Skip to main content

เรื่องนี้จะทำให้ทุกท่านเข้าใจแจ่มแจ้งเลยนะครับว่า “เงินทองมันไม่เข้าใครออกใคร” จริงๆ ให้รักกันแทบตาย ไว้ใจเชื่อใจกันแค่ไหนก็หักหลังกันได้ และบางทีก็ต้องคิดให้หนักว่าที่เขามาสร้างความสัมพันธ์กับเรานั้น เขารักสมัครสัมพันธ์ฉันคู่รัก มิตรสหาย หรืออยากได้ทรัพย์สินเงินผลประโยชน์จากเรากันแน่   เพราะตอนไม่มีคนก็เป็นอย่างหนึ่ง พอวันนึงมีขึ้นมา เงินมันอยู่ตรงหน้าจะไม่คว้าเอาไว้ก็ใช่ที่ถ้ามันมีโอกาส  จึงต้องวางแผนให้ขาดตั้งแต่ต้นนะครับว่าจะรักษาความสัมพันธ์กันไว้อย่างไร ซึ่งกฎหมายได้กำหนดเรื่องความสัมพันธ์เกี่ยวกับเงินๆทองๆไว้ละเอียดเลยครับ เพราะประวัติศาสตร์มันบอกมาเสมอว่า คนจะฆ่ากันด้วยทรัพย์สินนี่ล่ะครับ   อย่างเรื่องนี้คนที่เป็นเพื่อนรักกันก็เกือบจะต้องมาห้ำหั่นให้ตายกันไปข้างเพราะเรื่องทางธุรกิจเลยนะครับ ลองไปฟังเรื่องของน้องคนนี้เลยครับ

“เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในสมัยเยาว์วัยของหนูเอง ตอนนั้นหนูก็มีชีวิตสุขสบายแบบลูกคุณหนูคนหนึ่งซึ่งไม่ต้องทำอะไรเหนื่อยมากมายเหมือนทุกวันนี้ที่ต้องมายึดอาชีพพริตตี้เอ็มซีแนะนำสินค้า ให้เป็นเหยื่อสายตา และคำแทะโลมจากพวกเหยี่ยวกาที่มาข้องแวะ แต่หนูก็ทำอะไรไม่ได้เพราะต้องรักษามารยาทและภาพลักษณ์เอาไว้ใช้ทำงานหาเงินเรียนให้จบเพื่ออนาคตที่ดีขึ้นให้ได้   โดยในตอนเด็กนั้น พ่อแม่ของหนู ประกอบธุรกิจส่วนตัว ค่อนข้างมีฐานะดี จึงเป็นที่พึ่งของญาติพี่น้องและผองเพื่อนในการกู้ยืมเงินยามขาดแคลน เพราะคิดว่ายามเรามีเราช่วยเหลือเกื้อกูลกันไว้จะได้รักใคร่ชอบพอกัน เมื่อถึงวันที่เขาลำบากคงไม่ตกยากเพราะคงมีพี่น้องในกงสี และเพื่อนๆที่ดีคอยให้ความช่วยเหลือกันแน่ๆ

แล้วก็มีเพื่อนของพ่อคนหนึ่งซึ่งมีความสนิทสนมกันมากเพราะก็เป็นเครือญาติที่เกี่ยวดองกันในฐานะคู่เขย มาขอกู้ยืมเงินเพื่อไปเข้าหุ้นส่วนกับญาติพี่น้องอีกฟากที่ก็เป็นดองกันกับพ่อเพื่อประกอบธุรกิจบางอย่างซึ่งหนูก็จำไม่ค่อยได้แล้วว่าทำอะไร แต่จำได้ว่าอยู่ๆพวกเขาก็รวยขึ้นมาในช่วงข้ามคืนจากการซื้อมาขายไปอะไรสักอย่าง และก็ไม่เห็นเขาเปิดร้านหรือโรงงานอะไรเลย เห็นมีแต่การไปพบเจอคนนั้นคนนี้ตามที่พ่อเล่าให้ฟัง แม่ก็บอกว่ามันเป็นจังหวะช่วงนี้ใครเล่นหุ้นเล่นที่ก็รวยๆกันทั้งนั้น วันนึงมีเงินเพิ่มขึ้นเป็นล้านๆก็มี   ส่วนพ่อของข้าพเจ้าเห็นเป็นเรื่องไม่เสียหายอะไรถ้าไม่ได้เอาไปทำอะไรผิดกฎหมายหรือทำบาปทำกรรม  และเชื่อใจว่าจะต้องได้เงินคืนเหมือนดังญาติพี่น้องคนอื่นๆ และเขาก็บอกว่าถ้ามีกำไรจะแบ่งให้พ่อในฐานะหุ้นส่วนเงินที่ลงไป แต่ถ้าไม่ได้กำไรจะเอาเงินมาคืนพร้อมดอกเบี้ย

