Skip to main content

คุณทำอะไรเมื่อเช้านี้  ส่วนฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับหยิบหนังสือเล่มเล็ก ๆ จากโต๊ะกินข้าวติดมือไปนอนอ่านในเปลใต้ต้นมะขามเล็ก 


หนังสือชื่อ ไม่รักไม่บอก
5 เป็นของกลุ่มภาคีคนฮักเจียงใหม่  ฉันเป็นอาสาสมัครในกลุ่มนี้กับเขาด้วย แต่ฉันไม่ได้ทำหนังสือเล่มนี้ ดังนั้นฉันจึงเพิ่งได้อ่านจริง ๆ

ครูโรงเรียนอนุบาลเพิ่งให้มาสิบเอ็ดเล่ม วันนั้นมีน้อง ๆ หนุ่ม ๆ จากไหนก็ไม่รู้มาช่วยกันขนหนังสือหลายกล่องที่นำมาขายในงานอำลา รงค์ วงษ์สวรรค์  ฉันไม่มีของอะไรตอบแทนน้องจึงแจกพวกเขาไปคนละเล่มเหลือเก็บไว้เล่มหนึ่ง

ภาพปกเป็นแม่มดหน้าตาน่ารักถือไม้เท้าวิเศษ มีข้อเขียนว่า จงสุภาพกับโลกใบนี้ (คำจากสาร ขององค์ทะไลลามะ)

ในคำนำ บอกว่า ได้แรงบันดาลใจมาจากนักเรียนอนุบาล เพราะอยู่กับเด็กอนุบาล ที่มีแม่มดและนางฟ้าอยู่ในหัวใจ พวกเขาชอบเสกถ้ารัก ชอบสาบถ้าไม่รัก

หนังสือเล่มนี้ชื่อไม่รักไม่บอก ดังนั้นจึงอยู่ในส่วนเสก ไม่ใช่สาบ นับว่าไม่เลวเสียทีเดียว ร้องหา คฑาวิเศษ ช่วยเชียงใหม่ด้วยเถิด

 


อ่านจบแล้ว นั่งนิ่ง ๆ ถามตัวเองว่า คุณครูอนุบาลคนนั้นมาถามเราว่า ถ้ามีคาถาวิเศษอยากเสกอะไรให้เมืองเชียงใหม่ ฉันคิดว่าไม่ต่างกันกับพวกที่ถูกถามไปแล้ว

ฉันคิดคล้ายพวกเขาเห็นด้วยกับพวกเขาจริง และฉันคิดว่าอีกหลายคนคงจะเห็นคล้ายกัน

ลองมาฟังดูตัวอย่าง ก่อนไปหาอ่านเอง  เริ่มจาก โน้ส อุดม แต้พานิช ที่ใคร ๆ ก็รู้จักเขาในฐานะนักเดี่ยวไมโครโฟน แต่ความจริงแล้วเขาทำหลายอย่าง เช่นว่าเขาเขียนหนังสือ เขามีร้านไอศกรีมชื่อ I-berry ที่เอาผลไม้ไทย ๆ มาทำไอศครีม เช่น มะม่วงพริกเกลือ และทุเรียน (อร่อยจริงๆ ค่ะ ขอเชียร์ออกนอกหน้า)

คุณอุดมแกพูดได้โดนใจฉันมาก เพราะอยากให้เสียงประทัดหมดไปจากเทศกาลลอยกระทง อยากให้เชียงใหม่พิจารณาการมใช้พื้นที่หอศิลป์ให้มีประโยชน์ เป็นพื้นที่ศิลปินมาใช้งานได้จริงรวมทั้งคนอื่น ๆ ด้วย  และอยากเปลี่ยนพื้นที่สีเขียวโดยรอบโดยรอบเป็นสวนสาธารณะ และให้ถนนนิมมานเหมินท์ปิดเป็นถนนใช้จักรยานและคนเดินในวันอาทิตย์ตั้งแต่แยกโรงแรมอมารี รินคำ ไปจนถึงแยกสวนสุขภาพ และแถมด้วยสิ่งนี้ปรับปรุงมาตรฐานรถแดงทั้งราคาและเส้นทางวิ่ง (อันนี้ฉันเห็นด้วยยิ่ง ฉันคิดว่าเมื่อเราปรับปรุงให้เป็นอื่นไม่ได้เราก็ต้องใช้สิ่งที่มีอยู่มาปรับมาตรฐานใหม่)

คนต่อไปเป็นอาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์ อาจารย์บอกว่า  อันที่หนึ่ง อยากให้มีต้นไม้ ไม้ดอกเขียวสวยไปทั่วเมืองเชียงใหม่ และสองอยากให้มีถนนคนเดิน และสาม อยากให้ผู้คนมีจิตใจที่ยิ้มแย้มแจ่มใส อยู่บนถนนเหล่านั้น

ยกมาสองตัวอย่างนะคะ ที่เหลืออีกหลายคนไปหาอ่านเองนะคะ เขาขายราคาเล่มละ ยี่สิบบาทเท่านั้นค่ะ

