Skip to main content


อีกเพลงหนึ่งที่อยากแนะนำ คือเพลงชื่อว่า In my life ต้นฉบับเป็นของ The Beatle แต่เวอร์ชั่นที่ประทับใจที่สุดเป็นของป้าเบ็ธ มิดเลอร์ คลิ้บที่นำมาให้ชมเป็นส่วนหนึ่งของหนังเรื่อง For The Boys หนังเก่าโบราณตั้งแต่ปี 1991 ดูเมื่อไรก็ร้องไห้เมื่อนั้น



There are places I'll remember
All my life though some have changed
Some forever not for better
Some have gone and some remain


หนังเล่าเรื่องราวของนักร้องชายหญิงสองคนที่เป็นคู่ขวัญกันในช่วงสงครามเวียดนาม ป้าเบ็ธเล่นเป็นนักร้องหญิง ซึ่งมีลูกชายไปเป็นทหารที่เวียดนาม เรื่องราวก็มีความขัดแย้งกันในครอบครัวระหว่างแม่ลูก ระหว่างเพื่อน โดยมีเพลงประกอบหลายเพลงเป็นส่วนหนึ่งในการดำเนินเรื่องเนื่องจากตัวเอกเป็นนักร้อง




All these places had their moments
With lovers and friends I still can recall
Some are dead and some are living
In my life I've loved them all


ความที่เป็นนักร้องที่มีอายุ ผ่านโลก ผ่านชีวิตมามาก ทำให้เธอดูเก๋าประเภทละอ่อนทหารน้อยแซวยังไงเธอก็มองเขาเหล่านั้นเป็นลูก ๆ ของเธอ เพลงที่นำมานี้ในหนังอยู่ในช่วงทัวร์เวียดนาม เป็นแคมเปญการเดินทางของเธอกับคู่หู ใช้ชื่อทริปนี้ว่า
For The Boys



But of all these friends and lovers
There is no one compares with you
And these memories lose their meaning
When I think of love as something new


(
พยายามรื้อฟื้นความทรงจำ ที่ดูหนังเรื่องนี้มา 17 ปีแล้ว) ในคลิ้บมีชายหนุ่มคนหนึ่งที่จุดบุหรี่ยืนมองดูเธออยู่ห่าง ๆ ถ้าจำไม่ผิดคือลูกชายของเธอ การเดินทางครั้งนี้เหมือนกับว่าเธออยากมาเยี่ยม มาดูลูกชายของเธอ และลูกชายของโลกใบนี้ทั้งหมด




Though I know I'll never ever lose affection
For people and things that went before
I know I'll often stop and think about them
In my life I love you more


เธอมาให้กำลังใจ มาบอกรักเขา ก่อนจะจากกันเมื่อเพลงจบ มีระเบิดและลูกชายเธอเสียชีวิตลง

บางครั้งชีวิตก็แค่นี้ เมื่ออยู่ใกล้กันเหมือนมีสงครามมาขวางกั้น

ต้องเดินทางแสนไกลไปอยู่ในสมรภูมิ

เพื่อจะพบว่าสันติสุขที่แท้จริงบางทีก็แค่เปิดหน้าต่างห้องนอน

หรือเปิดประตูห้องออกมาแล้วยิ้มให้กัน




Though I know I'll never lose affection
For people and things that went before
I know I'll often stop and think about them
In my life I love you more
In my life I love you more


ดูแล้วก็นึกถึงสงครามรอบตัว ขณะอิ่มเอมและซาบซึ้งกับดนตรีและถ้อยคำแม้จะต่างภาษา เพราะงานที่ถึงจริงๆ แค่ภาษากายส่งออกจากใจ เรียบ ง่าย แผ่วเบา ก็สะกดคนอยู่

ชอบฉากที่ช่างภาพผิวดำล่ำบึ้กขึ้นมาเต้นรำกับป้าเบ็ธ เห็นภาษากายอันเรียบง่ายของเธอ

ขณะละลายฟอร์มของทหารทั้งกองร้อย ก็สะกดใจ ปลอบโยนทุกคนจนเงียบงัน


สองคนขาวกับดำ หญิงกับชาย กำลังเต้นรำบทเพลงเดียวกัน กลางสนามรบ

โอ...ภาพนี้ เพลงนี้ ต้องดู ต้องฟ้ง

ภาษาอธิบายไม่ได้




 


บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

โอ ไม้จัตวา
ได้มีโอกาสไปแอ่วเมืองน่านเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว หลังจากไม่ได้ไปมาเป็นสิบปี ไปคราวนี้คนที่ไปด้วยก็แทบไม่เคยไปเลย มีเราคนเดียวที่มาบ่อยที่สุด กระนั้นก็นับได้ประมาณสี่ครั้ง ความที่เมืองน่านเป็นเมืองที่จะว่าไกลก็ไกล จะว่าไม่ไกลก็ไม่ไกลนัก ขับรถจากเชียงใหม่ 5 ชั่วโมงรวมเวลาพักรถกินกาแฟที่เด่นชัย ขับรถเส้นทางนี้ขอแนะนำร้านกาแฟสดเด่นชัย ตรงริมแม่น้ำ เชิงสะพานทางไปลำปาง กาแฟเค้าดีจริงๆ หรือหากใครดื่มกาแฟไม่ได้ ถ้าได้ผ่านไปที่อ.ร้องกวาง จ.แพร่ แวะตลาดสด มีร้านหนึ่งขายเมี่ยง ใช้อมตอนขับรถง่วง ๆ ได้ผลดี เพราะเมี่ยงเป็นใบชาชนิดหนึ่งมีคาเฟอีนเหมือนกัน เราชอบกินเมี่ยงเพราะไม่ขับปัสสาวะเหมือนกาแฟ  
โอ ไม้จัตวา
  รูปนี้ก็ต้องจับกล้องนิ่ง ๆ เพราะถ่ายท้องฟ้าตอนเย็น
โอ ไม้จัตวา
 คำถามเดิม ถ่ายยังไงให้ดีให้สวย คำตอบแบบกำปั้นทุบกล้องเลยคือ มองให้เห็นความงาม ซึ่งตรงนี้ขอเน้นย้ำว่า “ความงามเป็นเรื่องปัจเจก” เป็นเรื่องของใครของมัน กล้องก็ของเรา เราถ่ายเราก็เอาไปดู และชื่นชมอย่างน้อยก็กับตัวเอง คนอื่นจะว่าอย่างไรก็ช่างไม่ต้องสนใจ ถ้าเราเห็นว่างาม...ถ่ายเลย
โอ ไม้จัตวา
  หลายคนถามว่าถ่ายรูปอย่างไรให้สวย ช่วยสอนหน่อยได้ไหม ความที่ไม่ได้ร่ำเรียนเรื่องการถ่ายภาพมาอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ทำให้เราสอนเป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้เช่นกัน คำตอบที่บอกไปส่วนใหญ่จะบอกแบบโยนกล้องให้แล้วไปหาเอา
โอ ไม้จัตวา
  ไปกินปลาสะแงะมาแล้ว รสชาติและเนื้อคล้าย ๆ กับปลาคังน่ะ ร้านที่ไปกินเป็นร้านอาหารอร่อยด้วยรสมือคนปรุง ชื่อร้านน้องเบส ขอแนะนำ เป็นห้องแถวสองคูหา นอกจากปลาสะแงะที่น่าลิ้มรสแล้ว สิ่งที่พลาดไม่ได้อีกเมนูหนึ่งของร้านนี้คือ เห็ดหอมทอดซีอิ้ว ที่มีน้ำจิ้มสีเขียวสูตรของร้านนี้โดยเฉพาะ อร่อยจริง ๆ
โอ ไม้จัตวา
