ชีวิต

    วัดประทานพรนั้น จะอยู่แถวย่านโรงแรมเชียงใหม่ภูคำ จังหวัดเชียงใหม่ ซู่จิ้งบอกตำแหน่งวัดที่คาดว่าผมจะตามไปหาของสำคัญมักติดตามกันยากจริงๆ เหมือนตามหาขุมทรัพย์สุดขอบฟ้าในภาพยนตร์ฝรั่ง ผมเดินหน้าเยิ้มเหงื่อ หลังชุ่มเปียกกลับมาหาภรรยา ที่กำลังคีบก๋วยเตี๋ยวสูตรไทยใหญ่เข้าปากสบายอารมณ์ ดูเธอไม่สนใจคำตอบผมเท่าไร ผมชักไม่มั่นใจการตามหาอิฐสำคัญจะสมหวัง...ใครก็ได้ช่วยตามหาให้หน่อยเถอะ อยากเห็นนักรูปร่างลักษณะจะเป็นอย่างไร  

 

  26 สิงหาคม 2553 ได้ไปหาคุณวิจิตร ไชยวัณณ์ อดีตนักหนังสือพิมพ์คนเมือง โดยผมขับรถไปหาคุณลุงวิจิตรที่บ้านห้วยน้ำขาว ตำบลบ้านยางคราม อำเภอดอยหล่อ จังหวัดเชียงใหม่ บ้านนี้อยู่ห่างจากพิพิธภัณฑ์พระพิฆเนศวร์ไปอีกราว 5 กิโลเมตรเท่านั้น เป็นเรือนไม้ใต้ถุนโล่ง อยู่ด้านซ้ายมือ ตรงข้ามสนามกีฬาพอดี คุณลุงอายุ 86 ปีแล้ว ท่านบอกผมด้วยสีหน้าปรกติว่า ลุงเป็นมะเร็งต่อมลูกหมากระยะสุดท้าย อีก 3 ปีจะตาย  พอจบคำพู  ผมค่อยผ่อนลมหายใจยาว ไม่น่าเชื่อคนที่รู้ว่าตนเองกำลังใกล้ตายจะมีทีท่าปรกติ  บอกเรื่องร้ายแรงเหมือนเรื่องปรกติธรรมดา   ภรรยาคุณลุงอายุได้ 85 ปี คุณลุงวิจิตรบอกผมอีกว่า ภรรยาสุขภาพไม่ค่อยดี ต้องนอนพักตอนกลางวันนานๆ อีกไม่นานคงตามคุณลงไป  เราพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องราวเชียงใหม่ได้อดีต ท่านความจำดีมาก พูดถึงประวัติวังบัวบาน ที่เล่าลือกันครั้งอดีตว่า  หญิงสาวสวยชาวเหนืออกหัก จึงไปโดดน้ำสังเวยรักขม พูดถึงการทำป่าไม้ภาคเหนือของบริษัทชาวอังกฤษ พูดถึงบ้านเดิมของคุณชรินทร์ นันทนาคร นักร้องเพลงลูกกรุงชาวเชียงใหม่   พูดถึงการเผยแผ่ศาสนาคริสต์ในเชียงใหม่ และอีกมากมายที่น่าสนใจ   

  ร้านหนังสือที่แปลกตา  ไม่เคยพบที่ไหนมาก่อน   เป็นห้องสี่เหลี่ยม   บนโต๊ะกลางห้องมีหนังสือวางเรียงราย  ด้านข้างที่ติดหน้าร้านนั้น มีหนังสือวางบ้างตั้งบ้าง   ด้านนี้เห็นมีหนังสือของคุณ รงค์ วงษ์สวรรค์   วางทักทายแฟนหนังสือหลายเล่ม   หนังสืออื่นๆเช่น ราหูอมจันทร์   สวนนักเขียน   รวมทั้งกลุ่มหนังสือใต้ดิน   ในตู้หลายใบ   ที่วางห่างเป็นระยะ   เป็นหนังสือชั้นดีทั้งระดับต่างประเทศ ที่แปลแล้ว และหนังสือในประเทศ เขียนโดยนักเขียนมีชื่อเสียง มือระดับรางวัลมากมายของไทย ประเภทเรื่องสั้น เช่น คุณเสกสรรค์ ประเสริฐกุล  คุณเดือนวาด พิมวนา คุณสุรชัย จันทิมาธร ฯลฯ   ร้านนี้ไม่ขายหนังสือพิมพ์รายวัน ไม่ขายนิตยสารบางฉบับ ชั้นบนสุดของตู้วางหนังสือ มีคำคมมากมายทุกตู้   มุมห้องด้านในขวามือสุด   ปรากฏภาพเจ้าของร้าน   ไว้หนวด สวมแว่นดำ เสื้อคอกลมขาว ท่าทางหน้าตาดูเคร่งขรึมจริงจังน่าเกรงขาม...ข้างผนังห้องใกล้ประตูร้าน   มีกระดาษแผ่นสี่เหลี่ยมเล็กๆ   แปะติดไว้มากมาย   เป็นกระดาษแสดงความเห็นของลูกค้า สภาพร้านที่แปลก ไม่เหมือนที่ใด กระตุ้นเร่งเร้าภายใน จนอยากบอกว่า

