Skip to main content

คุณทำอะไรเมื่อเช้านี้  ส่วนฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับหยิบหนังสือเล่มเล็ก ๆ จากโต๊ะกินข้าวติดมือไปนอนอ่านในเปลใต้ต้นมะขามเล็ก 


หนังสือชื่อ ไม่รักไม่บอก
5 เป็นของกลุ่มภาคีคนฮักเจียงใหม่  ฉันเป็นอาสาสมัครในกลุ่มนี้กับเขาด้วย แต่ฉันไม่ได้ทำหนังสือเล่มนี้ ดังนั้นฉันจึงเพิ่งได้อ่านจริง ๆ

ครูโรงเรียนอนุบาลเพิ่งให้มาสิบเอ็ดเล่ม วันนั้นมีน้อง ๆ หนุ่ม ๆ จากไหนก็ไม่รู้มาช่วยกันขนหนังสือหลายกล่องที่นำมาขายในงานอำลา รงค์ วงษ์สวรรค์  ฉันไม่มีของอะไรตอบแทนน้องจึงแจกพวกเขาไปคนละเล่มเหลือเก็บไว้เล่มหนึ่ง

ภาพปกเป็นแม่มดหน้าตาน่ารักถือไม้เท้าวิเศษ มีข้อเขียนว่า จงสุภาพกับโลกใบนี้ (คำจากสาร ขององค์ทะไลลามะ)

ในคำนำ บอกว่า ได้แรงบันดาลใจมาจากนักเรียนอนุบาล เพราะอยู่กับเด็กอนุบาล ที่มีแม่มดและนางฟ้าอยู่ในหัวใจ พวกเขาชอบเสกถ้ารัก ชอบสาบถ้าไม่รัก

หนังสือเล่มนี้ชื่อไม่รักไม่บอก ดังนั้นจึงอยู่ในส่วนเสก ไม่ใช่สาบ นับว่าไม่เลวเสียทีเดียว ร้องหา คฑาวิเศษ ช่วยเชียงใหม่ด้วยเถิด

 


อ่านจบแล้ว นั่งนิ่ง ๆ ถามตัวเองว่า คุณครูอนุบาลคนนั้นมาถามเราว่า ถ้ามีคาถาวิเศษอยากเสกอะไรให้เมืองเชียงใหม่ ฉันคิดว่าไม่ต่างกันกับพวกที่ถูกถามไปแล้ว

ฉันคิดคล้ายพวกเขาเห็นด้วยกับพวกเขาจริง และฉันคิดว่าอีกหลายคนคงจะเห็นคล้ายกัน

ลองมาฟังดูตัวอย่าง ก่อนไปหาอ่านเอง  เริ่มจาก โน้ส อุดม แต้พานิช ที่ใคร ๆ ก็รู้จักเขาในฐานะนักเดี่ยวไมโครโฟน แต่ความจริงแล้วเขาทำหลายอย่าง เช่นว่าเขาเขียนหนังสือ เขามีร้านไอศกรีมชื่อ I-berry ที่เอาผลไม้ไทย ๆ มาทำไอศครีม เช่น มะม่วงพริกเกลือ และทุเรียน (อร่อยจริงๆ ค่ะ ขอเชียร์ออกนอกหน้า)

คุณอุดมแกพูดได้โดนใจฉันมาก เพราะอยากให้เสียงประทัดหมดไปจากเทศกาลลอยกระทง อยากให้เชียงใหม่พิจารณาการมใช้พื้นที่หอศิลป์ให้มีประโยชน์ เป็นพื้นที่ศิลปินมาใช้งานได้จริงรวมทั้งคนอื่น ๆ ด้วย  และอยากเปลี่ยนพื้นที่สีเขียวโดยรอบโดยรอบเป็นสวนสาธารณะ และให้ถนนนิมมานเหมินท์ปิดเป็นถนนใช้จักรยานและคนเดินในวันอาทิตย์ตั้งแต่แยกโรงแรมอมารี รินคำ ไปจนถึงแยกสวนสุขภาพ และแถมด้วยสิ่งนี้ปรับปรุงมาตรฐานรถแดงทั้งราคาและเส้นทางวิ่ง (อันนี้ฉันเห็นด้วยยิ่ง ฉันคิดว่าเมื่อเราปรับปรุงให้เป็นอื่นไม่ได้เราก็ต้องใช้สิ่งที่มีอยู่มาปรับมาตรฐานใหม่)

คนต่อไปเป็นอาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์ อาจารย์บอกว่า  อันที่หนึ่ง อยากให้มีต้นไม้ ไม้ดอกเขียวสวยไปทั่วเมืองเชียงใหม่ และสองอยากให้มีถนนคนเดิน และสาม อยากให้ผู้คนมีจิตใจที่ยิ้มแย้มแจ่มใส อยู่บนถนนเหล่านั้น

