รู้ว่าหลายคนเห็นความไม่ถูกต้อง รู้สึกได้ถึงหายนะ แต่ไม่มีใครจัดการอะไรกับพวกเขาซักคน.......
ถ้าไม่เพราะกลัวเครือข่ายอันกว้างขวางของพวกเขา ก็อาจเพราะไม่อยากเป็นเป้า ถูกโจมตีเสียเอง มันไม่ใช่เรื่องสนุกที่ต้องคัดง้างกับพวกนักบุญที่แสนอาฆาตมาดร้าย ป่าเถื่อน ราวกับหลุดมาจากยุคกลาง
แต่มันก็น่าสำรอกไม่หยอก ที่เขาทำตัวเป็นผู้จงรักภักดีกับอะไรต่อมิอะไรมากมาย มากกว่าคนอื่นๆ และเล่นงานศัตรูของเขาด้วยการตระเวรพูด พูด พูด พูด พูดทุกคืน ทุกวัน ทุกชั่วโมง ไม่หยุดหย่อนถึงความชั่วร้ายเลวทรามของศัตรู ง่ายๆ แบบสีขาว-สีดำ
ใครก็ตามที่เขาเห็นว่าไม่ถูกต้องตามนิยามที่พวกเขาตั้งขึ้น เขาจะหยิบยกมันผู้นั้นขึ้นมาวางบนแท่น อย่างปราณีต แล้วโจมตีตั้งแต่หัวจรดตีนอย่างบ้าคลั่ง โดยไม่สนว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นอย่างไร ความเกลียดชังจะแผ่ซ่านไปถึงไหน ใครจะตายกี่คน
เขาอาจอ้างได้ว่าเขามีสิทธิจะโจมตีใครก็ได้เพื่อตรวจสอบ ถ่วงดุล นั่นอาจจะถูกส่วนหนึ่ง แต่หากมองเลยจากรายละเอียดยิบย่อยต่างๆ แล้วดูเป้าหมายของเขา มันชัดเจนอย่างยิ่งว่า ชาตินี้จะไม่มีทางให้ใครก็ตามที่เขาหมายหัวเป็น "ศัตรู" ได้ผุดได้เกิด แม้ว่าศัตรูของเขาจะได้รับเลือกมาอย่างถูกต้องตามกติกา อาจเพราะเขารู้ดีว่า "กติกา" ไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนที่นี่ยึดถืออย่างจริงจัง มากไปกว่าเอาไว้พูดโก้ๆ
แต่นั่นยังไม่สำคัญเท่า เขาโหดเหี้ยมเกินไป เพื่อจะทำลายศัตรูตัวเบิ้มของเขา เขาสามารถใช้เครื่องมือสารพัดชนิด เพื่อนำไปสู่การปลุกปั่นความเกลียดชัง
จู่ๆ วันก่อนก็ทำให้คนคนหนึ่งไร้ซึ่งความเป็นมนุษย์ได้ภายในไม่กี่คืน ด้วยการจี้ไปที่ปุ่มกลางสันหลังของผู้คนที่นี่ เพราะเขาถือความได้เปรียบว่าเข้าใจธรรมชาติ เนื้อนาดินของที่นี่อย่างดี และไม่อายที่จะหยิบมันมาใช้ทำลายคนที่ต้องการ
เขาสามารถทำให้คนที่มีความคิดเห็นไม่เหมือนเขา และบังเอิญ (หรือไม่ก็ตาม) ไปสนับสนุนศัตรูของเขา กลายเป็นสัตว์ประหลาดตาเดียว ตัวสีเขียว มีน้ำเมือกเยิ้มเต็มตัว พ่นไฟได้ และกำลังจะเผาหมู่บ้านของเรา ขณะที่อีกด้านหนึ่งก็ทำให้คนฟังกลายเป็นฝูงชนกระหายเลือด อยากฆ่าสัตว์ประหลาด
คนที่น่านับถือหลายคนให้การสนับสนุนเขา เพราะถือว่านี่คือการเคลื่อนไหวของ "ประชาชน" และมืดบอดต่อสิ่งไม่ดีที่เขากระทำ พวกเขาจะพูดจาปลุกปั่นแค่ไหนก็ได้ เรียกร้องสิ่งไม่ถูกต้องก็ไม่เป็นไร เพียงเพราะพวกนี้ประกาศว่ามีเจตนาอันบริสุทธิ์ที่จะ "รักษาสีขาว" อันเป็นที่รัก และ "ทำลายสีดำ" อันสามานย์
จริงๆ ถึงอย่างนั้น ... ถึงแม้มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ สาบานได้ว่ามันไม่มีทางเป็นอย่างอื่น เขาก็ไม่ควรจะทำให้ใครซักคน "สูญเสียความเป็นมนุษย์" มากพอที่จะให้คนอื่นรุมกระทืบ รุมฆ่า จนต่างสูญเสียความเป็นมนุษย์ไปเหมือนกันในท้ายที่สุด
มันเป็นเรื่องน่าเศร้าของยุคสมัยอันยาวนานที่ไม่ผ่านพ้นไปเสียที และหากมันจะเหลือหนทางเล็กๆ เฉพาะหน้า .... เราอาจเรียกร้องเอากับคนอีกหลายคนที่ยังพอมีสติสัมปชัญญะ แต่พากันเงียบกริบ และเบือนหน้าหนีเวลาที่เห็นความไม่ถูกต้องเกิดขึ้น ไม่ว่าจะด้วยเชื่อใน "เจตนา" หรือกลัวอิทธิพลของคนพวกนี้ พวกที่ไม่แน่ว่า อีกหน่อยอาจทำให้เรามีสิ่งที่พูดถึงไม่ได้มากขึ้นเรื่อยๆ กระทั่งรวมถึงกลุ่มของพวกเขาด้วย !!!
.... นี่แหละ "คณะกรรมการหมู่บ้าน" ของฉัน ... ไม่เชื่ออ่านอีกที !