I Saw The Devil เราเชื่ออะไรได้กับระบบยุติธรรม

ที่น่าสนใจกว่านั้นก็คือ การที่คนไทยหลายคนมองเห็นภาพตำรวจเอาหมวกแว่นดำใส่ให้เด็กที่ทำเพื่อปกปิดหน้าตา พวกเขาก็พร้อมตะโกนด่าทอใส่ทีวีว่า

 

 

นั้นแหละครับ ผมต้องอธิบายกับใครหลายคนที่ผมรู้จัก(และอาจจะไม่รู้จัก) เรื่องสิทธิมนุษยชน คำถามก็ตามมาอีกว่าจะไปรักษาสิทธิให้กับพวกชั่วนี้ทำไม 

 

ผมตอบด้วยคำง่ายๆว่า กฎหมายไม่ได้มีไว้ฆ่าคน แต่มีลงโทษเพื่อให้คนสำนึกผิดแล้วพร้อมจะกลับออกมาเป็นคนดีในสังคมต่างหาก นั้นต่างหากเป็นเจตนาที่แท้จริงของกฎหมายครับ

 

แต่ก็อีกครับ บางครั้งกฎหมายก็ไม่อาจจะล้างไฟแค้นให้กับญาติผู้เสียชีวิตได้ ฉะนั้นเราจึงมักจะเห็นภาพญาติผู้เสียชีวิตประชาทัณฑ์คนร้ายอยู่เสมอๆ ด้วยอารมณ์โกรธแค้นและเพื่อความสะใจ เพราะพวกเขาเชื่อว่า โทษที่พวกนั้นได้รับไม่สาสมกับการกระทำของพวกเขา 

 

แต่ถามว่า พวกเขากระทืบคนร้ายไป ความแค้นของพวกเขาหายไปหรือไม่

 

นั้นก็คล้ายคลึงกับนายตำรวจหนุ่มคนหนึ่งที่ระหว่างทำงานจับกุมคนร้ายอยู่ในเมืองนั้น เขาก็ได้พบว่าภรรยาที่กำลังตั้งท้องอ่อนๆอยู่นั้นได้ถูกฆาตกรใจโหดโรคจิตฆ่าตายและแยกชิ้นส่วนของศพไปทิ้ง การตายของเธอทำให้ตำรวจข่าวกรองหนุ่มผู้นี้คลั่งแค้นเป็นอย่างยิ่ง แม้ว่าผู้เป็นพ่อตาจะบอกเขาว่า ให้ปล่อยวางความแค้นนี้ไปเสียและปล่อยให้เป็นหน้าที่ของกฎหมาย ทว่าเขาไม่ฟังและตัดสินใจที่จะแก้แค้นด้วยวิธีที่สาสมเท่าที่เขาสามารถทำได้ ดังนั้นเกมล่าฆาตกรโหดจึงเริ่มขึ้น 

 

มีคนกล่าวว่า ถ้าจะเอาชนะอธรรมต้องเป็นอธรรมที่เหนือกว่า เช่นเดียวกัน การชนะปีศาจได้นั้น ต้องเป็นปีศาจที่ชั่วร้ายกว่าฉันนั้น ดังคำกล่าวที่ว่ากันว่า มนุษย์ย่อมมีปีศาจสิงอยู่ในตัว

 

สิ่งที่หนังได้พูดกับเราก็คือ จิตใจของเรานั้นเลวร้ายยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานเสียอีก ซึ่งหากมองแล้วเราจะพบว่า สัตว์พวกนั้นต่างใช้ชีวิตด้วยสัญชาติญาณ ในขณะที่คนเรานั้นมีทั้งสติสมองความคิดครบถ้วนยิ่ง ดังนั้นหนังจึงพูดการแก้แค้นว่า ไม่ได้ต่างอะไรกับไฟที่จะแผดเผาตัวเองและคนรอบข้างให้มอดไหม้ไปด้วยกัน ฉะนั้นเราจึงเห็นตลอดเกมการล่าว่า การแก้แค้นของพระเอกนั้น

 

 

 

เหมือนเป็นการบอกว่า นี่ไม่ใช่ความสุขที่เขาคิดว่าจะเกิดเมื่อได้แก้แค้นฆาตกร ต่างกับฆาตกรที่ยิ่งเขาทำร้ายมันเพียงใด มันยิ่งหัวเราะมีความสุขที่เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งยอมทิ้งอนาคตทุกอย่างเพื่อตามล่าเศษเดนมนุษย์อย่างมันแค่นั้น ซึ่งดูแล้วช่างเป็นอะไรยอนแย้งมิใช่น้อย

 

ถามว่ามีใครห้ามพระเอกไม่ให้ทำหรือไม่นอกจากพ่อตาของเขา ยังมีน้องสะใภ้ของพระเอกที่พยายามโทรหาเขาเพื่อให้หยุดแก้แค้นเสียแต่ตอนนี้ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป เธอบอกให้เขากลับมาบ้านและทิ้งทุกอย่างไว้ด้านหลัง(นัยคือปล่อยวางเสียเทอญ) ซึ่งแน่นอนว่าพระเอกของเราก็ลังเลเล็กๆทว่าเขาก็ยังตัดสินใจจะแก้แค้นต่อไปโดยไม่รู้ว่า การแก้แค้นของเขากำลังทำให้ทุกอย่างมันเลวร้ายลงเรื่อยๆไปอีก 