ผ่านไปสักสองปี หลังที่ธุรกิจของพ่อเริ่มก้าวสู่วิกฤตภายใต้เศรษฐกิจฟองสบู่ เงินที่ใช้หมุนเวียนเริ่มขาดแคลนและหนี้สินที่กู้ยืมจากธนาคารเริ่มพอกพูนเพราะดอกเบี้ยทบต้นทบดอกอะไรสักอย่างที่พ่อบ่นกับแม่แต่หนูก็ฟังไม่เข้าใจเท่าไหร่   พ่อจึงตัดสินใจไปทวงเงินก้อนหนึ่งคืนจากเพื่อนคนนี้ แต่เค้าก็ปฏิเสธที่จะคืนเงินและอ้างว่าแน่จริงเอาหลักฐานการกู้ยืมเงินมาโชว์สิแล้วจะให้เงินคืน เพราะตอนยืมมาไม่เห็นมีอะไรมาบอกได้ว่าเขายืมไป คิดไปเองหรือเปล่าว่าให้ยืมมา ซ้ำยังบอกว่าพ่อเลอะเลือนไปแล้วแน่ๆ เพราะให้คนอื่นยืมเงินไปตั้งเยอะตั้งแยะ จำผิดจำถูกล่ะสิไม่ว่าถึงมาทวงเอากับเขา  เรื่องอะไรเขาจะต้องไปยืมเงินพ่อ ดูเขาสิตอนนี้ร่ำรวยมีเงินมีทองตั้งมากมายจะไปยืมจากพ่อมาได้อย่างไร เอาอะไรมาพูด

ด้วยความโมโหที่เพื่อนคนนี้พูดไม่ดีแถมไม่มีสัจจะ ตอนมาขอก็อ้อนวอนสารพัดแต่พอถึงเวลาที่พ่อต้องใช้เงินกลับมาผลักภาระไม่รับผิดชอบอย่างนี้   จึงเกิดการทะเลาะวิวาทกันขึ้นเพราะพี่คิดว่าต้องสั่งสอนให้เขารู้บ้างว่าญาติพี่น้องไม่ต้องมีสัญญา ไม่ต้องพูดเรื่องกฎหมาย แต่อยู่กันมาได้เพราะซื่อสัตย์ต่อกัน และนักเลงนั้นต้องต้องยึดมั่นในคำพูด จึงต่อยเค้าจนล้มไปแต่เขาได้ลูกเมียเข้ามาห้ามไว้จึงรอดไปเพราะพ่อสงสารไม่อยากทำให้ลูกเมียเขาตื่นตกใจมากไปกว่านี้   แต่เรื่องทวีความรุนแรงมากขึ้นเพราะเขาเอาเรื่องราวไปเล่าแบบผิดๆ จนให้เกิดความเข้าใจผิดในหมู่ญาติพี่น้องจนต้องทะเลาะกันไปมาหาข้อยุติไม่ได้  สุดท้ายสายสัมพันธ์ทางธุรกิจในกงสีตระกูลแซ่ของเราก็แตกสลาย  ต่างคนต่างอยู่แยกจากกัน ไม่เห็นหัวกันอีกต่อไป ใครมีเรื่องอะไรก็แก้กันเอง ไม่มีการไปมาหาสู่เหมือนเมื่ออยู่กันแบบตระกูลใหญ่อีกต่อไป

พ่อถูกฟ้องร้องข้อหาทำร้ายร่างกายและบุกรุกถิ่นที่อยู่อาศัย แล้วเงินที่เสียไปก็ไม่ได้คืน แถมยังต้องเสียค่าปรับอีกต่างหากจะร้องเรียนกับใครก็ไม่ได้ เพราะเป็นความสับเพล่าของตัวท่านเอง เหตุการณ์ในครั้งนี้จึงฝังใจข้าพเจ้าและครอบครัวเป็นอย่างมาก  แต่ถึงแม้ในเหตุการณ์ครั้งนี้จะทำให้พ่อต้องเสียเงินไปจำนวนมาก เสียคนสนิทที่เป็นทั้งญาติทั้งเพื่อน เสียใจ รวมทั้งต้องเสียธุรกิจอันเป็นที่รักไป และเราก็ไม่ได้ข้องแวะกับญาติคนอื่นที่ไม่เข้าใจเราอีกต่อไป แต่ยังคงไว้ซึ่งความเข้าใจในครอบครัวเล็กๆของเรา 

หลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้นผ่านพ้นไปพ่อก็กลายเป็นคนที่ละเอียดรอบคอบ สนใจกฎหมายต่างๆ มากขึ้นเพราะต้องการที่จะนำความรู้เรื่องกฎหมายต่างๆมาเป็นเกราะป้องกันจากผู้ที่ไม่หวังดี  เหตุการณ์ร้ายๆนั้นก็ไม่เกิดขึ้นอีกเพราะบิดาของข้าพเจ้าได้ตระหนักดีแล้วว่าการรู้แต่ไม่นำมาใช้นั้นส่งผลร้ายเช่นไร”

วิเคราะห์ปัญหา

1.             การให้กู้ยืมเงินจะต้องมีการทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรเพื่อยืนยันหนี้ และนำมาบังคับชำระหนี้หรือไม่

2.             การตกลงเป็นหุ้นส่วนกันจะต้องทำเป็นหนังสือเพื่อยืนยันความสัมพันธ์ด้วยหรือไม่

3.             หากไม่มีหลักฐานสัญญาใดๆ จะมีวิธีการอื่นใดในการเรียกร้องให้เขารับผิดและชดใช้เงินหรือไม่

4.             การเข้าไปทวงหนี้ด้วยการไปตามทวงถึงที่บ้านถือเป็นการบุกรุกหรือไม่

5.             การใช้กำลังทำร้ายร่างกายเพื่อสั่งสอนคนที่ผิดสัจจะ หรือญาติพี่น้อง เป็นการกระทำที่กฎหมายอนุญาตหรือไม่

การนำกฎหมายมาแก้ไข

1.             การให้กู้ยืมเงินจำนวนมากจะต้องมีการทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรลงลายมือของฝ่ายที่เป็นผู้กู้ยืมเพื่อยืนยันหนี้ จึงจะสามารถนำมาบังคับชำระหนี้ได้

2.             การตกลงเป็นหุ้นส่วนกันจะต้องทำเป็นหนังสือเพื่อยืนยันความสัมพันธ์ด้วย เนื่องจากต้องมีการกำหนดสิทธิและหน้าที่ระหว่างหุ้นส่วน เพื่อนำมายืนยันในการบังคับตามที่ตกลงกันไว้

3.             หากไม่มีหลักฐานสัญญาใดๆ อาจฟ้องคดีอาญาในข้อหาฉ้อโกงเพื่อให้รับผิดตามกฎหมายอาญา และอาจนำไปสู่การเรียกร้องให้เขารับผิดและชดใช้เงินได้ แต่การนำสืบเราจะต้องพยายามหาหลักฐานต่างๆมายืนยัน เช่น พยานบุคคล ซึ่งไม่ง่ายที่ศาลจะรับฟัง

4.             การเข้าไปทวงหนี้ด้วยการไปตามทวงถึงที่บ้านถือเป็นการบุกรุกหากไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของสถานที่ และอาจมีเหตุเพิ่มโทษหากเข้าไปในยามวิกาล

5.             การใช้กำลังทำร้ายร่างกายเพื่อสั่งสอนคนที่ผิดสัจจะ หรือญาติพี่น้อง เป็นการกระทำผิดกฎหมายเพราะไม่ใช่การป้องกันตัว หรือกระทำโดยจำเป็น  แต่อาจได้รับการลดโทษหากพิสูจน์ได้ว่าเกิดจากเหตุบันดาลโทสะที่ถูกกระทำเหยียดหยามจากเหตุอันไม่เป็นธรรมยิ่ง ซึ่งกรณีนี้ศาลอาจเห็นว่ายังไม่มากพอก็ได้

ช่องทางเรียกร้องสิทธิ

1.             เรื่องหนี้สินในทางแพ่งและพาณิชย์ เจ้าหนี้จะต้องติดตามไถ่ถามเพื่อทวงหนี้เสียก่อน

