Skip to main content

ชวนมากินกันต่อดีกว่า

 

คราวนี้กินถั่วงอกผัดเห็ดสามอย่างค่ะ ดูเป็นอาหารธรรมดา ๆ นะคะ แต่พิเศษก็ตรงที่ เป็นอาหารที่ประกอบด้วยเห็ดสามอย่างนะคะ ความจริงแล้วอาหารเห็ดสามอย่างที่กินเป็นยานี้ เขาว่าหลีกเลี่ยงการใช้น้ำมันเป็นดีค่ะ แต่ไม่เป็นไรใช้น้อย ๆ เราเน้นความอร่อยด้วยค่ะ

ที่พิเศษคือถั่วงอกเพาะเองค่ะ เรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ วันหนึ่งฉันไปเที่ยวบ้านเพื่อน ได้คุยกับคนทำงานที่บ้านของเขา ชายหนุ่มเล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อนเขาทำงานโรงงานเพาะถั่วงอกค่ะ เขาเล่าได้น่ากลัวมาก น่าสยอง เพราะเขาให้ทั้งฮอร์โมน ให้ปุ๋ย ให้สารฟอกขาวด้วย

 

แค่ถั่วงอกอะไรกันนักกันหนา”

ฉันพูดอย่างขำ ๆ มันต้องใช้กันขนาดนั้นเชียวหรือ เขาบอกว่าถ้าไม่ทำอย่างนี้จะทำให้ถั่วไม่อวบอ้วน ไม่ขาวสวย ไม่น่ากิน ไม่กรอบสด

 

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทุกครั้งที่กินอาหารถั่วงอกฉันก็กินด้วยความไม่สบายใจนัก เพราะคิดถึงอวบขาวนี้แหละ หลังจากนั้นฉันก็พยายามหลีกเลี่ยงการกินถั่วงอกแต่ถั่วงอกก็ติดกับอะไรต่ออะไรเสมอ เช่นว่า ก๋วยเตี๋ยว ขนมจีนน้ำยา ขนมจีนน้ำเงี้ยว ผัดไทย เป็นต้น

 

เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา ไปเที่ยวกาดงัว (ตลาดวัว) อีกชื่อหนึ่งคือตลาดทุ่งฟ้าบด เป็นตลาดโบราณที่มีขายทุกอย่าง อายุของตลาดนี้ครบห้าสิบปีพอดี ตลาดเปิดในปี 2502 แรกเริ่มเดิมทีเป็นตลาดซื้อขายแลกเปลี่ยนวัวควาย แต่เดี๋ยวนี้ก็ยังอยู่ด้านหลังสุดของตลาด



โดยส่วนตัวแล้วฉันชอบกาดแบบนี้เป็นพิเศษ กาดที่อยู่บนดิน ขายของแบบเข้าถึงเลือกคลำได้ ต่อราคากันได้ ถ้าวันเสาร์ไหนอยู่บ้านฉันก็ขอตื่นเช้าไปเดินกาดงัว ยิ่งเดินคนเดียวยิ่งสบาย เพราะจะได้เดินไปเรื่อย ๆ ไม่ต้องรีบร้อน

 

ตลาดงัวมีทุกวันเสาร์ แต่เสาร์นี้พิเศษมีรายการไทยมุงมาถ่ายทำสารคดี ออกอากาศช่องไทยทีวี ฉันเดินตามกล้องเพราะเพื่อนที่ถูกรับเชิญไปอยากได้ภาพนิ่ง

 

ฉันมาที่นี้หลายครั้งแล้วแต่ก็ยังตื่นตาตื่นใจเพราะเดินไม่เคยทั่วสักที วันนี้รายการไทยมุงนัดตรงที่ขายมอเตอร์ไซค์มือสองซึ่งก็ไม่เคยไปเหมือนกัน มีรถหลากหลายมาก ที่แต่งไว้สวย ๆ ก็มี ออกจากขายมอเตอร์ไซค์ก็เดินกันไปเรื่อย ๆ กล้องไปไหนไปนั่น แต่ที่ฉันหยุดซื้อในวันนี้คือถั่วงอกค่ะ เขามีวิธีเพาะถั่วงอกที่น่ากินยิ่งค่ะ

 

ซื้อแล้วขอวิธีทำมาด้วย ขอวิธีทำมาแล้วก็ยังงง ๆ อยู่ว่า ระหว่างตาข่ายกับกระสอบอันไหนอยู่ก่อนอยู่หลัง โชคดีที่เพื่อนซึ่งเป็นพิธีกรรับเชิญรายการไทยมุงสนใจด้วย วันต่อมาเพื่อนไปซื้ออุปกรณ์มาพร้อม เริ่มจากตาข่ายและกระสอบ

