ทุ่งหญ้าหลบอยู่ในหุบเขา กว้างไกลลึกเกินสายตามองเห็น
ความยิ่งใหญ่ในพื้นผิวเปลือกภูเขาหิน
เปลือกชีวิตอันน่าหลงใหลเช่นนั้นหรือ
ความอ่อนไหวที่สายลมหนาวเท่านั้น ล่วงรู้ถึงความลับอิงแอบทั้งวันคืน
ใต้ดวงอาทิตย์ร้อนๆหนาวๆ ใต้หมู่ดาวส่องแสงกลางคืนเย็นเยือก
และเดือนเสี้ยวปลีกวิเวกอันเปล่าเปลี่ยว
ดอกไม้ยังบานในหิน
อะไรทำให้มองเห็นทุ่งหญ้ายิ่งใหญ่ เกินเสียงพูดร้อยเรียงคำ
เกินสายตามองเห็น
เกินเสียงกระเพื่อมของหัวใจ
หลงเดินตามเสียงเย้ายวนของใบหญ้าเถื่อน
เส้นใบที่ไม่เร่งวันฉีกขาด ใบปลิวส่งเสียงหากันและกันทุกเวลา
เสียงกระซิบของท่วงท่าก่ายทับใบซ้อนใบ
ต่างใบต่างขนาด ต่างสีต่างรูปทรง
ดอกไม้ในหญ้าบานในทุ่งหิน ดอกไม้ในทุ่งหญ้าห่างไกล
ไม่ได้นึกถึงก้าวต่อไปอีกแล้ว
นั่งลง ราวกับนั่งลงเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต
ลมหายใจเข้าออกแล่นไม่ทั่วท้อง
ท้องแผ่นหินแบนราบโอบต้นหญ้าไว้ทุกต้น
ตะลึงกับสิ่งมีอยู่อันเร้นลับเหลือเกิน
นกกลางคืนหลับลึกในซอกหิน
หลับนอนอยู่ในดินแดนสงัดสงบ
ลืมว่าวันวานมีสัญญากับมวลหมู่ไม้เรื่องใดบ้าง
ดอกไม้บานในทุ่งหญ้าดงหินส่งเสียงดังข้ามวันข้ามคืน
