Skip to main content

ชวนมากินกันต่อดีกว่า

 

คราวนี้กินถั่วงอกผัดเห็ดสามอย่างค่ะ ดูเป็นอาหารธรรมดา ๆ นะคะ แต่พิเศษก็ตรงที่ เป็นอาหารที่ประกอบด้วยเห็ดสามอย่างนะคะ ความจริงแล้วอาหารเห็ดสามอย่างที่กินเป็นยานี้ เขาว่าหลีกเลี่ยงการใช้น้ำมันเป็นดีค่ะ แต่ไม่เป็นไรใช้น้อย ๆ เราเน้นความอร่อยด้วยค่ะ

ที่พิเศษคือถั่วงอกเพาะเองค่ะ เรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ วันหนึ่งฉันไปเที่ยวบ้านเพื่อน ได้คุยกับคนทำงานที่บ้านของเขา ชายหนุ่มเล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อนเขาทำงานโรงงานเพาะถั่วงอกค่ะ เขาเล่าได้น่ากลัวมาก น่าสยอง เพราะเขาให้ทั้งฮอร์โมน ให้ปุ๋ย ให้สารฟอกขาวด้วย

 

แค่ถั่วงอกอะไรกันนักกันหนา”

ฉันพูดอย่างขำ ๆ มันต้องใช้กันขนาดนั้นเชียวหรือ เขาบอกว่าถ้าไม่ทำอย่างนี้จะทำให้ถั่วไม่อวบอ้วน ไม่ขาวสวย ไม่น่ากิน ไม่กรอบสด

 

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทุกครั้งที่กินอาหารถั่วงอกฉันก็กินด้วยความไม่สบายใจนัก เพราะคิดถึงอวบขาวนี้แหละ หลังจากนั้นฉันก็พยายามหลีกเลี่ยงการกินถั่วงอกแต่ถั่วงอกก็ติดกับอะไรต่ออะไรเสมอ เช่นว่า ก๋วยเตี๋ยว ขนมจีนน้ำยา ขนมจีนน้ำเงี้ยว ผัดไทย เป็นต้น

 

เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา ไปเที่ยวกาดงัว (ตลาดวัว) อีกชื่อหนึ่งคือตลาดทุ่งฟ้าบด เป็นตลาดโบราณที่มีขายทุกอย่าง อายุของตลาดนี้ครบห้าสิบปีพอดี ตลาดเปิดในปี 2502 แรกเริ่มเดิมทีเป็นตลาดซื้อขายแลกเปลี่ยนวัวควาย แต่เดี๋ยวนี้ก็ยังอยู่ด้านหลังสุดของตลาด



โดยส่วนตัวแล้วฉันชอบกาดแบบนี้เป็นพิเศษ กาดที่อยู่บนดิน ขายของแบบเข้าถึงเลือกคลำได้ ต่อราคากันได้ ถ้าวันเสาร์ไหนอยู่บ้านฉันก็ขอตื่นเช้าไปเดินกาดงัว ยิ่งเดินคนเดียวยิ่งสบาย เพราะจะได้เดินไปเรื่อย ๆ ไม่ต้องรีบร้อน

 

ตลาดงัวมีทุกวันเสาร์ แต่เสาร์นี้พิเศษมีรายการไทยมุงมาถ่ายทำสารคดี ออกอากาศช่องไทยทีวี ฉันเดินตามกล้องเพราะเพื่อนที่ถูกรับเชิญไปอยากได้ภาพนิ่ง

 

ฉันมาที่นี้หลายครั้งแล้วแต่ก็ยังตื่นตาตื่นใจเพราะเดินไม่เคยทั่วสักที วันนี้รายการไทยมุงนัดตรงที่ขายมอเตอร์ไซค์มือสองซึ่งก็ไม่เคยไปเหมือนกัน มีรถหลากหลายมาก ที่แต่งไว้สวย ๆ ก็มี ออกจากขายมอเตอร์ไซค์ก็เดินกันไปเรื่อย ๆ กล้องไปไหนไปนั่น แต่ที่ฉันหยุดซื้อในวันนี้คือถั่วงอกค่ะ เขามีวิธีเพาะถั่วงอกที่น่ากินยิ่งค่ะ