2.             หากลูกหนี้ไม่ยอมชำระหนี้ก็สามารถฟ้องร้องต่อศาลแพ่งฯได้

3.             หากไม่มีหนังสือสัญญา จะฟ้องฉ้อโกงจะต้องไปแจ้งความต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจ หากตำรวจไม่สั่งฟ้องเพราะหลักฐานไม่พอ ก็อาจแต่งทนายขึ้นฟ้องโดยรวบรวมพยานเองก็ได้ โดยฟ้องศาลอาญา

สรุปแนวทางแก้ไข

                ใช้หลักสัญญาเข้าเป็นหุ้นส่วน สัญญากู้ยืม และการบังคับชำระหนี้ หรือความผิดฐานฉ้อโกง  รวมถึงความผิดฐานทำร้ายร่างกายและบุกรุก   ซึ่งพ่ออาจฟ้องให้มีการชำระหนี้ด้วยการหาหลักฐานเอกสาร หากไม่มีอาจเปลี่ยนเป็นการฟ้องอาญาฐานฉ้อโกง และให้มีการนำสืบพยานหลักฐานต่างๆที่พอจะหามาได้เพื่อบังคับตามสัญญาการเข้าเป็นหุ้นส่วนเพื่อแบ่งปันผลประกอบการตามที่ตกลงไว้   ส่วนวิธีการบังคับชำระหนี้ด้วยการบุกรุกเข้าไปในบ้านผู้อื่นและทำร้ายร่างกายถือเป็นวิธีการที่ไม่ชอบและต้องรับผิดทางอาญาด้วย


 

 

