เหมือนจะคล้าย

เหมือนจะคล้าย แต่ก็ไม่

วันแห่งชัย ไปไม่ถึง

ยังอยู่ขอบขอบอันรัดรึง

ณ แดนดินแห่งหนึ่งประเทศนี้

ประวัติศาสตร์อาจถมทับมากราวเรื่อง

ความตายก็นับเนืองเปลืองวิถี

ปีศาจบ้ายังเริงร่ายเคลื่อนวันปี

กระชาก"ฆ่า"คนดี แต่ละวัน

ฉากเศร้าๆ ก็มากท้นเกินความเศร้า

ต่อเนื่องนานยาวราวกับฝัน

ความสุขเสรีภาพเพียงคำรำพัน

ในบางมุมอันแคบตันประเทศไทย

เหมือนจะคล้าย แต่ก็ แค่ดูเหมือน

(ในความจริงที่บิดเบือนนั่นใช่ไหม?)

แผ่วแล้วทางธรรมไปแสงชัย

ใกล้แค่เพียงบรรลัยไฟอเวจี

โลกยังมองจ้องแลอย่างหดหู่

ประวัติศาสตร์นักต่อสู้ประเทศนี้

มีแต่ลบเลือนเคลื่อนจางวินาที

สุดท้ายก็แค่"ผี" เหมือนเดือนตุลา

ปราชญ์  อันดามัน