   

    เดินทางจากบ้าน อำเภอสันป่าตอง จังหวัดเชียงใหม่   ขับรถกระบะสีเขียวเข้าเมืองเชียงใหม่   อายุใช้งานย่างเข้าปีที่ 16 แล้ว ถ้าเป็นคนก็เริ่มเป็นหนุ่มเป็นสาว   อยากเปลี่ยนใหม่เหมือนกัน   แต่ไม่มีเงินพอซื้อ   ภรรยานั่งเป็นเพื่อนอยู่ข้างๆ   บอกก่อนว่า   เธอไม่ได้มาคุมประพฤติอะไรทั้งสิ้น ผมขับรถมักง่วงเป็นประจำ   ต้องมีคนคอยกระตุ้น   ให้ประสาทต่างๆตื่นตัวเสมอ   กินกาแฟพอช่วยได้บ้าง  ถ้ากินประเภทเครื่องดื่มชูกำลัง   กลับทำให้ใจเต้นแรง กระสับกระส่าย อีกวิธีหนึ่ง   เพื่อนสนิทบอกให้ในวงสนทนา   ท่านทราบแล้วห้ามบอกใครนะ   โดยเฉพาะสุภาพสตรี   เพื่อนบอกว่า   หากง่วงจัดเกรงขับรถไม่ปลอดภัย   ให้แวะซื้อน้ำแข็งหลอด   แล้วหยิบก้อนน้ำแข็งนี้ หย่อนลงในกางเกงในด้านหน้าสัก 2-3 ก้อน   หรือมากน้อยตามอาการง่วง   ความเย็นของน้ำแข็ง จะส่งผลไปยังกองบัญชาการ   ทำให้ตาสว่างดีนักแล  

ผมรู้จักแซมมานานหลายปี ตั้งแต่ผมทำงานเล่นดนตรีอยู่ที่ร้านสายหมอกกับดอกไม้ ของคุณอันยา โพธิวัฒน์ ที่ตั้งอยู่ริมถนนวงแหวน 700 ปี หน้าศาลากลางจังหวัดเชียงใหม่ ในช่วงปลายๆ โดยการแนะนำของน้อย อัคนี มูลเมฆ มิตรสหายของเขาที่เคยร่วมทำงานข่าวชายแดนและสารคดีด้วยกันมาหลายครั้ง ซึ่งต่อมาเขาได้กลายเป็นแขกประจำร้าน ที่ผมมักจะเชิญให้ขึ้นมาร้องเพลงรักเก่าๆที่หาฟังได้ยาก หาคนร้องได้ยาก ที่เขาชอบและร้องได้ดี เข้าถึงอารมณ์เพลงได้อย่างลึกซึ้ง และมีความสุขจนเราสัมผัสได้ และเป็นที่ชื่นชอบของใครหลายคน เพราะเขาร้องมันออกมาจากหัวใจนั่นเอง  

  ผู้ซื้อขายลำไยบางราย มีทีมงานเก็บลำไย  เป็นต้นว่า  ครูกำพลนำชาวเขาเผ่ามูเซอร์จากอำเภอไชยปราการมาเก็บลำไย โดยเช่าบ้านที่หัวบ้านทุ่งแป้งให้พักอาศัย มูเซอร์มาด้วยกัน 5 ครอบครัว สองคู่มีลูกเล็กตามมาด้วย  ยังไม่พอลูกในท้องอีกคน  อีกสามคู่อยู่ในวัยหนุ่มสาว  ยังไม่มีลูก  การแต่งตัว ทรงผม เหมือนวัยรุ่นเชียงใหม่  ขับขี่จักรยานยนต์โฉบไปมารวดเร็ว ถ้าครูกำพลเหมาซื้อลำไยแห่งใด กลุ่มนี้จะไปรับจ้างเก็บลำไย  หากครูกำพลยังไม่มีงาน อนุญาตให้ไปรับจ้างเก็บลำไยรายอื่นได้   ผู้ซื้อเหมาสวนลำไย  จะจ่ายค่าขึ้นเก็บลำไย  ค่าเด็ดใบลำไยทิ้ง แล้วเด็ดลูกลำไยออกจากพวงลงใส่ตะกร้าที่เตรียมไว้   กิโลกรัมละ 2 บาท วันหนึ่งทั้ง 5 ครอบครัวเก็บลำไยได้ราว 780-800 กิโลกรัม  พวกเขาทำงานแข็งแรงและอดทน ทำไปเรื่อยๆ  ไม่มีหยุด  

