Skip to main content

เร็วๆ นี้ผมและญาติธรรมกำลังร่วมกันดำเนินการจัดพิมพ์ธรรมใจไดอารี่ ฉบับธรรมทาน ซึ่งพี่ๆ ญาติธรรม ทุกๆ คน ที่ได้มาพบเจอ รู้จัก สนทนาธรรมกัน ได้ช่วยเหลือ เกื้อกูล ให้คำปรึกษา แนะนำต่างๆ มากมาย และเมื่อมีผู้เสนอให้ทำ ธรรมใจไดอารี่ขึ้น


ผมเองก็เกรงใจและไม่กล้าที่จะดำเนินการเพราะไม่อยากจะให้มันกลายเป็นการทำเพื่อตัวเอง แต่ยังไงเสียสิ่งที่ทำ มันก็ไม่ได้เป็นการทำเพื่อใคร นอกจากทำเพื่อพระพุทธศาสนา ผมพบว่าตัวเองมีเหตุนำพาที่ดี ที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ เกิดมาพบพระพุทธศาสนา ได้มาพบกัลยาณมิตร พี่ๆ เพื่อนๆ หลายๆ ท่าน

ได้พบความทุกข์ก็นำพาให้ผมมาพบกับการเจริญสติภาวนา ตั้งแต่ปี 2549 จนถึงวันนี้ ไม่มีทางที่ผมจะแปรเปลี่ยนใจตัวเองไปจากเส้นทางนี้ไปได้ ผมจึงมองเห็นประโยชน์อย่างน้อยก็กับคนที่สนใจภาวนาที่จะได้รับจากหนังสือเล่มนี้ (และเพื่อนคนหนึ่งก็ได้เล่าให้ฟังว่าลุงที่โรงพิมพ์ก็สนใจการภาวนาไปด้วย^^)


อย่างน้อยๆ เราก็สามารถบอกกับตัวเองได้ว่า ทุกๆ คนได้มีส่วนร่วมในการสร้างสะพานเชื่อมโยงตัวเองมาสู่หนทางแห่งความรู้สึกตัว ด้วยสติปัฎฐานที่พระพุทธเจ้ามอบไว้แก่โลกใบนี้ และครูบาอาจารย์ถ่ายทอดรักษาสืบต่อกันมาจนปัจจุบัน


ญาติธรรมที่ร่วมดำเนินการหลักคือ “สมาคมตื่น” หรือ Wake Up Acdemy ซึ่งการพบเจอกันนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่คงจะเป็นวิถีแห่งธรรมที่จัดสรรให้ได้พบปะกัลยาณมิตรหลายๆ คน


จุดเริ่มต้นเกิดขึ้นเมื่อวันหนึ่งปลายเดือน พฤษภาคม 2552 ผมได้มีโอกาสสนทนาธรรมกับ “ตุ๊โย” – หลวงพี่ ผู้เปี่ยมด้วยความเมตตา เอื้ออารี ท่านและผมได้ร่วมแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในการภาวนาของกันและกัน ทำให้ผมมีความสุข และอิ่มเอมใจ และยังพบว่านอกจาก ตุ๊โย (ตุ๊ เป็นภาษาเหนือ แปลว่า พระ) แล้ว ยังมีพี่น้องญาติธรรมอีกหลายคนที่ร่วมพูดคุย แบ่งปัน ฉันกัลยาณมิตร ผ่านโปรแกรม MSN


กลุ่มนี้มีชื่อว่า “
Wake Up Academy” เป็นสมาคมตื่น เป็นบริษัทที่ชวนกันทำความตื่น ปลุกปัญญา ให้ตื่นรู้ อยู่อย่างมีสติกับปัจจุบันขณะ เป็นชุมชนเล็กๆ ที่รวมบรรดาญาติธรรม ซึ่งส่วนใหญ่รู้จักกันจาก “ลานธรรม” www.larndham.net มามากน้อย ต่างกันตามกาลเวลา


บางคนในกลุ่มยังเป็นวัยรุ่น เป็นวัยทำงาน ทั้งชายหญิง ทำงานทั้งภาครัฐและเอกชน หรือแม้แต่เป็นพ่อค้า แม่ค้า ทำงานหลากหลายอาชีพ มีชีวิตหลากหลายรูปแบบ สมดั่งเป็น บริษัท ที่รวมเอาคนหลายๆ แนวมาอยู่รวมกัน เป็นชุมชนของคนภาวนา ที่สร้างกำลังใจให้แก่กันและกัน คอยช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกัน


