วันที่ 9 ธันวาคม 2555
สวัสดีจ๊ะพี่ยศ
อาทิตย์สบายใจขึ้นมาก แต่งานยุ่งมากๆเลยทีเดียว สิ้นปีต้องทำประเมินผลงานลูกน้องหลายคนและงานด่วนอื่นๆที่ประดังกันเข้ามา เลยหัวปั่นไปหมด แต่ก็ยังมีโอกาสได้ขับรถไปส่งเทียนแล้วแวะดูไฟที่ถนนอุทยานหรือที่คนทั่วไปชอบเรียกว่าถนนอักษะอยู่พุทธมณฑลสาย 4 ถนนนี้เป็นสายที่ลงทุนสร้างแพงที่สุดโดยเริ่มตั้งแต่สมัยจอมพลป.เมื่อปีพ.ศ.2498 แต่หยุดชะงักไปเมื่อมีปฎิวัติโดยจอมพลสฤษดิ์ จากนั้นก็ยืดเยื้อกันเรื่อยมา เพิ่งมาเสร็จเอาตอนปี 2542 นี่เอง ถนนสายนี้ยาวเพียง 4 กิโลเมตรแต่มีโคมเป็นรูปหงส์คาบโคมไฟ และเปิดไฟตอนกลางคืนสวยงามมาก แต่มาคิดๆดูถ้าไม่มีการปฎิวัติซ้ำซากถนนสายนี้อาจเสร็จตั้งนานแล้วก็ได้ ไหนใครว่าการปฎิวัติจะแก้ปัญหาคอร์รับชั่นทำให้ประเทศชาติพัฒนาไง ขนาดปฎิวัติกันบ่อยขนาดนี้ยังใช้เวลาสร้างถนนไปซะ 44 ปี และยังเป็นถนนที่แพงที่สุดอีกด้วย เพียง 4 กม.ก็ปาเข้าไปเป็นพันล้านบาทแล้ว ลองเอาตัวเลขหารคร่าวๆตกกิโลเมตรละ 500 ล้านกว่าบาท
เมื่อวานจุ๊บได้ไปร่วมงานเปิดตัวหนังสือรักเอยที่เขียนโดยป้าอุ๊ เป็นงานเสวนาโดยสำนักพิมพ์อ่าน งานเริ่มตั้แต่เช้าแต่จุ๊บได้ไปร่วมงานช่วงบ่ายแล้ว ทันได้ฟังอาจารย์สมศักดิ์และวิทยากรท่านอื่นๆพูด ก่อนถึงคิวตัวเองตอนแรกไม่คิดว่าจะเปิดหนังสือเล่มนี้อ่านเพราะคิดว่าคงจะต้องสะเทือนใจ ไม่อยากร้องไห้ แต่เนื่องจากต้องไปพูดถึงหนังสือ ถ้าไม่อ่านไปจะไปพูดอะไรให้คนฟังหล่ะ แต่เมื่ออ่านแล้วก็ไม่เศร้าอย่างที่คิด ป้าอุ๊เขียนได้ดี ถ่ายทอดเรื่องราวชีวิตส่วนตัวออกมาได้อย่างเป็นธรรมชาติและน่าสนใจ มีความโรแมนติดอยู่เป็นระยะๆ เช่น ตอนอากงเห็นกระโปรงพรีทสวยมาก็ตัดสินใจซื้อให้ป้าอุ๊ทันทีโดยไม่คิดว่าสีของกระโปรงจะเข้ากับผิวของป้าอุ๊หรือเปล่า สิ่งเล็กๆน้อยๆเหล่านี้เป็นความใส่ใจของคนธรรมดาๆเหมือนพ่อแม่ปู่ย่าตายายของเราที่รักกันและแสดงความรักออกมาตรงๆไม่มีฟอร์มใดๆทั้งสิ้น เสียดายที่ความตายมาพรากความรักของอากงไปจากป้าอุ๊ เขาทั้งสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกันในวาระสุดท้าย ไม่แม้แต่จะได้ร่ำลากันก่อนอากงหมดลมหายใจ กฎหมายมาตรา 112 ช่างเป็นกฎหมายที่ไร้เมตตาธรรมเช่นนี้เอง
จุ๊บคงต้องขอตัวไปจัดการธุระและเข้านอนก่อนแล้ว หวังว่าพี่คงมีกำลังใจต่อสู้กับความอยุติธรรมต่อไป ไม่ช้าไม่นานเราคงได้เห็นความเป็นธรรมเกิดขึ้น หลักธรรมของสากล เช่นสิทธิการประกันตัว เสรีภาพในการคิด การเขียน การพูด และประชาธิปไตยที่เคารพเสียงของคนทุกคนไม่ว่ายากดีมีจนอย่างไร ก็จะต้องมีเข้าให้เห็นเข้าสักวัน
คิดถึงเสมอ
จุ๊บ
9 ธันวาคม 2555 เวลา 21:30 น.
****************************************
Week 78 of the prolonged detention
9 December 2012
Dear P’Yot,
I was happier this week but still very busy from the year-end appraisal of my direct reports and other urgent matters which were unplanned and deadline set in this week. Anyway I could manage to take a break with Tian to see the light at Uttayan Road while I drove her to dormitory. This road has another name as Axis (pronounce as Ax-xa in Thai) located at Bhuddamonthol 4 and it was the most expensive road. It was constructed at the time of Field Marshal Por in 2498 (Buddhist Era) and was put on hold for a long time after the coup by Field Marshal Sarit. It was just finished in 2542. This road was 4 kilometers long and decorated with lanterns all the way down the road, when the lanterns turn on at night, it was so beautiful, perhaps the most beautiful road in Thailand! When I re-thought, if we didn’t have recurrent coups so many times like this, this road should have been finished earlier. When someone said the coups would help stopping corruptions and gain national development, I wouldn’t agree. If so, how come we spent 44 years constructed this road? Moreover this road was the most expensive road ever; just 4 kilometers costed for almost THB 1,100 million. If we roughly divided by 4, it would cost THB 500 million per kilometer.
Yesterday I have attended an opening new book “Rak Auy”(Love) written by Pa Ueh (Ah-Kong’s wife) which was organized by the Read Publishing House. The event began in the morning but I just joined them in the afternoon in time when Ajarn Somsak spoke about the root cause of tragedy of Ah-Kong. I was invited to talk about this book but hadn’t read it yet prior to this event. So I have to prepare my knowledge and must read it. Before that I’m afraid of crying and depress, you know it’s hard to control when I have to face other’s people sad story. Anyway, when I read it, it wasn’t shaken my heart as expected. Pa Ueh described her romantic marriage life with Ah-Kong. It was a beautiful moment when I read that Ah-Kong found a pleat skirt which he thought it was suit Pa Ueh perfectly. He bought it immediately without reluctance and considered the green skirt might not get along well with skin tone of Pa Ueh. These small little things that expressed love of Ah-Kong and Pa Ueh were the natural expressions that an older generation like our parents always do. It was regret that Pa Ueh has no opportunity to live together with her loved one, not even had a chance to say good bye before his last breath. Oh! The unlawful article 112 made our life in danger and in trouble.
It was late and time to go to bed now. I wish you have courage to continue fighting with unlawful law, sooner or later we will see the light of fairness. We believe in a universal fairness i.e. right to bail, freedom of speech, freedom of writing and publishing as well as democracy that everyone regardless of rich or poor, will all have equality. That date will come soon.
Love you as always.
Joop
9 Dec 2012 : 21:30 hrs.