Skip to main content

คลี่กระดาษประเทศนี้              เป็นไฉน

คนแต่ละคนไย                      ซ่านซ้อน

เหมือนล้อเล่นซ่อนไย             จับจ่อ จรดฤๅ

โครง เก่า กร่อน ผุ ย้อน          ยิ่งล้ำหยั่งเหลือ ฯลฯ



( ) เชื่อมั่นประเทศนี้            ประเทศมีความจุนเจือ

มีน้ำใจจริงเผื่อ                       ให้เห็นความจริงวันนี้ ฯลฯ


( ) ความจริงความเป็นธรรม ควรรื้อย้ำใช่ล้ำลี้

ถึงย่ำอยู่เสรี                           ก็คงพอจะเข้าใจ ฯ


( ) ถ้าคลี่โครงสร้างออก       ควรกล้าป่าวปลอกลอกไส้

ถึงอับคลุ้งคาวไคล                  คงเห็นประเด็นที่มา ฯ


( ) โครงสร้างประเทศนี้         ดูอีกทีที่รัฐฐา

จัดสรรอำนาจพา                    พวกมักมากลากง่ายดาย ฯ


() คลี่โครงสร้างทางซ้อน      ยิ่งยอกย้อนยุ่งยาก..ราย

ทุกแบบแผนโครงข่าย             ยังขึงขอบเพื่อ..ชอบกล..!


( ) ประเทศวางโครงสร้าง     แต่ละข้าง ต่าง คน ค้น

เหลือแต่ข้างในตน                  คงจะเข้าใจเพียงพอ ฯ


( ) โครงสร้างที่วางมา        เอื้อใครหนา ใครนั่นหนอ

คนไทยทนทาสท้อ -               ถูกย่ำผ่านชั่วการสำแดง ฯ


( ) โครงสร้างประเทศกร่อน ขุนปลิ้นปล้อนทำกำแหง

ศักดินาหน้าเหลืองแดง -         ยังสูบเลือดเนื้อเชื้อตน ฯ


( ) โครงสร้างกับสร้างโครง ถ้าโจ่งแจ้งสำแดงพ้น

คือแต่ละชั้นชน                      ยอมเสียสละละวาง ฯ


(๑๐) วางโครงสร้างคลี่ออก     เรียงร้อยบอกเรียนระหว่าง

ความเป็นธรรม, หัว – หาง      กล้าชัดแจ้งทั้งแดงเหลือง ฯ


(๑๑) อยู่ร่วมกันสรรค์ต่าง       เลือกข้างร้างเปลือกเลือกเปลื้อง

โครงสร้าง ผุ กร่อนเปลือง        เปิดคลี่ร่าง วางใจยอมฯ.

 

 

                                                             ณรงค์ยุทธ โคตรคำ

 

 

 

 

บล็อกของ กวีประชาไท

กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
    พฤศจิกาห่าถล่ม เมืองก็จมใต้บาดาล หรือคนมันสามานย์ ที่สั่งฟ้าถล่มเมือง  
กวีประชาไท
    ท้องทุ่งระบัดเขียวขึ้นในบัดดล หลังเม็ดฝนทะลุรอยเมฆรั่วลงมาได้ เด็กน้อยติดปีกถลาลิ่วออกสู่ลาน สวนทางกับฝูงนก… ที่ร่อนคว้างสู่ชายคาดั่งนักรบแตกพ่าย ไม่ใช่สายฝนทำร้ายเจ้าใช่ไหม? เปล่าเลย..สายฝนฉ่ำเย็นอยู่เช่นนั้น กระสุนสังหารต่างหากซุ่มยิงเราหมายครองฟ้า  
กวีประชาไท
  *หัวใจแม่ แหลกสลาย ในวันนั้น วันลูกฉัน ถูกเข่นฆ่า ล่าสังหาร ภาพที่เห็น เป็นที่รู้ กู่ประจาน เมื่อมีการ ยิงสลาย ฝ่ายชุมนุม
กวีประชาไท
ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง            เคลื่อนไหวไม้พุ่มดอกบางใบ              ร่วงแล้วลมแล้งเคลื่อนรอยไหน      เผยผ่านไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว             ไม่รู้อยู่ไหน  ฯลฯ
กวีประชาไท
   
กวีประชาไท
โลกทัศน์ของข้ามืดบอดอยู่ในปากท้องและศักดิ์ศรีเหมือนว่าหนักอึ้งในทุก ๆ วลีที่จะเอื้อนเอ่ยถึง...ลมรำเพยก็เคลื่อนห่าง..ไกลออกไปแต่ข้างในนี้สิ – มีรอยรุ่มร้าวลึกก่ายทับซับซ้อน
กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
คลี่กระดาษประเทศนี้              เป็นไฉน คนแต่ละคนไย                      ซ่านซ้อน เหมือนล้อเล่นซ่อนไย             จับจ่อ จรดฤๅ โครง เก่า กร่อน ผุ ย้อน          ยิ่งล้ำหยั่งเหลือ ฯลฯ
กวีประชาไท
เธอตายในเดือนกุมภาเวลาตะแบกบานเต็มต้นลมหวนระรานกลีบบางร้าวรนที่สุดร่วงหล่นบนวิถีเดินทาง
กวีประชาไท
แด่...ทรัพย์สินเจ็ดหมื่นหกพันล้านของพณฯ ท่าน