงแล้วฉันกับชาวบ้านที่ชมภูนั้นไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวมาก่อน ไม่มีญาติพี่น้องที่นั่นเลย ไม่รู้ด้วยว่าตำบลที่ชื่อสวยงามอย่างนี้อยู่ตรงไหนของอำเภอสารภีจังหวัดเชียงใหม่
 


บนพื้นที่นี้ที่บ้านท่าต้นกวางกำลังจะกลายเป็นอ่างเก็บน้ำ

 
เหตุที่ฉันไปรู้จักพวกเขาเพราะวันนั้นวันที่ไปดูต้นไม้ใหญ่  ฉันไปกับทีมปั่นจักรยานชมรมจักรยานวันอาทิตย์ไปตามเส้นทางสายต้นยางไปลำพูน สิ้นสุดการเดินทางที่วัดอุโมงค์ลำพูน วันนี้งานบุญใส่ขันดอกและมีตลาดนัดหน้าวัดด้วย นับว่าโชคดีสองต่อได้เที่ยวงานวัดและได้จ่ายตลาดนัดด้วย พวกทีมจักรยานห่อข้าวกันมากิน  

กินข้าวกันเสร็จทีมจักรยานแยกย้ายกันกลับ  มีชาวบ้านสองสามคนมากับพ่อหลวงสมบูรณ์ บุญชู พ่อหลวงแกเป็นผู้ช่วยแกฝาย ฝายพญาคำ แกบอกพวกเราว่า  แกรู้มาว่ามีนักข่าวมาที่นี้จึงอยากให้นักข่าวช่วยไปดูบ้านท่าต้นกวาวที่ชมพูหน่อย เขาจะสร้างอ่างเก็บน้ำ จะขุดที่ซึ่งอุดมสมบูรณ์มาก ๆ ตั้งยี่สิบห้าไร่ มีต้นไม้ใหญ่มาก ๆ

มีนักข่าวมาร่วมกิจกรรมดูต้นไม้ใหญ่ด้วย  มาจากกรุงเทพฯแต่เขากลับกันแล้ว มีแต่นักเขียนคนหนึ่งและน้องที่เพิ่งเรียนจบตามมาร่วมกิจกรรมอีกคนหนึ่งเธอชื่อการ์ตูน 

ไปหน่อยเถอะพี่ ถือว่าให้กำลังใจกัน” เพื่อนอิ๋วบอก ฉันไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่เพราะตากฝนปรอย ๆ ตั้งแต่เช้ามืดจนถึงบ่ายแล้ว อยากไปนอนอุ่นในผ้าห่มนวมเหลือเกินแต่ในที่สุดก็ตัดสินใจไป

แล้วเราจะช่วยอะไรเขาได้ละพี่” สาวน้อยเพิ่งเรียนจบใหม่ ๆ ถามขึ้น เราไปกันแค่สี่คนเท่านั้นมี

 อาจารย์ที่เกษียณแล้วหนึ่งคน อิ๋ว น้องการ์ตูนและฉัน (แนะนำเพื่อนอิ๋วของฉันนิดหนึ่งนะคะ เพื่อนอิ๋วเธอเป็นคนทำกิจกรรมเพื่อสังคมคนหนึ่งค่ะ เธอเป็นดีที่น่ารัก

ไปถึงบ้านท่าต้นกวาง  พบว่าหลายคนรอเราอยู่ พร้อมเอกสารและแผ่นที่ คนหนึ่งเป็นพ่อหลวงชื่อ พ่อหลวงพันทวี วงศ์ธานี พวกเขาพาเราไปดูป้ายสีเขียวที่ประกาศเขตพื้นที่ที่จะสร้างอ่างเก็บน้ำของเทศบาล พ่อหลวงหรือผู้ใหญ่บ้านกับลูกบ้าน ชี้ให้พวกเราดูว่า บริเวณนี้แหละประมาณยี่สิบสิบห้าไร่ เขาจะทำเป็นอ่างเก็บน้ำทั้งหมด


ชาวบ้านไปยืนหนังสือศาลากลางจังหวัดเป็นเรื่องธรรมดาที่พบเห็นได้เสมอ 


สาวน้อยการ์ตูนซึ่งคุยกับฉันว่าไม่รู้จะช่วยอะไรเขาได้ และทำท่าเหนื่อย ๆ ในตอนแรก กลับทำท่าฟื้นขึ้นมาเมื่อมาดูพื้นที่จริง 

