Skip to main content
ไฟป่า ยังคงเป็นปัญหาที่กลุ่มอนุรักษ์เขาแผงม้าต้องจัดการ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงหน้าแล้ง เช่นนี้

...


แดดอ้าวผ่าเปรี้ยงลงกลางหัว เหล่าอาสาสมัคร v4n ยืนฟังขั้นตอนการทำงานดับไฟป่าโดยกลุ่มอนุรักษ์เขาแผงม้า ไกลโพ้น เมฆฤดูร้อนลอยอยู่เหนือเทือกเขาที่ได้ชื่อว่า ภูเขาไฟ

เนินลูกแล้วลูกเล่าถูกแปรสภาพเป็นไร่ เหนือเนินหลายลูก ทะเลหญ้าสลับดงกล้วยป่าแซมเป็นจุดๆ รถบรรทุกน้ำถูกนำมาเตรียมเอาไว้ให้พร้อม


ขั้นแรก เริ่มต้นด้วยการตัดฟันทำลายใบหญ้าแห้งให้เตียนโล่งเป็นแนว ภารกิจครั้งนี้ อาสาสมัครจะต้องทำระยะทางให้ได้ 2 กิโลเมตร

ขั้นที่สอง คือ การเผาทำลายหญ้าเพื่อขยายแนวกันไฟออกไป

ขั้นที่สาม คือ ฉีดดับไฟไม่ให้ลามหรือลอยไปไหม้ในจุดอื่น

นอกจากสายยางแล้ว อาสาสมัครจะได้รับแจกโคนต้นกล้วย ผ่าเป็นแฉกๆ สัก 10 แฉก เอาไว้ตีไฟกองเล็กกองน้อย งานนี้ ต้องลุยไฟกันทีเดียว

 

ประสบการณ์บอกลุงโชคว่า 99% ของไฟป่าเกิดจากคนและฟ้าผ่าเป็นเพียงเหตุการณ์ทางธรรมชาติเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่ทำให้เกิดไฟป่าได้ ส่วนที่ตำรับตำราเขียนเอาไว้ว่า ไม้ไผ่สีกันนั้น ผมอยากเจอคนเขียน ผมจะตัดไม้ไผ่ให้เค้าลองสี (HAAAAAAAA)


ลุงโชคยืนยันว่า แนวกันไฟที่เหล่าอาสาจะได้ร่วมกันทำนั้น ได้ผล 100%

ชั้นแรก คือ แนวถนนที่สร้างเอาไว้แล้วซึ่งจะกันไฟได้เป็นอย่างดี หากหญ้าแห้งมากๆ เราจะใช้วิธีเอารถไปไถกลบหรือเผาหญ้าแห้งเพื่อป้องกันพร้อมๆ กับขยายแนวกันไฟออกไป

ตามศัพท์ของนักผจญเพลิงแห่งเขาแผงม้า เรียกว่า ‘ชิงจุด'


งานของพวกเขาจะเริ่มกันตั้งแต่ 18.00 น. เพราะมองเห็นแนวไฟได้ดีกว่ากลางวัน เน้นการทำงานเชิงป้องกัน เขาแผงม้ามีพื้นที่ลาดชัน เกิดไฟป่าแล้วดับได้ยาก ต้องใช้คนเป็นจำนวนมากรวมไปถึงการลาดตระเวน

 

ใครคนหนึ่งถามว่า "ทำไม ลุงถึงปลูกต้นไผ่เอาไว้เยอะแยะ"

"ผมคิดว่า ไผ่เป็นพืชที่เหมาะกับผมมากที่สุด ไม่ต้องตัดแต่งดูแล มันโตของมันเองแต่มีประโยชน์มหาศาล ผมไม่ได้ทำสวนเพื่อขายผลผลิตแต่ผมต้องการให้ธรรมชาติคงอยู่"

คุณฟังสิ ได้ยินเสียงนกไหม

 

สิ่งที่พวกเราได้มาทำ อาจจะไม่เห็นผลทันที หากหน่ออ่อนของความรักในโลกธรรมชาติกำลังเติบโตในความคิด เชื่อผมสิ

