มีนา
ถึง พันธกุมภา
พี่ชอบจดหมายรักฉบับนี้มาก เมื่ออ่านแล้วรู้สึกได้ถึงความรักที่สดใส และความเป็นคน “ธรรมดา” ของน้องที่ผ่านมา พี่ออกจะห่วงใยอยู่ลึกๆ ว่าน้องจะรีบโตมากไปหรือเปล่า รีบที่จะประสบความสำเร็จในชีวิต รีบมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักของคนทั่วไปมากไปไหม...จนอาจจะทำให้พลาดความสดใส ความรัก หรือสิ่งต่างๆ ที่เราน่าจะได้เรียนรู้ และเดินผ่านมันมาด้วยความสง่างาม หรือเจ็บปวดไปบ้าง ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์ที่ต้องเรียนรู้
พี่ก็ผ่านช่วงเวลา “หวาน” “ขมๆ” ของชีวิตมาบ้าง เช่นเดียวกับคนทั่วๆ ไป ที่มักจะมีความรักที่สมหวัง ผิดหวัง ซึ่งเมื่อเวลาผ่านไป พี่มักเลือกที่จะจดจำสิ่งที่ดี ส่วนประสบการณ์ที่ไม่ดีก็เป็นสิ่งที่สอนให้เรารู้จักไตร่ตรอง เรียนรู้อย่างเท่าทัน... พี่ก็เคยมีชีวิตวัยเด็ก และวัยรุ่น เช่นเดียวกับน้อง...ไม่ต่างกัน ในความเหมือนมีความต่าง ในความต่างมีความเหมือน…ต่างเป็นภาพสะท้อน
หากความรักเป็นสิ่งที่งดงามแล้ว คนมักตั้งคำถามกับ “ความใคร่” และ “ความสุขนิรันดร์” ส่วนมากเมื่อคนมีความรัก มักตั้งคำถามว่า “เอ? นี่เรากำลังสุขหรือทุกข์อยู่” หลายคนไม่ได้ถามตรงไปตรงมาขนาดนี้ แต่อาจจะถามว่า “ทำไม เขาไม่โทรมาหาเรา” “วันนี้เราโทรหากันกี่ครั้งแล้ว” “ทำไม เขาพูดไม่ดีกับเรานะ” “เขาพูดคำนี้...หมายความว่าอย่างไร” คำถามมากมาย หากคิดง่ายๆ คือ เราเอาใจไปจดจ่อกับอีกคนหนึ่ง ว่าเขาคิดอย่างไรกับเรา
ความรักที่เราไปรักคนอื่นก็เพื่อให้เขากลับมารักเรา มันเป็นอย่างนั้นหรือเปล่า? หลายครั้ง ความรักคือความหวังของชีวิตมนุษย์ หวังว่าสักวันหนึ่งจะได้แต่งงานและมีความสุขตลอดไป หากความรักเป็น “สุขนิรันดร์” คือความสุขที่อยู่สม่ำเสมอ คนจำนวนมากคงเลือกที่จะมีรัก เพราะสุขและไม่ทุกข์
แต่ในความเป็นจริง ความรักของหนุ่มสาว หนุ่มหนุ่ม สาวสาว เพศใดๆ ก็ตาม ต่างเต็มไปด้วยการเล่นเกมที่ต้องเอาชนะกัน มีอารมณ์ทั้งบวกและลบต่อกัน ความคาดหวังต่อกัน ไม่เพียงแค่ความต้องการทางเพศ แต่ยังมีความต้องการอื่นๆ ที่ต่างคาดหวังและต้องการจากกันและกัน