พื้นที่อุดมสมบูรณ์ ต้นไม้ใหญ่มากมาย เขาจะขุดทิ้งได้อย่างไร”เธอบ่นเบา ๆ และเดินไปอ่านป้ายประกาศ
เมื่อวานเราไปปลูกต้นไม้กับเด็ก ๆ ที่โรงเรียนวัดป่าแพ่ง ได้กี่ต้นเอง วันนี้พบว่าหน่วยงานของรัฐจะขุดตัดต้นไม้ทีเดียวยี่สิบห้าไร” 

เมื่อวานปลูกต้นไม้ในงานปลูกต้นไม้ให้รงค์  วงษ์สวรรค์ เป็นต้นไม้ที่เปลี่ยนจากพวกรีดเป็นกล้าไม้วันนี้มีการปลูกกันที่คณะวิจิตรศิลป์ก่อนเดินทางมาปั่นจักรยานดูต้นยางใหญ่ และเมื่อมาถึงสารภีก็พบว่าชาวบ้านคัดค้านการสร้างเก็บน้ำที่ต้องเสียพื้นที่ไปถึงยี่สิบห้าไร่ 

จริงของเธอผืนดินอุดมสมบูรณ์ จริง ๆ มีต้นไม้ใหญ่ มีร่องน้ำธารน้ำอยู่แล้ว เป็นผืนดินที่เป็นสาธารณประโยชน์ของหมู่บ้าน และชาวบ้านเข้ามาจับจองทำกินอยู่แล้ว  ยี่สิบห้าไร่ตรงนี้จะกลายเป็นอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ อ่างเก็บน้ำมีน้ำอยู่ข้างในแต่ต้นไม้และพื้นที่ชุมน้ำก็จะหมดไป 

ในยุคสมัยนี้ใครจะทำอะไรตามอำเภอโดยรัฐไม่ใช่เรื่องง่าย  ๆ และไม่ใช่เรื่องที่ควรจะทำแล้ว  ชาวบ้านเขาลุกขึ้นมาดูแลคัดค้านกันเอง  

ก่อนเดินทางกลับพวกเขาเลี้ยงน้ำแข็งใสที่ราดน้ำแดงและใส่นมข้มหวานจนเป็นสีชมพู หวานหอมชื่นใจมาก ชาวบ้านคนหนึ่งเดินมาขอเบอร์โทรศัพท์ฉัน พร้อมกับบอกว่า เราจะมีพิธีกรรมทำบุญให้ฮ่องเย็น (ร่องเย็น) และทำพิธีกรรมสาปแช่งคนที่จะมาทำลาย อยากชวนมาร่วมด้วย 

ฉันได้รับโทรศัพท์เขาแจ้งมาว่า จะมายื่นหนังสืออีกครั้ง คราวนี้จะมากันหลายคน นี่แหละฉันจึงมาศาลากลาง  

อย่างไรก็ตามชาวบ้านท่าต้นกวางก็โชคดีเพราะหมีแพนด้าเหมือนกัน เพราะนักข่าวมากมายที่มางานแถลงข่าวหมีแพนด้าลงมาจากชั้นบนก็ไม่ได้กลับทันที่พวกเขาหยุดอยู่กับชาวบ้านพักหนึ่ง  

เชียงใหม่ ล้านนาเมืองเก่าที่มีประเพณีวัฒนธรรม มีความมั่นคงในเรื่องพิธีกรรมต่าง ๆ หมีแพนด้าออกลูกที่สวนสัตว์  ก็มีพิธีกรรม สู่ข้าว เอาขวัญ คนทำลายป่าจะสร้างอ่างเก็บน้ำ ก็มีพิธีกรรมทำบุญสาปแช่ง ฉันคนต่างบ้านต่างเมืองไม่รู้และไม่เคยเข้าไปร่วมพิธีกรรมใด ๆ เพราะกลัวจะทำไม่ถูกเพราะเคยได้ยินมาว่า ถ้าทำไม่ถูกมันจะขึด จึงได้ที่ยืนดูอยู่ห่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นพิธีทำบุญสาปแช่งหรือ สู่ข้าว เอาขวัญ

