ผุดลุก

หากไทยไม่รู้จัก              รากฐาน
ชาติย่อมย่อยแหลกราน    ทุกครั้ง
คนทุกส่วนอาจหาญ         โหมหัก
ปลุกคลั่งไคล้เผลอพลั้ง    พ่ายเพ้อนิรันดร ฯลฯ

มาตราการต่าง ต่าง         จัดร้อยวางเรียงร่างย้อน
เหมือนม่านหมอกละคร    ชั่วข้ามฝันชั่วข้ามคืน ฯ

ดีล้ำเลวร้อนลึก              คับรู้สึกเคร่งฝืดฝืน
เหมือนไม้เปียกกองฟืน    สุมเป่าให้ควันเข้าตา ฯ

ท่อนหนึ่งยังเปียกชื้น       ท่อนอื่น ๆ เปื่อยผุผวา
คลื่นลมไม่แผ่วพา          จะเป่าลุกปลุกอย่างไร ฯ

หากใจไม่รู้จัก               ไม่รู้จักเสียใจไหว
ใจความ ล้ำใจใด           จะโหวงวิ่นจินตนา ฯ

เหมือนใครไม่รู้จัก         ไทยนี้รักกันหนักหนา
ไม่เชือดเฉือนโดยอุปมา  แต่งามเช้าเงาอุทัย ฯลฯ.

..............................................
ณรงค์ยุทธ  โคตรคำ

 

 

หมู่บ้านในฝัน

 
 
ท้องทุ่งระบัดเขียวขึ้นในบัดดล
หลังเม็ดฝนทะลุรอยเมฆรั่วลงมาได้
เด็กน้อยติดปีกถลาลิ่วออกสู่ลาน
สวนทางกับฝูงนก
ที่ร่อนคว้างสู่ชายคาดั่งนักรบแตกพ่าย
ไม่ใช่สายฝนทำร้ายเจ้าใช่ไหม?
เปล่าเลย..สายฝนฉ่ำเย็นอยู่เช่นนั้น
กระสุนสังหารต่างหากซุ่มยิงเราหมายครองฟ้า
 

*หัวใจแม่ แหลกสลาย

 

*หัวใจแม่ แหลกสลาย ในวันนั้น
วันลูกฉัน ถูกเข่นฆ่า ล่าสังหาร
ภาพที่เห็น เป็นที่รู้ กู่ประจาน
เมื่อมีการ ยิงสลาย ฝ่ายชุมนุม

บ่ายแล้ง ฯ

ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง            เคลื่อนไหว
ไม้พุ่มดอกบางใบ              ร่วงแล้ว

ลมแล้งเคลื่อนรอยไหน      เผยผ่าน

ไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว             ไม่รู้อยู่ไหน  ฯลฯ