ตัดตาข่าย กับกระสอบเท่า ๆ กัน ชั้นที่หนึ่งคือตาข่าย ชั้นที่สองคือกระสอบ ชั้นที่สามคือตาข่ายอีก เอาใส่ลงไปในตะกร้า ถั่วเขียวแช่โรยลงไปให้ทั่ว แล้วเอาไปปิดไว้อย่าให้แสงเข้า และต้องรดน้ำทุกวัน พอมันงอกออกมารากมันจะแทงลงไปในกระสอบ คราวนี้เมื่อเราจะกินก็ตัดรากทิ้งได้เลย


ฉันได้โอ่งเก่าก้นรั่วมาสองใบ จึงเอาตะกร้าเพาะถั่วงอกใส่ลงในโอ่ง เปิดดูรากของมันเมื่อรดน้ำ ดีใจที่เห็นรากมันค่อย ๆ แทงลงไปด้านล่างเพื่อหากระสอบ

 

คราวนี้ฉันก็ได้ถั่วงอกที่ไม่อวบแต่หัวโต เอาละคราวนี้ถึงตอนที่ทำอาหารกินกันแล้ว


ผัดถั่วงอกเห็ดสามอย่าง เพื่อล้างพิษในร่างกาย
เริ่มกันที่กระทะ น้ำมันเล็กน้อย ตอกไข่ลงไป ดูว่าไข่ใกล้สุก ตามลงไปด้วยเห็ด พอเห็ดสลบ คราวนี้เป็นทีของถั่วงอก ตามลงไปติด ๆ เพิ่มรสเผ็ดตามสูตรคนกินเผ็ดด้วยการทุบพริกขี้หนูลงไปสักห้าหกดอก ใครกลัวเผ็ดก็ไม่ต้อง ปรุงรสสักนิดด้วยซีอิ้วขาวเห็ดหอม

ถึงเวลามากินกันเถอะ

 

 

 

 

