ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง เคลื่อนไหว
ไม้พุ่มดอกบางใบ ร่วงแล้ว
ลมแล้งเคลื่อนรอยไหน เผยผ่าน
ไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว ไม่รู้อยู่ไหน ฯลฯ
เห่...บ่ายไหวสะท้อน - ทุนแง่นง่อนแง่งอนไหว
เหมือนกลบดินย่ำไย - ยิ่งย้ำคิดยิ่งติดตาม ฯ
เหมือนบ่ายละอองฝัน แลรันทดทั้งขวากหนาม
จะมืดค่ำกี่ยาม ซึมซ่านล่วงผ่านห่วงทาง ฯ
ระลึกสิ่งที่เหลือ ยิ่งหวาดเชื่อปลูกเผื่อว้าง
แผ่ไหวแม้แผ่วบาง ยามบ่ายแล้งแฝงชีวี ฯ
เหมือนอนาคต เหลือรันทดไว้บ่ายหนี
หวังถึงหวั่นวลี วาดผ่าวโน้มประโลมพึง ฯ
ซึ่งฝุ่นหรือทุรนหาย ลมหายใจยามใฝ่ถึง
เพียงทอดถอดรำพึง กี่บ่ายแล้งโลมแรงยัง ฯลฯ.
ณรงค์ยุทธ โคตรคำ
ความเห็น
คนร้าย *ล
คนร้าย
*ลมแล้งเปลี่ยนแปลงเป็นธรรมดา
แล้งในสังคมมายาหลากรูป
คนหลบซ่อนเร้นเหม็นกลิ่นธูป
เหมือนมีรูปแต่ไร้คนเมียงมอง
*ธรรมชาติแม้จะร้ายน่าชัง
แต่คนยังน่ารังเกียจกว่า
ตลบแตลงปลิ้นปล้อนหลายเวลา
กลับไปกลับมาคือหลักการ
*ลมแล้งมักจะมากับฝูงแร้ง
คอร์รับชั่นรุนแรงทุกแห่งหน
เหมือนกับคนเดือดร้อนไม่ใช่คน
หลายร้อยปีผ่านพ้นคงเหมือนเดิม