Skip to main content

เพลง My Land - Secret Garden & Espen Grjotheim


How green are your valleys, how blue your great skies,
Your mountains stand tall in
their glory;
Your rivers run free- the bright stars are your eyes,
Your beauty is endless before me.

For you are the song ever singing in me,
And you are the heart ever true;
For you are my land and you always will be,
The voice ever calling me home to you.

When to your green valleys some day I return,
When you lay your mantle around me;
At rest I will be where the heart will not yearn,
Then my land will ever surround me.


For you are the song ever singing in me,
And you are the heart ever true;
For you
are my land and you always will be,
The voice ever calling me home to




เทศบาลนครเชียงใหม่มีโครงการประกวดต้นไม้ใหญ่ในเขตเทศบาล โดยผู้สนใจถ่ายภาพและเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับต้นไม้ จะมีคณะกรรมการออกไปดูและกลับมาตัดสินร่วมกันโดยดูจาก

  1. ลักษณะความสมบูรณ์ของต้นไม้ หรือกลุ่มไม้ เช่น ความสูง เส้นรอบวง เรือนยอด ลำต้น กิ่งก้าน รูปทรง ฯลฯ

  2. ความเอาใจใส่ในการบำรุง ดูแล รักษาของเจ้าของหรือคนในชุมชน

  3. ประวัติความเป็นมาของต้นไม้ใหญ่ หรือพื้นที่สีเขียว

  4. ความผูกพันกับเจ้าของหรือชุมชน

  5. การให้ประโยชน์ของต้นไม้


ต้นไม้ที่ได้รับรางวัลจะได้รับโล่และแผ่นป้ายไปติดที่ที่ตั้งของต้นไม้ เพื่อให้ประชาชนเห็นความสำคัญของต้นไม้ใหญ่ มีความผูกพันและนำไปสู่การอนุรักษ์ รักษาต้นไม้เหล่านั้นไว้




ต้นโพธิ์ต้นนี้เป็นหนึ่งใน 36 ต้นที่ได้รับรางวัลต้นไม้ใหญ่ดีเด่น อายุประมาณ 200 ปี ตั้งอยู่ที่ชุมชนชมพูช้างม่อย ใกล้กำแพงเมืองชั้นนอกตรงประตูช้างม่อย ปัจจุบันเป็นบริเวณรอบ ๆ เป็นที่ตั้งของร้านคาราโอเกะ เป็นแหล่งราตรีอีกแห่งของเมืองเชียงใหม่เมื่อสมัย 20 ปีมาแล้ว เดี๋ยวนี้ก็ยังคงมีอยู่ เคยได้ยินเพื่อนผู้ชายที่ชวนกันเที่ยว “กลางคืน” เรียกย่านนี้ว่า “ร่มโพธิ์”




กิ่งก้านสาขาของโพธิต้นนี้ปกคลุมไปทั่วบริเวณนั้น แม่อุ๊ยที่บ้านอยู่ข้างต้นโพธิ์บอกว่าเมื่อเธอเกิดมาโพธิ์ต้นนี้ก็ใหญ่มากแล้ว เมื่อก่อนนี้ถนนแคบแค่ทางเดินเท้า จะไปไหนก็ตะโกนเรียกเพื่อนไปด้วย ถือไม้คนละอันเอาไว้กวัดแกว่างไล่งูไล่สัตว์เลื้อยคลานตามทาง


บริเวณรอบ ๆ ต้นโพธิ์มีบรรยากาศอึมครึม ขรึมขลัง กิ่งก้านขนาดมหึมา ศาลเจ้าร้างปรักหักพังอยู่คู่กับศาลใหม่ที่มีคนหามาทดแทน มีผ้าพันรอบต้น บ่งบอกให้รู้ว่าเป็นที่สักการะของผู้คนย่านนี้ แม่อุ๊ยคนเดียวกันบอกว่าจะไปไหนก็จะเอิ้นบอกกล่าวต้นโพธิ์ เหมือนออกจากบ้านก็บอกคนในบ้านไว้



เทศบาลนครเชียงใหม่เคยมีดำริจะขยายถนนเส้นนี้ แต่ก็ไม่สำเร็จเนื่องจากไม่มีใครกล้าตัดต้นโพธิ์ต้นนี้

ใหญ่เหมือนปู่ย่าตายายของบ้านเมือง ใครจะกล้าตัด!


บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

โอ ไม้จัตวา
ได้มีโอกาสไปแอ่วเมืองน่านเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว หลังจากไม่ได้ไปมาเป็นสิบปี ไปคราวนี้คนที่ไปด้วยก็แทบไม่เคยไปเลย มีเราคนเดียวที่มาบ่อยที่สุด กระนั้นก็นับได้ประมาณสี่ครั้ง ความที่เมืองน่านเป็นเมืองที่จะว่าไกลก็ไกล จะว่าไม่ไกลก็ไม่ไกลนัก ขับรถจากเชียงใหม่ 5 ชั่วโมงรวมเวลาพักรถกินกาแฟที่เด่นชัย ขับรถเส้นทางนี้ขอแนะนำร้านกาแฟสดเด่นชัย ตรงริมแม่น้ำ เชิงสะพานทางไปลำปาง กาแฟเค้าดีจริงๆ หรือหากใครดื่มกาแฟไม่ได้ ถ้าได้ผ่านไปที่อ.ร้องกวาง จ.แพร่ แวะตลาดสด มีร้านหนึ่งขายเมี่ยง ใช้อมตอนขับรถง่วง ๆ ได้ผลดี เพราะเมี่ยงเป็นใบชาชนิดหนึ่งมีคาเฟอีนเหมือนกัน เราชอบกินเมี่ยงเพราะไม่ขับปัสสาวะเหมือนกาแฟ  
โอ ไม้จัตวา
  รูปนี้ก็ต้องจับกล้องนิ่ง ๆ เพราะถ่ายท้องฟ้าตอนเย็น
โอ ไม้จัตวา
 คำถามเดิม ถ่ายยังไงให้ดีให้สวย คำตอบแบบกำปั้นทุบกล้องเลยคือ มองให้เห็นความงาม ซึ่งตรงนี้ขอเน้นย้ำว่า “ความงามเป็นเรื่องปัจเจก” เป็นเรื่องของใครของมัน กล้องก็ของเรา เราถ่ายเราก็เอาไปดู และชื่นชมอย่างน้อยก็กับตัวเอง คนอื่นจะว่าอย่างไรก็ช่างไม่ต้องสนใจ ถ้าเราเห็นว่างาม...ถ่ายเลย
โอ ไม้จัตวา
  หลายคนถามว่าถ่ายรูปอย่างไรให้สวย ช่วยสอนหน่อยได้ไหม ความที่ไม่ได้ร่ำเรียนเรื่องการถ่ายภาพมาอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ทำให้เราสอนเป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้เช่นกัน คำตอบที่บอกไปส่วนใหญ่จะบอกแบบโยนกล้องให้แล้วไปหาเอา
โอ ไม้จัตวา
  ไปกินปลาสะแงะมาแล้ว รสชาติและเนื้อคล้าย ๆ กับปลาคังน่ะ ร้านที่ไปกินเป็นร้านอาหารอร่อยด้วยรสมือคนปรุง ชื่อร้านน้องเบส ขอแนะนำ เป็นห้องแถวสองคูหา นอกจากปลาสะแงะที่น่าลิ้มรสแล้ว สิ่งที่พลาดไม่ได้อีกเมนูหนึ่งของร้านนี้คือ เห็ดหอมทอดซีอิ้ว ที่มีน้ำจิ้มสีเขียวสูตรของร้านนี้โดยเฉพาะ อร่อยจริง ๆ
โอ ไม้จัตวา