ยกมาสองตัวอย่างนะคะ ที่เหลืออีกหลายคนไปหาอ่านเองนะคะ เขาขายราคาเล่มละ ยี่สิบบาทเท่านั้นค่ะ

นอกจากนี้ก็ยังมีแผนที่ร้านอาหาร แบบอาหารอร่อยราคาถูก และดีต่อสุขภาพด้วยค่ะ แผนที่อาหารและร้านต่าง ๆ ครูอนุบาลกับเพื่อน ๆ ไปชิมมาแล้วทั้งนั้น เห็นว่าเป็นร้านทางเลือก (แบบใครก็เลือกได้) โดยเน้นถูกและดี แบบว่าดีทั้งผู้ทำขายและผู้ซื้อกินค่ะ

หนังสือเล่มนี้ หาซื้อได้ที่ร้านเล่า 053 214888 นอกจากร้านเล่าแล้วก็ยังมีร้านเกษมสโตร์ ร้าน I-berry ร้าน BOOK TREE และอื่น ๆ รวม 8 ร้านค่ะ สนใจโทร.ถามร้านเล่านะคะ

 

 ปล.แถมท้ายด้วย ไม่รักไม่ส่ง ไปดูเอาเองนะคะว่า อะไรที่เขาจะส่งให้ถ้าเขารัก  ฮาฮา

 อีกครั้งเพื่อนนักอ่านนักเขียน วันเสาร์สุดท้ายของเดือนมกราคา กิจกรรม อำลา 'รงค์ วงษ์สวรรค์ นักเขียนใหญ่ ผู้ลาจากพวกเราไปชั่วนิรันดร์ ทิ้งไว้แต่ผลงาน ไปชมนิทรรศการภาพถ่าย  ลงนามไว้อาลัย พบกันวันเสาร์ ด้วยบทเพลงของนักดนตรี บทกวี

 

