Skip to main content

ได้มีโอกาสไปแอ่วเมืองน่านเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว หลังจากไม่ได้ไปมาเป็นสิบปี ไปคราวนี้คนที่ไปด้วยก็แทบไม่เคยไปเลย มีเราคนเดียวที่มาบ่อยที่สุด กระนั้นก็นับได้ประมาณสี่ครั้ง ความที่เมืองน่านเป็นเมืองที่จะว่าไกลก็ไกล จะว่าไม่ไกลก็ไม่ไกลนัก ขับรถจากเชียงใหม่ 5 ชั่วโมงรวมเวลาพักรถกินกาแฟที่เด่นชัย ขับรถเส้นทางนี้ขอแนะนำร้านกาแฟสดเด่นชัย ตรงริมแม่น้ำ เชิงสะพานทางไปลำปาง กาแฟเค้าดีจริงๆ หรือหากใครดื่มกาแฟไม่ได้ ถ้าได้ผ่านไปที่อ.ร้องกวาง จ.แพร่ แวะตลาดสด มีร้านหนึ่งขายเมี่ยง ใช้อมตอนขับรถง่วง ๆ ได้ผลดี เพราะเมี่ยงเป็นใบชาชนิดหนึ่งมีคาเฟอีนเหมือนกัน เราชอบกินเมี่ยงเพราะไม่ขับปัสสาวะเหมือนกาแฟ

 

น่าน...เมืองเล็ก ๆ น่าอยู่ มีเสน่ห์จากตัวตนของคนท้องถิ่นเอง หลังจากเสร็จงาน หน้าที่ไกด์พาเที่ยวก็ตกเป็นของเรา เวลามีน้อย จึงไปได้ไม่กี่ที่ ที่แรกที่ต้องประสบกับภาวะแสงน้อย คือภายในวัดภูมินทร์ ซึ่งมีจิตรกรรมฝาผนังภาพต้นแบบของศิลปินล้านนาที่เห็นตามไนท์บาซ่าและถนนคนเดิน เราชี้ให้คณะดู original ด้วยความรู้สึกราวกับได้ไปเห็นโมนาลิซ่าของจริง ทุกคนตื่นตาตื่นใจว่าอยู่ที่นี่เอง

 

 

มาคราวนี้แบกกล้องมาสองตัว ภายในวัดแสงน้อยมาก ตอนแรกใช้ iso 400 ก็ไม่มั่นใจ ต้องเพิ่มไปเรื่อย ๆ จนถึง 1600 แล้วค่อยไปลด noise เอาแล้วกัน จากวัดภูมินทร์ ออกจากตัวเมืองน่านแวะไปชมหอศิลป์ริมน่าน ที่นี่ไม่ห้ามถ่ายภาพ จึงได้ภาพที่มีมุมดี ๆ จากงานศิลปะจัดวางภายในหอศิลป์ ที่นี่แสงสวย นางแบบกิตติมศักดิ์เธอมีความสุขมาก จับเธอวางตรงไหนก็ดูดีไปหมด

 

เลือกภาพมาให้ดูสภาพแสงน้อย และวิธีลด noise เพิ่ม noise ง่าย ๆ ในโฟโต้ช็อป

 

ภายในห้องแสงน้อยมาก ภาพนี้ใช้ iso 400 ถ่ายด้วย raw ไฟล์ เมื่อนำมาเปิดในโฟโตช็อป cs4 ก็จะแก้ไขภาพได้ดีกว่า ภาพนี้แก้ด้วยการเพิ่มค่ารูรับแสง เหมือนปรับหน้ากล้องได้แต่ทำในโฟโต้ช็อปน่ะ ก็สะดวกดี เพิ่มแสงสว่าง เพิ่มเงา จากนั้นก็เปิดภาพเข้ามาในโปรแกรมปกติ โหมดเพิ่มค่ารูรับแสงในโฟโต้ช็อปนี้ใช้ได้เฉพาะ raw ไฟล์ ถ้ากล้องที่ถ่าย raw ไฟล์ไม่ได้ ก็จะได้ภาพ jpg ซึ่งโปรแกรมจะนำเข้าสู่หน้าจอหลัก

 
 


เมื่อนำภาพเข้ามาในหน้าจอปกติของโฟโต้ช็อปแล้ว ก็ถึงคราวลด
noise ตรงนี้แล้วแต่เทคนิคของใครของมัน สำหรับเราทำง่าย ๆ ด้วยการเข้าไปที่เมนู Filter แล้วหาคำว่า Noise และคลิ้กที่คำว่า Reduce noise จากนั้นโปรแกรมก็ลดเม็ดเล็กเม็ดน้อยในภาพออกไปให้ ถ้ายังไม่พอใจก็ทำเหมือนเดิมอีก ภาพก็จะเนียนขึ้น