ภาพจาก www.thailandoutdoor.com ไปปายคราวที่แล้ว ได้ยินชื่อปลาสะแงะในเมนูร้านอาหารร้านอร่อย (ร้านน้องเบส เห็ดหอมทอดอร่อยด้วยน้ำจิ้มสีเขียว) แต่ก็ไม่ได้กิน ถามใครก็ตอบไม่ได้ว่าเป็นปลาอะไร ดียังไง ทำไมต้องปลาสะแงะ จนกระทั่งมาเจอข้อเขียนของคุณ’รงค์  วงษ์สวรรค์ ที่เคยเขียนไว้ถึงปลาชนิดหนึ่งชื่อปลาไหลหูดำ “ปลาไหลหูดำ  โอว  หี่  เหมา  ปรุงรสน้ำแดงกับเห็ดหอมและผักบุ้ง--เอ้งฉ่าย   ปลานี้อิมพอร์ทเข้ามาจากฮ่องกงราคาแพงและมีกินในฤดูเดือนเท่านั้น แต่บางคนบอกความลับว่า  พรานปลาแถบลุ่มน้ำตาปีภาคใต้นำมาส่งอย่างไม่เปิดเผยเพื่อการผดุงราคาเหนือกว่าปลาอื่น…
โอ ไม้จัตวา
http://blog.palungjit.com/uploads/s/saochiangmai/3152.mp3 เพลงน้องน้อยแพนด้า สำหรับดาวน์โหลดค่ะ แพนด้าไม่ใช่หมี แพนด้าคือแพนด้า
โอ ไม้จัตวา
  ความที่ปายเป็นเมืองโรแมนติก เมืองที่อยู่สบาย ล้อมรอบด้วยภูเขา มีแม่น้ำเล็ก ๆ ไหลผ่าน เหมือนภาพในฝัน ในนิทานยังไงยังงั้น จึงมีผู้คนจำนวนหนึ่งย้ายนิวาสสถานมาอาศัยอยู่ที่ปาย บางคนมานอนอ่านหนังสือ พักผ่อน เช่าบ้านอยู่นาน ๆ เป็นจุดแวะพักในซอกมุมหนึ่งของโลก ก่อนจะออกเดินทางต่อไป  
โอ ไม้จัตวา
ดอกไม้ริมทาง ใครจะนึกบ้างว่าเมืองที่ “อะไรก็ปาย” ในพ.ศ.นี้ เคยเป็นดินแดนสำหรับเนรเทศผู้กระทำความผิดมาก่อน ย้อนหลังไปไกลเจ็ดร้อยกว่าปี เมื่อเริ่มสร้างเมืองเชียงใหม่ขึ้นในพ.ศ. 1839 ในสมัยราชวงศ์มังรายปกครองเชียงใหม่นี้ ปายก็เป็นเมืองหน้าด่านเมืองหนึ่งของเชียงใหม่ ในชื่อว่า “เมืองน้อย” ซึ่งปัจจุบันบ้านเมืองน้อย (อยู่ระหว่างปายกับอ.เวียงแหง) เป็นหมู่บ้านของชาวปกากญอ อยู่ต้น ๆ ของแม่น้ำปาย
โอ ไม้จัตวา
  ได้เวลาพารถคันน้อย ๆ ไปออกกำลังกายอีกแล้ว คราวนี้ไปแบบไม่รู้อะไรเลย บ้านวัดจันทร์ ฉันรู้จักในนามป่าสนวัดจันทร์ ความที่ชอบต้นสนสองใบ สามใบ และไม่เคยแยกออกสักทีว่าอย่างไหนสองใบ หรือสามใบ แต่ที่ชอบคือใบฝอย ๆ เวลามองไกล ๆ แล้วดูเป็นฟู่ ๆ สวยดี ใบสนไม่มีน้ำ ยามหน้าแล้งจึงยังเขียวอยู่เนื่องจากมีน้ำมันอยู่ข้างใน
โอ ไม้จัตวา
คนปาย
โอ ไม้จัตวา
ตื่นเช้ามาด้วยอาการแฮ้งค์ดาวแดงอย่างสุดชีวิต ความที่เคมีในร่างการเริ่มปฏิเสธดาวดาวสีแดงดวงนี้ ทำให้ชีวิตฉันง่ายขึ้นเมื่อต้องชะตากับลีโอ จนเพื่อนร่วมทางบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่กินลีโอ