  คือแม่น้ำและขุนเขาอันขรึมขลัง คือพลังคีตการอันหวานไหว คือจิตวิญญาณล้านนาไทย คือดอกไม้สวยสะคราญบานนิรันดร์  

    ...เสียงปืนดังลั่นเปรี้ยง-คล้ายเสียงชะนีหวน

กาแฟห้องเช่า ร้านประจำของผมปิดร้านได้ 4 วันแล้ว ไม่เคยปิดนานเท่านี้ หรือจะพาไปภรรยาไปเกิดลูก เพราะเห็นเธอท้องใหญ่เบ้อเริ่ม สวมชุดคลุมท้องด้วย ผัดหน้าตาผุดผ่อง หรือปิดร้านไปงานศพในหมู่บ้าน หรือจะมาเปิดร้านสายเป็นบางวัน เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ผมคาดคะเนไปหลายทิศทาง  เหมือนตำรวจตั้งประเด็นกรณีเกิดอาชญากรรม  ผมขับรถยนต์เก่าอายุใช้งาน 16 ปีช้าๆ  แล่นมาตามถนนข้างตลาดต้นแหน  ตลาดนี้จะขายของตอนเย็น ลูกค้าอยู่ในหมู่บ้านใกล้เคียง เช่น  บ้านต้นแหนน้อย บ้านต้นแหนหลวง  บ้านสันป่าสัก บ้านทุ่งแป้ง  ตาผมมองเฉียงไปยังห้องแถวเช่าชั้นเดียวขวามือ ประตูร้านกาแฟเจ้าประจำปิดอีกแล้ว ร้านถ่ายเอกสารข้างๆ เปิดบริการ  อารมณ์อยากกินกาแฟที่ถูกปากทำให้หงุดหงิด ประตูร้านปิดเปิดโดยใช้มือดึงจากบนลงล่าง ด้านล่างสุดมีกุญแจคล้องอยู่ ผมจอดรถตรงข้ามร้านกาแฟ บ่นกับภรรยาที่นั่งข้างๆ ตามองเห็นกระดาษสีขาวแขวนกลางประตูร้าน มีข้อความเขียนไว้  ไกลเกินจะอ่านออก ผมปิดประตูรถเดินข้ามถนน ยืนอ่านข้อความหน้าร้านริมถนน “ขออภัย !   หยุดหน้าลำไย 1 เดือน.”  

ข้อความที่ได้รับ คล้ายที่ลงในหนังสือพิมพ์ เดลินิวส์ ฉบับวันเสาร์ที่ 3 กรกฎาคม 2553 ดังนี้ ข้าวไม่ต้องหุงพัฒนาผลิตภัณฑ์จากข้าวพัฒนา   โดยศูนย์วิจัยข้าวเชียงใหม่   จากข้าว 4 พันธุ์คือ   ข้าวดอกมะลิ 105   กข 39   ข้าวหลวงสันป่าตอง   และขาหนี่   เพื่อความสะดวกในการเตรียม   ให้เป็นอาหารพร้อมสำหรับบริโภค   โดยใช้อุปกรณ์การหุงน้อยชิ้นและประหยัดพลังงานในการทำให้สุก   ภายใต้กระบวนการแปรรูป   ให้เป็นข้าวที่นึ่งที่ทำให้สุกด้วยไอน้ำ   ลดความชื้น   และนำไปสีเป็นข้าวสาร   เมื่อต้องการบริโภค   จะนำมาทำให้คืนตัวเป็นข้าวสุก   โดยการนำข้าวนึ่งแช่น้ำร้อน 100 องศาเซลเซียสหรือน้ำเดือด อัตราข้าว 1 ส่วน ต่อน้ำ 1 ส่วน(หรือน้ำมากกว่าเล็กน้อย แต่ไม่เกิน 105 ส่วน   จะทำให้ข้าวสุกที่ได้แฉะไม่น่ารับประทาน) ทิ้งไว้ 20 นาที    สามารถนำไปรับประทานได้ หรือนำข้าวนึ่งแช่ในน้ำเย็นที่อุณหภูมิ 30 องศาเซลเซียส   ในอัตราข้าวต่อน้ำเช่นเดียวกับ   การแช่ในน้ำร้อนทิ้งไว้ 45 นาที   สามารถรับประทานได้   ข้าวที่ได้จากการเตรียมให้สุกโดยวิธีนี้   จะเป็นข้าวร่วน หากนำไปหุงด้วยหม้อหุงข้าวไฟฟ้า   อัตราข้าว 1 ส่วน ต่อน้ำ 1.25 ส่วน   ใช้เวลา 15 นาที   จะได้ข้าวสุกที่มีความนุ่ม   เช่นเดียวกับข้าวสวยทั่วไป