“โมะโชะมาแล้ว” ชายหนุ่มคนหนึ่งกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น เมื่อเห็นร่างชายวัยปลายกลางคนเดินเข้ามา สายตาทุกดวงจึงมองไปที่ โมะโชะ เขาคือผู้นำในการขับขานเพลงธา เขาต้องเรียนรู้และพิสูจน์ตัวเองมาหลายปีกว่าเขาจะได้รับตำแหน่งนี้ หน้าที่รับผิดชอบสำหรับตำแหน่งนี้คือการเป็นผู้นำในการขับขานธาในพิธีกรรมต่างๆ ที่เกิดขึ้นในชุมชนเช่น งานแต่ง หรืองานตาย
บางชุมชนทั้งหมู่บ้านไม่มีโมะโชะเลย เวลามีงานต้องไปยืมหรือเชื้อเชิญโมะโชะจากชุมชนอื่นที่อยู่ใกล้ ว่ากันว่าชุมชนที่สมบูรณ์นอกจากต้องมีผู้นำชุมชนตามประเพณีที่เรียกว่า ฮี่โข่ ต้องมีจำนวนหลังคาในชุมชนมากกว่า 30 หลังคาเรือนแล้ว โมะโชะยังเป็นดัชนีหนึ่งที่เป็นตัวชี้วัดความสมบูรณ์แบบของชุมชน
ยิ่งค่ำลงบรรยากาศยิ่งหนาวเย็นมากขึ้น ภายในบ้านผู้ตาย เด็กชายสองคนเริ่มหยิบเทียนด้วยมือซ้ายแล้วจุดเทียน เมื่อเทียนติดไฟเด็กชายลุกขึ้นเดินวนซ้ายรอบๆ ศพ จนครบสามรอบ เด็กทั้งสองไปตั้งเทียนไว้ที่ส่วนห้วของศพเล่มหนึ่ง และส่วนท้ายของศพเล่มหนึ่ง จากนั้นเด็กส่งสายตาชักชวนโมะโชะและคนเฒ่ามาร่วมเด็กวนทางซ้าย
เพลงธา ได้ถูกจุดเสียงผ่านเด็กชาย โดยที่มีโมะโชะคอยบอกเนื้อและทำนองอยู่ข้างหลัง เพลงธาบทแรกที่ถูกขับขาน เป็นธา หมวดเลปลือแหมะ หรือส่องหน้าศพ เป็นธาที่พินิจพิเคราะห์ผู้ตายเพื่อรำลึกถึงวันวานที่เคยใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน ดวงอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าแต่รุ่งเช้าก็ขึ้นมาใหม่ พระจันทร์แม้ดับไปนานนับวัน แต่ก็ยังกลับมาปรากฎให้เห็น พระจันทร์จากไปพระอาทิตย์ก็มาแทนสลับกันไป แต่ผู้ตายนั้นจากไปไม่กลับมา จึงมาร่วมรำลึกโดยการส่องหน้าให้เห็นและจดจำชัดเจนอีกครั้ง ดังบทธาที่ว่า
จิเหม่หมื่อซี หมื่อโอะดิ จิเหม่ลาซีลาโอะดิ
หมื่อแลเล่อลาอะเก่อบลิ ลาลอเล่อหมื่ออะเก่อบลิ
ฯ......................................ล.....................................ฯ
ดวงอาทิตย์ตายฟื้นคืนชีพได้ พระจันทร์ตายฟื้นคืนชีพได้
ดวงอาทิตย์คาบเกียวกับจันทร์ อาทิตย์ไปดวงจันทร์โผล่มา
ต่อด้วยธา หมวด ธาแหน่หมื่อ เหน่ลา หรือธา ชี้ทางให้คนตาย เนื่องจากคนปกาเกอะญอมีความเชื่อว่าโลกของคนตายกับโลกของคนเป็นนั้นมันตาลปัตรตรงกันข้าม ทิศเหนือของคนเป็นจะเป็นทิศใต้ของคนตาย ยอดไม้ของคนเป็นจะเป็นรากไม้ของคนตาย จึงต้องบอกและชี้ทางให้คนตายเพื่อที่เขาจะไม่ลืม ให้คนตายสามารถกลับสู่โลกแห่งคนตายได้อย่างถูกต้องโดยไม่หลงทาง จนต้องกลับมารบกวนและรังควานคนเป็นอีก ดังบทธาที่ว่า
เนอ ที ถ่า แกะ เลอ ที คี เส่ ข่อ ธิ แกะ เส่ จ๊อ คี
หมื่อ ลอ นึ เนอโช เส่อ กุ๊ย หมื่อ ลอ นึ แฮ ธ๋อ โข่ คี
ฯ.....................................ล......................................ฯ
ขุนห้วยคือสบห้วยของเจ้า ยอดไม้คือรากไม้ของเจ้า
ดวงอาทิตย์เจ้าขึ้นทางตะวันตก ตะวันตกดินกลับทิศทาง
จากนั้นจะต่อด้วย ธา หมวด โข่เส่ คะมอ หรือหมวดที่ว่าด้วยยมทูตและยมบาล ที่เป็นผู้เอาชีวิตของผู้ตายไปสู่โยมโลกและเป็นผู้พรากผู้ตายไปจากครอบครัวพี่น้องและคนในชุมชน เพื่อให้ผู้ตายรู้ว่าแท้ที่จริงแล้วไม่มีใครบนโลกของคนเป็นปรารถนาจะให้ผู้ตายจากไป แต่ยมบาลได้สั่งยมทูตให้เป็นคนเอาชีวิตของผู้ตายไป ดังบทธาที่ว่า
โข่เส่โดะ เลอ คะมอ ปู หมื่อ เฉ่ เฉ่ อะ ฉุ่ย อูยู
โข่เส่โดะ อะ ซะ แชะ แอะ แฮ แชะ ซี ปวา เละ อะ แม
ฯ....................................ล...........................................ฯ
โข่เส่โดะ ในดง คะมอ เช้าเช้ามาหมาเห่ามาหอน
โข่เส่โดะ ผู้ไร้น้ำใจ มาพรากมนุษย์ไปจากกัน
ในหมวด ธา โข่เส่ คะมอ นั้นเด็กชายยังคงนำการเดินวนอยู่ โดยมีโมะโชะ ตามอยู่ข้างหลัง หนุ่มๆ สาวๆเ ริ่มตามมากขึ้น และในช่วงท้ายๆ เด็กๆ เริ่มทยอยกันกลับไปนอน คนหนุ่มสาวเริ่มมีบทบาทในการขับขานมากขึ้น