 

ซื้อแล้วขอวิธีทำมาด้วย ขอวิธีทำมาแล้วก็ยังงง ๆ อยู่ว่า ระหว่างตาข่ายกับกระสอบอันไหนอยู่ก่อนอยู่หลัง โชคดีที่เพื่อนซึ่งเป็นพิธีกรรับเชิญรายการไทยมุงสนใจด้วย วันต่อมาเพื่อนไปซื้ออุปกรณ์มาพร้อม เริ่มจากตาข่ายและกระสอบ

ตัดตาข่าย กับกระสอบเท่า ๆ กัน ชั้นที่หนึ่งคือตาข่าย ชั้นที่สองคือกระสอบ ชั้นที่สามคือตาข่ายอีก เอาใส่ลงไปในตะกร้า ถั่วเขียวแช่โรยลงไปให้ทั่ว แล้วเอาไปปิดไว้อย่าให้แสงเข้า และต้องรดน้ำทุกวัน พอมันงอกออกมารากมันจะแทงลงไปในกระสอบ คราวนี้เมื่อเราจะกินก็ตัดรากทิ้งได้เลย


ฉันได้โอ่งเก่าก้นรั่วมาสองใบ จึงเอาตะกร้าเพาะถั่วงอกใส่ลงในโอ่ง เปิดดูรากของมันเมื่อรดน้ำ ดีใจที่เห็นรากมันค่อย ๆ แทงลงไปด้านล่างเพื่อหากระสอบ

 

คราวนี้ฉันก็ได้ถั่วงอกที่ไม่อวบแต่หัวโต เอาละคราวนี้ถึงตอนที่ทำอาหารกินกันแล้ว


ผัดถั่วงอกเห็ดสามอย่าง เพื่อล้างพิษในร่างกาย
เริ่มกันที่กระทะ น้ำมันเล็กน้อย ตอกไข่ลงไป ดูว่าไข่ใกล้สุก ตามลงไปด้วยเห็ด พอเห็ดสลบ คราวนี้เป็นทีของถั่วงอก ตามลงไปติด ๆ เพิ่มรสเผ็ดตามสูตรคนกินเผ็ดด้วยการทุบพริกขี้หนูลงไปสักห้าหกดอก ใครกลัวเผ็ดก็ไม่ต้อง ปรุงรสสักนิดด้วยซีอิ้วขาวเห็ดหอม

ถึงเวลามากินกันเถอะ

 

 

 

 

