Skip to main content

 

ที่นี่
ยังอยู่ที่นี่
ที่ที่เปิดโอกาสให้คุณได้เยียวยารักษาปีกแห่งถ้อยคำของคุณ
ที่หักร่องแร่งจากการโบยบินต่อสู้เพื่อการอยู่รอดของชีวิต
ในสังคมการแก่งแย่งแข่งขันที่เต็มไปด้วยความรุนแรงและโหดร้าย
จนกระทั่งหายสนิทและกลับมาโบยบินได้ดั่งเดิม
พร้อมกับการพัฒนาความคิดทางสังคมและการเมืองจากที่นี่
ที่เสนอข่าวสารความรู้ทางสังคมและการเมืองอย่างรอบด้านและลึกซึ้ง
ซึ่งคุณมิอาจหาได้จากสื่อมวลชนกระแสหลักที่เต็มด้วยพันธะและเงื่อนไข
ที่ต้องประนีประนอมกับการตลาดและแหล่งทุนต่างๆในสังคม
ซึ่งเป็นฐานทางเศรษฐกิจอันเข้มแข็งและมั่งคั่ง
ที่ทำให้สื่อมวลชนกระแสหลักมากมายหลายสื่อ
ไม่สามารถ สื่อปรากฏการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นในสังคม
ออกมาสู่สาธารณชนได้หมดทุกเรื่องราวและลงลึกจนถึงต้นตอ
แต่คุณสามารถรับรู้ได้จากที่นี่

วันนี้ ใครต่อใครที่เคยเข้ามาอยู่ด้วยกันที่นี่ร่วมกับคุณ
ต่างพากันแยกย้ายจากกันที่นี่ไปจนเกือบจะหมดสิ้น
ด้วยเหตุผลของแต่ละบุคคลที่เราต้องเคารพสิทธิส่วนบุคคลของเขา
แต่คุณยังยืนหยัดอยู่ที่นี่กับคนรุ่นใหม่ที่เข้ามาแทนที่คนรุ่นก่อนที่จากไป
เพราะที่นี่มีสิ่งที่คนธรรมดาสามัญในโลกนี้หาได้ยากแสนยาก
และมีผู้คนดังกล่าวมากมายในโลกนี้
ต้องแลกเอาด้วยคุกตะรางหรือไม่ก็ด้วยชีวิต - อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
นั่นคือ เสรีภาพในการแสดงความคิดเห็น

ขอบคุณที่นี่ ที่ช่วยปลุกจิตสำนึกคนมากมายหลายคน
ให้รู้จักคำว่า เสรีภาพ ซึ่งเป็นสิ่งที่มีค่าสูงสุดของมนุษย์
ในสังคม...ที่ผู้คนถูกกระทำให้มีแต่เรื่องที่ต้องหวาดกลัว
...แม้แต่การพูดสิ่งที่ถูกต้องและชอบธรรม
ซึ่งเป็นความกล้าหาญทางจริยธรรมอันสูงส่งที่สุดของมนุษย์...
ก็ยังหาได้ยากแสนยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร
เพราะสังคมเรามีแต่สิ่งที่น่ากลัว
ที่ผู้กุมอำนาจในสังคมสร้างขึ้นมาให้ผู้คนต้องหวาดกลัว
พร้อมกับบทลงโทษผู้ที่อยู่ใต้อำนาจที่ไม่ยอมกลัวและบังอาจไปแตะต้อง
ผู้คนในสังคมเราจึงมีแต่เรื่องที่ต้องกลัว...และคอยคิดแต่จะวิ่งหนี