นอกจากนี้ก็ยังมีแผนที่ร้านอาหาร แบบอาหารอร่อยราคาถูก และดีต่อสุขภาพด้วยค่ะ แผนที่อาหารและร้านต่าง ๆ ครูอนุบาลกับเพื่อน ๆ ไปชิมมาแล้วทั้งนั้น เห็นว่าเป็นร้านทางเลือก (แบบใครก็เลือกได้) โดยเน้นถูกและดี แบบว่าดีทั้งผู้ทำขายและผู้ซื้อกินค่ะ

หนังสือเล่มนี้ หาซื้อได้ที่ร้านเล่า 053 214888 นอกจากร้านเล่าแล้วก็ยังมีร้านเกษมสโตร์ ร้าน I-berry ร้าน BOOK TREE และอื่น ๆ รวม 8 ร้านค่ะ สนใจโทร.ถามร้านเล่านะคะ

 

 ปล.แถมท้ายด้วย ไม่รักไม่ส่ง ไปดูเอาเองนะคะว่า อะไรที่เขาจะส่งให้ถ้าเขารัก  ฮาฮา

 อีกครั้งเพื่อนนักอ่านนักเขียน วันเสาร์สุดท้ายของเดือนมกราคา กิจกรรม อำลา 'รงค์ วงษ์สวรรค์ นักเขียนใหญ่ ผู้ลาจากพวกเราไปชั่วนิรันดร์ ทิ้งไว้แต่ผลงาน ไปชมนิทรรศการภาพถ่าย  ลงนามไว้อาลัย พบกันวันเสาร์ ด้วยบทเพลงของนักดนตรี บทกวี

 

