เธอคือสายแดดระยิบพราว
ดุจฝนพรมแผ่นดิน
ชุบชีวินแห่งความหวัง
ยืนต้นอันผุพัง
เฝ้ารอวันจะฟื้นคืน
หนุ่มสาวผู้หยัดกล้า
เย้ยทายท้ากระบอกปืน
ด้วยหวังจะพลิกฟื้น
แผ่นดินแห้งแตกระแหง
ผู้ปกครองทรราช
แผ่อำนาจตลบตะแลง
รอยยิ้มที่เคลือบแฝง
มือไขว้หลังพร้อมเหนี่ยวไก!
จับกุมยัดข้อหา
คุกเปิดอ้าผลัก เตะ ไส
กฎหมายอธรรมใด
เพียงในมือมีดอกไม้
แววตาอันมุ่งมั่น
มิหวาดหวั่น มิขลาดใจ
รอยยิ้มกระจ่างใส
ที่มืดมิดพลันสกาว
คารวะทุกดวงจิต
ทุกชีวิตแห่งหนุ่มสาว
คือแดดระยิบพราว
คือความหวังแห่งหลักชัย