บริษัทนี้ เป็น พุทธบริษัท มีธุรกิจคือการเจริญสติภาวนา โดยมีผลกำไรอยู่ต่อหน้าต่อตา ให้ผลโดยฉับพลันคือ “สติสัมปชัญญะ” หรือ “ความรู้สึกตัว” นี้เอง


นอกจากตุ๊โยแล้ว ผมได้รู้จักและร่วมสนทนาธรรมกับพี่ๆ อีกหลายท่าน เช่น พี่หมออ้อ พี่กุ้ง พี่ไก่ พี่หมู พี่เอ พี่ดอย พี่สุ พี่อ้อม พี่ทัช พี่นัส พี่เต้ พี่ปลา พี่แป้ง พี่หนาน พี่ตี๋ พี่อ้น พี่เก่ง พี่อ้อมใจ พี่เด่น พี่เอ็ม พี่เจี๊ยบ พี่จิ๋ม พี่โจ๊ก พี่ติก พี่ติ๊ก พี่นัท พี่น้ำ พี่พู่กัน พี่ตุ้ม พี่เล็ก พี่อุ้ย พี่อ้อย พี่แอน พี่ป้อม พี่อ้อ พี่นุช พี่ปัด พี่เปี๊ยก พี่เจน พี่หยา พี่แพท พี่เบิร์ด พี่แอร์ อ้อม ขวัญ น้องจูน น้องอ้อม น้องทราย น้องแคท และอีกหลายท่านๆ ที่มิได้เอ่ยถึง ซึ่งทุกๆ คน ล้วนแล้วแต่อยู่บนหนทางเดินแห่งการปฏิบัติภาวนา และเป็นกัลยาณมิตรที่คอยแบ่งปันประสบการณ์ คำแนะนำ เรื่องเล่าสุข ทุกข์ แก่กันและกัน อย่างดีเสมอมา


และเมื่อพี่ๆ หลายคน ได้เห็นว่า “ธรรมใจไดอารี่” เล่มนี้ น่าจะนำมาพิมพ์แจกจ่ายไปยังญาติมิตรของคนในกลุ่ม ในช่วงวันขึ้นปีใหม่ 2553 นี้ ผมจึงรู้สึกเกรงใจและนอบน้อมต่อคำเสนอของพี่ๆ เพราะด้วยบันทึกนี้เป็นเพียงบันทึกธรรมดาๆ เล่มหนึ่งเท่านั้น หาได้มีความลึกซึ้งในแง่มุมทางธรรมมากนัก ทว่าพี่ๆ หลายคนก็เห็นว่าน่าจะให้พี่ๆ ผู้รู้ คนอื่นได้ช่วยดูแลเนื้อหาให้ด้วย ซึ่งผมก็ได้ดำเนินการปรึกษาแล้วหลายๆ ท่าน


อย่างไรก็ตามบัดนี้ บันทึก “ธรรมใจไดอารี่” เกิดขึ้นเป็นรูปเป็นร่างได้ นับว่าเกิดจากแรงกายแรงใจของพี่ๆ ญาติมิตรสหายธรรมทุกๆ คน ช่วยกันเท่าที่ช่วยได้ ตามกำลังจิตศรัทธา จึงขอให้ผลกุศลของการจัดทำ หนังสือ “ธรรมใจไดอารี่” ฉบับ ธรรมทาน เล่มนี้ จงอำนวยพรแก่พี่ๆ ญาติธรรมใน Wake up Academy และครอบครัวทุกๆ ท่าน ตลอดจนสรรพสัตว์ สรรพชีวิต ทุกภพภูมิ ขอจงมีแต่ความสงบ สะอาด สว่าง และพบกันที่สุดแห่งทุกข์ คือ พระนิพพาน โดยทั่วกัน


ท่านที่สนใจร่วมพิมพ์ธรรมใจไดอารี่ ฉบับธรรมทาน สามารถดูรายละเอียดได้ที่

http://arwritz.thai-forum.net/forum-f1/topic-t11.htm#39

 

 

 