น้ำเสียงของลุงโชคกังวานในแบบคนใต้

 

ขอบคุณชาวคณะ v4nature ทุกคน

ที่ชวนไปทำแนวป้องกันไฟป่าที่เขาแผงม้า

 

 

  

ก่อนลงมือปฏิบัติงานต้องบรรยายรายละเอียดและข้อควรระวังกันก่อนเพราะกำลังเล่นกับไฟ





ขั้นตอนแรก เริ่มด้วยการตัดทำลายหญ้าและกล้วยป่า รอชิงเผา



หน้าตากล้วยป่าก็มีเมล็ดเยอะอย่างนี้



ปฏิบัติการชิงเผาเริ่มต้นแล้ว



พระเพลิงกำลังทำหน้าที่ของเขา เผาเพื่อตัดตอนไฟป่า







คุณลุงนักผจญเพลิงแห่งเขาแผงม้ากำลังทำหน้าที่อย่างขมักเขม้น



เพลิงสงบเป็นอันว่างานของนักผจญเพลิงแห่งเขาแผงม้าเรียบร้อยไปอีกหนึ่งครั้ง

 

 

บล็อกของ กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์

กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
อยู่ดาก้าเพียง 2 วัน มันถูกส่งขึ้นดอยแดนดงป่า อีกแล้ว (ตรงนี้เพื่อนผมอุทธรณ์ว่า เหมือนอยู่เมืองไทยไม่มีผิด กำ) “ต้องไปเมืองอะไรครับ” เจ้าหน้าที่ฝ่ายจัดการถาม ‘จิตตะกอง’ “โห โหดน๊า” นั่นหมายถึงคำปลอบโยน
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
อีกครั้งที่ ‘เพื่อนผม' มันไปสังเกตุการณ์การเลือกตั้งในบังคลาเทศ (แล้วผมก็เอามาเขียน 555) (จริงๆ มันไปเมื่อนานมาแล้วสักครึ่งปีเห็นจะได้)
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ภาพสุดท้ายที่ผมมองเห็นก่อนออกจากเปียงหลวง คือ ทิวเขาลูกนั้นในสายหมอกโอบอ้อมกับรอยยิ้มอิ่มบุญของคนไต งานปอย-ส่างลองสิ้นสุด พร้อมกับคอนเสริ์ตทิ้งท้ายที่เล่นกันค่อนรุ่ง ความรื่นเริงของคนหนุ่มสาวและส่างลองที่พร้อมจะเข้าสู่โลกแห่งธรรม
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ผมคิดว่าโครงใบหน้าของคนไตดูสวยดี โดยเฉพาะ ,ผู้หญิง ถึงแม้ว่า วันนี้ พวกเธอหลายคนจะต้องออกไปหางานทำนอกหมู่บ้าน , สิ่งที่มากกว่านั้น คือ ความรักและแรงศรัทธาในการร่วมงานบุญ ,และรอยยิ้มของพวกเธอ
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
ศูนย์พักรอกุงจ่อ คือ พื้นที่ของผู้หนีภัยการสู้รบจากการปราบปรามอย่างรุนแรงของรัฐบาลทหารพม่า นับจากปี 2545 ชาวไต(ไทใหญ่)ร่วมหนึ่งพันคน เดินเท้าเข้าประเทศไทยทางด่านหลักแต่ง...!!!
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
พ่อส้านและส่างลอง เป็นภาพที่คู่กัน ส่างลองอยู่ที่ไหน พ่อส้านจะอยู่ที่นั่น แต่ละคน แต่ละคู่ ต่างมีลีลาที่แตกต่างกันออกไป ... เชื่อกันว่า ได้บุญใหญ่ ส่างลองในวันนี้จะเป็นพ่อส้านที่ดีในวันหน้า ทั้งนี้ ตามความสมัครใจ เช้า ขี่คอแห่ส่างลองไปตามวัด บ่ายแก่ได้พัก กลางคืนนอนเฝ้าส่างลองหลังซุ้ม ครบ 5 วัน เชื่อกันว่า ได้ขึ้นสวรรค์ !!! ดูลีลาของพวกเขาสิครับ .....