บล็อกของ แพร จารุ

แพร จารุ
ถ้าฉันพูดว่า อย่าเอาดอกไม้มาให้ฉันถ้าเธอไม่ได้ปลูกเอง เธออย่าโกรธฉันนะ ฉันจะเล่าให้เธอฟัง วันหนึ่งก่อนฤดูฝน ฉันเดินทางไปหมู่บ้านหลังดอยอินทนนท์  ฉันพบผู้ชายคนหนึ่ง เขาพูดว่า"เอาดอกไม้ของฉันออกจากหน้าอกเธอ"หนุ่มใหญ่คนหนึ่งพูดขึ้น หญิงสาวมีสีหน้าแปลกใจคงสงสัยว่าเธอทำอะไรให้เขาไม่พอใจ จึงไม่ยอมเอาดอกไม้ออกจากกระเป๋าเสื้อ "เอาออกเถอะ" เขายืนยันอีกครั้ง แต่หญิงสาวยังไม่ทำตาม ยังคงเอาดอกไม้เหน็บในกระเป๋าเสื้อตรงหน้าอกต่อ ในที่สุดเขาก็บอกว่า " มันอันตราย ดอกไม้ฉันมีแต่ยา"
แพร จารุ
หมู่บ้านหายโรงเรียนร้าง เดือนก่อนฉันเดินทางไปที่หมู่บ้านหนึ่ง แถวเชียงดาว ไกลเข้าไปในป่า พบโรงเรียนร้างไม่มีเด็ก ไม่มีครู โรงเรียนถูกปิดเพราะไม่มีเด็กเรียน และไม่ใช่แค่โรงเรียนร้างเท่านั้น หมู่บ้านก็หายไปด้วย  ผู้ชายคนหนึ่งเล่าให้ฉันฟังว่าหมู่บ้านนี้ถูกซื้อไปแล้ว "จริงเหรอ เหมือนโฆษณาเลย โฆษณาอะไรนะ ที่ผู้ชายคนหนึ่งถามซื้อเกาะให้ผู้หญิง" ใครคนหนึ่งพูดขึ้น"ไม่ใช่แค่โฆษณาหรอก ละครโทรทัศน์ก็มีเหมือนกัน ชายหนุ่มคนหนึ่งเขาซื้อเกาะให้หญิงสาวเป็นของขวัญหากเธอแต่งงานกับเขา" ฉันบอกพวกเขา
แพร จารุ
แปลกใจใช่ไหมค่ะ ต้นไม้ใหญ่ อ่างเก็บน้ำและหมีแพนด้า  มันเกี่ยวกันอย่างไร  เรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ  เดือนฉันก่อนไปศาลากลางมา  ที่หน้าศาลากลางมีคนมากมาย มีชาวบ้านมาประท้วงเรื่องการสร้างอ่างเก็บน้ำ 
แพร จารุ
ในขณะที่ผู้คนที่มาดูต้นไม้ ต่างตื่นเต้นกับต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ใหญ่ที่สุดที่นี่คือต้นจามจุรีหรือต้นก้ามปูที่สโมสรเชียงใหม่ยิมคานา เป็นสนามกอล์ฟเก่า เขาเล่ากันว่าต้นไม้นี้มีอายุมากกว่าร้อยปี ส่วนสูง 15 เมตร ผ่านการประกวดต้นไม้ใหญ่ที่ได้รับรางวัลของเทศบาลมาแล้ว
แพร จารุ
"ที่ซึ่งหนุ่มสาวหอบฝันมาทิ้ง" ฉันบอกเพื่อน ฟังดูน่าตกใจและดูจะเป็นคนใจร้ายไปสักหน่อย และหากว่าน้อง ๆ หนุ่มสาวที่นี่ได้ยินฉันพูดทำนองนี้ พวกเธออาจเสียกำลังใจ เพราะการเดินทางครั้งนี้เราพบหนุ่มสาวพวกที่ฉันคิดว่าเป็นพวก"หอบความฝัน"มากมายหลายคนทีเดียว
แพร จารุ
"ปายแบบเมื่อก่อนจะไม่กลับมาอีกแล้ว เรามาค้นหาคุณค่าใหม่กันเถอะ" เพื่อนคงรำคาญที่ฉันพร่ำเพ้อถึงความหลังครั้งก่อน (ฉันเขียนมาถึงตอนนี้เมื่อฉบับที่แล้ว )  เราได้เพื่อนใหม่ทันที เธอชื่อเนเน่ เธอบอกว่า เธอเดินทางมาที่นี่ปีละหลาย ๆ ครั้ง และแม้ปายจะเปลี่ยนไปอย่างไรเธอก็ยังชอบปาย เธอมาเพื่อหาที่นั่งอ่านหนังสือสบาย ๆ ช่วง เย็น ๆ ก็ออกเดินเล่นไปตามถนน เดินคุยกับคนโน้นคนนี้เพราะผู้คนส่วนมากเป็นมิตร