บล็อกของ พันธกุมภา

พันธกุมภา
ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่ค่อยชอบอยู่กับตัวเอง เพราะมีความรู้สึกไม่มั่นคง อีกทั้งยังคิดว่าเราควรที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นๆ บ้าง ในการใช้ชีวิตประจำวัน การทำงาน การเรียน หรือกิจกรรมต่างๆ ที่มีในความสัมพันธ์  แต่เมื่อช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมและเพื่อนๆ จำนวนหนึ่งที่ทำงานขับเคลื่อนทางสังคมในเรื่องชีวิตทางเพศได้เข้าร่วมภาวนา หรือ Retreat ที่จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งเป็นการภาวนาเพื่อติดตามเพื่อนๆ ที่ได้ภาวนาในรุ่นต่างๆ ก่อนหน้านี้ให้ได้พบปะ พูดคุย แลกเปลี่ยน ซึ่งกันและกันว่าใครเป็นอย่างไร มีสุข มีทุกข์อย่างไรบ้าง
พันธกุมภา
เมื่อมีเวลาตรวจดูสภาวะจิตใจของตัวเองในช่วงนี้แล้ว ก็เหมือนกับว่าผมได้พบกันสภาวธรรมต่างๆ ที่แปรเปลี่ยนไปหลายๆ ประการ มีเกิด มีดับ สลับกันไปในจิตแต่ละช่วงขณะ คือค่อยๆ รู้สึกตัวบ้างในบางครั้ง รู้ว่าเผลอ รู้ว่าหลง รู้ว่าประคอง ในอารมณ์ต่างๆ เช่น ความคิด ความโกรธ หรือแม้กระทั่งความอยาก
พันธกุมภา
ผมถามพี่ที่รู้จักกันท่านหนึ่งว่า "ที่คนทั่วไปไม่ค่อยปฏิบัติธรรมเพราะอะไร"และพี่ท่านนี้ก็ได้ตอบจากประสบการณ์ของตัวเอง ว่า เมื่อก่อนเค้าไม่สนใจ  เพราะเป็นเด็กจะไม่ค่อยมีความทุกข์ แต่พอโตขึ้นแล้วไม่สามารถหาคำตอบได้ในบางคำถาม แต่ธรรมะกลับตอบได้
พันธกุมภา
ถามสวัสดีค่ะเหนื่อยจัง  นอนน้อยเลยเบลอมีคำถามมาถามน้องอีกแล้วค่ะ  คือเมื่อคืนและเมื่อหลายคืนก่อน ดูละครสาปภูษา กับสุสานภูเตศวรสองเรื่องนี้มีความเหมือนกันอยู่อย่างคือ  ย้อนยุค  ทะลุมิติ  โดยมีเรื่องวิญญาณมาเกี่ยวข้องจู่ๆ ก็มีคนถามขึ้นมาว่า  เชื่อเรื่อง ชาตินี้ ชาติหน้า ไหมทำให้พี่คิดขึ้นมาว่า เออ แล้วมันจริงเหรอ เรื่องนี้น่ะไม่รู้สิคะ  ตามความคิดส่วนตัวคือ เชี่อค่ะเชื่อ เลยไม่อยากทำอะไรไม่ดีเลย  อยากสั่งสมความดี สร้างบุญเพราะเราเห็นว่ามันสุขตั้งแต่นาทีที่ทำวันก่อนอ่านหนังสือคุณ ดังตฤณ พี่คิดว่าตามแนวคิดคุณดังตฤณ  มันก็มีจริงสิคะ ชาตินี้…
พันธกุมภา
ต่อจากการตอบจดหมายเรื่องทุกข์ใจกับคนที่ไม่ชอบเรา1 ขอบคุณอย่างยิ่งค่ะอ่านแล้วรู้สึกน้ำตาจะไหล
พันธกุมภา
ช่วงที่ผ่านมา มีจดหมายจาก คุณ พรพรรณ เขียนจดหมายมาสอบถามผม 4 เรื่องดังนี้  1. การที่เราต้องอยู่ร่วมกับคนที่เขาไม่ชอบเรา หรือมีทัศนคติที่ขัดแย้งกัน  เราควรทำอย่างไร2. การแผ่เมตตา  ช่วยให้ทุกข์ที่เกิดขึ้นคลายลง ได้หรือไม่  และการแผ่เมตตามีคุณอย่างไร3. การไปปฏิบัติ  จะช่วยให้เกิดผลบุญถึงเจ้ากรรมนายเวรได้จริงหรือเปล่าคะ4. คุณน้องเต้าเชื่อเรื่องกรรม หรือไม่คะ ผมได้รับและตอบกลับดังนี้.................... สวัสดีครับ ขอบคุณที่ไว้วางใจให้ผมได้แบ่งปันนะครับแต่...สภาวะของผมอาจเป็นคนอื่น…