แม้แต่ผี ที่เราถูกกระทำให้กลัว
โดยไม่มีบทลงโทษใดๆในสังคมมาบังคับลงโทษคนที่ไม่กลัวผี
นอกจากความน่ากลัวและความดุร้ายของผีซึ่งเป็นเพียงคำบอกเล่า
และจินตภาพของผีจากบรรพชนที่สืบทอดกันมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์
แต่เราก็ยังกลัวผี...และวิ่งหนีผี - มาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์มาจนถึงทุกวันนี้
ทั้งๆที่ต่างก็ไม่แน่ใจว่าผีมีจริงหรือเปล่า
เพราะเราต่างคอยกลัว คอยคิด...แต่จะวิ่งหนีผี
แต่ไม่เคยคิด...จะหยุดหันหน้าไปมองดูผีให้เห็นตัวตนจริงๆของผี
เพื่อทำความรู้จักและทำความเข้าใจ
“การมีอยู่” และ “เป็นอยู่” ของผี กันเลยสักครั้ง
ผีอาจจะมีจริงหรืออาจไม่มีจริงก็ได้
แต่ผู้ที่ทำให้เรากลัวผีนั่นแหละ...มีจริงอย่างแน่นอนมาทุกยุคทุกสมัย
และนี่คือต้นตอของสาเหตุ - ที่เราจะต้องหันหน้าเข้าไปเผชิญ
ทั้งผู้สร้าง สิ่งที่น่ากลัว และ สิ่งที่เขาทำให้เรากลัว และ ความกลัวของเรา
เพื่อทำความรู้จักและเข้าใจให้จงได้ว่าทั้งหมดคืออะไร
และด้วยความรู้ความเข้าใจที่สามารถอธิบายออกมาอย่างเป็นเหตุเป็นผล
บนพื้นที่ของเสรีภาพในสังคมเท่านั้น - ที่จะทำให้มันสั่นคลอน
หรือถูกลิดรอนออกไปโดยมติของสังคมส่วนใหญ่ที่ไม่ยอมรับ
และทำให้เราก้าวพ้นออกมาจากความกลัว
และ “ที่นี่” คือพื้นที่แห่งแรกของความกล้าหาญในการใช้เสรีภาพในสังคมไทย
ที่ใครต่อใครยังอาจต้องแลกมาด้วยคุกตะราง - สวัสดี.
.
23 ตุลาคม 2554 - 21 พฤษภาคม 2555 กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่

บล็อกของ ถนอม ไชยวงษ์แก้ว

ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
หล่อนเป็นผู้หญิง พาร์ทเน่อร์หรือบุตรีนักปราชญ์ หล่อนก็เป็นผู้หญิง รายละเอียดของชีวิตเท่านั้นที่อาจแตกต่างกัน แต่หล่อนก็เป็นผู้หญิง ผู้หญิงในยุครุ่งเรืองของพาราณศรี ผู้หญิงนุ่งบิกินีแถวริเวียร่า หรือผู้หญิงนั่งอยู่ในซ่องราคายี่สิบบาท หล่อนเป็นผู้หญิง มันเป็นความผิดหรือ ถ้าคุณจะรักผู้หญิงสักคน.  
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
  มาดามสนิทใจมีความสุขมาก เมื่อวันที่พ้องกลับจากทำงานพร้อมด้วยข่าวดี “คณะกรรมการบริษัทเห็นต้องกัน เลือกบทละครเรื่องยาวของผม” เขาบอกหล่อน “เห็นไหมหนิท นี่เช็คเงินสดห้าพันบาท ค่าล่วงหน้ายี่สิบห้าเปอร์เซ็น” พ้องชูแผ่นกระดาษที่มีความหมายนั้นขึ้นให้หล่อนดู กวัดแกว่งมันอย่างร่าเริง และส่งให้เมีย “ดิฉันดีใจด้วยค่ะ เงินจำนวนนี้จะเป็นประโยชน์สำหรับเรามากทีเดียว” “นั่นแล้วแต่หนิทจะจัดการอย่างไร”
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ครับ หัวชื่อเรื่องข้างบนนี่ มิใช่เรื่องที่ผมจะเขียน แต่เป็นชื่องานแสดงภาพถ่ายขาวดำและประวัติผลงาน ’รงค์ วงษ์สวรรค์ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ ที่เป็นแรงบันดาลใจ ทำให้คนหนุ่มสาวมากมายหลายคน และหลายรุ่น เดินเข้ามาสู่ถนนสายวรรณกรรม ซึ่งล่วงลับไปเมื่อต้นปีที่แล้ว และผมเลือกให้ฉายาแก่เขาว่า “พ่อมดแห่งภาษากวีมาดวิไลจากบ้านสวนทูนอิน”
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
 