หมีแพนด้าที่น่ารักจริงๆ


นี่แหละ ต้นไม้ใหญ่  อ่างเก็บน้ำและรับขวัญลูกหมีแพนด้า มันเกี่ยวข้องกันจริง ๆ ค่ะ  

ปล. ในวันที่เขียน ไม่รู้ว่าชาวบ้านท่าต้นกวางทำพิธีสาปแช่งไปหรือยัง แต่ที่สวนสัตว์เชียงใหม่ทำพิธีสู่ข้าว-เอาขวัญลูกหมีแพนด้าไปแล้ว มีการเสนอข่าวว่า ผู้ว่าราชการจังหวัดเชียงใหม่ เป็นประธานเปิดงาน “สู่ข้าว เอาขวัญ แพนด้าน้อย” พร้อมทั้งมีการประกอบพิธีรับขวัญหมีแพนด้าน้อยแบบล้านนา โดยมีอาจารย์สนั่น ธรรมธิ ผู้เชี่ยวชาญวัฒนธรรมและพิธีกรรมล้านนา เป็นผู้นำประกอบพิธี

ขอบคุณภาพหมีแพนด้าจาก http://www.edtguide.com  

  
 
 

บล็อกของ แพร จารุ

แพร จารุ
มีคำกล่าวว่า "อาหารอายุสั้น คนกินอายุยืน อาหารอายุยืน คนกินอายุสั้น" แรกที่ฟังก็รู้สึกรำคาญคนพูดนิด ๆ เพราะเรากำลังกินอาหารอายุยืนแต่เราไม่อยากอายุสั้น สงสัยใช่ไหมคะว่าอาหารแบบไหนที่อายุยืน อาหารที่ปรุงแต่งมาเรียบร้อยแล้ว แช่ตู้ไว้ได้นานๆ นั่นคืออาหารอายุยืน กินกันได้นานๆ แช่ไว้ในตู้เย็น อาหารพวกนี้คนกินอายุสั้น แต่อาหารอายุสั้นก็พวกเห็ด ผักบุ้ง พวกเหล่านี้เป็นอาหารอายุสั้นอยู่ได้ไม่นาน แต่คนกินอายุยืน แต่เดี๋ยวนี้มีมะเขือเทศอายุยืนด้วยนะคะ เป็นพวกตัดต่อพันธุกรรมแบบให้ผิวแข็งไม่บอบช้ำในระหว่างขนส่ง
แพร จารุ
  1   เป็นนักเขียนมีความสุขไหม   วันหนึ่งฉันต้องตอบคำถามนี้ “เป็นนักเขียนมีความสุขไหม” ผู้ที่ถามคำถามนี้เป็นเด็กนักเรียนตัวเล็กๆ ชั้นประถมปีที่ 5 ฉันรู้สึกดีใจที่มีเด็กถามเรื่องความสุขมากกว่าเรื่องรายได้
แพร จารุ
ฉันห่างกรุงเทพฯ มานานจริงๆ นานจนไปไหนไม่ถูก ก่อนฟ้าสางรถทัวร์จอดตรงหัวมุมถนน ฉันเดินตรงเข้าไปทางถนนข้าวสารตามพื้นถนนแฉะ หาที่นั่งรอหลานมารับแต่ก็หาไม่ได้ พื้นแฉะ ๆ ผู้คนกำลังล้างพื้นกันอยู่ จึงตัดสินใจ เดินออกจากถนนข้าวสารมุ่งตรงไปทางกองฉลากกินแบ่งรัฐบาล มีคนจรนอนห่มผ้าเก่า ๆ อยู่มากมาย ตามทางเดิน  
แพร จารุ
มีเพื่อนอย่างน้อยสองคนตกหล่นไปจากชีวิต ทั้งที่ก่อนหน้านั้นเราเขียนจดหมายคุยกันอยู่เสมอ ๆ ต่อมาฉันเลิกตอบจดหมายเพื่อนทั้งสองคน 
แพร จารุ
2 กันยายน 2552 นั่งกินมะขามหวานเพลิน ๆ มะขามก็เปรี้ยวขมขึ้นมาทันที เพื่อนโทรมาบอกว่า เธอไปที่โรงพยาบาลนครพิงค์ ได้ยินเสียงตามสายที่ รพ.ขอบริจาคเงินช่วยเหลือเด็กชาวเขาที่แม่มาคลอดตายที่โรงพยาบาล “แม่มาคลอดตายที่โรงพยาบาล แสดงว่าเธอตายระหว่างคลอด” เพื่อนตอบว่าใช่ “เด็กยังอยู่รอดปลอดภัย” “ใช่”    