เราหวังว่าเขาจะโทรมาหาเราตลอด เพราะเรารู้สึกว่าเขาต้องง้อเรา เราหวังว่าเขาจะดูแลเราเป็นอย่างดี เพราะเราเป็นคนดีขนาดนี้ สวย/หล่อขนาดนี้ พ่อแม่เลี้ยงดูเรามาเป็นอย่างดีขนาดนี้ เรายอมให้เขามาใกล้ชิดสนิทสนมก็เป็นบุญของเขาแล้วนะ... ส่วนมากมักคิดกันเช่นนี้
แล้วมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ หรือ? ความรักแบบที่คนหนึ่งต้องคอยติดตามอีกคนหนึ่งตลอดเวลา ความรักไม่ใช่เรื่องที่ต่างก็ห่วงใย ใส่ใจ ซึ่งกันและกันหรือ มีด้วยหรือความรักที่บริสุทธิ์ ไม่คาดหวัง ไม่หวังสิ่งตอบแทน แม้กระทั่งความรักตอบ
คนสมัยเรามักตีค่าความรักเป็นสิ่งของ เงิน รางวัล หน้าตาทางสังคม เมื่อมีคนมาให้สิ่งของกับเรา เรามักนึกว่าคนๆ นั้นรักเรา เพราะเราถูกทำให้สิ่งเหล่านี้เป็นความเคยชิน การแสดงความรักจากพ่อแม่คือรางวัล ตั้งแต่เด็ก เราได้จักรยานคันใหม่ ของเล่นชิ้นใหม่ โทรศัพท์เครื่องใหม่ ก็ต่อเมื่อเราทำตัวดี น่ารัก และพ่อแม่ก็ย้ำเตือนในสิ่งนั้น เราจึงซึมซับมาว่าหากจะแสดงความรัก เราก็แสดงออกด้วยการซื้อของบางอย่างให้คนๆ นั้น
แล้วความห่วงใย ความหวังดี ความห่วงหา อาทรต่อกัน มันอยู่ที่ไหน ... คนมักถามถึงความรักที่บริสุทธิ์ ความสุขนิรันดร์
เพื่อนคนหนึ่งของพี่เธอเป็น “ผู้หญิง” ที่เคยผ่านการคบหากับทั้งผู้ชาย และผู้หญิง มาแล้ว เธอบอกเสมอว่า เธอมีรักที่บริสุทธิ์ เพราะเธอไม่เคยมีเพศสัมพันธ์กับบรรดาแฟนๆ เหล่านั้นเลยสักคน นับรวมทั้งผู้หญิงและผู้ชายก็ 6-7 คน ซึ่งต่างก็อาจจะหวังว่าน่าจะ “มีอะไรกัน” สักวัน แต่เมื่อคบหากันไป 1-2 ปี เพื่อนก็มักเลิกรากับแฟนๆ เหล่านั้น เธอบอกว่า เธอเป็นคนบอกลาคนเหล่านั้นเอง
การเป็นคนบอกลา สำหรับคนทั่วไปหมายถึงการที่เป็นคนชี้ว่าความรักครั้งนี้ ใครเป็นคนที่ถูกรักมากกว่า จริงหรือ? คำถามนี้น่าจะท้าทายคนหลายคน เพราะพี่เองเห็นหลายคู่ที่ฝ่ายหนึ่งยอมรอให้อีกฝ่ายหนึ่งเป็นคนบอกเลิก เนื่องจากรู้สึกว่าถ้าเป็นฝ่ายบอกก่อนก็จะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต น้อยคู่ที่จะคิดว่า การบอกลากันในสถานภาพ “คุ๋รัก” อาจทำให้ทั้งเราและเขาเริ่มต้นใหม่ได้ ทั้งเริ่มต้นการใช้ชีวิตคู่กับคนที่เข้ากันได้มากกว่า เริ่มต้นการเป็นเพื่อนที่ดีกับคนรักเก่า ที่อาจจะเข้ากันในฐานะแฟนไม่ได้แต่เป็นเพื่อนได้