 

ภาพนี้มืดกว่าทุกภาพ และ noise เยอะเหมือนละอองฝน เพราะใช้ iso 1600 กล้อง Canon G10 เมื่อใช้ iso    สูง ๆ หรือถ่ายที่แสงน้อย จะพบน้อง noise เยอะ เป็นคุณสมบัติของกล้องน่ะ


 


แต่รูปนี้เยอะ ขณะที่บรรยากาศของภาพดูจริง ๆ ลวง ๆ ด้วยเก้าอี้จริง และเก้าอี้ที่ศิลปินวาดไว้ที่ผนัง ลองทำเป็นขาวดำด้วยโหมด
Gradient map โดยเข้าไปที่เมนู Image คลิ้กคำว่า Adjustment และหาคำว่า Gradient map คลิ้กเข้าไป จะขึ้นหน้าต่างแบบนี้


 


ชี้ตรงลูกศรข้างแถบสี เลือกตรงรูปขาวดำ ที่มีตัวหนังสือขึ้นมาว่า
foreground and background
จะได้ภาพขาวดำที่มีมิติกว่าภาพขาวดำ หรือภาพโทนเทา


 

 

บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

โอ ไม้จัตวา
ได้มีโอกาสไปแอ่วเมืองน่านเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว หลังจากไม่ได้ไปมาเป็นสิบปี ไปคราวนี้คนที่ไปด้วยก็แทบไม่เคยไปเลย มีเราคนเดียวที่มาบ่อยที่สุด กระนั้นก็นับได้ประมาณสี่ครั้ง ความที่เมืองน่านเป็นเมืองที่จะว่าไกลก็ไกล จะว่าไม่ไกลก็ไม่ไกลนัก ขับรถจากเชียงใหม่ 5 ชั่วโมงรวมเวลาพักรถกินกาแฟที่เด่นชัย ขับรถเส้นทางนี้ขอแนะนำร้านกาแฟสดเด่นชัย ตรงริมแม่น้ำ เชิงสะพานทางไปลำปาง กาแฟเค้าดีจริงๆ หรือหากใครดื่มกาแฟไม่ได้ ถ้าได้ผ่านไปที่อ.ร้องกวาง จ.แพร่ แวะตลาดสด มีร้านหนึ่งขายเมี่ยง ใช้อมตอนขับรถง่วง ๆ ได้ผลดี เพราะเมี่ยงเป็นใบชาชนิดหนึ่งมีคาเฟอีนเหมือนกัน เราชอบกินเมี่ยงเพราะไม่ขับปัสสาวะเหมือนกาแฟ  
โอ ไม้จัตวา
  รูปนี้ก็ต้องจับกล้องนิ่ง ๆ เพราะถ่ายท้องฟ้าตอนเย็น
โอ ไม้จัตวา
 คำถามเดิม ถ่ายยังไงให้ดีให้สวย คำตอบแบบกำปั้นทุบกล้องเลยคือ มองให้เห็นความงาม ซึ่งตรงนี้ขอเน้นย้ำว่า “ความงามเป็นเรื่องปัจเจก” เป็นเรื่องของใครของมัน กล้องก็ของเรา เราถ่ายเราก็เอาไปดู และชื่นชมอย่างน้อยก็กับตัวเอง คนอื่นจะว่าอย่างไรก็ช่างไม่ต้องสนใจ ถ้าเราเห็นว่างาม...ถ่ายเลย
โอ ไม้จัตวา
  หลายคนถามว่าถ่ายรูปอย่างไรให้สวย ช่วยสอนหน่อยได้ไหม ความที่ไม่ได้ร่ำเรียนเรื่องการถ่ายภาพมาอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ทำให้เราสอนเป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้เช่นกัน คำตอบที่บอกไปส่วนใหญ่จะบอกแบบโยนกล้องให้แล้วไปหาเอา
โอ ไม้จัตวา
  ไปกินปลาสะแงะมาแล้ว รสชาติและเนื้อคล้าย ๆ กับปลาคังน่ะ ร้านที่ไปกินเป็นร้านอาหารอร่อยด้วยรสมือคนปรุง ชื่อร้านน้องเบส ขอแนะนำ เป็นห้องแถวสองคูหา นอกจากปลาสะแงะที่น่าลิ้มรสแล้ว สิ่งที่พลาดไม่ได้อีกเมนูหนึ่งของร้านนี้คือ เห็ดหอมทอดซีอิ้ว ที่มีน้ำจิ้มสีเขียวสูตรของร้านนี้โดยเฉพาะ อร่อยจริง ๆ