 

 

 

คำถามข้อใหม่มาอีกนั้นก็คือ ทำไมพระเอกถึงไม่ปล่อยให้เรื่องนี้เป็นเรื่องกระบวนการยุติธรรม คำตอบก็คือ ตัวของพระเอกไม่เชื่อมั่นในการสืบสวนของตำรวจเกาหลีหรือกระบวนการยุติธรรมเท่าใดนัก ซึ่งเราอาจจะได้เห็นจากหนังเรื่อง The Chaser ไปแล้วว่า ระบบยุติธรรมของประเทศนี้นั้นน่าเชื่อถือได้ขนาดไหน (จนมีผลให้มีคนตายเกือบยี่สิบศพเลยทีเดียว) และด้วยความที่ขั้นตอนต่างๆมันเยอะมากเกินไปจนอาจจะมีศพต่อๆมาได้อีก บวกกับว่า หากจับหมอนี่ได้ ก็มีโอกาสหลายทางที่จะเป็นไปได้เช่น ยกฟ้องหากหลักฐานอ่อนเกินไป หรือ จำคุกไม่นานนักและถูกปล่อยตัวออกมา หรือ ประหารชีวิตก็ตาม ก็ล้วนแล้วเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอนแทบทั้งสิ้นในความคิดของพระเอก ดังนั้นพระเอกเลยตัดสินใจที่จะสวมบทศาลเตี้ยไปจัดการเสียเองโดยบวกกับความสะใจไว้ด้วย และนี่ทำให้หนังเรื่องนี้ถูกยกไปอยู่ในตระกูลของหนังประเภทวิพากษ์ระบบของประเทศนี้ได้อย่างแนบสนิทเคียงคู่หนังอย่าง The Chaser  Man From Nowhere หรือ Yellow Sea เป็นต้น ที่นอกจากจะมีแอ็คชั่นดิบโหดแล้วยังตั้งคำถามเกี่ยวกับระบบของประเทศเกาหลีได้อย่างน่าสนใจอีกด้วย

 

 

 

เป็นเหมือนการเตือนที่บ่งบอกว่า เขานั้นคาดเดาอนาคตบางอย่างได้หากยังมีเกมล่าปีศาจเช่นนี้ และในที่สุดก็เป็นแบบที่เขาคิดจริงๆเมื่อเวรกรรมยังเวรใหม่ก็เกิดขึ้นแทน ซึ่งเป็นข้อพิสูจน์ว่า จะเกิดแบบนี้ถ้าไม่ทำแบบนั้นน่ะเอง

 

 

 

ดูเป็นเรื่องตลกพอสมควรที่สุดท้ายแล้วเกมนี้ก็จบลงด้วยที่ไม่มีใครชนะมันเลยสักคนในเกมความแค้นนี้ หากมองไปยังฝ่ายตัวร้ายที่พลิกได้เปรียบมาในช่วงท้ายเกม ตัวของเขามักพูดอยู่เสมอว่า เขาไม่มีความกลัว กลัวอะไรทั้งสิ้น ทว่าในวินาทีสุดท้ายเขากลับตะโกนร้องบอกไม่ให้พ่อแม่ ลูกของเขาเปิดประตูเข้ามาในห้องที่กิโยตินถูกเชือดมัดเอาไว้กับประตู 

 

ทว่าพ่อแม่ของเขาก็ไม่ได้ยินเสียงนั้นเลย

 

สุดท้ายเชือกก็หลุดออกพร้อมๆกับประตูที่ถูกเปิดเข้ามา

 

 

ในฝั่งพระเอกที่ดูเหมือนว่าจะแก้แค้นได้แล้วเล่าก็ใช่ว่าจะสะใจหรือมีความสุขกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะบัดนี้เขาได้สูญเสียทุกอย่างไปจนหมดสิ้นแล้ว ทั้งภรรยา ลูกในท้อง รวมทั้ง พ่อตา น้องสะใภ้ หน้าที่การงาน ชื่อเสียง

รวมไปทั้งความเป็นมนุษย์ของตัวเองไปด้วย

 

เพราะสิ่งที่เขาทำในตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับปีศาจเลือดเย็นที่ชักนำคนไม่รู้อีโหน่อีเหน่ให้มาพานพบกับเรื่องเลวร้ายตรงหน้า เขายืมพ่อแม่และลูกของผู้ร้ายให้ฆ่าลูกตัวเอง เขาทำให้พ่อแม่ฆ่าลูกด้วยมือของตัวเอง 

วิธีแบบนี้มีแต่ปีศาจเท่านั้นที่จะทำ ดังนั้นในฉากสุดท้ายของหนัง ภาพที่ตัวของเขากำลังเดินไปตามถนนหลังจากที่ได้ยินเสียงที่เกิดขึ้นด้านหลัง(ซึ่งเขาวางกับดักเอาไว้) ในวินาทีนั้นเขาพยายามจะร้องไห้ออกมา แต่มันร้องไม่ออก พยายามอย่างไรก็ร้องออกมาไม่ได้