คำกล่าวรำลึก 40ปี 14 ตุลา ของชาญวิทย์ เกษตรศิริ ณ อนุเสาวรีย์ประชาธิปไตย

cK”s speech for Oct 14, 2013… 
(ณ อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย 13 ตุลา 2556)
ท่านสุภาพชน พี่น้อง และ มิตรสหาย ผู้รักชาติ รักประชาธิปไตย ผู้ใฝ่หา 
“เสรีภาพ เสมอภาค และ ภราดรภาพ”

เรามารวมกัน ณ ที่นี้ เพื่อ “จดและจำ” ปวศ ของชาติ
เรามารวมกัน ณ ที่นี้ เพื่อไม่ให้เกิดการ “ลืมและเลือน” 
ต่อเหตุการณ์ 14 ตุลาคม 2516 กับ “วีรชน” ครั้งกระนั้น

14 ตุลา เป็นเหตุการณ์หนึ่งบน “เส้นทางประชาธิปไตย” 
และการเดินทางอันยาวไกล ของประชามหาชน และของประเทศชาติของเรา 

14 ตุลา เป็น "หมุดหมาย" สำคัญทางประวัติศาสตร์การเมือง 
ไม่ว่าจะมองกลับไปไกล ถึง 
“การปฏิวัติประชาธิปไตย 24 มิถุนา 2475” 
หรือ “การกบฏประชาธิปไตย ร.ศ. 130”

และไม่ว่าจะมองกลับมา ยัง 
“6 ตุลา 2519” หรือ 
“พฤษภา 2535” 
และท้ายที่สุด “เมษา-พฤษภา 2553”

น่าสังเกตว่า เหตุการณ์ “สดๆร้อนๆ” ทั้ง 4 คือ 
คือ “14 ตุลา- 6 ตุลา-พฤษภา 2535-เมษา/พฤษภา 2553” นั้น 
ในด้านหนึ่งของเหรียญ 
คือ “การต่อสู้เพื่อ ประชาธิปไตย ของประชาชน” 
แต่ในอีกด้านหนึ่ง 
ก็คือ “ความรุนแรงของรัฐ” ที่กระทำต่อประชาชนของตนเอง

ถ้าเราจะจับคู่เปรียบเทียบ 
ก็คงมีทั้งความเหมือน และความต่าง 

คู่แรก คือ “วันมหาปิติ 14 ตุลา 2516” 
กับ “วันพฤษภาเลือด 2535 (Bloody May 1992)” 
และคู่หลัง คือ “วันมหาวิปโยค 6 ตุลา 2519” 
กับ “วันเมษา-พฤษภาอำมหิต 2553”

คู่ทาง ปวศ ทั้งสองนี้ ดังที่ได้กล่าวมาแล้ว
ถือได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งของ 
“การต่อสู้บนเส้นทาง จากระบอบเก่า “คณาธิปไตย” 
ไปสู่ระบอบใหม่ “ประชาธิปไตย” 
(ancient regime/oligarchy versus new regime/democracy) 
ซึ่งยาวนาน และสลับซับซ้อนยิ่ง 

เหตุการณ์ทั้งหมด 
ถือได้ว่าเป็น “บทเรียน” สำคัญของสังคมไทยของเรา 
ที่ในปัจจุบัน มีความแตกแยก 
และความขัดแย้งสูง อย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน 

ดังจะเห็นได้จากวิกฤตการเมือง ที่มีมาอย่างต่อเนื่องเป็นเวลา 1 ทศวรรษแล้ว 

ในแง่ของ วิชาประวัติศาสตร์ 
สิ่งที่เรียกว่า “อดีต” คือ สิ่งที่เราจักต้อง “เรียนรู้” 
ทั้งนี้ เพื่อเป็น “บทเรียน” สำหรับ “ปัจจุบัน” 
และเป็นการเตรียมความพร้อม 
เพื่อเผชิญหน้ากับ “อนาคต” 

ประวัติศาสตร์ เป็นสิ่งที่เราต้อง “จดและจำ” 
โดยที่เราเกือบไม่รู้ตัวว่า 
ประวัติศาสตร์ ก็เป็นสิ่งที่เรา “ลืม” หรือ “ถูกทำให้ลืม และ เลือน” 

ดังนั้น ใน 4 เหตุการณ์ที่กล่าวมาแล้วข้างต้น 
บางเหตุการณ์ก็ได้รับการ “จดจำ” ได้รับการ “ตอกย้ำ” 
เช่น “วันมหาปิติ 14 ตุลา 2516” กับ “วันพฤษภาเลือด 2535” 

แต่บางเหตุการณ์ ก็ถูกทำให้ “ลืม” ทั้งโดย (รัฐ) ตั้งใจ 
และไม่ตั้งใจ (ของเราเอง) 
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “วันมหาวิปโยค 6 ตุลา 2519” 
กับ “วันเมษา-พฤษภาอำมหิต 2553” 
ทั้งๆ ที่เหตุการณ์หลังสุด เพิ่งเกิดเมื่อไม่นานนี้เอง 

ถ้าหาก ประวัติศาสตร์ คือ สิ่งที่ถูกทำให้ “ลืม และ เลือน” 
ก็ดูเหมือนว่า ประวัติศาสตร์นั้น ไม่เพียงแต่จะเป็น 
“เหรียญด้านเดียว” (one side of the coin) เท่านั้น 
แต่ยังเป็น ประวัติศาสตร์ที่อาจจะไม่ยังประโยชน์ให้กับสังคมโดยรวมเท่าไรนัก 

อย่าให้ ประวัติศาสตร์ บอกเราว่า 
เราไม่ (เคย) เรียนรู้อะไรจาก ประวัติศาสตร์ เลย 

ขอให้ ท่านสุภาพบุรุษ สุภาพสตรี สุภาพชน 
จงประสบความสำเร็จ ในการเดินทาง บนเส้นทางของประชาธิปไตย 
บนเส้นทางของ สิทธิเสรีภาพ เสมอภาค และภราดรภาพ 
Good luck on your journey ครับ
ขอบคุณ ครับ

cK@Tula2013