รอยร้าง

 

โบยตีฉันเถิดความทรงจำ

บัดนี้, ฉันยอมจำนนต่อทุกสิ่งแล้ว

ต่อวิญญาณอันพ่ายพังกับความฝันในเวิ้งแล้ง

ทิ้งไว้เพียงรอยเท้าในดินทราย

ชีวิตคือโศกนาฏกรรม โศกนาฏกรรมคือฉัน

โบยตีฉันเถิดความจริง

เมื่อโมงยามแห่งความชิงชังก่อตัวขึ้น

จงกระหน่ำฉันด้วยแซ่แห่งความดีงาม

กลั่นความจริงมาจากความเจ็บปวด

ปล่อยน้ำตาสามานย์ไหลหลั่งลงแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์

พ่นวาจาสามหาวหอบพัดไปกับสายลมตะวันออก

ฉีกกระชากหน้ากากฉัน..ฉีกออกมา

ให้เห็นถึงเนื้อในอัปรีย์และเน่าแฟะ

ให้เห็นถึงความจอมปลอมและเห็นแก่ตัว

ให้เห็นถึงความยอกย้อนและจัญไร

โบยตีฉันเถิด..ฟาดฟันฉันเถิด..ชะตากรรม

ต่อจากนั้น..

สวรรค์หรือนรก, ทุ่งแล้งหรือสวนพฤกษา

ฉันคงไม่กังวลอีกแล้ว…

ปราโมทย์ แสนสวาสดิ์