Skip to main content

ภาพประกอบกวีประชาไท
แก้ไขสี จากต้นฉบับ http://www.flickr.com/photos/poakpong/491087791/

( ๑ ) หลับใหลแล้วเห่ให้
ที่ทุกข์ล้ำย้ำกราย
หลับแล้วตื่นดั่งสาย
ที่มิ่งขวัญคืนครั้น

ลับหาย
อย่างนั้น
หยุดดอก ไม้พันธุ์
หวั่นคร้ามข้ามคืน ฯ

( ๒ ) เพื่อชีพตื่นอยู่ย้ำ
มาอยู่ปรนปรับเหมือน
เพื่อสัมผัสน้อมเตือน
มามิ่งใจกายคล้อย

เยี่ยมเยือน
ชีพน้อย
กรายสู่
เคลื่อนครั้งจรัสจรูญ ฯ

( ๓ ) แสงธรรมคูณค้ำแม่
กระจ่างจำรัสฝัน
แสงศรีนพคุณครัน
กระจ่างเหตุก่อแก้

ผู้สรรค์ สร้างเอย
ใฝ่แท้
บรรสพ
ทุกข์ล้ำกล้ำกราย ฯ

( ๔ ) จากสายหยุดกลิ่นเช้า                      
สายบ่ายเช้างมงาย
จากหยดกลั่นหยาดหมาย
สายเสน่หาฉ่ำแล้ง

จางสลาย ชื่นมา
หม่นแจ้ง
คืนค่า ชีพฤๅ
วาดต้องละอองถึง ฯ

( ๕ ) เทียมซึ้งจริงเท็จทั้ง
โลกอยู่ร้อยเสน่หา
เทียมสายหยุดชื่นวา -
โลกคติเผยอ้าง

สวรรยา
โศลกสล้าง
จาหนึ่ง
ผ่องไว้เผยวาร ฯ.

 

ณรงค์ยุทธ โคตรคำ

 

บล็อกของ กวีประชาไท

กวีประชาไท
เสียง อิ่มอดอ่อนล้า             โรยแรง ลือ    เล่าความจำแฝง          เหลื่อมเร้น เสียง ลือเล่าตายแหง           เสร็จส่ง เรื่องฤๅ เล่า   เจื่อนเก้อหน้าเฟ้น        เก่าพร้อมใหม่หยิม ฯลฯ
กวีประชาไท
  แล้วดอกจานบ้านนาก็ร่วงหล่น           จากแล้งฝนผ่านพ้นสู่เหน็บหนาว แสงตะเกียงดวงน้อยก็ดับยาว            สายลมหนาวพาความเศร้ายังบ้านนา
กวีประชาไท
สิ้นเดือนเดินทางมาพร้อมกับว่างเปล่า
กวีประชาไท
ยุคเยื้องกรายย่ำเท้า หนาวลึก สารสื่อเร่งรู้สึก ท่ารู้ ความเป็นอยู่ด้านนึก ตกดิ่ง แล้วฤๅ เรียกว่าต่างกลุ่มกู้ ชาติเชื้อชนผอง ฯลฯ
กวีประชาไท
  โบยตีฉันเถิดความทรงจำ บัดนี้, ฉันยอมจำนนต่อทุกสิ่งแล้ว ต่อวิญญาณอันพ่ายพังกับความฝันในเวิ้งแล้ง ทิ้งไว้เพียงรอยเท้าในดินทราย
กวีประชาไท
มาเยี่ยมเยือนเพื่อนเก่าคนเคยรัก มาไถ่ถามว่าเหนื่อยหนักและท้อไหม กับชีวิตกับเรื่องราวความเป็นไป เหล้าจอกนี้รินให้เพื่อนดื่มกิน
กวีประชาไท
หนึ่งหยดพรสวัสดิ์นี้          สุขสรรค์ หยดเผื่อไว้เอื้อปัน            ตื่นย้ำ โดยลุคลื่นคลี่นครร-         ลองคลื่น ที่นี่ที่อื่นล้ำ                     หยั่งปลื้มปรีดิ์ถึง ฯลฯ 
กวีประชาไท
คนตายก็ตายไป คนอยู่ก็อยู่ไป ชีวิตหนึ่ง..ก่อนสู่เชิงตะกอน  
กวีประชาไท
    อรุณรุ่งแห่งการต่อสู้ฉายฉานแจ่มชัด ดั่งจะบอกว่า “แนวทางของประชาชนก็คือแนวทางประชาชน ดั่งจะบอกว่า “แนวทางของเผด็จการก็คือแนวทางของเผด็จการ
กวีประชาไท
    จึงใฝ่ฝันถึงวันที่สวยงาม               หลังโมงยามทะเลคลั่งฟ้าสดใส ชุบชีวิตฟื้นตื่นจากเดียวดาย          ปลุกดวงดาวพร่างพรายกลับคืนมา
กวีประชาไท
หากไทยไม่รู้จัก              รากฐานชาติย่อมย่อยแหลกราน    ทุกครั้งคนทุกส่วนอาจหาญ         โหมหักปลุกคลั่งไคล้เผลอพลั้ง    พ่ายเพ้อนิรันดร ฯลฯ