มันจะเป็นอย่างนี้กี่ยุคสมัย
เมื่อชีวิตแรงงานไทยยังไหวว้าง
อีกกี่ครั้งกี่หนบนเส้นทาง
จักมองเห็นแสงสว่างกลางใจตน
นานนัก- -เนิ่นนานการต่อสู้
การดำรงคงอยู่ยังมัวหม่น
ผ่านกรำ กายาอย่างอดทน
เฝ้าฝึกฝน ทนหลายขายแรงงาน
ยังหยัดยืนฝืนสู้อยู่อย่างนี้
บางวิถีอยากกู่ร้องก้องขับขาน
ให้โลกได้รับรู้ในตำนาน
ว่านายทุน-รัฐบาลผลาญพร่าเรา!!
ใช่ ! นายทุนยังฉ้อฉลบนความทุกข์
รัฐนั้นคอยปลอบปลุกให้โง่เขลา
ยังหลอกลวงคนงานว่าจะบรรเทา
จะปัดเป่าให้ชีวิตที่เป็นธรรม
แท้จริงกลับกลายตระบัดสัตย์
เปลี่ยนเป็นการบีบรัดให้ตอกย้ำ
ใช้ช่องโหว่ทางกฎหมายเฝ้ากระทำ
ใช้อำนาจมืดดำครอบงำคน
ค่าแรงขั้นต่ำ สองร้อยบาท
ยังมิอาจเติมเต็มได้สักหน
กลับจ้องห่วงหาประโยชน์ตน
กรรมกรเอ๋ยหวังหลุดพ้น จงเจ็บจำ!
เหมือนมองเห็นคนงานนั้นเป็นทาส
คอยข่มขู่ปรามาสให้ชอกช้ำ?
“อย่าฝืนเลยการเรียกร้อง อย่าฝืนทำ”
เป็นคำเตือนตอกย้ำ ให้จำนน
ถึงเวลาหรือยังพี่น้องข้า...
มวลประชาแรงงานทุกแห่งหน
มาทวงถามสิทธิความเป็นคน
มาจับมือพร้อมผจญ บนทางไท
ต้องเรียกร้องต่อสู้ให้กู่ก้อง
ให้โลกรู้เราทั้งผองไม่หวั่นไหว
จักยืนหยัดแม้เหนื่อยหนักสักเท่าใด
ขอเพียงใจเราเชื่อมั่นวันแห่งชัย
จักยืนหยัดแม้เหนื่อยหนักสักเท่าใด
ขอเพียงใจเราเชื่อมั่น วันคว้าชัย!!
ภาพประกอบจาก
www.prachatai.com และ www.workers-voice.org/adtusite/images/march.jpg
