Skip to main content

บทกวีจาก กวีราษฎร และกวีรากหญ้า ถึง สมัคร สุนทรเวช

อโหสิให้สมัคร สุนทรเวช

 

อโหสิให้สมัคร สุนทรเวช
ทิ้งโลกเท็จเลือกข้างยืนฝั่งที่แท้
รับใช้แก่นผละผิวเปลือกที่ปรวนแปร
เสริมกระแสพลังประชาชน

อโหสิให้สมัคร สุนทรเวช
ก้าวล้วงพ้นอาณาเขตความสับสน
จากชั้นนำโบราณตระการกล
สู่ฝ่ายคนธรรมดาภราดร

อโหสิให้สมัคร สุนทรเวช
จากโศกหมองของประเทศครั้งเก่าก่อน
รับบาปกรรมแทนเทพไท้สถาพร
ไอ้ฆาตกรตัวจริงเหลืองลอยนวล

อโหสิให้สมัคร สุนทรเวช
ชี้ช่องเด็ดกาฝากไร่นาสวน
ปรสิตพืชพันธุ์เบียดเบียนกวน
กฎขี่มวลแมกไม้ไทยพนา

อโหสิให้สมัคร สุนทรเวช
ปริเวทนาการอาลัยว่า...
“อย่าไปเลยวิมานแมนแดนเทวา
เป็นประชาทิพย์รักษาราษฎร”

ไม้หนึ่ง ก.กุนที

 

 

..ขอไว้อาลัยแด่นักการเมืองที่เลื่องชื่อ
ท่านนั้นคือท่านสมัครซื่อสัตย์ตรง
ท่านมุ่งงานการเมืองหลักพรรคมั่นคง
ความซื่อตรงคือสิ่งชอบไม่ครอบงำ..

..ท่านต่อสู้การเมืองมาอยู่ช้านาน
ท่านประสานงานทุกสมัยไม่เคยช้ำ
แต่วันนี้ท่านต้องทุกข์กับยุคดำ
ท่านต้องช้ำเพราะนิติรัฐยัดเยียดความ..

..ท่านสมัครท่านต่อสู้คู่ประชาธิปไตย
ไม่หวั่นไหวทางการเมืองเรื่องขบหนาม
แต่วันนี้ท่านจำจากยากพยายาม
สุดหักห้ามท่านจากไปขอให้สบาย..

..ท่านคงอยู่ในใจของพวกเรา
พวกที่เฝ้าเรียกความเป็นธรรมนำกฏหมาย
เราจะสู้จนกว่าชีวามลาย
ขอให้สหายเยี่ยงท่านพลันสู่สุขคติเทอญ

NiNJA & JoY รากหญ้าพัฒนาแล้ว
24 พ.ย.52

บล็อกของ กวีประชาไท

กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
    พฤศจิกาห่าถล่ม เมืองก็จมใต้บาดาล หรือคนมันสามานย์ ที่สั่งฟ้าถล่มเมือง  
กวีประชาไท
    ท้องทุ่งระบัดเขียวขึ้นในบัดดล หลังเม็ดฝนทะลุรอยเมฆรั่วลงมาได้ เด็กน้อยติดปีกถลาลิ่วออกสู่ลาน สวนทางกับฝูงนก… ที่ร่อนคว้างสู่ชายคาดั่งนักรบแตกพ่าย ไม่ใช่สายฝนทำร้ายเจ้าใช่ไหม? เปล่าเลย..สายฝนฉ่ำเย็นอยู่เช่นนั้น กระสุนสังหารต่างหากซุ่มยิงเราหมายครองฟ้า  
กวีประชาไท
  *หัวใจแม่ แหลกสลาย ในวันนั้น วันลูกฉัน ถูกเข่นฆ่า ล่าสังหาร ภาพที่เห็น เป็นที่รู้ กู่ประจาน เมื่อมีการ ยิงสลาย ฝ่ายชุมนุม
กวีประชาไท
ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง            เคลื่อนไหวไม้พุ่มดอกบางใบ              ร่วงแล้วลมแล้งเคลื่อนรอยไหน      เผยผ่านไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว             ไม่รู้อยู่ไหน  ฯลฯ
กวีประชาไท
   
กวีประชาไท
โลกทัศน์ของข้ามืดบอดอยู่ในปากท้องและศักดิ์ศรีเหมือนว่าหนักอึ้งในทุก ๆ วลีที่จะเอื้อนเอ่ยถึง...ลมรำเพยก็เคลื่อนห่าง..ไกลออกไปแต่ข้างในนี้สิ – มีรอยรุ่มร้าวลึกก่ายทับซับซ้อน
กวีประชาไท
 
กวีประชาไท
คลี่กระดาษประเทศนี้              เป็นไฉน คนแต่ละคนไย                      ซ่านซ้อน เหมือนล้อเล่นซ่อนไย             จับจ่อ จรดฤๅ โครง เก่า กร่อน ผุ ย้อน          ยิ่งล้ำหยั่งเหลือ ฯลฯ
กวีประชาไท
เธอตายในเดือนกุมภาเวลาตะแบกบานเต็มต้นลมหวนระรานกลีบบางร้าวรนที่สุดร่วงหล่นบนวิถีเดินทาง
กวีประชาไท
แด่...ทรัพย์สินเจ็ดหมื่นหกพันล้านของพณฯ ท่าน