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
    สวัสดีปีใหม่ 2553 ถึงโลกยังทรามสังคมยังบัดสี ไม่เป็นไร เรายังพอ...มีความดี ณ วัน เดือน ปีใหม่...มอบให้กัน
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
  ผีเสื้อสีขาว จะบินไปไหน ไปหาดอกไม้ ใช่ไหมผีเสื้อ
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
  พระองค์ทรงตรัสกับสาวกของพระองค์ว่า อย่ากระวนกระวายถึงชีวิตของตน ว่าจะเอาอะไรกิน และอย่ากระวนกระวายถึงร่างกายของตน ว่าจะเอาอะไรมานุ่งห่ม เพราะว่าชีวิตสำคัญยิ่งกว่าอาหาร และร่างกายสำคัญยิ่งกว่าเครื่องนุ่งห่ม จงพิจารณาดูอีกา มันมิได้หว่านมิได้เกี่ยว และมิได้มียุ้งฉาง แต่พระเจ้ายังทรงเลี้ยงมันไว้ ท่านทั้งหลายประเสริฐกว่านกกามากทีเดียว มีใครในพวกท่านโดยความกระวนกระวาย อาจต่อชีวิตให้ยาวออกไปอีกศอกหนึ่งได้หรือ
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
    คืนดำ พายุฝนกระหน่ำลงมาอย่างบ้าคลั่ง ฉันได้แต่นั่งซุกกายอยู่ในกระท่อม ณ ท่ามกลางปรากฏการณ์ของธรรมชาติที่เกิดขึ้น เฝ้ามองดูพายุฝนเกรี้ยวกราดโหมกระหน่ำซัดสาดสรรพสิ่ง เฝ้ามองดูสายฟ้าแล่บแปลบปลาบ เฝ้ามองดูสายฟ้าผ่าเปรี้ยงปร้าง ณ ซอกมุมที่อบอุ่นและปลอดภัยที่สุด
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
  ครั้งหนึ่ง ชายคนหนึ่ง ขุดรูปสลักหินอ่อนที่สวยงามอย่างยิ่ง ได้จากท้องทุ่ง เขาจึงนำมันไปหานักสะสมของเก่า ซึ่งรักของสวยๆงามๆ และเสนอขายให้แก่เขา นักสะสมก็ซื้อไปในราคาสูง แล้วคนทั้งสองก็จากกัน
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ปลายปีที่แล้ว ผมได้รับข่าวฝากประชาสัมพันธ์การแสดงภาพเขียนสีน้ำของพิบูลศักดิ์ ละครพล ชื่อ "ภาพประทับจากการแรมทาง" จากหอศิลป์ริมน่าน จังหวัดน่าน ผ่านมาจนถึงปลายปีนี้ ผมก็ได้รับข่าวคราวการแสดงงานของเขาอีกครั้งหนึ่งจากคุณนิลจากร้านหนังสือ "2521" จังหวัดภูเก็ต ส่งอีเมล์ มาฝากข่าว เพื่อให้ช่วยประชาสัมพันธ์มาว่า
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
  1.  
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
  ฉันเป็นดอกไม้ริมทาง เบ่งบานอ้างว้างอยู่นอกรั้วบ้าน ไม่สวยแจ่มใสไม่งามตระการ ด้วยเกิดมาเบ่งบานตามบุญตามกรรม