แผ่นดินสยามไร้ยิ้ม
คล้ายดั่งฝุ่นคลุ้งในสายลม
ปลิวเคว้งทับถม
ถนนสายเก่ามอซอ
ชีวิตบัดซบเกินพอ
ตรากตรำทุกข์ท้อ
ประทังแค่ให้ผ่านวัน
เขาเผลอละเมอวาดฝัน
ลูกน้อยยิงฟัน
กับชุดนักเรียนจรัสตา
ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้า
หุงข้าวปิ้งปลา
อาหารเต็มโต๊ะบริบูรณ์
หลุบตาทอดถอนอาดูร
หนี้สินเพิ่มพูน
ความจริงดุจมีดทิ่มแทง
หยิบเชือกผูกโยงทะมัดทะแมง
เงยหน้าอาบแสง
ปลิดชีพบนราวสะพาน
.............
คล้ายดังฝุ่นคลุ้งในสายลม
ปลิวเคว้งทับถม
ถนนชีวิตมอซอ
ไม่นานเรื่องเศร้าเก่าก่อ
เวียนเศร้าใหม่ทอ
บนแดนสยามเมืองยิ้ม!