แม้ผมจะหลงรักในถ้อยคำของ คาริล ยิบราน แต่ใช่ว่า จะเห็นด้วยกับเขาไปเสียทั้งหมด เขามองความรักงดงาม และศรัทธากับมันมากเกินไป
โดยหน้าที่ของการเป็นนักข่าว ผมถูกกอง บก. คาดหวังว่า ผมจะต้องติดตามเรื่องการร่างรัฐธรรมนูญ ใช่ผมก็ตอบสนองความคาดหวังที่ว่านั้น และรู้สึกดี สนุกกับมันอยู่ช่วงหนึ่ง จนกระทั่งร่างรัฐธรรมนูญฉบับบวรศักดิ์ถูกล้มไปโดยพลพรรคพวกเดียวกันเอง ในฐานะมนุษย์ธรรมดาเกิดมาแล้วก็ตายไป ผมเบื่อหนายเหลือเกินกับการต้องมาติดตามเรื่องเดิมๆ ที่รู้อยู่แล้วว่าปลายทางสุดท้ายเมื่อร่างรัฐธรรมนูญฉบับมีชัยออกมาก็คงไม่มีอะไรที่ดีไปกว่าเดิม
ความรักก็คงคลายแบบนั้น สำหรับผม เมื่อเรารู้ดีว่าปลายทางที่เห็นอยู่ข้างหน้าคืออะไร และเห็นว่ามันจะไม่มีอะไรดีขึ้นไปกว่าเดิม เราจะทนฝืนเฝ้าตามมันอยู่ทำไม
แม้ผมจะหลงรักถ้อยคำของ คาริล ยิบราน แต่ใช่ว่า จะเห็นด้วยกับเขาไปเสียทั้งหมด เขามองความรักงดงาม และศรัทธากับมันมากเกินไป
ถ้าหากว่าความรักเปรียบดังการร่างรัฐธรรมนูญ ที่ซึ่งเป็นหมุดหมายสำคัญในการออกแบบว่าเราจะอยู่ร่วมกันอย่างไรต่อไป สถานการณ์ต่อนี้เห็นทีจะไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก พูดให้ง่ายมันคือคนป่วยที่รอวันตาย คนเราจะอยู่ร่วมกันอย่างไรในเมื่ออีกฝ่าย ปิดพื้นที่การส่งเสียง รับรู้ และเข้าใจอีกฝ่ายหนึ่งหมดสิ้นเสียทุกทาง
รัฐธรรมนูญคือโครงสร้างความสัมพันธ์ระหว่างเรา ผิดตั้งแต่ต้นที่คุณวางบทบาทเป็นผู้ออกแบบความสัมพันธ์แต่เพียงผู้เดียว แม้ว่าอีกฝ่ายพยายามส่งเสียงเรียกร้องออกไปมากเท่าไหร่ เสียงนั้นก็เบาเกินกว่าที่จะรับรู้ ไม่ก็ดังเสียจนคุณมองข้ามมันไป เพราะเห็นว่ามันเป็นเรื่องที่เกินเลย
เชื่อว่าหลายเคยต้องอยู่ในห้วงอารมณ์ของความผิดหวัง มองในมุมความรักเราอาจจะเยียวยาตัวเองด้วยความเมา เพื่อที่จะหลับ และลืมเรื่องราวบางช่วงบางตอนได้ชั่วขณะ กับความรักเราทำอย่างนั้นได้ต่อเมื่อชีวิตเราไม่พังทลายลง เรามีเวลาเยียวยาตัวเองเหลือเฟือ ไม่ก็มีเวลามากพอที่จองจำตัวเองอยูในความโศกเศร้า โดยที่ไม่คิดทำอะไรเลย
แต่กับการร่างรัฐธรรมนูญ ไม่ควรจะเป็นอย่างนั้น
การตัดสินใจเลิกลา จากอะไรที่มันไม่ใช่ และเดินออกมาหาใช่เรื่องผิดบาป หากการทนอยู่ร่วมกันต่อไปคือการฝืนความต้องการที่แท้จริง ประชาชนอย่างเราๆ ควรที่ลุกเดินออกมา แล้วหันไปตะโกนบอกผู้ออกแบบความสัมพันธ์ว่า
“พอเถอะ หยุดเถอะ หยุดสร้างความสัมพันธ์ที่บิดเบี้ยวอย่างนี้เสียที”
และอย่าเพิ่งด่วนคิดไปเสียเองว่า การนิ่งเฉยจะทำให้อะไรดีขึ้น เพราะปลายทางเริ่มชัดแล้วว่า ไม่มีสิ่งใดที่อาจเยียวยาความโศกเศร้าจากการถูกเหยียบหัวได้ กลิ่นสาปท๊อปบู๊ทยังคงติดจมูกเราไปอีกหลายปี คราบเมือกน้ำลายที่ท๊อปบู๊ทอาจไหลนองอยู่เต็มหัว คงไม่ใช่เรื่องน่ายินดีนัก แต่มันจะเป็นไปอย่างนั้น นอกเสียจากเราจะพังมัน และสร้างความสันพันธ์อีกแบบที่เราร่วมสร้างมันขึ้นมาเอง
อย่าหลงเชื่อไปเองว่าเราอ่อนแอเกินกว่าจะเปลี่ยนแปลง เขาสร้างเงื่อนไขให้เราเป็นดังเช่นทุกวันนี้ได้ เราเองก็สร้างเงื่อนไขให้เขาเดินจากไปได้เช่นกัน
โดยหน้าที่ของการเป็นนักข่าว นี่ไม่ใช่เรื่องที่ผมควรพูด แต่ผมพูดในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง มนุษย์ที่มีจิตใจ และความรู้สึก ไม่ต่างไปจากคนอื่นๆ
5 ม.ค. 2559 01.36 น. เมา...แต่ไม่มาก