Skip to main content

คลี่กระดาษประเทศนี้              เป็นไฉน

คนแต่ละคนไย                      ซ่านซ้อน

เหมือนล้อเล่นซ่อนไย             จับจ่อ จรดฤๅ

โครง เก่า กร่อน ผุ ย้อน          ยิ่งล้ำหยั่งเหลือ ฯลฯ



( ) เชื่อมั่นประเทศนี้            ประเทศมีความจุนเจือ

มีน้ำใจจริงเผื่อ                       ให้เห็นความจริงวันนี้ ฯลฯ


( ) ความจริงความเป็นธรรม ควรรื้อย้ำใช่ล้ำลี้

ถึงย่ำอยู่เสรี                           ก็คงพอจะเข้าใจ ฯ


( ) ถ้าคลี่โครงสร้างออก       ควรกล้าป่าวปลอกลอกไส้

ถึงอับคลุ้งคาวไคล                  คงเห็นประเด็นที่มา ฯ


( ) โครงสร้างประเทศนี้         ดูอีกทีที่รัฐฐา

จัดสรรอำนาจพา                    พวกมักมากลากง่ายดาย ฯ


() คลี่โครงสร้างทางซ้อน      ยิ่งยอกย้อนยุ่งยาก..ราย

ทุกแบบแผนโครงข่าย             ยังขึงขอบเพื่อ..ชอบกล..!


( ) ประเทศวางโครงสร้าง     แต่ละข้าง ต่าง คน ค้น

เหลือแต่ข้างในตน                  คงจะเข้าใจเพียงพอ ฯ


( ) โครงสร้างที่วางมา        เอื้อใครหนา ใครนั่นหนอ

คนไทยทนทาสท้อ -               ถูกย่ำผ่านชั่วการสำแดง ฯ


( ) โครงสร้างประเทศกร่อน ขุนปลิ้นปล้อนทำกำแหง

ศักดินาหน้าเหลืองแดง -         ยังสูบเลือดเนื้อเชื้อตน ฯ


( ) โครงสร้างกับสร้างโครง ถ้าโจ่งแจ้งสำแดงพ้น

คือแต่ละชั้นชน                      ยอมเสียสละละวาง ฯ


(๑๐) วางโครงสร้างคลี่ออก     เรียงร้อยบอกเรียนระหว่าง

ความเป็นธรรม, หัว – หาง      กล้าชัดแจ้งทั้งแดงเหลือง ฯ


(๑๑) อยู่ร่วมกันสรรค์ต่าง       เลือกข้างร้างเปลือกเลือกเปลื้อง

โครงสร้าง ผุ กร่อนเปลือง        เปิดคลี่ร่าง วางใจยอมฯ.

 

 

                                                             ณรงค์ยุทธ โคตรคำ

 

 

 

 

บล็อกของ กวีประชาไท

กวีประชาไท
บทกวีจาก กวีราษฎร และกวีรากหญ้า ถึง สมัคร สุนทรเวช
กวีประชาไท
14 พย 52 ถึงพี่สาวผู้จากไปไกลลับหล้า มีนามว่าเจ้ขกชกหมัดตรง พี่ยืนหยัดซัดเจ๊กลิ้มยิ้มอย่างทะนง พี่ช่างองอาจหาญกล้าสง่างาม
กวีประชาไท
    เจ้านกขวัญแก้ว ดึกดื่นแล้วยังหลงไพร เจ้าเกิดเติบโตอย่างไร หัวใจจึงถูกขังกรง  
กวีประชาไท
เคยย้อนถามตัวเองบ้างหรือเปล่า                 ที่ผ่านมาใครเล่าทำฉิบหาย ผืนแผ่นดินร้าวร้อนลุกเป็นไฟ                     ฝีมือใครวายวอดทุกวี่วัน
กวีประชาไท
    ในนามของความจน                    กูคือ ผู้ทุกข์ทนแห่งยุคสมัย เลือดและเนื้อหลั่งรินไป               กองกระดูกน้ำตาใครมหึมา
กวีประชาไท
ในบรรดาทุกข์ทั้งมวลที่ฉันมีอยู่ ให้ประตูทุกบานได้ขานแย้ม ในห้วงอับอารมณ์อันขื่นแซม ให้เติมแต้มตื่นหวังครั้งชีวิต ฯ
กวีประชาไท
สักวันจะลองเป็นบ้าละความปรารถนาฝันใฝ่เดิน เดิน ฉันจะเดินไปถึงไหนก็ให้รู้กัน
กวีประชาไท
* จุดดาวแดงแต่งกองทัพประชาไท ในความมืดขับทะมึนขึ้นไขแสง กาฬปักษ์ดักดานใกล้เปลี่ยนแปลง แจ้งกระจ่างโดยตีนราษฎรเดิน
กวีประชาไท
โดยน้ำค้างเดื่อนฟ้า               ผลัดละอองเกาะนิ่งแวววาวรอง                ฉ่ำแล้งตามพื้นพุ่มพฤกษ์ผอง            ผืนแผ่นลุกตื่นย่ำเยื้องแย้ง                อย่างเช้าชื่นทวน ฯลฯ
กวีประชาไท
ขอเธอเป็นเช่นดวงดาวที่พราวแสง                   เด่นสีแดงพร่างฟ้าเวหาหนสาดแสงส่องทำลายล้างความมืดมน                เพื่อผองชนคนทุกข์ยากฝากชีวี
กวีประชาไท
สีคนรวมก่อขึ้น                 เป็นมา เล่าแลด้วยเชื่อถือศรัทธา             แกร่งกล้าบริสุทธิ์ดุจมหา -               กษัตริย์ พิศพึงกระทั่งทุกข์ทายท้า            ต่อนี้หน้าหลัง ฯลฯ เสียงสีที่มีไซร้                  ที่ขานไข ที่ใฝ่หวังจาก…