ชีวิต

โดย ฮิโตมิโตกูฉะดะ

Myth of the Broken Heart Warriorsทุกข์อย่างเป็นมิธ: เห็นทุกข์เป็นหนทางณัฐฬส วังวิญญู เขียนจากประสบการณ์การสอนคอร์สอบรมThe Myth of the Broken Heart19-21 กรกฎคม 2562ณ วัชรสิทธา

ถ้าจะมีคนในสังคมที่ไม่ทำงานทำการอะไร ก็น่าจะเป็นพวกคนร่ำรวย ที่สามารถสะสมทุนและใช้เงินจากดอกผลของมันซึ่งขับเคลื่อนด้วยหยาดเหงื่อแรงงานของลูกจ้างที่มีทุนน้อยเสียมากกว่า

วันศุกร์ที่ผ่านมา (20 กพ. 58) ผมไปร่วมกิจกรรม 4 กิจกรรมด้วยกัน ทั้งหมดเกี่ยวกันบ้าง ไม่เกี่ยวกันบ้าง แต่อยากเล่าให้ฟังว่ามันชวนคิดและชวนตกใจมากทีเดียว 

รับฟังอย่างตั้งใจ ปล่อยครั้งที่ความสัมพันธ์ระหว่างคนมีปัญหา เพราะการที่ต่างคนต่างเอาแต่ใจตัวเอง ไม่เปิดใจรับฟังเสียงของผู้อื่น การรับฟังอย่างตั้งใจ อาจทำได้ง่ายๆ ตั้งแต่ระดับครอบครัว เพื่อน ที่ทำงาน ตลอดจนระหว่างผู้กำหนดนโยบายกับผู้ได้รับผลกระทบ การสร้างบรรยากาศให้เกิดความรู้สึกปลอดภัย ไว้วางใจ ความรู้สึกดั่งมิตรไมตรี ความรู้สึกที่เป็นกลาง ความรู้สึกที่ปราศจากอคติ เป็นสิ่งที่เป็นหัวใจหลัก ของการเริ่มต้นฟังกันอย่างตั้งใจ การรับฟังอย่างตั้งใจ ช่วยให้เกิดความเข้าใจร่วมกัน ไม่ถือสา ไม่ตัดสินผิดถูก ทั้งยังช่วยเยียวยาและฟื้นฟูใจ ให้มีความมั่นคง หนักแน่น ปลอดซึ่งความทุกข์

ทำดีแต่อย่าหลงดี ดีใดไม่มีโทษ ดีนั้นแลคือดีแท้... เมื่อตั้งตนเป็นคนดีจงทำดีให้ดีแท้ อย่าหลงแน่สำคัญผิดติดดีจนโง่เขลา โลกธรรมจอมปลอมล่อลวงความดีให้หลงเมา อย่างี่เง่าหลงดีจนสำลักกระอักตาย..... ,,,โลกมายา @ริมฝั่งชายหาดหัวหิน

กูคือผู้ชนะ!? ชนะใดไม่เท่าชนะใจตน อย่าสันสนหลงวนยึดเราเขา ชนะภายนอกโดยจิตหลอกหลงมัวเมา มีกูก็เท่าชนะนอกแต่แพ้ในให้กิเลสมันบั่นทอน ,,, อนิจจา @ล้านนา อิสรภาพ 5/9/57

อยู่อย่างเรียบง่าย ตายอย่างสงบ 

วัยหนุ่มสาวนั้นแสนพิสุทธิ์สดชื่น เสมือน "sweet bird of youth" แต่ก็แสนสั้น เปราะบาง เมื่อถึงเวลาก็โผบินลับหายไป หรืออาจถูกพรากไปอย่างง่ายดายด้วยกระสุนปืนไม่กี่นัด หรือภายในไม่กี่ชั่วขณะแห่งความสิ้นหวัง ผู้เขียนเป็นเยาวชนคนหนึ่งจึงขอนำเหตุการณ์สะเทือนใจช่วงต้นปี 2012

          ท่ามกลางควันสีขาวที่โพยพุ่งออกมาจากปล่องของเมรุแห่งหนึ่งในอำเภอเล็กๆ ที่แสนสงบสุข ชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงเก้าอี้หน้าเมรุนั้นพลางทำสีหน้าที่ยากจะบรรยายได้ว่า เขากำลังคิดอะไรอยู่ภายในใจหลังจากที่คู่ชีวิตของเขาได้จากลาลับไปเสียก่อนแล้ว สีหน้าที่นิ่งเฉยของชายชราพร้

    เมื่อยังมีชีวิต จงหายใจเข้าไว้ หายใจแรงๆ และหายใจอย่างสดชื่น เพราะภาระหน้าที่ของชีวิตคือการมีชีวิต ชีวิตที่กระปรี้กระเปร่า และถ้าเป็นไปได้ควรต้องรื่นรมย์กับชีวิต บาปอันยิ่งใหญ่ของมนุษย์ (บางทีสำหรับสิ่งมีชีวิตทั้งปวง) คือการปฏิเสธชีวิต   การมีชีวิต