แพร จารุ
"อะไรเอ่ยมันโผล่ขึ้นมาจากดิน" คำถามเล่น ๆ ของเด็ก ๆ สมัยก่อนเราจะตอบว่า ขอม เพราะเคยเรียนเรื่องพระร่วง  ตอนขอมดำดิน แต่ เดี๋ยวนี้ถ้าไปตอบว่า "ขอม" เด็กไม่เข้าใจ
แพร จารุ
1 วันก่อนไปท่ากาน (ท่ากานเป็นหมู่บ้านหนึ่ง ในอำเภอสันป่าตอง เชียงใหม่ ) พบเด็ก หญิงสองคน เอาก้านกล้วยมาแกว่งไปมากระโดดเล่นกัน ดูน่ารักดี เป็นการเล่นแบบหาของใกล้ตัวมาเล่นกัน
แพร จารุ
10 กันยายน 2552 น้องคนหนึ่งโทรศัพท์มาบอกว่า “มีเรื่องตลกเศร้ามาเล่าให้ฟัง” ฉันหัวเราะ ไม่อยากฟังเธอเล่าอะไรเลยเพราะกำลังเจ็บหูอย่างแรง กำลังจะไปหาหมอ แต่เธอรีบบอกก่อนว่า “พี่ยังไม่รู้ใช่ไหม ลุงหมื่นแกฝายพญาคำ กับพ่อหลวงสมบูรณ์ ผู้ช่วยแกฝาย เขาเซ็นยินยอมให้กรมชลประทานสร้างประตูระบายน้ำแล้ว”
แพร จารุ
   บก.สุชาติ สวัสดิ์ศรี เทียบเชิญฉันเขียนเรื่องสั้น ช่อการะเกด ฉบับเทียบเชิญนักเขียนเก่าที่เคยเขียนช่อการะเกด
แพร จารุ
เธอนิ่งเงียบหลังจากกินอาหารเสร็จ "เศร้าทำไม" ฉันถามเธอ "กำลังดูกระถางต้นไม้อยู่" เธอตอบไม่ตรงกับคำถาม ฉันมองไปที่กระถางต้นไม้ มีอะไรตายอยู่ในนั้นที่ทำให้เธอเศร้า หรือว่าเศร้าที่ต้องมากินอาหารใต้ที่เมืองเหนือทั้งที่เธอเพิ่งเดินทางมาจากสามจังหวัดชายแดนภาคใต้
แพร จารุ
 ผู้ชายคนหนึ่ง เลี้ยงปลวกเพื่อเอาปลวกไปเลี้ยงปลาดุก เขาบอกว่า เขาเฝ้ามองปลวกตัวอ้วน ๆ ที่ค่อยเติบโตขึ้น และเอาปลวกไปให้ปลาดุกกิน เขาอธิบายตัวเองว่าเป็นวิถีแห่งสัตว์โลก วิธีการใช้ชีวิตให้อยู่รอดฉันแค่สะดุดใจตรงที่เลี้ยงดูเขาไว้ก่อนแล้วค่อยจัดการ ฉันคิดว่า ถ้ามันกินกันเองตามวิถีชีวิตไม่เป็นไรฉันคิดถึงถ้อยคำหนึ่ง จำไม่ได้แล้วว่า ใครพูด "เขารัก...เหมือนคนเลี้ยงหมูรักหมูที่เลี้ยงไว้" นั่นหมายถึงรักและดูแลอย่างดีเพื่อเอาไว้ฆ่าและขาย
แพร จารุ
1  ฉันเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับความตายครั้งแรกเมื่อพ่อตายจากไป ในวันที่แม่ พี่ ๆและ ญาติ ๆ ต่างช่วยกันจัดงานให้พ่อ ผู้หญิงเตรียมอาหาร ปอกหอมกระเทียม เด็ดก้านพริกขี้หนู หั่นตะไคร้ ผู้ชายเตรียมไม้ฟืนเพื่อทำอาหาร หุงข้าว ต้มแกง ต้องหุงข้าวด้วยกระทะใบใหญ่  ต้องทำอาหารจำนวนมากในเวลาหลายวัน เรามีญาติเยอะ มีเพื่อนบ้าน และคนรู้จักมากมาย เพราะเราไม่ได้มีพ่อที่ดีต่อลูกเท่านั้นแต่มีพ่อที่ดีต่อผู้อื่นด้วย