พันธกุมภา
 คืนนี้ ดึกแล้วครับช่วงเวลาตีสามกว่าๆ ควรเป็นเวลาที่ผมจะได้นอนหลับอย่างสงบแต่ไม่รู้ทำไม? คืนนี้จึงเกิดความรู้สึกว่าอยากจะรวมเล่มบันทึก "ธรรมใจ ไดอารี่" นี้ให้เสร็จ
พันธกุมภา
ผมเขียนเรื่องนี้ตอนเพิ่งตื่น ตอนนี้ยังไม่ได้ล้างหน้า แปรงฟัน ตาก็ดูเบลอ ทำอะไรก็เบลอๆ อยู่นิดหนึ่ง ยังไม่ค่อยมีใจอยากจะทำอะไร ความขี้เกียจเป็นเพื่อนที่ไม่หนีไปไหน ยังคงยืนอยู่ข้างๆ กายผม ไม่อยากทำอะไรเลย แม้ว่าจะมีงานมากน้อยเพียงใด ผมอยากจะหยุดเวลาไว้ตรงที่การอยู่เฉยๆ เพราะเวลาไม่ได้ทำอะไรก็ดีไปอีกอย่าง...บอกไม่ถูกครับ
พันธกุมภา
  ตอนนี้ผมพบว่าความอ่อนล้าทำให้เหนื่อยกับสิ่งกำลังทำอยู่ ไม่ว่างานจะสนุกเพียงใด แต่ถ้าอะไรหลายๆ อย่างเข้ามาในชีวิตจนไม่สามารถจัดการได้ว่าจะทำอะไรก่อนหลัง วิธีการเรียงลำดับความสำคัญของงานเป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ สำหรับการมีชีวิตที่สมดุลกัน
พันธกุมภา
แม่เพิ่งโทรมาถามผมว่าวันเกิดปีนี้จะทำอะไร? และเตือนว่าอย่าลืมไปทำบุญถวายพระ แถมยังบอกอีกว่าปีนี้ อยากให้ทำทานโดยการซื้อผ้าเช็ดตัวให้กับผู้เฒ่าผู้แก่และเลี้ยงอาหารกลางวันเด็กๆ ในหมู่บ้าน ผมรู้สึกดีใจที่คุณแม่โทรมา เพราะอย่างน้อยแสดงว่าท่านจำวันเกิดของผมได้ แม้ว่าผมจะไม่ค่อยตื่นเต้นอะไรกับวันเกิดเพราะมันก็เป็นวันธรรมดาวันหนึ่งสำหรับผม แต่ที่ไหนได้วันนี้เป็นวันสำคัญที่สุดในชีวิตของคุณแม่ เพราะท่านได้ให้การเกิดผมมาลืมตาดูโลก
พันธกุมภา
ช่วงอาทิตย์กว่าที่ผ่านมา มีเหตุการณ์ที่คนรอบข้างผมต้องเสียชีวิตไปมากกว่า 3 คน คนหนึ่งเสียชีวิตด้วยการยิงตัวตาย อีกคนเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง และคนสุดท้ายเสียชีวิตดูความชรา การจากไปของคนรู้จักเหล่านี้ แน่นอนว่านำมาซึ่งความเสียใจ ความเศร้าโศก และมันก็ทำให้ผมคิดถึง “ความตาย” อยู่ทุกๆ ขณะ เพราะความตายนี้เป็นสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวเราจริงๆ ซึ่งมันเป็นการบอกย้ำธรรมชาติของชีวิตว่าชีวิตทั้งหลายเป็นของไม่เที่ยง
พันธกุมภา
หลังจากวันที่เริ่มบันทึกมาจนถึงวันนี้ ก็ผ่านเลยมาหลายวันแล้ว มีเรื่องราวหลายๆ อย่างเกิดขึ้นในชีวิตแต่เท่าที่สำคัญและจำได้ดีคือ ช่วงวันที่ 5 - 15 มกราคม ที่ผ่านมา ผมและเพื่อนๆ ที่ทำงานสุขภาวะทางเพศประมาณ 20 คนได้เข้าอบรมภาวนาภายในและการเรียนรู้โครงสร้างทางสังคม ที่บ้านสวนธารทิพย์ ซึ่งมีพี่อวยพร เขื่อนแก้ว เป็นกระบวนกรหลัก