บล็อกของ แพร จารุ

แพร จารุ
  แล้วฉันก็คิดว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิน ฉันเดินทางไปหาเพื่อนที่กรุงเทพฯ  และบอกเธอว่า ฉันอยากจะไปเยี่ยมนักเขียนผู้ใหญ่รุ่นพี่คนหนึ่ง  เพื่อนบอกว่า ไม่ได้ไปนานแล้ว ช่วงหลังๆ ไม่ค่อยมีใครไปหาใครกัน  เมื่อถามว่าทำไม
แพร จารุ
ป่าสนวัดจันทร์   หลังจากที่เขียนเรื่องป่าสนวัดจันทร์ถูกโฆษณาว่าเป็นผืนป่าสนแห่งเดียวที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย และมีชนเผ่าใช้วิถีชีวิตแบบเดิม ๆ
แพร จารุ
เมื่อเขียนเรื่อง “ป่าสนวัดจันทร์ถูกโฆษณาว่าเป็นที่สุด”  ฉันก็ได้รับจดหมายฉบับหนึ่ง เขียนถึงเรื่องอำเภอใหม่ส่งเข้ามา วันนี้จึงนำจดหมายฉบับนี้มาให้อ่านกันค่ะ  เธอเขียนมาว่า ลองเขียนเรื่องอำเภอใหม่มาให้อ่าน
แพร จารุ
ป่าสนผืนเดียวที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ มองขึ้นบนต้นสนเหมือนหนึ่งว่ามีนกเกาะอยู่บนนั้นเต็มไปหมด จนใครบางคนเผลอถามว่า นั่นนกอะไรเกาะอยู่เต็มไปหมด หลายคนหัวเราะ ไม่ใช่นกหรอกมันคือลูกสน ที่นี่มีชื่อว่า ป่าสนวัดจันทร์ เป็นครั้งที่สองที่ฉันเดินทางมาที่นี้ห่างจากครั้งแรกเกือบยี่สิบปี ฉันไม่กล้าเดินทางไปที่นั่นเพราะรู้สึกว่ามันลำบากยากเย็นเหลือเกิน เป็นการเดินทางที่โหด ๆ ในช่วงวัยเยาว์ เพราะต้องนั่งรถไฟชั้นสามมาจากกรุงเทพฯ นานกว่าสิบสองชั่วโมง ก็รู้กันอยู่ว่ารถไฟไทยเสียเวลาเสมอ ๆ ลงจากรถไฟมีนักเขียนจากเมืองเหนือรอรับอยู่
แพร จารุ
มุสโต๊ะ (มุส-สะ-โต๊ะ) อาหารมื้อไหน ๆ ก็ต้องมีมุสโต๊ะ มุสโต๊ะก็คือน้ำพริกนั่นเอง ฉันรู้จักมุสโต๊ะครั้งแรกเมื่อเที่ยวบ้านปกาเกอญอ และนับจากวันนั้นก็ชอบมุสโต๊ะแบบปกาเกอญอทันที่
แพร จารุ
คุณทำอะไรเมื่อเช้านี้  ส่วนฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับหยิบหนังสือเล่มเล็ก ๆ จากโต๊ะกินข้าวติดมือไปนอนอ่านในเปลใต้ต้นมะขามเล็ก  หนังสือชื่อ ไม่รักไม่บอก 5 เป็นของกลุ่มภาคีคนฮักเจียงใหม่  ฉันเป็นอาสาสมัครในกลุ่มนี้กับเขาด้วย แต่ฉันไม่ได้ทำหนังสือเล่มนี้ ดังนั้นฉันจึงเพิ่งได้อ่านจริง ๆ ครูโรงเรียนอนุบาลเพิ่งให้มาสิบเอ็ดเล่ม วันนั้นมีน้อง ๆ หนุ่ม ๆ จากไหนก็ไม่รู้มาช่วยกันขนหนังสือหลายกล่องที่นำมาขายในงานอำลา ‘รงค์ วงษ์สวรรค์  ฉันไม่มีของอะไรตอบแทนน้องจึงแจกพวกเขาไปคนละเล่มเหลือเก็บไว้เล่มหนึ่ง ภาพปกเป็นแม่มดหน้าตาน่ารักถือไม้เท้าวิเศษ มีข้อเขียนว่า จงสุภาพกับโลกใบนี้ (คำจากสาร…
แพร จารุ
  เล่าเรื่องงาน อำลา ’รงค์ วงษ์สวรรค์ เปิดงานไปเมื่อวันที่ 9 มกราคม ยามแดดร่มลมตก หน้าที่ของฉันในงานนี้ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ดูแลงานขายหนังสือ ฉันรับปากไปว่า “ได้ค่ะ” ทั้งที่ไม่มีความชำนาญเรื่องการขาย หรือเรียกว่าไม่มีทักษะสักนิดเดียว และมักจะคิดตัวเลขผิด วิชาคณิตศาสตร์ตั้งแต่บวกลบคูณหารไม่เก่งเลย ยิ่งวิชาเลขคณิตคิดในใจนี้ไม่ได้เลย แต่ เพราะว่าในช่วงที่เขาประชุมเรื่องการดำเนินการจัดงานฉันไมได้เข้าร่วมประชุม…
แพร จารุ
ฤดูร้อนในเมืองเชียงใหม่ค่อนข้างน่าสยองค่ะ เพราะนอกจากความแห้งแล้งที่เริ่มขึ้นในปลายฤดูหนาวนี้แล้ว เมื่อฤดูร้อนมาถึงเราก็จะพบกับกลุ่มหมอกควันที่มีทั่วเมือง สำหรับประชาชนในชนชั้นเรา ๆ นั้น เตรียมอะไรได้บ้างคะ
แพร จารุ
สวัสดีนักท่องเที่ยว ระหว่างทางนักท่องเที่ยวเจออะไรมาบ้าง ฉันมาอยู่เชียงใหม่สิบกว่าปี แต่บ่อยครั้งที่รู้สึกว่า ตัวเองเหมือนนักท่องเที่ยว
แพร จารุ
  หญิงสาวมักจะกลัวอ้วนเพราะอยากสวย เราถูกทำให้เชื่อกันว่าคนอ้วนจะไม่สวย เป็นสาวเป็นนางต้องผอมเข้าไว้ ใครไม่ผอมเหมือนนางแบบ หรือนักแสดงหน้าจอโทรทัศน์ก็จะไมได้มาตรฐาน ซึ่งความจริงแล้วบางคนผอมจนเกินไป เรียกว่าแห้งแรงน้อยไม่แข็งแรง ขาแขนมีแต่กระดูก คอโปน ไหปลาร้าลึกขนาดน้ำขังยามเมื่ออาบน้ำ
แพร จารุ
ชวนมากินกันต่อค่ะ เพื่อนนักเขียนรุ่นน้องที่เชียงดาว เล่าว่าเธอปลูกข้าวไร่ที่บ้านของเธอ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเท่าที่ควร แต่ฉันคิดว่าแค่เธอเริ่มต้นปลูกข้าวความมั่นคงทางอาหารก็เริ่มมีแล้ว ต่อมาน้องนักเขียนที่เพิ่งรู้จักยังไม่ได้เห็นหน้ากันเลย เขียนมาบอกว่า เธอปลูกข้าวได้เจ็ดกระสอบ ฉันชื่นชมยินดีกับเธออย่างจริงจังและจริงใจยิ่ง เพราะฉันมีความฝันที่จะปลูกข้าวปลูกผักไว้กินเอง แต่ไม่ได้ทำ และคิดว่าคงไม่ได้ทำ เพราะอายุปูนนี้แล้ว กล้ามเนื้อเป็นไขมัน เรี่ยวแรงหมดไปแล้ว ที่ทำได้ก็คือปลูกกล้วย ซึ่งก็เหมาะสมอยู่เพราะกล้วยเป็นอาหารนิ่ม ๆ กินง่าย…
แพร จารุ
ชวนมากินกันต่อดีกว่า   คราวนี้กินถั่วงอกผัดเห็ดสามอย่างค่ะ ดูเป็นอาหารธรรมดา ๆ นะคะ แต่พิเศษก็ตรงที่ เป็นอาหารที่ประกอบด้วยเห็ดสามอย่างนะคะ ความจริงแล้วอาหารเห็ดสามอย่างที่กินเป็นยานี้ เขาว่าหลีกเลี่ยงการใช้น้ำมันเป็นดีค่ะ แต่ไม่เป็นไรใช้น้อย ๆ เราเน้นความอร่อยด้วยค่ะ