บล็อกของ แพร จารุ

แพร จารุ
มีคำกล่าวว่า "อาหารอายุสั้น คนกินอายุยืน อาหารอายุยืน คนกินอายุสั้น" แรกที่ฟังก็รู้สึกรำคาญคนพูดนิด ๆ เพราะเรากำลังกินอาหารอายุยืนแต่เราไม่อยากอายุสั้น สงสัยใช่ไหมคะว่าอาหารแบบไหนที่อายุยืน อาหารที่ปรุงแต่งมาเรียบร้อยแล้ว แช่ตู้ไว้ได้นานๆ นั่นคืออาหารอายุยืน กินกันได้นานๆ แช่ไว้ในตู้เย็น อาหารพวกนี้คนกินอายุสั้น แต่อาหารอายุสั้นก็พวกเห็ด ผักบุ้ง พวกเหล่านี้เป็นอาหารอายุสั้นอยู่ได้ไม่นาน แต่คนกินอายุยืน แต่เดี๋ยวนี้มีมะเขือเทศอายุยืนด้วยนะคะ เป็นพวกตัดต่อพันธุกรรมแบบให้ผิวแข็งไม่บอบช้ำในระหว่างขนส่ง
แพร จารุ
  1   เป็นนักเขียนมีความสุขไหม   วันหนึ่งฉันต้องตอบคำถามนี้ “เป็นนักเขียนมีความสุขไหม” ผู้ที่ถามคำถามนี้เป็นเด็กนักเรียนตัวเล็กๆ ชั้นประถมปีที่ 5 ฉันรู้สึกดีใจที่มีเด็กถามเรื่องความสุขมากกว่าเรื่องรายได้
แพร จารุ
ฉันห่างกรุงเทพฯ มานานจริงๆ นานจนไปไหนไม่ถูก ก่อนฟ้าสางรถทัวร์จอดตรงหัวมุมถนน ฉันเดินตรงเข้าไปทางถนนข้าวสารตามพื้นถนนแฉะ หาที่นั่งรอหลานมารับแต่ก็หาไม่ได้ พื้นแฉะ ๆ ผู้คนกำลังล้างพื้นกันอยู่ จึงตัดสินใจ เดินออกจากถนนข้าวสารมุ่งตรงไปทางกองฉลากกินแบ่งรัฐบาล มีคนจรนอนห่มผ้าเก่า ๆ อยู่มากมาย ตามทางเดิน  
แพร จารุ
มีเพื่อนอย่างน้อยสองคนตกหล่นไปจากชีวิต ทั้งที่ก่อนหน้านั้นเราเขียนจดหมายคุยกันอยู่เสมอ ๆ ต่อมาฉันเลิกตอบจดหมายเพื่อนทั้งสองคน 
แพร จารุ
2 กันยายน 2552 นั่งกินมะขามหวานเพลิน ๆ มะขามก็เปรี้ยวขมขึ้นมาทันที เพื่อนโทรมาบอกว่า เธอไปที่โรงพยาบาลนครพิงค์ ได้ยินเสียงตามสายที่ รพ.ขอบริจาคเงินช่วยเหลือเด็กชาวเขาที่แม่มาคลอดตายที่โรงพยาบาล “แม่มาคลอดตายที่โรงพยาบาล แสดงว่าเธอตายระหว่างคลอด” เพื่อนตอบว่าใช่ “เด็กยังอยู่รอดปลอดภัย” “ใช่”    
แพร จารุ
"อะไรเอ่ยมันโผล่ขึ้นมาจากดิน" คำถามเล่น ๆ ของเด็ก ๆ สมัยก่อนเราจะตอบว่า ขอม เพราะเคยเรียนเรื่องพระร่วง  ตอนขอมดำดิน แต่ เดี๋ยวนี้ถ้าไปตอบว่า "ขอม" เด็กไม่เข้าใจ
แพร จารุ
1 วันก่อนไปท่ากาน (ท่ากานเป็นหมู่บ้านหนึ่ง ในอำเภอสันป่าตอง เชียงใหม่ ) พบเด็ก หญิงสองคน เอาก้านกล้วยมาแกว่งไปมากระโดดเล่นกัน ดูน่ารักดี เป็นการเล่นแบบหาของใกล้ตัวมาเล่นกัน
แพร จารุ
10 กันยายน 2552 น้องคนหนึ่งโทรศัพท์มาบอกว่า “มีเรื่องตลกเศร้ามาเล่าให้ฟัง” ฉันหัวเราะ ไม่อยากฟังเธอเล่าอะไรเลยเพราะกำลังเจ็บหูอย่างแรง กำลังจะไปหาหมอ แต่เธอรีบบอกก่อนว่า “พี่ยังไม่รู้ใช่ไหม ลุงหมื่นแกฝายพญาคำ กับพ่อหลวงสมบูรณ์ ผู้ช่วยแกฝาย เขาเซ็นยินยอมให้กรมชลประทานสร้างประตูระบายน้ำแล้ว”
แพร จารุ
   บก.สุชาติ สวัสดิ์ศรี เทียบเชิญฉันเขียนเรื่องสั้น ช่อการะเกด ฉบับเทียบเชิญนักเขียนเก่าที่เคยเขียนช่อการะเกด
แพร จารุ
เธอนิ่งเงียบหลังจากกินอาหารเสร็จ "เศร้าทำไม" ฉันถามเธอ "กำลังดูกระถางต้นไม้อยู่" เธอตอบไม่ตรงกับคำถาม ฉันมองไปที่กระถางต้นไม้ มีอะไรตายอยู่ในนั้นที่ทำให้เธอเศร้า หรือว่าเศร้าที่ต้องมากินอาหารใต้ที่เมืองเหนือทั้งที่เธอเพิ่งเดินทางมาจากสามจังหวัดชายแดนภาคใต้
แพร จารุ
 ผู้ชายคนหนึ่ง เลี้ยงปลวกเพื่อเอาปลวกไปเลี้ยงปลาดุก เขาบอกว่า เขาเฝ้ามองปลวกตัวอ้วน ๆ ที่ค่อยเติบโตขึ้น และเอาปลวกไปให้ปลาดุกกิน เขาอธิบายตัวเองว่าเป็นวิถีแห่งสัตว์โลก วิธีการใช้ชีวิตให้อยู่รอดฉันแค่สะดุดใจตรงที่เลี้ยงดูเขาไว้ก่อนแล้วค่อยจัดการ ฉันคิดว่า ถ้ามันกินกันเองตามวิถีชีวิตไม่เป็นไรฉันคิดถึงถ้อยคำหนึ่ง จำไม่ได้แล้วว่า ใครพูด "เขารัก...เหมือนคนเลี้ยงหมูรักหมูที่เลี้ยงไว้" นั่นหมายถึงรักและดูแลอย่างดีเพื่อเอาไว้ฆ่าและขาย
แพร จารุ
1  ฉันเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับความตายครั้งแรกเมื่อพ่อตายจากไป ในวันที่แม่ พี่ ๆและ ญาติ ๆ ต่างช่วยกันจัดงานให้พ่อ ผู้หญิงเตรียมอาหาร ปอกหอมกระเทียม เด็ดก้านพริกขี้หนู หั่นตะไคร้ ผู้ชายเตรียมไม้ฟืนเพื่อทำอาหาร หุงข้าว ต้มแกง ต้องหุงข้าวด้วยกระทะใบใหญ่  ต้องทำอาหารจำนวนมากในเวลาหลายวัน เรามีญาติเยอะ มีเพื่อนบ้าน และคนรู้จักมากมาย เพราะเราไม่ได้มีพ่อที่ดีต่อลูกเท่านั้นแต่มีพ่อที่ดีต่อผู้อื่นด้วย