บล็อกของ แพร จารุ

แพร จารุ
มีคำกล่าวว่า "อาหารอายุสั้น คนกินอายุยืน อาหารอายุยืน คนกินอายุสั้น" แรกที่ฟังก็รู้สึกรำคาญคนพูดนิด ๆ เพราะเรากำลังกินอาหารอายุยืนแต่เราไม่อยากอายุสั้น สงสัยใช่ไหมคะว่าอาหารแบบไหนที่อายุยืน อาหารที่ปรุงแต่งมาเรียบร้อยแล้ว แช่ตู้ไว้ได้นานๆ นั่นคืออาหารอายุยืน กินกันได้นานๆ แช่ไว้ในตู้เย็น อาหารพวกนี้คนกินอายุสั้น แต่อาหารอายุสั้นก็พวกเห็ด ผักบุ้ง พวกเหล่านี้เป็นอาหารอายุสั้นอยู่ได้ไม่นาน แต่คนกินอายุยืน แต่เดี๋ยวนี้มีมะเขือเทศอายุยืนด้วยนะคะ เป็นพวกตัดต่อพันธุกรรมแบบให้ผิวแข็งไม่บอบช้ำในระหว่างขนส่ง
แพร จารุ
  1   เป็นนักเขียนมีความสุขไหม   วันหนึ่งฉันต้องตอบคำถามนี้ “เป็นนักเขียนมีความสุขไหม” ผู้ที่ถามคำถามนี้เป็นเด็กนักเรียนตัวเล็กๆ ชั้นประถมปีที่ 5 ฉันรู้สึกดีใจที่มีเด็กถามเรื่องความสุขมากกว่าเรื่องรายได้
แพร จารุ
ฉันห่างกรุงเทพฯ มานานจริงๆ นานจนไปไหนไม่ถูก ก่อนฟ้าสางรถทัวร์จอดตรงหัวมุมถนน ฉันเดินตรงเข้าไปทางถนนข้าวสารตามพื้นถนนแฉะ หาที่นั่งรอหลานมารับแต่ก็หาไม่ได้ พื้นแฉะ ๆ ผู้คนกำลังล้างพื้นกันอยู่ จึงตัดสินใจ เดินออกจากถนนข้าวสารมุ่งตรงไปทางกองฉลากกินแบ่งรัฐบาล มีคนจรนอนห่มผ้าเก่า ๆ อยู่มากมาย ตามทางเดิน  
แพร จารุ
มีเพื่อนอย่างน้อยสองคนตกหล่นไปจากชีวิต ทั้งที่ก่อนหน้านั้นเราเขียนจดหมายคุยกันอยู่เสมอ ๆ ต่อมาฉันเลิกตอบจดหมายเพื่อนทั้งสองคน 
แพร จารุ
2 กันยายน 2552 นั่งกินมะขามหวานเพลิน ๆ มะขามก็เปรี้ยวขมขึ้นมาทันที เพื่อนโทรมาบอกว่า เธอไปที่โรงพยาบาลนครพิงค์ ได้ยินเสียงตามสายที่ รพ.ขอบริจาคเงินช่วยเหลือเด็กชาวเขาที่แม่มาคลอดตายที่โรงพยาบาล “แม่มาคลอดตายที่โรงพยาบาล แสดงว่าเธอตายระหว่างคลอด” เพื่อนตอบว่าใช่ “เด็กยังอยู่รอดปลอดภัย” “ใช่”    
แพร จารุ
"อะไรเอ่ยมันโผล่ขึ้นมาจากดิน" คำถามเล่น ๆ ของเด็ก ๆ สมัยก่อนเราจะตอบว่า ขอม เพราะเคยเรียนเรื่องพระร่วง  ตอนขอมดำดิน แต่ เดี๋ยวนี้ถ้าไปตอบว่า "ขอม" เด็กไม่เข้าใจ
แพร จารุ
1 วันก่อนไปท่ากาน (ท่ากานเป็นหมู่บ้านหนึ่ง ในอำเภอสันป่าตอง เชียงใหม่ ) พบเด็ก หญิงสองคน เอาก้านกล้วยมาแกว่งไปมากระโดดเล่นกัน ดูน่ารักดี เป็นการเล่นแบบหาของใกล้ตัวมาเล่นกัน
แพร จารุ
10 กันยายน 2552 น้องคนหนึ่งโทรศัพท์มาบอกว่า “มีเรื่องตลกเศร้ามาเล่าให้ฟัง” ฉันหัวเราะ ไม่อยากฟังเธอเล่าอะไรเลยเพราะกำลังเจ็บหูอย่างแรง กำลังจะไปหาหมอ แต่เธอรีบบอกก่อนว่า “พี่ยังไม่รู้ใช่ไหม ลุงหมื่นแกฝายพญาคำ กับพ่อหลวงสมบูรณ์ ผู้ช่วยแกฝาย เขาเซ็นยินยอมให้กรมชลประทานสร้างประตูระบายน้ำแล้ว”
แพร จารุ
   บก.สุชาติ สวัสดิ์ศรี เทียบเชิญฉันเขียนเรื่องสั้น ช่อการะเกด ฉบับเทียบเชิญนักเขียนเก่าที่เคยเขียนช่อการะเกด
แพร จารุ
เธอนิ่งเงียบหลังจากกินอาหารเสร็จ "เศร้าทำไม" ฉันถามเธอ "กำลังดูกระถางต้นไม้อยู่" เธอตอบไม่ตรงกับคำถาม ฉันมองไปที่กระถางต้นไม้ มีอะไรตายอยู่ในนั้นที่ทำให้เธอเศร้า หรือว่าเศร้าที่ต้องมากินอาหารใต้ที่เมืองเหนือทั้งที่เธอเพิ่งเดินทางมาจากสามจังหวัดชายแดนภาคใต้
แพร จารุ
 ผู้ชายคนหนึ่ง เลี้ยงปลวกเพื่อเอาปลวกไปเลี้ยงปลาดุก เขาบอกว่า เขาเฝ้ามองปลวกตัวอ้วน ๆ ที่ค่อยเติบโตขึ้น และเอาปลวกไปให้ปลาดุกกิน เขาอธิบายตัวเองว่าเป็นวิถีแห่งสัตว์โลก วิธีการใช้ชีวิตให้อยู่รอดฉันแค่สะดุดใจตรงที่เลี้ยงดูเขาไว้ก่อนแล้วค่อยจัดการ ฉันคิดว่า ถ้ามันกินกันเองตามวิถีชีวิตไม่เป็นไรฉันคิดถึงถ้อยคำหนึ่ง จำไม่ได้แล้วว่า ใครพูด "เขารัก...เหมือนคนเลี้ยงหมูรักหมูที่เลี้ยงไว้" นั่นหมายถึงรักและดูแลอย่างดีเพื่อเอาไว้ฆ่าและขาย
แพร จารุ
1  ฉันเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับความตายครั้งแรกเมื่อพ่อตายจากไป ในวันที่แม่ พี่ ๆและ ญาติ ๆ ต่างช่วยกันจัดงานให้พ่อ ผู้หญิงเตรียมอาหาร ปอกหอมกระเทียม เด็ดก้านพริกขี้หนู หั่นตะไคร้ ผู้ชายเตรียมไม้ฟืนเพื่อทำอาหาร หุงข้าว ต้มแกง ต้องหุงข้าวด้วยกระทะใบใหญ่  ต้องทำอาหารจำนวนมากในเวลาหลายวัน เรามีญาติเยอะ มีเพื่อนบ้าน และคนรู้จักมากมาย เพราะเราไม่ได้มีพ่อที่ดีต่อลูกเท่านั้นแต่มีพ่อที่ดีต่อผู้อื่นด้วย