ภาพจาก www.thailandoutdoor.com ไปปายคราวที่แล้ว ได้ยินชื่อปลาสะแงะในเมนูร้านอาหารร้านอร่อย (ร้านน้องเบส เห็ดหอมทอดอร่อยด้วยน้ำจิ้มสีเขียว) แต่ก็ไม่ได้กิน ถามใครก็ตอบไม่ได้ว่าเป็นปลาอะไร ดียังไง ทำไมต้องปลาสะแงะ จนกระทั่งมาเจอข้อเขียนของคุณ’รงค์  วงษ์สวรรค์ ที่เคยเขียนไว้ถึงปลาชนิดหนึ่งชื่อปลาไหลหูดำ “ปลาไหลหูดำ  โอว  หี่  เหมา  ปรุงรสน้ำแดงกับเห็ดหอมและผักบุ้ง--เอ้งฉ่าย   ปลานี้อิมพอร์ทเข้ามาจากฮ่องกงราคาแพงและมีกินในฤดูเดือนเท่านั้น แต่บางคนบอกความลับว่า  พรานปลาแถบลุ่มน้ำตาปีภาคใต้นำมาส่งอย่างไม่เปิดเผยเพื่อการผดุงราคาเหนือกว่าปลาอื่น…
โอ ไม้จัตวา
http://blog.palungjit.com/uploads/s/saochiangmai/3152.mp3 เพลงน้องน้อยแพนด้า สำหรับดาวน์โหลดค่ะ แพนด้าไม่ใช่หมี แพนด้าคือแพนด้า
โอ ไม้จัตวา
  ความที่ปายเป็นเมืองโรแมนติก เมืองที่อยู่สบาย ล้อมรอบด้วยภูเขา มีแม่น้ำเล็ก ๆ ไหลผ่าน เหมือนภาพในฝัน ในนิทานยังไงยังงั้น จึงมีผู้คนจำนวนหนึ่งย้ายนิวาสสถานมาอาศัยอยู่ที่ปาย บางคนมานอนอ่านหนังสือ พักผ่อน เช่าบ้านอยู่นาน ๆ เป็นจุดแวะพักในซอกมุมหนึ่งของโลก ก่อนจะออกเดินทางต่อไป  
โอ ไม้จัตวา
ดอกไม้ริมทาง ใครจะนึกบ้างว่าเมืองที่ “อะไรก็ปาย” ในพ.ศ.นี้ เคยเป็นดินแดนสำหรับเนรเทศผู้กระทำความผิดมาก่อน ย้อนหลังไปไกลเจ็ดร้อยกว่าปี เมื่อเริ่มสร้างเมืองเชียงใหม่ขึ้นในพ.ศ. 1839 ในสมัยราชวงศ์มังรายปกครองเชียงใหม่นี้ ปายก็เป็นเมืองหน้าด่านเมืองหนึ่งของเชียงใหม่ ในชื่อว่า “เมืองน้อย” ซึ่งปัจจุบันบ้านเมืองน้อย (อยู่ระหว่างปายกับอ.เวียงแหง) เป็นหมู่บ้านของชาวปกากญอ อยู่ต้น ๆ ของแม่น้ำปาย
โอ ไม้จัตวา
  ได้เวลาพารถคันน้อย ๆ ไปออกกำลังกายอีกแล้ว คราวนี้ไปแบบไม่รู้อะไรเลย บ้านวัดจันทร์ ฉันรู้จักในนามป่าสนวัดจันทร์ ความที่ชอบต้นสนสองใบ สามใบ และไม่เคยแยกออกสักทีว่าอย่างไหนสองใบ หรือสามใบ แต่ที่ชอบคือใบฝอย ๆ เวลามองไกล ๆ แล้วดูเป็นฟู่ ๆ สวยดี ใบสนไม่มีน้ำ ยามหน้าแล้งจึงยังเขียวอยู่เนื่องจากมีน้ำมันอยู่ข้างใน
โอ ไม้จัตวา
คนปาย
โอ ไม้จัตวา
ตื่นเช้ามาด้วยอาการแฮ้งค์ดาวแดงอย่างสุดชีวิต ความที่เคมีในร่างการเริ่มปฏิเสธดาวดาวสีแดงดวงนี้ ทำให้ชีวิตฉันง่ายขึ้นเมื่อต้องชะตากับลีโอ จนเพื่อนร่วมทางบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่กินลีโอ