บล็อกของ ทศพล ทรรศนพรรณ

ทศพล ทรรศนพรรณ
ตลอดระยะเวลาแห่งความขัดแย้งทางการเมือง ได้มีกลุ่มต่างๆ เสนอทางออกของปัญหาด้วยการใช้กฎหมายมากมายหลายมาตรา   แต่มาตราหนึ่งซึ่งเป็นข้อถกเถียงมาก คือ การใช้รัฐธรรมนูญ ม.7 ตั้งแต่เมื่อคราวที่ยังใช้รัฐธรรมนูญฉบับปี 2540 เรื่อยมาจนถึง ฉบับปี 2550   คนจำนวนไม่น้อยคงสงสัยมากว่า มาตรา 7
ทศพล ทรรศนพรรณ
เอาล่ะครับ พ่อแม่พี่น้อง เรื่องถัดไปนี่คงเป็นความสนใจของเพื่อนพ้องหลายๆพื้นที่นะครับ ผมได้รับแจ้งเข้ามาว่า  เจ้าพนักงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในพื้นที่หนึ่งมีการเพิกเฉย ละเลย ดูแลปัญหาความเดือดร้อนของคนในพื้นที่ แถมยังมีเรื่องราวกินสินบาทคาดสินบนทำให้ชาวบ้านจนปัญญาจะหาทางแก้ไขเข้าไปอีก&n
ทศพล ทรรศนพรรณ
พลังเหนือมนุษย์ ที่จะพูดถึงในครั้งนี้ประกอบไปด้วยสองส่วน คือ พลังธรรมชาติ และพลังลี้ลับ   ซึ่งกฎหมายก็ได้พูดถึงสองสิ่งนี้อยู่ไม่น้อยทีเดียว
ทศพล ทรรศนพรรณ
เรื่องนี้เป็นสารพัดปัญหาที่เกิดขึ้นกับผู้ใช้แรงงานในยามที่เจอกับภาวะเศรษฐกิจตกสะเก็ด เราคงได้ยินเสียงผู้ประกอบการบ่นให้ฟังว่า ยอดสั่งซื้อตก กำไรหด ต้องลดกำลังการผลิตเพื่อให้บริษัทอยู่รอดกันใช่ไหมครับ  แต่ทราบไหมครับว่า ทุกครั้งที่บอกว่าขาดทุนและต้องลดต้นทุนหรือกำลังการผลิตนั้น มันหมายถึงการป
ทศพล ทรรศนพรรณ
             กฎหมายสมัยใหม่ที่ใช้กันอยู่ในปัจจุบันนี้ มีสิ่งที่ต้องเข้าใจร่วมกันว่า ได้ให้อำนาจเด็ดขาดแก่รัฐในการบีบบังคับประชาชนในรัฐ และลงโทษผู้ที่ฝ่าฝืนกฎหมายโดยการใช้ความรุนแรงนับตั้งแต่ การประหารชีวิต การจำคุก การควบคุมตัว ริบทรัพย์ ในระบบกฎหมายอาญา  ไ
ทศพล ทรรศนพรรณ
ทุกท่านคงทราบกันแล้วนะครับว่าปัจจุบันกฎหมายไทยเกี่ยวกับเรื่องข่มขืนได้มีการปรับปรุงแก้ไขไปให้ทันกับสภาพปัญหาที่เกิดขึ้นจริง เพราะมิใช่เพียง
ทศพล ทรรศนพรรณ
คงมีหลายคนสงสัยว่าทำไมนักกฎหมายมักย้ำเสมอว่าปัญหาทางกฎหมายต้องตอบในลักษณะ “หนึ่งคำถาม หนึ่งคำตอบ”    กล่าวคือ ในปัญหาเรื่องนั้นจะต้องมีคำชี้ขาดขององค์กรตุลาการหรือองค์กรวินิจฉัยชี้ขาดที่ชัดเจนแน่นอนเพียงหนึ่งเดียว   ห้ามมีคำตอบแตกต่างหลากหลาย   เช่น  
ทศพล ทรรศนพรรณ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งกับผู้ใช้รถใช้ถนนทั้งในเมืองและต่างจังหวัด เนื่องจากในบางเส้นทางจะมีด่านตรวจของเจ้าหน้าที่รัฐ ซึ่งเราก็ไม่แน่ใจว่าจะต้องปฏิบัติตัวอย่างไรเมื่อถูกกักตัวหรือขอตัวค้นรถตอนถึงด่าน   ทั้งยังสงสัยกับพฤติกรรมของเจ้าหน้าที่ตรงด่านว่าใช่ตำรวจหรือไม่ มีอำนาจหน้าที่อะไ
ทศพล ทรรศนพรรณ
       หลายครั้งที่เราสงสัยกันว่าทำไมเรื่องที่เค้าเถียงกันแทบเป็นแทบตายไม่มีคำตอบที่ชัดเจนสักที ตำรวจก็บอกว่าต้องทำตามกฎหมายข้อนี้ นักกฎหมายก็อ้างว่าไม่ได้ต้องดูกฎหมายอีกฉบับด้วย แล้วพอไปออกรายการทีวีเถียงกันก็ยังไม่ค่อยจะรู้เรื่อง เพราะปัญหาเดียวกันไหงมีกฎหมายมาเกี่ยวข้องต้อง
ทศพล ทรรศนพรรณ
ปัจจุบันมีคนจำนวนมากเข้าไปทำงานตามร้านอาหารหรือสถานบริการต่างๆมากขึ้นกว่าแต่ก่อน ตามจำนวนร้านรวงที่ผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ด จุดไหนมีคนทำงานหรือเรียนหนังสือเยอะๆก็จะมีร้านตั้งมาดักไว้เต็มไปหมด ก็มีคนพูดไว้เยอะว่าร้านอาหารที่ขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เป็นแหล่งมั่วสุมของนักศึกษาหรือว่าคนทำงานในวัยหนุ่มสาว&
ทศพล ทรรศนพรรณ
ตอนนี้เราจะมาดูกันนะครับว่า ทำไมเมื่อเกิดความขัดแย้งขึ้นมาในสังคม เราจึงต้องใช้กฎหมายมายุติความขัดแย้ง   เหตุผลของเรื่องนี้ก็ต่อมาจากตอนที่แล้วซึ่งเราบอกว่า กฎหมาย คือ กติกา ที่สังคมกำหนดขึ้นมาร่วมกัน เพื่อชี้ว่าเมื่อเกิดเหตุการณ์ต่างๆขึ้น แล้วตกลงกันไม่ได้ จะ “ยุติ” ความขัดแย้งอย่างไรใ
ทศพล ทรรศนพรรณ
เรื่องที่ผมจะเอามาเล่าสู่กันฟังเป็นความเดือดร้อนแสนสาหัสของน้องสองคนซึ่งได้รับผลกระทบจากการประกาศภาวะฉุกเฉิน เคอร์ฟิว ในช่วงที่มีการปราบปรามและสลายการชุมนุม   ซึ่งมันเกี่ยวพันกับชีวิตคนธรรมดาอย่างเราๆท่านๆมากขึ้น เพราะสถานการณ์ทางการเมืองในประเทศไทยตั้งแต่ปี 2