แพร จารุ
  1 ปาย เปลี่ยนไปมาก และที่ฉันไม่กล้าไปปายก็เพราะกลัวความเปลี่ยนแปลง กลัวจะเสียใจกับความเปลี่ยนแปลงก็เลยพยายามจะลืมปายทำเหมือนหนึ่งว่าไม่เคยมี ไม่เคยไป
แพร จารุ
"ป้าไฟไหม้ ไฟไหม้ " หลานสาวส่งเสียงอยู่หน้าบ้าน "ไฟไหม้ที่ไหน" ฉันถาม เดี๋ยวนี้อาการตื่นกลัวเรื่องไฟไหม้ป่าหลังบ้านลดลงไปแล้ว หากเป็นเมื่อสองปีก่อน ฉันจะกลัวมาก กลัวจนตัวสั่นและรีบโทรศัพท์ไปแจ้งเหตุด่วนเหตุร้ายทันที และบางครั้งก็ลงมือดับไฟเองก่อนที่รถดับเพลิงจะมา พร้อมกับบ่นด่าคนที่ทำไฟไหม้ คนที่มาเก็บของกินในสวนร้างแต่ไม่เคยสนใจหน้าแล้งยามที่ไม่ค่อยมีอะไรเก็บกิน และเจ้าของสวนที่ทิ้งสวนตัวเองไว้แล้วไม่มาดูแล  รวมถึงดับเพลิงที่มาช้าไม่ทันใจ
แพร จารุ
"อย่าลืมเอาถุงผ้าไปซื้อของ" ฉันเคยบอกใครต่อใครจนเขาเบื่อหน่ายกันแล้ว "อย่าเอาถุงพลาสติกเข้าบ้านถ้าไม่จำเป็น"และทุกครั้งที่ฉันเห็นถุงพลาสติกที่ใส่อาหารแล้ววางทิ้งไว้บนโต๊ะ ก็จะรู้สึกโกรธขึ้นมาทันทีและรีบเก็บแต่ถุงพลาสติกก็ไม่เคยหมดไปจากบ้านฉัน มันวางอยู่ตรงโน้นตรงนี้เสมอ ๆ
แพร จารุ
ผู้ชายคนหนึ่งนั่งทำงานอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เขาขยันมาก นั่งทำงานทุกวัน เขามีเมียขี้คร้านกับหมาพุดเดิ้ลตัวเล็ก ๆ ที่ส่งเสียงเห่าแหลมเล็กทั้งวันทั้งคืน เสียงหมาเห่าดังมาก  แต่เขายังนั่งทำงานอย่างไม่สนใจ  เมียเขานอกจากขี้คร้านแล้วขี้รำคาญด้วย เธอจึงลุกขึ้นไปที่ประตูอย่างหงุดหงิดรำคาญใจเพราะเธอกำลังนอนอ่านหนังสืออย่างสำราญอยู่ ประตูบ้านยังไม่ปิด บ้านนี้ประตูจะไม่ปิดจนกว่าเจ้าของบ้านจะนอน  ลักษณะพิเศษคือเจ้าของบ้านไม่ชอบปิดประตู เปิดไว้ทั้งวันทั้งคืน
แพร จารุ
 หน้าร้อนใคร ๆ ก็ไม่อยากมาเชียงใหม่ อย่าว่าแต่นักท่องเที่ยวเลย คนที่อยู่เชียงใหม่ที่พอออกจากเมืองได้ก็จะพากันออกจากเมืองไปพักผ่อนที่อื่นฉันเป็นคนหนึ่งที่หนีออกจากเมืองเชียงใหม่ในช่วงหน้าร้อนเสมอ ให้เหตุผลกับตัวเองว่า ถือโอกาสกลับใต้ เป็นการกลับบ้านปีละครั้ง
แพร จารุ
“บ้านฉันไม่ได้อยู่ใกล้สถานบันเทิงเลยค่ะ แต่หนวกหูมากเหมือนกัน” ฉันบอกเพื่อนที่โทรศัพท์มาปรึกษาเรื่องที่บ้านของเธออยู่ใกล้สถานบันเทิง หลังจากที่ ฟังเธอบ่นปรับทุกข์ เรื่องเสียงเพลงหนวกหูจากสถานบันเทิง เธอเล่าว่าย้ายบ้านจากกรุงเทพฯ มาอยู่ต่างจังหวัดได้ไม่นาน ร้านอาหารคาราโอเกะก็มาเปิดข้างบ้าน