บล็อกของ prachataipoet
ห่าฝน.. พฤศจิกา
หมู่บ้านในฝัน
*หัวใจแม่ แหลกสลาย
วันลูกฉัน ถูกเข่นฆ่า ล่าสังหาร
ภาพที่เห็น เป็นที่รู้ กู่ประจาน
เมื่อมีการ ยิงสลาย ฝ่ายชุมนุม
บ่ายแล้ง ฯ
ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง เคลื่อนไหว
ไม้พุ่มดอกบางใบ ร่วงแล้ว
ลมแล้งเคลื่อนรอยไหน เผยผ่าน
ไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว ไม่รู้อยู่ไหน ฯลฯ
ป่วย
บทกวีเลือดไพร่ทาแผ่นดิน
เผาไหม้...
โลกทัศน์ของข้า
มืดบอดอยู่ในปากท้องและศักดิ์ศรี
เหมือนว่าหนักอึ้งในทุก ๆ วลีที่จะเอื้อนเอ่ยถึง...
ลมรำเพยก็เคลื่อนห่าง..ไกลออกไป
แต่ข้างในนี้สิ – มีรอยรุ่มร้าวลึกก่ายทับซับซ้อน
ดอกไม้มีพิษ
โครงสร้างประเทศนี้
คลี่กระดาษประเทศนี้ เป็นไฉน
คนแต่ละคนไย ซ่านซ้อน
เหมือนล้อเล่นซ่อนไย จับจ่อ จรดฤๅ
โครง เก่า กร่อน ผุ ย้อน ยิ่งล้ำหยั่งเหลือ ฯลฯ