จดหมายจาก สีขาว ชาวเหนือ

คราวนี้เสียงจากคนเชียงใหม่จริง ๆ ค่ะ
เธอเขียนมาถึงดิฉัน พร้อมกับจดหมายสั้น ๆ ว่า ขอร่วมเขียนแถลงการณ์คัดค้าน การสร้างประตูระบายน้ำกั้นแม่น้ำปิงด้วยค่ะ

เธอแนะนำตัวมาสั้นๆ ว่าเป็นคนเชียงใหม่โดยกำเนิด บ้านอยู่ข้างสถานีรถไฟ ข้ามสะพานนวรัตน์ เห็นฝายพญาคำมาตั้งแต่เล็ก

ต้องขอโทษด้วยที่ทำจดหมายของเธอตกค้างอยู่นานนับเดือน กว่าจะได้เอามาลงให้ เชิญอ่านได้เลยค่ะ

คัดค้านการสร้างประตูระบายน้ำกั้นลำน้ำปิง

การต่อสู้คัดค้านการสร้างประตูระบายน้ำ คงไม่ใช่แค่การคัดค้านเรื่องนี้เพียงอย่างเดียว แต่พวกเราคนเชียงใหม่ขอคัดค้านการรุกคืบในแนวคิดที่ผู้มีอำนาจ และหวังผลประโยชน์ทั้งหลายจากเมืองเชียงใหม่ คิดว่ามันคือความเจริญที่จะช่วยพัฒนาเมืองเชียงใหม่ จนลืมตัวตนลืมรากเหง้าของเมืองเชียงใหม่

พวกเขาร่วมกันทำลายความเป็นเมืองเชียงใหม่มานานแล้ว ตั้งแต่อดีตที่จำความได้ บังคับแม้กระทั่งห้ามพูดคำเมืองในโรงเรียน แต่แล้วเดี๋ยวนี้เป็นไง รณรงค์เรียกร้องให้กลับมาพูดภาษาท้องถิ่น เพื่อความเป็นล้านนา จะเห็นว่าหลายอย่างที่พวกเขาร่วมกันทำลายความเป็นเมืองเชียงใหม่แล้วพวกเราเรียกร้องอะไรกลับมาได้บ้าง (มันคงไม่ง่ายเหมือนกับการกลับมาพูดคำเมือง)

แม้แต่เส้นทางไหลของน้ำก็ยังถูกทำลายจนหมดสิ้น แหล่งซับน้ำต่าง ๆ หรือที่เขาเรียกว่าแก้มลิงก็ถูกถมสร้างถนน สร้างโรงงาน สร้างห้างสรรพสินค้า พอน้ำท่วม ไม่มีพื้นที่รับน้ำ น้ำไม่มีทางไหล ไม่มีที่ไป ก็กลับมาลงที่ฝายในแม่น้ำปิงอีกแล้ว ต้องทุบทิ้ง ขวางทางน้ำไหล พวกเราคนเชียงใหม่เกิดและโตที่นี่ น้ำท่วมเชียงใหม่เป็นเรื่องธรรมดา ปีไหนน้ำมาก ก็ท่วม แต่ท่วมไม่ทันข้ามวัน หรือนานสุดก็หนึ่งวัน น้ำก็แห้ง กลายเป็นว่า ฝายเป็นแพะรับกรรมจากการกระทำของคน

ถึงแม้รู้ว่าการต่อสู้คัดค้านพวกมีอำนาจทั้งหลายจะเป็นไปอย่างยากลำบาก สำเร็จหรือไม่ ไม่ทราบได้ แต่ขอสาปแช่งให้พวกคิดทำลายเมืองประวัติศาสตร์แห่งล้านนาต้องได้รับผลกรรมอันเป็นไป เฉกเช่นเดียวกับพวกที่เคยทำลายประตูท่าแพ

ถึงการคัดค้านจะสำเร็จหรือไม่ พวกเราก็อยากจะเรียกร้องให้พี่น้องชาวเชียงใหม่ทั้งหลายลุกขึ้นมาปกป้องความเป็นเมืองเชียงใหม่ รวมทั้งฝายทั้ง 3 ที่ยังคงเหลืออยู่ ถึงแม้จะไม่ใช่ผู้ใช้น้ำจากฝายโดยตรงแต่พวกเราก็ยังอาลัยและระลึกถึงความเป็นล้านนาอยู่ตลอดไป

ด้วยความเคารพ

สีขาว ชาวเหนือ