Skip to main content

ความอยุติธรรมอันน่าชิงชัง

 

คุณเหยียบย่ำหัวใจเราขนาดนี้

คุณยังมีความละอายเหลืออีกไหม?

กระชากฉีกอำนาจอธิปไตย

กระบอกปืนจ่อไว้พร้อมเหนี่ยวยิง

 

โอ้...ประชาชนเอ๋ยร่ำไห้เถิด

เผด็จการฟื้นเกิดกลืนชายหญิง

ปิดหูตา มัดมือเท้า ห้ามท้วงติง

                      ฟังในสิ่งที่ “ผม” บอกเท่านั้นพอ!                     

 

นี่หรือคือ ธรรมาภิบาล ที่อวดอ้าง?

จะปูทางสันติสุขตามร้องขอ

ปฏิรูประบบทรามมิรั้งรอ

กวาดลิ่วล้อทรราชจากแผ่นดิน

 

ทว่า มือของคุณยังเปื้อนเลือดสีแดงกล่ำ

ความทรงจำโศกเศร้าเฝ้าถวิล

ใครเป็นคนเข่นฆ่าดับชีวิน

เก้าสิบเก้าศพดิ้น อยุติธรรม!

 

ไม่ต่างกัน! คุณก็คือทรราชในชุดเขียว

ซ่อนเล็บเขี้ยวในคราบธรรมช่างน่าขำ

ตะปบฉีกประชาธิปไตยขยี้ยำ

สวาปามอำนาจนั้นเพื่อพวกตน

 

โอ้...ประชาชนเอ๋ยโห่ร้องเถิด

เผด็จการฟื้นเกิดขึ้นอีกหน

จับปากกา จุดเปลวเทียน ท้าทุรชน

ทวงคืนสิทธิ์ที่ถูกปล้นกลับคืนมา

ทวงคืนสิทธิ์ที่ถูกปล้น...กลับคืนมา

 

หมายเหตุ : เขียนเมื่อ 27 พ.ค. 2557 แก้ไขปรับปรุงบางถ้อยคำ 23 พ.ค. 2558 

บล็อกของ สุทธิภา

สุทธิภา
เหลือแค่ซากความร้าวรานอันไหม้เกรียม หม่นมัว...
สุทธิภา
เธอคือสายแดดระยิบพราว 
สุทธิภา
เราพบกันกลางสายฝน 
สุทธิภา
โศกนาฏกรรมแห่งพรมแดน 
สุทธิภา
ความอยุติธรรมอันน่าชิงชัง คุณเหยียบย่ำหัวใจเราขนาดนี้
สุทธิภา
ท.ทหารทออำนาจแก้วรัตติกาล และ สุทธิภา
สุทธิภา
แผ่นดินสยามไร้ยิ้ม