สำหรับเพื่อนคนนี้ เธอมักคิดไปเองว่า เธอเป็นคนที่ถูกรักมากมาย ความรักบริสุทธิ์ (ปราศจากเพศสัมพันธ์) ของเธอสุดแสนจะน่ายกย่อง แต่ในความเป้นจริงแล้ว เธอเต็มไปด้วยความคาดหวัง หวัง...ที่จะมีชีวิตคู่ที่ดี คนรอบข้างและตัวเธอเองไม่อยากผิดหวัง กลัวว่าจะผิดหวัง ไม่เป็นไปตามสิ่งที่เธอหวังและตั้งใจ จะเป็นคนดีและไม่ผิดพลาดเรื่องคู่มาตลอด เธออธิบายว่า แม้ว่าเธอจะมีแฟนหลายคน คบทั้งสองเพศแต่เธอก็ไม่เคยทำให้ครอบครัวผิดหวังเลย
พี่มักบอกเธอว่า สิ่งใดก็ตามที่มนุษย์คนนั้นๆ กลัว เราจะต้องผ่านมันไปให้ได้ โดยเฉพาะความผิดหวังที่มีต่อตนเอง
ข้อสังเกตอีกอย่างหนึ่งคือ พระสงฆ์ที่มีความเข้าใจในเรื่องชาวบ้าน มักเป็นพระที่ผ่านประสบการณ์ทางโลกมาพอสมควร อาจจะผ่านการมีครอบครัว การมีคู่รัก หรือการแต่งงานมาก่อน มักยอมรับและเห็นการเปลี่ยบนแปลงเป็นเรื่องธรรมดา แต่พระที่บวชตั้งแต่ยังเด็ก มักพบความท้าทายกับความต้องการทางเพศ เรื่องเงิน และผ่านสิ่งเหล่านี้ไปไม่ง่ายเลย
โดยเฉพาะเมื่อโลกปัจจุบันมีความเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี ข่าวสารและสังคม รวมทั้งสิ่งแวดล้อมเปลี่ยนอย่างมากมายมหาศาล แต่ความรู้ ความคิด และการตีความทางพระพุทธศาสนาหลายๆ ประเด็น ไม่สามารถทำให้คนทั่วไปเข้าใจ และเท่าทันโลกอย่างเท่าทัน ส่งผลให้คนที่ยึดกรอบ ติดกับ (กับดัก) และไม่มีความเข้าใจที่ลึกซึ้ง และปราศจากกรอบทางสังคมบางอย่างไปได้ ก็จะอยู่ในโลกอย่างยากลำบาก
สำหรับพี่แล้ว เพื่อนคนนี้ “ไม่” แม้แต่รู้ว่ากำลังรักใคร รักอย่างไร ไม่รู้ว่าตนเองคาดหวังอะไร เพื่อจะเดินผ่านมันออกมาจากสิ่งเหล่านั้น แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขาต้องผ่าน เช่นเดียวกับน้อง ที่กล้ากระโดดออกมาตะโกนว่า “...มาระบายเรื่องรัก” สำหรับพี่ นับเป็นเรื่องที่ดี เพราะมันง่ายมาก แค่...ยอมรับมัน แล้วมันก็จะผ่านไป
ความรักทำให้หัวใจเต้นแรง แต่ถ้ามันเต้นแรงอยู่อย่างนั้น เราก็อาจจะตายได้ง่ายๆ ชีวิตคนเรามีเรื่องสุขก็ชั่วคราว ทุกข์ก็ชั่วครั้ง ไม่มีใครทุกข์แสนทุกข์จนยิ้มไม่ออก ไม่มีใครสุขเพราะรักอยู่ตลอดเวลาเช่นกัน เราส่วนมากคงอยู่ในชีวิตที่ธรรมดาๆ มากกว่า อย่าให้อะไรมาดึงเราไปอยู่กับสิ่งนอกตัวมากมายอย่างทุกวันนี้มากนักเลย ขอให้มีสติอยู่กับตัว กับชีวิตธรรมดาๆ อย่างทั่วพร้อม เท่านี้ก็น่าจะดีนะ...