Skip to main content

คลี่กระดาษประเทศนี้              เป็นไฉน

คนแต่ละคนไย                      ซ่านซ้อน

เหมือนล้อเล่นซ่อนไย             จับจ่อ จรดฤๅ

โครง เก่า กร่อน ผุ ย้อน          ยิ่งล้ำหยั่งเหลือ ฯลฯ



( ) เชื่อมั่นประเทศนี้            ประเทศมีความจุนเจือ

มีน้ำใจจริงเผื่อ                       ให้เห็นความจริงวันนี้ ฯลฯ


( ) ความจริงความเป็นธรรม ควรรื้อย้ำใช่ล้ำลี้

ถึงย่ำอยู่เสรี                           ก็คงพอจะเข้าใจ ฯ


( ) ถ้าคลี่โครงสร้างออก       ควรกล้าป่าวปลอกลอกไส้

ถึงอับคลุ้งคาวไคล                  คงเห็นประเด็นที่มา ฯ


( ) โครงสร้างประเทศนี้         ดูอีกทีที่รัฐฐา

จัดสรรอำนาจพา                    พวกมักมากลากง่ายดาย ฯ


() คลี่โครงสร้างทางซ้อน      ยิ่งยอกย้อนยุ่งยาก..ราย

ทุกแบบแผนโครงข่าย             ยังขึงขอบเพื่อ..ชอบกล..!


( ) ประเทศวางโครงสร้าง     แต่ละข้าง ต่าง คน ค้น

เหลือแต่ข้างในตน                  คงจะเข้าใจเพียงพอ ฯ


( ) โครงสร้างที่วางมา        เอื้อใครหนา ใครนั่นหนอ

คนไทยทนทาสท้อ -               ถูกย่ำผ่านชั่วการสำแดง ฯ


( ) โครงสร้างประเทศกร่อน ขุนปลิ้นปล้อนทำกำแหง

ศักดินาหน้าเหลืองแดง -         ยังสูบเลือดเนื้อเชื้อตน ฯ


( ) โครงสร้างกับสร้างโครง ถ้าโจ่งแจ้งสำแดงพ้น

คือแต่ละชั้นชน                      ยอมเสียสละละวาง ฯ


(๑๐) วางโครงสร้างคลี่ออก     เรียงร้อยบอกเรียนระหว่าง

ความเป็นธรรม, หัว – หาง      กล้าชัดแจ้งทั้งแดงเหลือง ฯ


(๑๑) อยู่ร่วมกันสรรค์ต่าง       เลือกข้างร้างเปลือกเลือกเปลื้อง

โครงสร้าง ผุ กร่อนเปลือง        เปิดคลี่ร่าง วางใจยอมฯ.

 

 

                                                             ณรงค์ยุทธ โคตรคำ

 

 

 

 

บล็อกของ กวีประชาไท

กวีประชาไท
เสียง อิ่มอดอ่อนล้า             โรยแรง ลือ    เล่าความจำแฝง          เหลื่อมเร้น เสียง ลือเล่าตายแหง           เสร็จส่ง เรื่องฤๅ เล่า   เจื่อนเก้อหน้าเฟ้น        เก่าพร้อมใหม่หยิม ฯลฯ
กวีประชาไท
  แล้วดอกจานบ้านนาก็ร่วงหล่น           จากแล้งฝนผ่านพ้นสู่เหน็บหนาว แสงตะเกียงดวงน้อยก็ดับยาว            สายลมหนาวพาความเศร้ายังบ้านนา
กวีประชาไท
สิ้นเดือนเดินทางมาพร้อมกับว่างเปล่า
กวีประชาไท
ยุคเยื้องกรายย่ำเท้า หนาวลึก สารสื่อเร่งรู้สึก ท่ารู้ ความเป็นอยู่ด้านนึก ตกดิ่ง แล้วฤๅ เรียกว่าต่างกลุ่มกู้ ชาติเชื้อชนผอง ฯลฯ
กวีประชาไท
  โบยตีฉันเถิดความทรงจำ บัดนี้, ฉันยอมจำนนต่อทุกสิ่งแล้ว ต่อวิญญาณอันพ่ายพังกับความฝันในเวิ้งแล้ง ทิ้งไว้เพียงรอยเท้าในดินทราย
กวีประชาไท
มาเยี่ยมเยือนเพื่อนเก่าคนเคยรัก มาไถ่ถามว่าเหนื่อยหนักและท้อไหม กับชีวิตกับเรื่องราวความเป็นไป เหล้าจอกนี้รินให้เพื่อนดื่มกิน
กวีประชาไท
หนึ่งหยดพรสวัสดิ์นี้          สุขสรรค์ หยดเผื่อไว้เอื้อปัน            ตื่นย้ำ โดยลุคลื่นคลี่นครร-         ลองคลื่น ที่นี่ที่อื่นล้ำ                     หยั่งปลื้มปรีดิ์ถึง ฯลฯ 
กวีประชาไท
คนตายก็ตายไป คนอยู่ก็อยู่ไป ชีวิตหนึ่ง..ก่อนสู่เชิงตะกอน  
กวีประชาไท
    อรุณรุ่งแห่งการต่อสู้ฉายฉานแจ่มชัด ดั่งจะบอกว่า “แนวทางของประชาชนก็คือแนวทางประชาชน ดั่งจะบอกว่า “แนวทางของเผด็จการก็คือแนวทางของเผด็จการ
กวีประชาไท
    จึงใฝ่ฝันถึงวันที่สวยงาม               หลังโมงยามทะเลคลั่งฟ้าสดใส ชุบชีวิตฟื้นตื่นจากเดียวดาย          ปลุกดวงดาวพร่างพรายกลับคืนมา
กวีประชาไท
หากไทยไม่รู้จัก              รากฐานชาติย่อมย่อยแหลกราน    ทุกครั้งคนทุกส่วนอาจหาญ         โหมหักปลุกคลั่งไคล้เผลอพลั้ง    พ่ายเพ้อนิรันดร ฯลฯ