โอ ไม้จัตวา
ภาพจาก www.thailandoutdoor.com ไปปายคราวที่แล้ว ได้ยินชื่อปลาสะแงะในเมนูร้านอาหารร้านอร่อย (ร้านน้องเบส เห็ดหอมทอดอร่อยด้วยน้ำจิ้มสีเขียว) แต่ก็ไม่ได้กิน ถามใครก็ตอบไม่ได้ว่าเป็นปลาอะไร ดียังไง ทำไมต้องปลาสะแงะ จนกระทั่งมาเจอข้อเขียนของคุณ’รงค์  วงษ์สวรรค์ ที่เคยเขียนไว้ถึงปลาชนิดหนึ่งชื่อปลาไหลหูดำ “ปลาไหลหูดำ  โอว  หี่  เหมา  ปรุงรสน้ำแดงกับเห็ดหอมและผักบุ้ง--เอ้งฉ่าย   ปลานี้อิมพอร์ทเข้ามาจากฮ่องกงราคาแพงและมีกินในฤดูเดือนเท่านั้น แต่บางคนบอกความลับว่า  พรานปลาแถบลุ่มน้ำตาปีภาคใต้นำมาส่งอย่างไม่เปิดเผยเพื่อการผดุงราคาเหนือกว่าปลาอื่น…
โอ ไม้จัตวา
http://blog.palungjit.com/uploads/s/saochiangmai/3152.mp3 เพลงน้องน้อยแพนด้า สำหรับดาวน์โหลดค่ะ แพนด้าไม่ใช่หมี แพนด้าคือแพนด้า
โอ ไม้จัตวา
  ความที่ปายเป็นเมืองโรแมนติก เมืองที่อยู่สบาย ล้อมรอบด้วยภูเขา มีแม่น้ำเล็ก ๆ ไหลผ่าน เหมือนภาพในฝัน ในนิทานยังไงยังงั้น จึงมีผู้คนจำนวนหนึ่งย้ายนิวาสสถานมาอาศัยอยู่ที่ปาย บางคนมานอนอ่านหนังสือ พักผ่อน เช่าบ้านอยู่นาน ๆ เป็นจุดแวะพักในซอกมุมหนึ่งของโลก ก่อนจะออกเดินทางต่อไป  
โอ ไม้จัตวา
ดอกไม้ริมทาง ใครจะนึกบ้างว่าเมืองที่ “อะไรก็ปาย” ในพ.ศ.นี้ เคยเป็นดินแดนสำหรับเนรเทศผู้กระทำความผิดมาก่อน ย้อนหลังไปไกลเจ็ดร้อยกว่าปี เมื่อเริ่มสร้างเมืองเชียงใหม่ขึ้นในพ.ศ. 1839 ในสมัยราชวงศ์มังรายปกครองเชียงใหม่นี้ ปายก็เป็นเมืองหน้าด่านเมืองหนึ่งของเชียงใหม่ ในชื่อว่า “เมืองน้อย” ซึ่งปัจจุบันบ้านเมืองน้อย (อยู่ระหว่างปายกับอ.เวียงแหง) เป็นหมู่บ้านของชาวปกากญอ อยู่ต้น ๆ ของแม่น้ำปาย
โอ ไม้จัตวา
  ได้เวลาพารถคันน้อย ๆ ไปออกกำลังกายอีกแล้ว คราวนี้ไปแบบไม่รู้อะไรเลย บ้านวัดจันทร์ ฉันรู้จักในนามป่าสนวัดจันทร์ ความที่ชอบต้นสนสองใบ สามใบ และไม่เคยแยกออกสักทีว่าอย่างไหนสองใบ หรือสามใบ แต่ที่ชอบคือใบฝอย ๆ เวลามองไกล ๆ แล้วดูเป็นฟู่ ๆ สวยดี ใบสนไม่มีน้ำ ยามหน้าแล้งจึงยังเขียวอยู่เนื่องจากมีน้ำมันอยู่ข้างใน
โอ ไม้จัตวา
คนปาย
โอ ไม้จัตวา
ตื่นเช้ามาด้วยอาการแฮ้งค์ดาวแดงอย่างสุดชีวิต ความที่เคมีในร่างการเริ่มปฏิเสธดาวดาวสีแดงดวงนี้ ทำให้ชีวิตฉันง่ายขึ้นเมื่อต้องชะตากับลีโอ จนเพื่อนร่วมทางบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่กินลีโอ