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
บริเวณสนามฟุตบอล โรงเรียนบ้านเปียงหลวงเต็มไปด้วนสีสัน สีสันงานบุญซุ้มส่างลองทั้ง 107 ซุ้มกระจายอยู่โดยรอบสนามฟุตบอล เวทีดนตรีใหญ่หันหน้าประชันกับเวทีลิเกไทใหญ่หรือ "จ๊าดไต" เวทีใหญ่เล่นดนตรีทันสมัย โครงสร้างเวทีทำด้วยแกนเหล็กประกบเสาสูงราวเมตรครึ่ง ,ส่วนเวทีจ๊าดไตทำจากโครงไม้ไผ่ทั้งหลัง ปูพื้นด้วยแผ่นไม้กระดาน ฝาด้านหลังทำด้วยใบตองตึงสีน้ำตาลแห้งเก่าทะลุมองเห็นด้านใน ,วงดนตรีเครื่องสายดีดสีตีเป่าครบ ,นางรำแต่งหน้าทาปาก พันคอด้วยผ้าแถบมันเลื่อม ด้านตรงข้ามแดนเซอร์ชาวดอยวิ่งกระจายออกมาหน้าเวทีใหญ่
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
มีดโกนด้ามใหม่ สีดำสนิท บรรจงกรีดลงไปตามไรผมแต่ละเส้น ส่างลองทุกคนรู้ดีว่า พิธีกรรมต่อจากนี้ไปพวกเขาจะต้องใช้ความอดทนมากแค่ไหนกว่าผมจะหมดศีรษะ บางคนใบหน้าเหยเก บางคนถึงกับร้องไห้ จนพระพี่เลี้ยงและพ่อแม่ต้องหยุดใบมีดเอาไว้ก่อนแล้วตักน้ำส้มป่อยราดหัว ฟอกด้วยยาสระผมแล้วเริ่มโกน โกนจนหมดศีรษะ !!!
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
รถตู้กลางเก่ากลางใหม่ของบริษัทดาวทองขนส่ง จำกัด ออกจากสถานีช้างเผือก 10.30 น. หนุ่มใหญ่วัย 40 เศษ ไว้เคราบางๆและสวมแว่นตาดำตลอดเวลาซิ่งเจ้าเพื่อนยากปุเลงไปตามสันเขาน้อยใหญ่บนเส้นทางเชียงใหม่-เปียงหลวง 161 กิโลเมตร แดดฤดูร้อนจัดจ้านขับให้ดอกหางนกยูงสีแดงข้างทางสดเข้ม ออกจากตัวเมืองเชียงใหม่ผ่านอำเภอเชียงดาวถึงแยกเมืองงาย เลี้ยวซ้ายไปตามถนนสายแม่จา-เปียงหลวง ก่อนที่เส้นทางจะไต่ไปตามสันเขาคดเคี้ยว หนุ่มนักซิ่งของเราจะเตือนผู้โดยสารผ่านน้ำเสียงหนักแน่นว่า
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์
... ผู้เฒ่าหญิงชายทั้งในชุดห่มขาวและชุดลำลองทั่วไป ต่อแถว รอพระลงจากกุฏิรับบิณฑบาตร สายหมอกฤดูร้อนห่มคลุมจางๆ ทำให้บรรยากาศรอบๆ ดูเลือนลางกึ่งจริงกึ่งฝัน งานฉลองพิพิธภัณฑ์หลวงปู่ตื้อฯ ที่บ้านข่า อ.ศรีสงคราม จ.นครพนม มีศาสนิกชนผู้ศรัทธาเนืองแน่นเดินทางมาจากทุกสารทิศงานครั้งนี้เป็นบุญใหญ่ที่มีการเฉลิมฉลองถึง 15 วัน (1-15 พ.ค. 52) ภายในงานเปิดโรงทานโดยผู้มีจิตศรัทธาจะทำอาหารมาเลี้ยงผู้ร่วมงานบุญโดยไม่คิดสตางค์
กฤนกรรณ สุวรรณกาญจน์